Category: Recensies

Elbow – Balu

Elbow zat in een neerwaartse spiraal. Het heilige vuur doofde langzaam, de albumverkoop liep terug en bij de concerten kwam steeds vaker de automatische piloot om de hoek kijken. Er moest iets gebeuren, daar waren de mannen het wel over eens.

Maar wat? De oplossing bleek simpel. Terug naar de basis, naar het ambachtelijk muziek maken. Gewoon met zijn allen in dezelfde ruimte, elkaar in de ogen kijken en spelen. We schreven het al bij Lover’s Leap en we herhalen het bij Balu. Zo scherp, geïnspireerd en aanstekelijk hebben Guy en de guys lang niet geklonken. Bijzonder is ook dat de songs niet bepaald simpel zijn. Wat je misschien wel zou verwachten bij een ‘back to basics’ benadering. Net als single 1 is Balu dansbaar, maar ook een gelaagde en gerijpte compositie die zijn pracht niet meteen prijs geeft. Behalve de bekende band horen we ook blazers en een vrouwelijk koortje op Balu.

Elbow album 10, Audio Vertigo wordt op 22 maart vrijgegeven.

King Hannah, Sharon van Etten – Big Swimmer

Hoe het contact is gelegd weten we niet, maar King Hannah en Sharon van Etten zijn natuurlijk voor elkaar geboren.

Beide zijn beoefenaars van het epische, slepende, in de rijke Amerikaanse ballade-traditie gewortelde luisterlied. Dat ze elkaar gevonden hebben is dan ook geen wonder, de snelheid wel. Sharon van Etten is arrivé, een diva in indie-kringen. King Hannah is daarentegen nog niet heel veel meer dan een veelbelovende nieuwkomer. Om het in cijfers uit te drukken; miss van Etten trekt maandelijks zo’n anderhalf miljoen luisteraars op Spotify, King Hannah een krappe 75 k.  Maar Sharon is dus fan van het duo.

Big Swimmer laat horen waarom. De nieuwe single van King Hannah is een gedragen, zwaarmoedig Americana nummer, beetje folky, beetje country, beetje Bruce beetje Lou.  De speelduur is bijna vijfenhalve minuut. Het procedé is bekend. Eerst zingt Hannah Merrick een stuk waarna Crain Whittle inbreekt met zijn elektrische gitaar. Als je het niet zou weten, zou je niet horen dat Sharon in het complot zit. Haar rol is beperkt tot wat achtergrondzang. Maar  haar aanwezigheid zal deuren openen die tot nu toe gesloten waren voor het Britse duo. En daar gaat het om.

Catfish and the Bottlemen – Showtime

Nee maar, na vijf jaar niks horen we eindelijk weer eens iets van Catfish and the Bottlemen, toch wel een favorietje van het vorige decennium.

Het doet dan ook deugd om te kunnen melden dat Showtime beter is dan we durfden te hopen. De tijd staat tenslotte niet stil en Catfish zou de eerste band niet zijn die na drie albums droog komt te staan. Showtime is degelijk en avontuurlijk tegelijk. Er zitten een paar boeiende tempowisselingen in het nummer dat toch goed behapbaar blijft en spannend tot het eind. Doel van de release van Showtime lijkt tweeledig; laten weten dat ze er weer zijn en laten horen dat platgetreden paden worden vermeden. Welkom terug Catfish and the Bottlemen!

Tusky – Tusky

Tusky – Tusky (Suburban/Mattan)

Het nieuwe album van de Utrechtse punkrockformatie Tusky heet Tusky en dat lijkt een prima keus. Want het bekt nogal lekker. Wees eerlijk. De heren van Tusky omschrijven hun nieuwe worp als een fist-in-your-face-but-you-love-it-plaat en dat klopt wel.

Gitarist Sjors van Reeuwijk legt uit waarom gekozen is voor een sobere hoes, waarop slechts de naam van de band te vinden is en het logo met de ‘tandjes’. ‘We wilden graag terug naar de kern van Tusky. We hopen dat de hoes van de plaat mensen inspireert om de plaat The Brown Album te noemen.’

An sich zijn dat grote woorden, die een link zouden moeten suggereren met bands als The Beatles en Weezer. Die eerste gaat sowieso mank, maar met Weezer (Green Album) kunnen we wel een klein beetje uit de voeten.

De woorden van Van Reeuwijk zeggen voornamelijk iets over de ambities van de Utrechters, die met deze derde langspeler voor het eerst een collectieve prestatie hebben neergezet. Bassist Quirin Wijgers noemt de plaat een perfecte mix van vier individuele stijlen.

Tusky is een rete-energieke plaat geworden, zoals we gewend zijn van de band die nogal eens van samenstelling verandert. We horen opnieuw talrijke raakvlakken met formaties als Blink 182, Jimmy Eat World, Biffy Clyro en in de verte toch ook wel The Offspring. Maar Vladimir Stevic is een veel betere zanger dan Dexter Holland.

Tusky begint volgende week met een tournee die de band onder meer naar steden als Zwolle, Antwerpen, Groningen, Den Haag en Alkmaar brengt. Ga dat zien, want het wordt gegarandeerd feest. Pieter Visscher

Sababa 5, Yaara Shaulian – Dreams of Love

Toegegeven, de zang blijft maar net aan de goede kant van kitsch, maar de synth maakt veel zo niet alles goed.

Het heerlijk retro klinkende instrument blijft ook van begin tot eind in beeld. De taal waarin miss Yaara Shaulian zingt is Farsi ofwel Perzisch. Muzikaal, maar ook geografisch is Sababa 5 met miss Shaulian niet zo heel veel verwijderd van Altin Gün. Hoewel, je zal het stuk tussen Teheran en Turkije maar moeten lopen! Sababa 5 is een multi-etnische band uit Tel Aviv, die een mengvorm maakt van verschillende mediterrane genres; van flamenco tot rai en alles wat er tussen zit. De band is op 10 maart te beleven in de bovenzaal van Paradiso. Of Yaara ook van de partij is kunnen we niet beloven.

Cardinals – Unreal

Cardinals sleepte een IJsbreker in de wacht met vorige single, Roseland, een ode aan thuisland Ierland.

Met Unreal laat de band horen dat die single geen lucky shot was en ook geen one trick pony is. De twee songs lijken namelijk totaal niet op elkander.  Was Roseland een ballad achtig iets, Unreal is een lekker ruwe rocksong met fijne losse zang en een surf-achtige gitaar die klinkt af en toe als een motorfiets die wordt opgewarmd. Voor de ouderen en inhalers onder u, denk Kinks van voor Lola. Cardinals is nog maar vier nummer oud, maar nu al een belofte voor de toekomst.

Live Foto Review: Editors @ AFAS Live

Live Foto Review: Editors @ AFAS Live, Amsterdam
6 maart 2024
Foto’s Peter van Heun

Editors heeft in hun ruim twintigjarig bestaan een behoorlijke staat van dienst opgebouwd in hun geboorteland Engeland, maar ook ver daarbuiten. In Nederland is de band een graag geziene gast in het zaalcircuit en op prominente festivalspots. Met uitverkochte tours en (headline)shows op festivals, waaronder een optreden tijdens Pinkpop 2023 op de North Stage, blijft de populariteit van de band groeien. Zo blijft het in 2024 niet alleen bij het concert in AFAS Live: enkele weken later is Editors ook te zien is als een van de headliners op Paaspop in Schijndel.

Editors bracht eind 2022 hun zevende studioalbum uit genaamd EBM: een debuutrelease met de award-winnende componist en producer Benjamin John Power, beter bekend als Blanck Mass, die in datzelfde jaar als officieel Editors-bandlid werd verwelkomd. Op het zeer positief ontvangen album experimenteert de band met een intense, elektronische sound omlijst met meeslepende synths en een stuwend drumgeluid. Hoewel de band zich met ieder nieuw album op nieuw grondgebied begeeft, blijft ook op EBM het vertrouwde indierockgeluid van Editors goed hoorbaar.

 

Glass Beams – Mahal

Laten we wel wezen zonder Khruangbin zou Glass Beams er nooit geweest zijn. De opstelling; drummer, gitarist, meisje op bas is identiek en ook de sound -musica exotica-, is min of meer het zelfde.

Glass Beams komt ermee weg omdat Mahal gewoon echt een enorm ontzettend lekker nummer is. Drieënhalve minuut met een Indiaas sausje overgoten zomerfunk. Verwarrend is wel dat het trio uit Melbourne kan bogen op een Indiase komaf. Van -zoals dat met een duur woord heet- culturele appropriatie, culturele toe-eigening is dus niet echt sprake. Daar maakt Khruangbin zich eerder schuldig aan. Ingewikkeld allemaal, maar zonder een beetje bevlogen jatwerk zou het hele fenomeen popmuziek niet bestaan. Dus we nemen niemand iets kwalijk. Reken op een feestje wanneer Glass Beams binnenkort zijn ding komt doen in de Bitterzoet in Amsterdam. Datum 1 april, da’s geen grap, maar wel leuk.

FIEP – My Birthday Party

Er is er een jarig! Dat kun je wel horen dat is FIEP. Hoeveel lentes de indie diva in spe inmiddels telt zullen we niet vragen, want onbeleefd.

Behalve haar verjaardag heeft FIEP nog wel meer te vieren. Dat haar ster steeds feller straalt bijvoorbeeld. En dat My Birthday Party haar vierde of is het alweer vijfde rake single op rij is. Ook dit keer heeft FIEP Willem van Personal Trainer aan zijn jasje getrokken voor raad en creatieve daad. Het resultaat van dit A-teamwork is een liedje waar je meteen vrolijk van wordt. Ideaal dus voor feestjes en verjaardagen.

Bonny Light Orchestra – When I Was Younger

Mogen we je even voorstelen aan Anais Mitchell: singer-songwriter van formaat, auteur van een zestal albums en de zeer goed ontvangen conceptalbum c.q. popopera c.q. Broadway show Hades Town, Eric D. Johnson: multi-instrumentalist en oprichter en enig permanent lid van The Fruitbats en Josh Kaufman: arrangeur/producer/sessiemuzikant, werkte met o.a. The National, Taylor Swift en The War On Drugs.

Dit illustere trio vormt sinds 2018 het Bonny Light Orchestra. Hun derde album wordt een live-plaat met nieuwe songs, opgenomen in Levis Corner House, een pub in County Cork in Ierland. Het trio heeft niet voor niets voor Ierland gekozen. Hun muziek vindt aansluiting bij de rijke Ierse folktraditie.  In geval van When I Was Younger is dat bij die categorie volksliedjes die over het verschil tussen droom en werkelijkheid, jeugd vs volwassenheid. De bandleden zingen alle drie, maar ook het publiek laat zich niet onbetuigd. Hen hoor je vooral in de woordloze weeklacht halverwege het nummer. Een titel en releasedatum van het nieuwe album hebben we nog niet, wel hoge verwachtingen.