Category: Recensies

The Best Of The Worst– Misogyny

The Best Of The Worst is een zelf benoemde skacore band uit New Jersey.

Skacore is een samenvoeging van ska, als in oerreggae en core, als in hardcore lees oerpunk. En dat is wat je krijgt in de krappe twee minuten die Misogony duurt. Eerst een stukje hardcore punk en dan een staartje ska. Het verbindende stuk is dan weer heavy metal. Het werkt en hoe! The Best Of The Worst is een trio met al redelijk wat albums op hun kerfstok. Misogyny staat op New Dead Ends, hun 6e. Het is geen single maar te goed om geheim te houden.

Muzikaal is Misogyny dus om vrolijk van te worden. De tekst van Miss Liz Fackleman is dat niet. Misogyny betekent namelijk vrouwenhaat en dat dat nog (of weer) bestaat anno 2025 is om droevig van te worden.

The Vices – I Know

Een verstandige band houdt wat achter de hand, zet niet alle opgenomen nummers op hun nieuwe album, maar bewaart wat voor later.

Zo-ook The Vices. De Groningers hebben afgelopen vrijdag een Super Deluxe Editie van hun begin dit jaar verschenen Before It Might Be Gone album vrijgegeven.  Daarop staan dus een aantal extraatjes. Een van de toetjes is het lekker agressieve I Know, een song waarmee de band laat horen het rocken nog niet te zijn verleerd. Naast het opnieuw onder de aandacht brengen van de langspeler dient de release op single van I Know nog nog een doel; de nieuwe tour promoten. Interesse? Klik hier!

 

Claw Boys Claw – Fly

Claw Boys Claw – Fly (Excelsior)

Ondergetekende zat weleens bij geboren Alkmaarder Peter te Bos in de bus in de periode dat hij in Wieringerwerf woonde. Het dorp van de legendarische Mariannebar en voetbalclub DWOW. En die camping waar je kunt slapen in een vliegtuig of helikopter. Of in de, jawel, tourbus van U2. En de Dukdalf natuurlijk, waar talloze punk- en rockbands hun eerste optredens afleverden. De ‘Duk’ bestaat nog altijd. Op een andere locatie in het dorp. Wat zou het mooi zijn om Claw Boys Claw te verleiden daar eens op te treden. Peter te Bos terug naar zijn roots.

Te Bos wordt 75 eind van het jaar en lijkt wel in de vorm van zijn leven. De huidige tournee van de band schijnt een afscheidstournee te zijn. Maar daar geloven we natuurlijk helemaal niets van. Want wat een album is Fly geworden zeg. Alle 12 goed zijn ze, de songs op de nieuwe worp van Claw Boys Claw.

Niet voor niets wordt een rocknummer als It’s A Thing grijsgedraaid op het indiestation van Pinguin Radio. Hoor die gitaar van bandlid van het eerste uur John Cameron eens gieren. Wat heerlijk. Vakwerk ook weer van drummer Jeroen Kleijn.

Zwakke broeders komen we dus niet tegen op Fly. Een plaat die je de hele dag wel wil horen. De cd-speler maakt dan ook overuren. Het glasheldere productiewerk van Jan Schenk is fabuleus. We horen geweldige tweede stemmen van Hannah en Gini Cameron. Fly vindt een mooie balans tussen gedragen liedjes en nummers waar ouderwets de beuk in wordt gegooid. De bedwelmende schoonheid van het afsluitende Page After Page is pure honing voor de ziel. Pieter Visscher

Loupe – Not Alone

Het is altijd even afwachten wie er achter de microfoon staat bij het Amsterdamse Loupe, want de band slijt zangeressen als Spinal Tap drummers (grapje!).

Maar de bezetting is onveranderd sinds de release twee jaar geleden van hun debuutalbum. Ofwel Annemarie achter de drums, Lana op bas, Abel speelt gitaar en Nina dus achter de microfoon. Wat wel is veranderd, zij het subtiel, is hun sound. Not Alone is een soort funky dreampop van een band die nog hechter speelt dan voorheen. De effecten op de stem geven de nieuwe single een psychedelische glans en als vanouds tovert Abel weer heerlijke klanken uit de gitaar. Not Alone is de voorbode van een tweede album van Loupe. Dat verschijnt al op 28 november onder de titel ‘Oh, To Be Home’ als vanouds op Exelsior Recordings.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio oktober 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op onze site.

Met in deze aflevering de beste albums van september 2025:

  • Baxter Dury – Allbarone
  • Big Thief – Double Infinity
  • Cardi B – AM I THE DRAMA?
  • Claw Boys Claw – Fly
  • Igorrr – Amen
  • La Dispute – No One Was Driving The Car
  • Meral Polat – Meydan
  • Robin Kester – Dark Sky Reserve
  • Wednesday – Bleeds
  • Weval – CHOROPHOPIA

Dry Cleaning – Hit My Head All Day

Onze eerste reactie bij het horen van de nieuwe single van Dry Cleaning was: zitten ze nog steeds op de parlando-punk-toer!?

Maar al snel hoorden we dat de band van Florence Shaw weliswaar doorgaat op het oude spoor, maar dat dat voorlopig nog niet dood loopt. Integendeel! Hit My Head All Day is opwindend, grappig, dansbaar en bovenal gewoon weer heel erg goed. Je hoort ook dat er een precedent is in de popgeschiedenis van praten over een funky beat. Model stond the late great Ian Dury. En waarover rept de dame dit keer? Over de slechte invloed van influencers.

En wie toch genoeg heeft van dat gepraat, maar maar geen genoeg kan krijgen van gitaar: de laatste paar van de zes minuten van Hit My Head All Day zijn instrumentaal. Begin volgend jaar komt Dry Cleaning met een nieuw album. Secret Love is geproduceerd door Cate Le Bon, die eerder tekende voor de productie van het meest recente Wilco album. En toevallig zelf ook net een nieuw album uit heeft.

Ratboys – Last Night In The Mountains

Ratboys is een volwassen rockband uit Chicago. Mag ook wel na 10 jaar en 5 albums. Een kenmerk van hun sound is het contrast tussen de lichte, meisjesachtige stem van frontvrouw Julia Steiner en de zware gitaren van haar mannelijke begeleiders.

Last Night In The Mountains is hun eerste single voor Americana label New West. De sound van de band is niet wezenlijk anders, mogelijk omdat ze hun producer hebben meegenomen. Dat is Chris Walla, de gitarist van Death Cab For Cutie. Last Night In The Mountains begon zijn bestaan als folksong. Dat is nog enigszins af te horen aan het huppel tempo, maar verder is het weer een typische Ratboys track geworden: zwanger van de zwaarmoedige gitaren met daar boven een soepel zingende Julia. Waarschijnlijk is het werk aan een nieuw album begonnen, maar daarover zijn nog geen details bekend. Het zou dus de 6e langspeler worden van Ratboys, de opvolger van The Window waarop. o.a de # 1 Graadmeter hit staat, het 8 minuut + durende Black Earth WI.

Selma Peelen – In The Boys Room

De Amsterdamse Selma Peelen is een alumna van de popronde met één album op haar naam en (waarschijnlijk) een tweede in voorbereiding.

Het is namelijk te hopen dat In The Boysroom geen alleenstaande single is. De song heeft een sterke sfeer die best wel een album lang zou mogen duren. Er hangt een spanning in de lucht van de Boysroom, een mix van doem en verlangen, van liefde en lust. De middelen waarmee Selma die sfeer neerzet zijn vrij minimaal: percussie, een akoestische gitaar en haar donker getinte stem. Laten we haar stemmige stijl voorlopig goth-folk noemen.

The Mock-Ups – I Wanna Know Your Name

Gerard Way, de opperbaas van My Chemical Romance heeft eindelijk kans gezien het enige bekende nummer van zijn bijband The Mock-Ups uit te brengen.

We weten dat I Wanna Know Your Name geen nieuw nummer is. De opnametechnicus van het nummer -vaste My Chemical Romance medewerker Doug McKean- is twee jaar geleden overleden aan een hersentumor. The Mock-Ups heeft Way op bas en zang. De overige bandleden zijn gerekruteerd uit The Interrupters, een Canadese skapunkband. I Wanna Know Your Name is een geïnspireerd niemendalletje, dat meer refrein dan couplet heeft. Verwacht dus geen album. Tenzij de single aanslaat natuurlijk.

Nine Inch Nails – Who Wants To Live Forever

Ons beleid is: een -1 hit in de Graadmeter vergt een opvolger. En als de band in kwestie niet zelf met een nieuwe single komt kiezen wij er wel een. Dus kan je de komende weken – hopen wij- genieten van een nummer van de soundtrack van Tron van Nine Inch Nails (verder te noemen NIN). Als opvolger dus van hun -1 hit As Alive As You Need Me To Be.

Who Wants To Live Forever is een ballad. Natuurlijk geen recht toe recht aan romantisch lied. We hebben hier tenslotte te maken met NIN, maar een stemmig nummer met een levenbeschouwelijke tekst. De hoge stem die je hoort is niet van Trent Reznor of diens vaste partner Atticus Ross, maar van een ene Judeline.  Who Wants To Live Forever is dus een a-typische NIN track. Pas tegen het einde verraden de makers zich door de boel te oversturen. Op de retorische vraag Who Wants To Live Forever is het antwoord natuurlijk niemand. (Behalve dan de dictatoren van China en Rusland die naar verluidt laten onderzoeken of eeuwig leven mogeijk is. Gelukkig zegt de wetenschap voorlopig nog nee.)