Courting – After You

‘Lust For Life, Or: ‘How To Thread The Needle And Come Out The Other Side To Tell The Story’ . Zo gaat het nieuwe, derde album van Courting heten.

De albumtitel mag dan meer dan een mond vol zijn, single After You is kort en bondig. En een stuk beter dan de voorganger, Pause At You, die werd gehandicapt door een obligaat stukje parlando. Die vorm van postpunk is nu wel passé. After You is daarentegen een levenslustige rocksong met een zanger die maar net boven de muur van gitaren uitkomt.  Ondanks de lange titel is album 3 van de band uit Liverpool vrij kort. Er staan maar 8 nummers op ‘Lust For Life, Or: ‘How To Thread The Needle And Come Out The Other Side To Tell The Story’, dat op 14 maart uitkomt.

Sean Thompson’s Weird Ears – Storm’s Coming Tonight

Dat Sean Thompson’s Weird Ears zo hun eigen opvatting hebben van hoe countryrock anno 2025 moet klinken weten we sinds de release van GM hit Riding In The Van.

Op nieuwe single Storm’s Coming Tonight gaat de band nog een paar stapjes verder. Het nummer begint vrij conventioneel met een fijne gitaarrif. Couplet en refrein zijn ook volgens de regels. Maar. Waar je na na anderhalve minuut een gitaarsolo verwacht, is het plotseling ‘ieder voor zich’.  Twee minuten duurt de revolutie. Daarna pikt Sean de draad weer op alsof er niks gebeurt is. Het intermezzo is waarschijnlijk een poging tot verklanking van de aangekondigde storm. Experimentele Americana, het lijkt een oxymoron, een schijnbare tegenstelling toch is dat de beste beschrijving van de nieuwe single van Sean Thompson’s Weird Ears. Album komt op 7 februari.

The Horrors – More Than Life

The Horrors blijven verrassen en overtuigen met elke nieuwe single die ze loslaten.

Het lijkt alsof je in een tijdmachine stapt als je naar More Than Life luistert, maar dat is dan meteen het enige minpuntje. Als het überhaupt al een minpuntje is. De vierde voorloper van het nieuwe album van de band rond Faris Badwan neemt je mee naar de bewolkte einddagen van de jaren zeventig, toen een aantal bands met voorop The Cure zich afscheidde van het new wave peloton en zich schaarden onder de Gothic-banier. More Than Life is een met spinrag omhangen, monochrome popsong die decennia lang geduldig heeft liggen wachten op  bevrijding. The Horrors hadden de eer. Van het album Nightlife dat op 21 maart uit moet komen.

Porridge Radio – Don’t Wanna Dance

The Queen is dead, long live the queen! Porridge radio is bezig aan een afscheidstournee. De aanstaande EP zal de laatste die onder de naam Porridge Radio verschijnt.

Er lijken geen muzikale meningsverschillen ten grondslag te liggen aan de split. Waarschijnlijk zijn ze na 10 jaar gewoon op elkaar uitgekeken en toe aan een nieuwe uitdagingen. Dat de band nooit echt is doorgebroken zal ook een rol spelen net als het feit dat frontvrouw Dana Margolin de rest feitelijk niet nodig heeft. Zij is het gezicht en de stem van Porridge Radio. Het ligt dan ook voor de hand dat ze solo verder gaat. Afscheidssingle Don’t Wanna Dance heeft alles wat de band (en Dana) zo bijzonder -en voor sommigen zo irritant- maakt: een met je armen in de lucht meezwaai melodie en een van emotie overslaande leadvocal.

Helaas staat ons land (nog) niet op het schema van de afscheidstournee.

Lambrini Girls – Who Let The Dogs Out

Lambrini Girls – Who Let The Dogs Out (City Slang)

De buurvrouw (Esther) loopt binnen terwijl het debuutalbum van Lambrini Girls in de cd-speler zit. “En, wat ga je er over schrijven, Pieter?” “Nou ik begin dan waarschijnlijk met: buurvrouw Esther meteen enthousiast.” Lachend verlaat Esther de woning. Ze gaat een taart bakken.

Who Let The Dogs Out heeft als subtitel: Party music for gay angry sluts. De waarschuwingssticker met Explicit Lyrics ontbreekt evenwel. Veel te woke voor de formatie uit Brighton, die er tekstueel geen gras over laat groeien. Vooral het patriarchaat krijgt het zwaar te verduren. Goed zo!

Hoe meer vrouwen die mondiaal aan de touwtjes trekken, hoe beter immers. Want wat maken al die hooggeplaatste mennekes er wereldwijd toch een ongekende puinhoop van. Machtswellust en onvervalst amateurisme gaan hand in hand.

Who Let The Dogs Out betekent een album lang feestelijke (post)punk, waarin de boodschappen weinig aan duidelijkheid overlaten. Iggy Pop is fan. Zangeres-gitarist Phoebe Lunny trekt voortdurend fel van leer met haar heerlijke Britse accent. Muzikaal zijn de raakvlakken met die andere punkband met zangeres, Amyl and the Sniffers, talrijk. Ze toerden ook met elkaar. Courtney Love, Shellac en Nirvana zijn invloeden op een plaat die uitpuilt van de tirades. Even op adem komen is er niet bij. Het is allemaal in your face. Zeg nou zelf: “Diet drinks taste like absolute fucking shit / Give me full fat, you fucking bastards.” Amen! Pieter Visscher

Marathon – From The Better

Nieuwe Marathon single From The Better is weer een overtuigend staaltje noiserock (v/h postpunk): sterk van opbouw, overtuigend gezongen met als klap op de vuurpijl een proteïnerijke gitaarsolo.

De opvolger van de -1 Graadmeter hit Out Of Depth komt van het in april te verschijnen debuutalbum van de Amsterdammers. De releaseparty van Fading Image, zoals de plaat heet, vindt plaats op 12 april in Bitterzoet. Dat is al lang en breed uitverkocht. Het zou dus logisch zijn als het hele feest wordt verplaatst naar een grotere gelegenheid, de Tolhuistuin bijvoorbeeld, of beter nog naar de grote zaal van Paradiso!

 

Sports Team – Bang Bang Bang

Bang Bang Bang begint -heel toepasselijk als een soundtrack van een spaghettiwestern.

De nieuwe single van Sports Team gaat namelijk over de Amerikaanse wapencultuur, iets waar de Britten tijdens een recente tour door de VS dagelijkse mee werden geconfronteerd. Zelfs de alleraardigste mensen zijn verslingerd aan guns en dus potentieel gevaarlijk. Kortom rare jongens die Amerikanen. Bang Bang Bang is de derde single van het evenzovele album van de voormalige studenten uit Cambridge, Boy These Days (28/2)

Doves – Cold Dreaming

Er staat Doves in de credits, maar te horen is het niet. Cold Dreaming lijkt wel van een andere band!

Dat komt omdat niet zoals gebruikelijk Jimi Goodwin de leadvocals voor zijn rekening neemt, maar de twee andere Doves, Jez en Andy Williams. De reden daarvoor kan zijn dat Goodwin niet mee op tournee gaat – hij zit mentaal even klem- en de broers ook iets ‘eigens’ ten gehore willen brengen. Zonder te willen beweren dat Goodwin niet gemist zal worden, maakt Cold Dreaming wel duidelijk dat de Williamsjes zelf ook wel iets in hun mars hebben. De nieuwe single is een mysterieus, avontuurlijk bijna funky uitstapje. Heel anders dus dan de Elbow light (heavy?) sound waar de band normaal op leunt.  Een goede ontwikkeling.

bdrmm – Infinity Peaking

Het hier niet onbekende Mogwai heeft een eigen label, Rock Action en een van hun acts is het hier evenmin onbekende bdrmm.

De band uit Hull heeft de opname van hun nieuwe album voltooid en is nu bezig met het uitbrengen van singles. De release van Microtonic mag niet onopgemerkt voorbij gaan. Eind vorig jaar verscheen John On The Ceiling, nu is er Infinity Peaking. De nieuwste single laat net als de voorganger horen dat elektronica een steeds belangrijker plaats inneemt in de sound van bdrmm. Dat  geeft hun shoegaze een neo-symfonische bijklank. bdrmm blijft zich dus ontwikkelen en zo hoort het ook.

Microtonic komt 28 februari. 30 en 31 maart staat de band in respectievelijk Botanique in Brussel en De Melkweg in Amsterdam. 

Lambrini Girls – Love

Lambrini Girls kunnen de originaliteitsprijs voor de titel van hun debuut album vergeten. Who Let The Dogs Out was al bezet zullen we maar zeggen. 

Maar daar staan een paar geweldige songtitels tegenover, Big Dick Energy, Cuntology 101 en Filthy Rich Nepo Baby bijvoorbeeld. Love is dan weer een beetje saai, maar wel een van de beste zo niet het beste nummer van het album. We horen Phoebe en Lily de bekende grote bek opzetten, maar ook een doortimmerd rockende song, die instrumentaal minstens zo interessant is als wat de dames vocaal te berde brengen. Hun boodschap is dat liefde meestal niet meer is dan een complot om iemand onder de duim te houden. True love is nothing more than the wrong hill to die on, praatzingen ze. Gelukkig geloven ze nog wel in vriend(innen)schap.