Tag: Declan McKenna

De populaire en succesvolle Britse singer-songwriter Declan McKenna brengt op 21 augustus z’n nieuwe album Zeros uit. Deze plaat is de opvolger van het zeer enthousiast ontvangen debuut What Do You Think About The Car uit 2017, waarop o.a. de hits Isombard, Brazil en The Kids Don’t Wanna Come Home staat.

Daniel, You’re Still A Child is alweer de derde single na The Key To Life On Earth and Beautiful Faces. De jonge indierocker blijft vrolijk en aanstekelijk klinken. Heerlijk!

Altijd goed die Declan McKenna. En altijd net even anders dan wat hij er voor heeft gedaan. The Key to Life on Earth komt van Zero, het tweede album van de Britse singer-songrocker.

Declan nam het nummer op vorig jaar tijdens een verblijf in Nashville. Country kan je The Key to Life on Earth niet noemen, tenminste niet in stijl. Het thema – love gone wrong- is wel herkenbaar voor de fans van Hank Williams. Vaak stipt Declan in zijn songs een politieke misstand aan. The Key to Life on Earth gaat over relaties en de verschrikkelijke dingen die mensen elkaar soms aandoen.

De nieuwe single is een gedreven nummer met een net niet chaotisch slot. Geen happy end dus. De grauwe clip refereert aan de geweldige Netflix serie The End Of The F**ing World. De van o.a. die show bekende acteur Alex Lawther speelt Declan’s dubbelganger. Het Zero album had nu ongeveer uit moeten komen. De release is om de bekende reden uitgesteld tot 1 augustus.

Zeros heet het nieuwe album van Declan McKenna. De release datum is 15 mei. Dat de opvolger van What Do You Think About The Car (2017) een goed album gaat worden is na twee nummers wel duidelijk. Niet dat daar twijfel aan bestond. Declan moet zijn eerste miskleun nog maken. Met zijn schurende coupletten en aan Bowie ten tijde van Iggy-achtige refrein is In Beatiful Faces weer een ijzersterke rocksong. Met een boodschap.

Je zou Declan McKenna een 21ste eeuwse protestzanger kunnen noemen. Zijn songs zijn niet alleen gevarieerd en muzikaal overtuigend. Zijn teksten zijn zonder uitzondering actueel en maatschappelijk relevant. In Beautiful Faces zingt Declan over de Big Brother rol van social media in het leven van de jeugd van vandaag.  ‘A brave new anthem for the doomed youth’ noemt hij de opvolger van de anti-oorlogssong British Bombs. 

Declan McKenna heeft nooit een blad voor zijn mond genomen en hij is ook niet van plan om zijn succes in de weg te laten staan van zijn zorgen om de toestand van de wereld.

Bezong hij eerder politiegeweld, het gevaar van religie en de corruptie in de voetbalwereld. Op zijn nieuwe single British Bombs neemt Declan de wapenhandel op de korrel. Het is vooral de Britse bijdrage aan de bombardementen op Jemen die hem heeft aangezet tot het schrijven van British Bombs.

De 20 jarige singer-songrocker verpakt zijn aanklacht in een goed geoliede rocksong, met knisperende gitaren en het soort gebalde vuist refrein waar Frank Turner patent op heeft. Aan de productie van James Ford (Arctic M/Florence+M) hoor je niet af dat het hier om een protestsong gaat. Dat maakt British Bombs extra effectief, de muziek lokt, de tekst spreekt. De opbrengst van British Bombs gaat naar een goed doel.   

Eerst even een moeilijk woord uit de weg werken. Regurgitated betekent opgehoest. Hiermee maakt Declan Mc Kenna duidelijk dat Brew geen nieuw nummer is, maar een remake van een song die eerder als b-kant verscheen van Paracetamol.

Dat origineel was duidelijk haastwerk, niet veel meer dan een demo. Declan zal gedacht hebben dat Brew meer verdient dan een ruwe doorloop. En hij heeft gelijk. De opgehoeste versie van Brew is dus niet echt een nieuwe single, meer een zoethouder tot de release van zijn tweede album en reminder dat Declan McKenna een van de interessantere nieuwkomers is van de laatste paar jaar.

Dat Brew zijn bestaan als b-kant begon is niet onlogisch. Het nummer is veel complexer dan de songs waarmee de jonge Brit bekend werd. Met zijn vele stemmingswisselingen, psychedelische effecten en expansieve gitaarsolo’s is de nieuwe versie van Brew zo mogelijk nog ingewikkelder dan de eerste uitvoering, bijna twee minuten langer ook. Het is opvallend dat Declan de stilte tussen twee albums verbreekt met een prog-rock track. Hopelijk betekent dat dat hij op zijn tweede album ook nieuwe paden verkent.