Recensies Archieven - Page 66 of 317

BLUAI – In Over My Head

Kort door de bocht gezegd is BLUAI het Belgische antwoord op boygenius, drie jonge vrouwen dus die folky rocksongs zingen met (semi)autobiografische teksten over leven en liefde. Nieuwe single In Over My Head is een uitstekend visitekaartje voor het aanstormende trio.

In de door haar gezongen coupletten klinkt Catherine Smet kwetsbaar, maar zodra haar partners zich in de refreinen bij haar voegen toont het trio zich weerbaar en strijdbaar. De som der delen, samen sterk, dat werk.

Het is nog maar twee jaar geleden dat Catherine, Caitlin en Mo voor het eerst samen zongen op een slaapkamer in Antwerpen. een jaar later jaar wonnen ze de prestigieuze Humo’s Rockrally en dit jaar schitterden ze op Pukkelpop. Dat wordt nog wat met BLUAI.

Live Foto Review: Appelpop 2023

Live Foto Review: Appelpop @ Tiel
8 & 9 september 2023
Foto’s Peter van Heun

Appelpop is al jaren de festival afsluiter van het festivalseizoen. Je kan nog één keer met al je vrienden en/of familie genieten van de allerbeste acts die het afgelopen festivalseizoen hebben opgetreden. En hoe kan dat beter met dit zomerse weekend!

Tapir! – Gymnopédie

Tapir! is een zeskoppig multimediamonster uit Londen. De band heeft zojuist een nieuwe EP uitgebracht. Daarvan is Gymnopédie losgekoppeld om als single te dienen.

Gymnopédie (de titel komt van een beroemd pianostuk van Erik Satie (1866-1925)) is een rijk gevulde indie-ballad in walstempo met synths, gitaren, cornet en de sonore stem van Ike Gray.

De tekst laat zich niet zo makkelijk samenvatten, maar het refrein – Because I’ve Been Told in Heaven, The Rooms Are Filled With Mice, There’s Breadcrumbs In The Bedsheets, And Jesus Has Head Lice‘ geeft een aardige indicatie in welke vreemde hoek je het moet zoeken. De maffe tekst steekt scherp af bij de uiterst serieuze muziek die wel aan die van Radiohead doet denken. Dat de tong toch zit stevig in de wang zit, maakt de maffe clip duidelijk.

Gymnopédie staat op de EP Act 2 (Their God) het tweede deel van een drieluik. Eerder verscheen al Act I (The Pilgrim). Deel 3 volgt nog. Live schijnt Tapir! een heel spektakel te zijn met kostuums, decorstukken, visuals, poppentheater. En muziek natuurlijk.

Hoe dat allemaal uitpakt kun je gaan zien op het Left Of The Dial Festival in Rotterdam. Tapir! treedt aan op 19 oktober om 23.20 in Arminius.

Ghost Woman – Allright Allright

Donker en dreigend is de nieuwe single van de Canadese garage annex surfrock commandos Ghost Woman. En lekker lang ook zodat bandchef Evan Uschenko alle tijd heeft om zijn gitaar even goed te laten vibreren en resoneren.

Allright Allright is de eerste aanjager van het 3e Ghost Woman album in anderhalf jaar. Uschenko beschouwt Hindsight is 50/50 als het eerste echte album van zijn band. De eerste twee waren meer vingeroefeningen, of dagboekaantekeningen zoals hij zelf zegt. De band klinkt op Allright Allright inderdaad alsof ze hun groove hebben gevonden. Dat zal alles te maken hebben met de komst van Ille van Dessel. Zij drumt en helpt Evan bij het schrijven van de songs. Hindsight is 50/50 komt op 24 november uit.

Abrahamstatus Aerosmith wordt prachtig luister bijgezet

De Rolling Stones bestaan al even, maar die gasten van Aerosmith kunnen er natuurlijk ook wel wat van. Ter ere van vijf decennia aan definitieve anthems en enkele van de meest herkenbare hits aller tijden komen de viervoudig GRAMMY®-bekroonde en diamantgecertificeerde Boston-rocklegendes Aerosmith (Steven Tyler, Joe Perry, Tom Hamilton, Brad Whitford en Joey Kramer) met een ultieme carrièreomspannende greatest hits-collectie via UMe/Capitol. De set bevat 44 zorgvuldig uitgekozen nummers in luxe-edities met een door Aerosmith samengestelde verpakking.

Voor het eerst in de roemruchte geschiedenis van de groep bevat de Super Deluxe Edition van Greatest Hits een blockbuster-tracklist met 44 nummers, die elk tijdperk van Aerosmith vertegenwoordigen. Geperst op 180 gram op maat gemaakt vinyl in kleur, omvat het de vijf decennia van de band in al zijn rauwe en krachtige rock-‘n-roll-pracht. Van top 10-hits uit de jaren 70 Dream On en Walk This Way plus een zinderende versie van Toys In The Attic tot Hamiltons kenmerkende baslijn en Joe Perry’s iconische talkbox-intro tot Sweet Emotion, tot hun dominantie van rockradio in de jaren 90 met Crazy, Cryin’ en I Don’t Want To Miss A Thing. De collectie zal zowel die-hard fans als gewone luisteraars zeker bevallen.

De Super Deluxe Edition, een echt verzamelobject, wordt gepresenteerd in premium hoezen in boekstijl, bevat vier zwart-wit litho’s en beschikt over verbluffende livefotografie en iconische en zelden geziene foto’s van de band die hun opkomst van een lokale band uit Boston beschrijft tot aan de mondiale megasterrenstatus van vandaag.

slowdive – alife

Het Britse Slowdive zat dertig jaar geleden in de kopgroep van de toen net ontluikende shoegazescene. Terwijl de band bij het publiek een beste beurt maakte, was de (Britse) pers minder enthousiast. Dat plus personele onrust en een ongeïnteresseerd label resulteerden in een voortijdig einde.

De ex-bandleden probeerden van alles, maar niets kwam echt van de grond. Lang verhaal kort. In 2014 kwam er een doorstart van Slowdive, eerst live en in 2017 ook in de studio. Na 22 jaar kwam er alsnog een 4e album. Het werd een succes.

De band had de wind ook mee, want shoegaze en zusje dreampop waren bezig aan een comeback. En zijn sindsdien niet meer uitbeeld verdwenen. Er is zelfs een neefje bijgekomen de zogeheten shoegrunge.

Waarom het nieuwe album zes jaar op zich heeft laten wachten vermeldt het verhaal niet. Maar het is er en publiek, pers en Pinguins zijn laaiend enthousiast over ‘everything is alife’. Eerste single kisses haalde de bovenste tree van de Graadmeter en het moet wel heel raar lopen als ook alife niet ver gaat komen.

Marlene Bakker – Oaventuren

Marlene Bakker – Oaventuren (RAIF Records)

“Oaventuren gaat over proberen onbevreesd door het leven te gaan, een tikkeltje overmoedig, aan de andere kant ook vrijmoedig. Eigenschappen die je nodig hebt als muzikant, maar ook in het leven zelf. Het leven is een avontuur”, vertelt Marlene Bakker over haar tweede album. Oaventuren is de opvolger van RAIF (2018), dat door Frits Spits tot album van het jaar werd gebombardeerd en slechts kon rekenen op lovende kritieken. Dat zal met Oaventuren niet anders zijn, omdat de plaat van dezelfde schoonheid is. Andermaal in het prachtige Gronings gezongen.

Bakker (39), geboren in het Groningse gehucht Niezijl, groeide op in een ander, prachtig dorp in dezelfde provincie, Smeerling, waar ze spelenderwijs het Gronings onder de knie heeft gekregen. Het is handig dat er een tekstboekje bij de cd zit, terwijl je over het algemeen ook als niet-Groninger wel kunt volgen wat Bakker wil vertellen.

Misschien dat Wat Is Er Loos? over het politieke wereldje gaat? “Haard tegen haard. En waist, ‘t löst haildaal niks op. Roupst en reerst of zegst de woarhaid? ‘t Is mor net wastoe leufst. De leugen smoort elke reden, elke zin.”

Het karakteristieke Gronings is een prachtige taal (jawel), die wel vaker als instrument is ingezet in de muziek, maar nog nooit zo mooi als Marlene Bakker het doet. Een stem net zo helder als gevoelig. Op een plaat waarop Bakker zich andermaal heeft laten omringen door topmusici. En dat hoor je. Gitaarwonder Bernard Gepken, vooral bekend als muzikant in de band van Daniël Lohues, is onder meer weer van de partij. Gepken schreef ook mee aan de composities op Oaventuren. Een album vol met prachtige melodieën en arrangementen. Hoor Gepken eens verrukkelijk tokkelen in het afsluitende Sloaplaidje. En wat is Zo-as Beloofd toch van een óngekende schoonheid.

Ook door de rijke instrumentatie, waarin we onder meer Hammond, vibrafoon, hoorn, bugel, piano, synthesizer en mellotron ontdekken, is Oaventuren een plaat geworden die je zo vaak als mogelijk op wil zetten. Niet voor niets is Marlene Bakker inmiddels omarmd door Pinguin Pluche. Na RAIF heeft ze het met Oaventuren wéér geflikt. Een tweede kunststuk. Pieter Visscher

The Paper Kites – June’s Stolen Car

The Paper Kites uit Melbourne is een band met meerdere gezichten. Is Graadmeter hit Black & Thunder een fijn kabbelend gitaarstuk dat heel in de verte wel aan Dire Straits doet denken, nieuwe single June’s Stolen Car is een verhalende song in een stijl die niet mijlenver verwijderd is van de stijl van landgenoot Nick Cave.

Het verhaal van de de gestolen auto van June kent twee vertellers, de reguliere zanger van de band, Sam Bentley en gitarist Dave Powys die wel wat vaker zou mogen zingen. Ook wordt er weer volop vaardig en smaakvol gitaar gespeeld.

June’s Stolen Car komt van het vers verschenen live in de studio opgenomen nieuwe (6e) album van The Paper Kites, At The Roadhouse. Leuk detail is dat in de clip wel publiek te horen is en op de plaatversie niet.

Etta Marcus – Theatre

Het beste wat Etta Marcus waarschijnlijk is overkomen is dat ze van de jazzacademie is afgekickt. De baas van het Trinity Conservatorium in Londen vond haar daar niet op haar plaats.

Hij had gelijk, eindeloos toonladders instuderen was niets voor Etta en er is ook nog zoveel meer tussen hemel en aarde dan jazz. Over Etta’s muzikaliteit bestaat geen twijfel. Het dikke dozijn songs dat ze heeft uitgebracht is divers en van hoge kwaliteit. Misschien herinner je je het prettig springerige Crown nog, een nummer dat we een jaar geleden regelmatig voorbij lieten komen. Nu is er Theatre, een powerballad met een sterke opbouw die aan kracht wint door een sobere productie die Etta alle ruimte laat om vocaal te schitteren.