Live Review: Hugh Cornwell @ Hedon, Zwolle

Live Review: Hugh Cornwell @ Hedon, Zwolle
24 april 2024
Tekst: Walter van Pijkeren

Hugh Cornwell, tot halverwege de jaren tachtig de frontman van The Stranglers, is in Nederland voor een korte tour van vier concerten. De eerste show was gisteravond in Zwolle, in de kleine zaal van de Hedon.

Cornwell opent de set met twee nummers van zijn laatste plaat Moments Of Madness. Om daarna meteen met Skin Deep een parel uit het Stranglers verleden te spelen. Cornwell weet dat we hier gekomen zijn om vooral dat deel van zijn repertoire te horen. ‘The finest jewelry’, zoals hij het zelf zegt. Er komen genoeg nummers van The Stranglers voorbij, maar Cornwells eigen werk kan zich
prima meten met de parels uit het verleden. Het levert een mooie show op met eenvoudige gespeelde liedjes door het trio dat op het podium staat. En ik persoonlijk hou daarvan; dat de baspartij rustig doorhobbelt wanneer Cornwell zijn houterige gitaarsolo’s speelt.

Daar zit wel een punt van zorg. De ritmesectie was prima in orde vanavond, maar was dat houterige gitaarwerk van Cornwell van het beste hakwerk zoals we dat kenden van Joe Strummer? Of treedt de sleet in zoals bij Keith Richards. Toch ook zomaar twee grote namen uit de muziekgeschiedenis met wie Cornwell zich mag meten.

Het hoogtepunt van de show heeft ook te maken met een naam uit het verleden. Richting het einde van de show kondigt Cornwell Mr Leather aan. Het nummer gaat over Lou Reed, hij vertelt hoezeer hij Reed bewonderde. Meteen daarna wordt Always The Sun gespeeld, het grootste juweelstuk van The Stranglers. Verbluffend is hoe de link met Lou Reed doorwerkt in dit nummer.
Ineens zijn de zanglijnen totaal Lou, heel mooi hoe Cornwell ons laat zien waar hij zijn inspiratie vond.

Het was een fijne show van Hugh Cornwell. Hoewel het nummer Lasagne wat mij betreft uit de toegift had mogen blijven. Het nummer is vernoemd naar een Italiaanse gerecht maar gaat over New Mexico. En zo vreemd als deze associatie is, zo vreemd was het nummer ook in deze set.

Hugh Cornwell speelt de komende dagen nog in Bergen Op Zoom, Leeuwarden en Hilversum. Gaat dat zien als het bij je in de buurt is!

Live Review: Buzzard Buzzard Buzzard @ V11, Rotterdam

Live Review: Buzzard Buzzard Buzzard @ V11, Rotterdam
2 april 2024
Tekst: Willem Kamps

Hun heerlijke doordenderende Therapy verleidde mij tot de aanschaf van een toegangsbewijs voor het optreden van Buzzard Buzzard Buzzard in de Rotterdamse V11. Een andere song had ik nog niet van ze gehoord, maar dat moest gewoon goed zitten. En dat zat het ook.

Bij de opener van het optreden bleek meteen dat ik toch meer van ze kende – buiten de songs die ik op YouTube had geluisterd. Ze knalden er namelijk in met Double Denim Hop, dat het enige tijd terug behoorlijk deed in de Graadmeter. Het was toen dus niet tot me doorgedrongen dat ook dat de Buzzards waren. DDH is het meest glamrock-achtige nummer van de band, al proef je dat toch ook wat terug in de andere nummers die werden gespeeld.

Buzzard Buzzard Buzzard komt uit Cardiff en bestaat uit de broers Rees, Tom zang en gitaar, Ed bas en tweede stem, Ethan Hurst op drums en Zac White op gitaar, al was die er niet bij. Wie wel die tweede gitaar bespeelde werd niet duidelijk, noch waarom. Wel dat ie nog ietwat onzeker was, steeds kijkend naar wat Tom deed. Nam niet weg dat hier een goed op elkaar ingespeelde band heerlijk enthousiast en loeistrak stond te spelen.

Tom Rees is de meest charismatische van het stel en leidend in alles. Ondertussen bespeelt hij het publiek met zijn typerende, soms acrobatische houdingen, bekken trekkend, wijzend, loerend en nu en dan met onnavolgbare praat tussen de nummers. Met zijn hoge wat piepende stem – zingend is ie echt voller – spreekt hij in de hoogste versnelling, gelukkig niet in het Welsh, al is zijn Engels ook moeilijk te volgen. Ik verstond nog net Cardiff, Wales, That’s Not England!

Hoogtepunt was, het kon haast niet anders, Therapy, live ingevuld met keihard gitaargeweld, met om en om solerende gitaristen. Je hoort er van alles in terug, tenminste, als je bekend bent met de jaren 70-rock: AC/DC, Thin Lizzy, Cheap Trick, maar wel met dat Glam-jasje, ondanks hun totale casual look. Een naam die ook bij mij naar boven kwam was Be-Bop Deluxe. Op YouTube dacht ik nog aan Supergrass, maar live is het gewoon veel harder.

Het kleine uurtje dat ze speelden was zo voorbij. De V11 was hun eerste Nederlandse optreden, want London Calling, waarvoor zij geprogrammeerd stonden, ging ik 2021 niet door wegens Corona. Zodra ze weer in het land zijn: blind een ticket kopen!

Buzzard Buzzard Buzzard – In My Egg

Net als op ex IJsbreker Therapy zijn het de gitaren die In My Egg ver boven de massa laten opstijgen.

De zang van Buzzard Buzzard Buzzard is ruim voldoende, de songs altijd interessant, maar het gitaarwerk is dus fenomenaal.. In My Egg begint verneukeratief met een akoestisch intro, maar de rust blijkt slechts schijnt. Na een minuut breekt het geweld los en komen de gitaren van alle kanten op je af,  vaak ook met zijn tweeën. In My Egg is heavy, maar geen hardrock, hard maar geen metal. Daar is de nieuwe 3xBuzzard single net even te slim voor. Laten we de term smartrock maar weer eens afstoffen. De clip van In My Egg is weer een live-opname, om te laten zien dat wat de band in de studio uitspookt ze op de bühne ook kunnen waarmaken. Skinwalker, zo heet het nieuwe BBB album. Op 12 april is hij uit.

Show: 2 april, V11, Rotterdam.

Buzzard Buzzard Buzzard – Therapy

Queen zonder bombast zo zou je Therapy,  de nieuwe single van Buzzard Buzzard Buzzard kunnen omschrijven. Of als minisymfonie voor bas, drums, orgel en gitaar, maak daar gitaren van.

De snarenplukkers hebben het druk dit keer. Het laatste deel van het zes minuten durende Therapy is een fel duel tussen de gitaristen, die elk een eigen stereokanaal opeisen. De zanger grijpt in voordat er slachtoffers vallen. De Buzzards zijn behoorlijk ambitieus deze ronde, maar maken het -zoals de clip laat zien- het live makkelijk waar. We kunnen slecht hopen dat Therapy een eerste aanzet is voor een tweede album van de band uit Cardiff.

Op 2 april spelen ze op de Vessel 11 in Rotterdam.

Buzzard Buzzard Buzzard – Therapy

Queen zonder bombast zo zou je Therapy,  de nieuwe single van Buzzard Buzzard Buzzard kunnen omschrijven. Of als minisymfonie voor bas, drums, orgel en gitaar, maak daar gitaren van.

De snarenplukkers hebben het druk dit keer. Het laatste deel van het zes minuten durende Therapy is een fel duel tussen de gitaristen, die elk een eigen stereokanaal opeisen. De zanger grijpt in voordat er slachtoffers vallen. De Buzzards zijn behoorlijk ambitieus deze ronde, maar maken het -zoals de clip laat zien- het live makkelijk waar. We kunnen slecht hopen dat Therapy een eerste aanzet is voor een tweede album van de band uit Cardiff.

Buzzard Buzzard Buzzard – New Age Millennial Music

New Age Millennial Music is al een maandje of tien oud, maar zo prettig dat we de single toch maar even meenemen. Het Britse Buzzard Buzzard Buzzard is zo’n band waarvan je je afvraagt of ze nou ontzettend retro zijn of juist hun tijd vooruit.

De band maakt uiterst verzorgde, zorgvuldig geproduceerde muziek een beetje a la Phoenix, maar nog meer als 10cc (voor de breuk met Godley & Creme of Badfinger of Stealers Wheel). Vernuftige pop dus soms op het pastiche-achtige af, maar met zoveel smaak en plezier bereid dat ze er makkelijk mee wegkomen. Noem het powerpop, noem het smartrock of noem het New Age Millennial Music. Wie hier niet voor valt houdt vast ook niet van The Beatles. New Age Millennial Music staat op het eerste en nog enige album van Buzzard x3, Backhand Deals.

Buzzard Buzzard Buzzard – Double Denim Hop

Toen Double Denim Hop van Buzzard Buzzard Buzzard ruim een jaar geleden uitkwam was de respons okay, maar niet overweldigend. Het aantal views op Youtube bleef echter maar toenemen net als de plays op Spotify. Meestal is het zo dat na een maand de koek wel op is, maar Double Denim Hop bleef maar volk trekken.

‘Misschien een leuk idee om een disco versie uit te brengen’ zal iemand in het bandkamp hebben gedacht. Zo gezegd zo gedaan. Artistiek gezien had de band het best mogen laten. Commercieel gezien blijkt het een gouden zet. Want wat wil het geval? Het origineel van Double Denim Hop staat weer volop in de belangstelling en lijkt alsnog een hit te gaan worden. En terecht.

Double Denim Hop is retrorock op zijn best. De tijd waar Buzzard Buzzard Buzzard naar terug reist is het begin van het zevende decennium van de vorige eeuw. De bands waar het Britse kwartet de kunst van heeft afgekeken zijn Creedence Clearwater Revival en T. Rex. En The Bay City Rollers, een glitterband van het ietwat foute soort, maar een invloed al was het maar omdat de vader van twee van de bandleden, de broers Tom en Ed Reese hun drummer was.