Amerikaanse indierockers Parquet Courts: “Me uitspreken is mijn plicht”

“Proud to be an American? Currently not.” New Yorker én rocker ineen, Andrew Savage, heeft nog wel een appeltje te schillen met zijn vaderland en diens regerende orang-oetan. Reden te meer voor Parquet Courts’ gitarist en zanger om zijn hart te luchten op de kersverse langspeler Wide Awake!, geproduceerd door niemand minder dan Brian Burton a.k.a. Danger Mouse. “Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van hem had gehoord.” Juist.

Tekst LiveGuide | Kees Braam Foto Ebru Yildiz

Een lichtelijk norse blik werpt Andrew ons toe, als we op de zolder van een Amsterdams café bij hem aanschuiven. “Austin [Brown, de man met wie hij het frontmanschap deelt] en ik zijn in Europa voor interviews, dus we spelen momenteel niet.” Dat zal de blik verklaren. Welke muzikant gaat er nou op tour zonder een noot te spelen?

Maar Parquet Courts heeft met het extreem diverse, dwarse en dansbare nieuwe album Wide Awake! ook alle reden voor een louter promotioneel uitstapje. Al is het maar om de Verenigde Staten heel even te ontvluchten, zo blijkt later. Net als dat achter Andrews blik toch echt een bijzonder vriendelijk en openhartig persoon schuilt.

“Waarschijnlijk kun jij me meer vertellen over Danger Mouse dan ik”, lacht de muzikant. Goed, een klein stukje Wikipedia dan. De producer − immer stijlvol gewapend met afro en zonnebril − verwierf zijn faam verwierf als helft van succesvolle pop- en hiphopduo’s Gnarls Barkley, DANGERDOOM en Broken Bells. Later produceerde hij platen voor onder meer The Black Keys, Beck en Gorillaz.

Giga-ruzies
Volgens Andrew legde de samenwerking met Danger Mouse − toch een zwaargewicht in de muziekwereld − totaal geen druk op het schrijfproces. “Hij probeerde ons als band niet te veranderen en daar ben ik blij om. Onze vorige albums produceerden we allemaal zelf en het baarde ons wel zorgen om voor het eerst met een externe producer samen te werken.”

Maar de eerlijkheid en objectiviteit van Danger Mouse bespaarde de band uiteindelijk een hoop tijd en ellende. “We hebben in het verleden gigantische ruzies gehad over welke liedjes er wel en niet op het album moesten belanden. Brian stak daar een stokje voor door gewoon rechtdoorzee te zeggen welke nummers het beste werkten.”

Werken doen hagelnieuwe songs als Total Football, Almost Had To Start a Fight en Wide Awake! zeker. Dat is dan nog zacht uitgedrukt, want in feite slaan ze in als een bom. En dat is niet in de laatste plaats omdat Andrew de teksten van een prettig scherpe politiek-kritische lading voorzag. En dus komt ook het onvermijdelijke onderwerp Donald Trump op tafel. “Pff… Waar moet ik beginnen? Trump is een verschrikking. En jullie hebben in Nederland die witharige. Die is net zo erg.”

Plicht
“De geschiedenis lijkt zich te herhalen”, vervolgt de indierocker met punkattitude, die opgroeide in Texas, het thuisland van George W. Bush. “Doordat de mensen die de Eerste en Tweede Wereldoorlog bewust hebben meegemaakt langzaam uitsterven, lijken we steeds minder gevoelig te worden voor de gevaren die kleven aan de gekken die nu opstaan. In de vorige eeuw stonden mensen niet op tegen Hitler of Stalin. Nu hebben we de kans om te laten zien dat we hebben geleerd van de geschiedenis, en dat lijkt ook het geval te zijn.”

Wide Awake!, de voltreffende opvolger van Human Performance (2016), is dan ook één en al opstand. “Songs als Violence en Normalization zijn onze manier om mensen wakker te schudden. Ik zie het als mijn plicht om me uit te spreken.”

In het New York van nu ondervindt Andrew de maatschappelijke veranderingen aan den lijve. Hij en zijn bandmaten wonen (op bassist Sean Yeaton na) allemaal in de Big Apple. “En het is gewoon ongezond om de negatieve maatschappelijke ontwikkelingen te negeren. Als mensen in de toekomst terugkijken op deze tijd, wil ik dat ze weten aan welke kant Parquet Courts stond.”

LIVEDATA 16/07 Valkhof Festival, Nijmegen 24/08 Doornroosje, Nijmegen

Klinkt als: indierockers die op tribale wijze totaalvoetbal spelen met klaarwakkere artpunk

LiveGuideDe zomereditie van LiveGuide is nu overal in het land verkrijgbaar. De krant heeft hierin de festivalzomer van 2018 centraal staan en presenteert een imposante fictieve line-up van de 150 tofste acts die de komende maanden naar Nederland komen.

Het gratis blad heeft de line-up onderverdeeld in tien categorieën, zoals hiphop, elektronica, headliners, Nederlandse acts en het zwaardere gitaarwerk. Het heeft geleid tot een zeer diverse lijst namen met alleen acts die deze  zomer naar de Nederlandse festivals komen. Van Pinkpop tot Best Kept Secret en van Vestrock via Down the Rabbit Hole en North Sea Jazz naar Zwarte Cross en Lowlands: allen zijn ze goed vertegenwoordigd.

In de 42e uitgave van LiveGuide zijn verder interviews te lezen met de opstandige artpunkers van Parquet Courts, de culty hardrockgiganten van Ghost, de Franse indierockact Theo Lawrence & The Hearts en het Duitse duo Âme, dat na vijftien jaar opereren aan de frontlinie van de dance plotseling een debuutalbum met een ook nog eens zeer verrassende sound uitbrengt.

Verder deelt het Smèrrig-duo Nixus & MC Jordan hun veeleisende tourrider (o.a. een Volkswagen Polo uit 2005 met Katja Schuurman en Kim Holland erin…), durft het Brabantse Bear’s Den-bandlid Christof van der Ven het aan quizvragen over Beyoncé te beantwoorden en tipt PR & Marketing-dame Laetitia Abbenes van het Into the Grave-festival de beste metalalbums van het moment.

Villagers – Trick Of The Light

Villagers weet weer de juiste snaar te raken met hun eerste nieuwe opname in drie jaar. Nieuwe single Trick Of The Light heeft alles wat Villagers zo bijzonder maakt, het nummer is zo ambachtelijk als een Paul Simon song, zo melancholiek als Elbow op zijn best en gezongen met een gevoeligheid waar ooit alleen Roy Orbison patent op had.

Trick of The Light is dan ook de best denkbare aankondiging van een nieuwe episode in het bestaan van de band van Connan O’Brien. Het vierde* hoofdstuk in de Villagers saga zal geen grote verandering brengen. Het elegante en verzorgde Trick Of The Light laat horen dat Connon O’Brien nog dezelfde bevlogen vocalist is, rusteloos en beschouwend tegelijk, die tien jaar geleden grote indruk maakte met Becoming A Jackal. Drie jaar later volgde {Awayland} met daarop Nothing Arived, het nummer dat Villagers beroemd en onmisbaar maakte. Darling Arithmetic verscheen in 2015 en consolideerde die positie zodat we nu met recht kunnen zeggen dat er halsreikend wordt uitgekeken naar elk nieuw levensteken van de Ierse band.

D Day wordt 21 september, op die dag komt het nieuwe Villagers album uit onder de titel The Art Of Pretending To Swim. Fans doen er verstandig aan de site van Villagers te bezoeken voor speciale uitgaven met extra songs.

* live album niet meegerekend.

LIVEDATA 12/11 Doornroosje, Nijmegen 13/11 Melkweg, Amsterdam 28/11 TivoliVredenburg, Utrecht

Oi Va Voi komt met tweede single ‘Big Brother’ van album ‘Memory Drop’

Wie denkt dat gitaren, klarinetten en een vleugje Oost Europese roots niet samengaan heeft nog nooit naar Oi Va Voi geluisterd. Ze winden er geen doekjes om, ze zijn trots op hun verleden. Dat hoor je ook duidelijk terug in de nieuwe single Big Brother die vanaf vandaag overal te beluisteren is.
Na Vanished World is het de tweede single van het langverwachte album Memory Drop dat op 9 november verschijnt. Op dit album weet de Britste crossover band wederom een brug te slaan tussen hun Joodse- en Oost Europese roots, dat gepaard gaat met hun veelgrepezen, authentieke geluid.

Sinds haar oprichting aan het begin van het millennium maakte Oi Va Voi een onuitwisbare indruk. Het debuutalbum Laughter Through Tears, dat geproduceerd werd door Grammy winnend producers Bacon & Quarmby, werd bekroond met twee BBC Radio 3 World Music awards en een Edison Award. Ook werd het album door The New York Times gerekend tot een van de beste albums van 2003 en betekende het de kickstart voor de carrière van gast vocalist KT Tunstall.

Ook de zelfgetitelde opvolger en het derde album Traveling The Face Of The Globe werden lovend ontvangen door de internationale pers, waarna uitverkochte shows door Europa volgde. Op het nieuwe album Memory Drop wordt de band ondersteund door viool virtuose Anna Phoebe en de nieuwe zangeres Zohora.

De band zal later in 2018 weer op tour gaan om de nieuwe muziek live ten gehore te brengen.

LIVEDATA 21/11 Club Bahnhof Ehrendeld, Keulen (DE) 22/11 Bi Nuu, Berlijn (DE) 24/11 Paradiso,  Amsterdam 25/11 Doornroosje, Nijmegen

Superorganism: “De verwarming is ook al naar de klote.”

De onoplettende lezer zal Superorganism snel verwarren met een geweldig hoogtepunt. Misschien ook wel terecht, want laat dat nou net datgene zijn wat dit groot geschapen organisme je bezorgt. De leden van de maar liefst achtkoppige band komen uit allerlei hoeken van de wereld en bezorgen menig muziekliefhebber rooie oortjes met hun psychedelische indietronica. Ze doen nu ook Nederlandse bodem aan en dus stappen we in het boemeltje naar Amsterdam voor een openhartig gesprek met Orono, Harry en Emily.

Tekst LiveGuide | Kees Braam

“Een waar gekkenhuis.” Dat was het afgelopen jaar volgens synth-baas Mark David Turner, die op het podium de vrouwelijke naam Emily draagt. Superorganism zag begin 2017 noodgedwongen het levenslicht na vele online sparsessies. Zo kwam debuutsingle Something For Your M.I.N.D. tot stand door opnames uit te wisselen via internet.

Het nummer trok na publicatie op Soundcloud de aandacht van Domino Records. “Daardoor moesten we wel bij elkaar komen”, verklaart gitarist Harry, wiens echte naam Christopher Young is. “We waren vooral bezig elkaars ideetjes aan te vullen, maar ineens was er dus vraag naar een heel album. Toen werd het een stuk serieuzer.”

Vandaar dat de acht bandleden, die afkomstig zijn uit Australië, Japan, Amerika en Engeland, tegenwoordig samenwonen in een flat in Londen. “Toch best handig”, geeft de pas achttienjarige zangeres Orono Noguchi toe terwijl ze dromerig voor zich uitstaart. Maar het is geen luxeleventje: “De oven doet het al twee weken niet”, klaagt Emily. Harry doet er nog een schepje bovenop. “Maak daar maar twee maanden van. De verwarming is ook al naar de klote. Het is maar goed dat we amper thuis zijn.” Dat de Britse hoofdstad duur is, baart hen vooralsnog geen zorgen. “Met acht man is de huur best op te hoesten”, lacht Emily.

“We sturen elkaar nog steeds ideeën via internet,
zelfs als we in dezelfde kamer zitten”

Hekel aan Japan
Ondanks de vrij recente centralisatie is het schrijfproces nauwelijks veranderd. “We sturen elkaar nog steeds ideeën via internet, zelfs als we in dezelfde kamer zitten”, vertelt Harry. “Zo hebben we het altijd gedaan en we zijn eraan gewend. Ik geloof ook dat het plotseling veranderen van zo’n traditie het schrijfproces beschadigt. Daarom is heel het album zo gemaakt.”

De Brit omarmt het digitale tijdperk: “Superorganism kon alleen ontstaan doordat internet ons gemakkelijk met elkaar in contact bracht. We voelen ons op ons gemak in een online-bubbel.” Toch komt op dat vlak ook kritiek van Emily’s kant. “De keerzijde van internet is dat je juist sneller geïsoleerd raakt. Zo kom ik – in tegenstelling tot de meeste van ons – nauwelijks buiten onze flat. Behalve als we met de band op pad gaan natuurlijk.”

Dat gebeurt gelukkig regelmatig: de grote vraag naar liveshows verklaart meteen waarom de muzikanten nog altijd zonder verwarming leven. Vertoeven in Amsterdam lijkt het drietal vandaag ook prima af te gaan. De uit Japan afkomstige Orono had vóór Superorganism al veel van de wereld gezien: “Tijdens mijn middelbare schoolperiode kreeg ik écht een hekel aan Japan. Daarna was ik het zat en pakte ik mijn biezen”, verklaart ze met een rebelse blik.

Zelfkastijding
Vervolgens vertrok Orono naar Amerika om te gaan studeren in Maine. “In de States kon ik het veel beter met mensen vinden.” Vlak nadat ze haar diploma haalde, kwam Superorganism op haar pad. Harry blikt daarop terug: “Ik weet nog goed dat ik in de keuken luisterde hoe ze onze debuutsingle zong en ik steeds enthousiaster werd. De rest van de nummers voor de plaat volgden al snel en vielen perfect samen.”

Nu de band tegenwoordig de lapjeskat van muzikale ideeën ook live ten gehore brengt, zou je denken dat daar de nodige glitter en glamour bij komt kijken. Maar veel poespas heeft Superorganism niet nodig om op te vallen. Hooguit een paar appels, zo blijkt uit recente optredens op Eurosonic en in Sugarfactory.

Vol gezond optimisme vertelt Harry dat de groep niet gelooft in een formule, naast die appels dan. “Als we kijken hoe onze liedjes totstandkomen, denk ik dat we het puur voor ons eigen plezier doen.” “En voor de zelfkastijding, niet te vergeten”, voegt Emily daar gierend aan toe. Harry concludeert: “Je kunt leren hoe je een leuke gitaarriff moet spelen, maar niemand kan vertellen hoe je zonder pijn en moeite een Katy Perry-hit schrijft.”

LIVEDATA 10/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 04/11 TivoliVredenburg, Utrecht 06/11 Doornroosje, Nijmegen 07/11 Vera, Groningen

Klinkt als: een melting pot van verschillende culturen die dankzij het internet hun eigen onverwarmde hive gecreëerd hebben in offline Londen

LiveGuide

Concert- en festivalkrant LiveGuide is toe aan de 41e editie! Daarin staat de maand mei in livemuziek centraal.

Elias Bender Rønnenfelt siert deze maand de cover van LiveGuide. De geniale tekstschrijver en zanger van Iceage vertelt in de krant samen met gitarist Johan Suurballe Wieth uitgebreid over het waanzinnig sterke nieuwe album Beyondless, waarom er vier jaar niks werd uitgebracht door de artpunkers en het opvallende gegeven dat zij het Deense koningshuis op Instagram volgen in de hoop een keer geridderd te worden.

Vrouwenblad
In het maandblad worden verder opvallend veel vrouwen gefeatured. Opvallend omdat het Buma/Stemra laatst juist was opgevallen dat het aandeel dames in de muziekindustrie aan de karige kant is. Daar valt in LiveGuide dus weinig van te merken, want daarin staan bijvoorbeeld interviews met Courtney BarnettSuperorganism en Blackbird. En o ja, ook eentje met de dwarse nu-jazz-meester Kamaal Williams, maar dat is dan weer een vent.

Staatsvijand
Verder wordt in LiveGuide #41 teruggeblikt op Paaspop, wordt staatsvijand nummer #1 Famke Louise opvallend fel verdedigd, delen de indieboys van The Brahms hun merkwaardige rider, doet EUT een heuse Thom Yorke-quiz, vertelt een Lily Allen-groupie over haar gig in Sugarfactory en wordt even uitgebreid als prettig verwarrend gesproken met de Tilburgse meesterabsurdisten Gummbah & Leonard Bedaux, die met hun voorstelling Sexboerderij Het Gouden Kalf op onder meer Donnerwetter Day en Zwarte Cross staan.

 

Indieband White Denim o.a. naar de Muziekgieterij en Paradiso

Na tien jaar en zes langspelers is White Denim nog steeds op zoek naar de rode draad in hun carrière en daar is helemaal niets mis mee. In augustus komt album nummer zeven Performance uit.

Hoewel de indieband uit Austin, Texas voor het maken van deze plaat luisterden naar de beste albums ooit gemaakt, is het resultaat naar eigen zeggen net dom genoeg om op te drinken, dansen of vechten.

White Denim neemt het allemaal niet zo serieus, maar bracht in de loop der jaren wel pareltjes als Ha Ha Ha Ha, At Night In Dreams en Pretty Green uit.

LIVEDATA 08/11 Muziekgieterij, Maastricht 10/11 Paradiso, Amsterdam 11/11 Doornroosje, Nijmegen 17/11 Orangerie, Brussel (BE)

MY BABY in het najaar met clubtour o.a. naar de Melkweg en Hedon

Een tijdje terug kondigde ze het al aan, een albumrelease show van MY BABY’s nieuwe album in de Melkweg op 5 oktober. Nu hebben we nog meer goed nieuws voor je, want het trio gaat in de weken na de release show een heuse clubtour doen door Nederland! Zo staan ze op het podium van Hedon, De Oosterpoort, Doornroosje, Effenaar en Annabel.

De shows gaan allemaal op vrijdag 11 mei 10:00 uur in de verkoop, behalve de show in de Melkweg, hiervan is de kaartverkoop reeds gestart.

MY BABY’s muziek is geïnspireerd door de kracht van spirituele muziek. Dub, funk, gospel, psych, disco en blues, het trio weet het allemaal te mixen tot een zwoele, catchy en dansbare sound. De band ontstond in 2012 in Amsterdam en in een relatief korte tijd heeft de band enorm veel bereikt. Met het tweede album Shamanaid won MY BABY een Edison en kort daarna waren ze het voorprogramma voor Seasick Steve’s 14  (!) shows in de UK. Nu is het tijd voor het derde album en een clubtour door Nederland. We can’t wait!

LIVEDATA FESTIVALS – 26/05 Dauwpop, Hellendoorn 02/06 Vestrock, Hulst 29/06 Indian Summer, Langedijk 30/06 ParkCity Live, Heerlen 11/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop 11/08 Huntenpop, Varssevelder 07/09 Appelpop, Tiel

LIVEDATA CLUBTOUR – 05/10 Melkweg, Amsterdam (Album Release Show) 20/10 Hedon, Zwolle 25/10 De Oosterpoort, Groningen 26/10 Doornroosje, Nijmegen 27/10 Effenaar, Eindhoven 28/10 Annabel, Rotterdam

Curtis Harding in november voor drie shows naar Nederland

De Amerikaanse soulzanger Curtis Harding komt in november voor drie shows naar Nederland. Harding is met zijn band te zien in Groningen (De Oosterpoort, 02/11), Rotterdam (Lantaren Venster, 03/11) en Nijmegen (Doornroosje, 04/11). De kaartverkoop voor deze shows start 25 april om 10:00 uur via de website van de zalen.

Curtis Harding wordt geroemd om zijn prachtige soulstem, die gevormd is door vele optredens als gospelzanger in uitverkochte kerken en achterafzaaltjes door de gehele Verenigde Staten.

Curtis was jarenlang actief als achtergrondzanger van onder andere Outkast en Cee-Lo Green, totdat hij aan de praat raakte met Cole Alexander van The Black Lips. Hun gezamelijke passie voor vintage soulmuziek leidde uiteindelijk tot ‘Soul Power’, het eerste soloalbum van Harding met daarop de wereldhit ‘Keep On Shining’.

Afgelopen najaar verscheen het tweede album Face Your Fear, dat wereldwijd lovend werd ontvangen. Live komt zijn nieuwe werk nóg beter tot zijn recht komt en de songs van de Soul Power LP passen perfect in het geheel.

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin Grooves!

LIVEDATA 29/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen 06/07 Rock Werchter, Werchter (BE) 02/11 Oosterpoort, Groningen 03/11 LantarenVenster, Rotterdam 04/11 Doornroosje, Nijmegen 11/11 De Roma, Antwerpen (BE)

SOHN: “Ik ben nu op een punt waarop eerlijkheid van levensbelang is”

Hij zit ziek thuis en kampt met de deadlinestress die hoort bij het preppen van een nieuwe tour, maar voor SOHN is er geen wolkje aan de lucht. De kuchende songwriter en producer neemt alle ziektekiemen voor lief sinds hij met vrouw en kind in Barcelona is neergestreken. Daar heeft hij namelijk het geluk hervonden.

Tekst LiveGuide | Thomas van Waardenburg Foto Phill Knot

Tijdens het interview dat LiveGuide in 2014 met SOHN had, liet de als Christopher Taylor geboren Brit al doorschemeren dat hij het wel had gezien met zijn verblijfplaats Wenen. De Catalaanse hoofdstad was toen alleen nog niet de volgende bestemming. “Hiervoor heb ik drie jaar in Los Angeles gewoond. Het is daar als een cult waar iedereen constant vrolijk is en denkt dat alles mogelijk is.”

Toen de zanger met debuutplaat Tremors op zak verkaste naar L.A, had hij net als de rest van de inwoners daar ook de intentie om een grote ster te worden. “Als songwriter en producer moet je die kans wel pakken. Ik kwam er gelukkig snel genoeg achter dat sexy R&B maken met drie andere blanke mannen niet echt mijn ding is. Vervolgens heb ik een jaar lang op een wijngaard in Californië gezeten om aan mijn tweede plaat te werken. In Amerika heb ik ook mijn vrouw ontmoet, dus het was zeker geen slechte tijd, maar in Europa kreeg ik weer snel het gevoel dat het oké is om gewoon mens te zijn. Het is lastig uitleggen hoe fijn dat is.”

Voorspellende gave
SOHNs tweede album verscheen begin vorig jaar en droeg de naam Rennen. Alsof hij de Duitse taal toen al weer omarmde en The American Dream alweer uit het hoofd had gezet. “Wenen is waar het allemaal voor mij is begonnen. In Engeland was ik nogal verlegen en angstig, maar in Oostenrijk ontdekte ik wie ik als artiest wilde zijn. Ik leerde SOHN kennen en dat was veel meer een uitgesproken karakter dan Christopher Taylor. Als SOHN deed en zei ik dingen die ik eerst nooit zou doen.”

Tot een identiteitscrisis leidde het ontwikkelen van de artiest SOHN gelukkig niet, zo verzekert hij ons. “Door muziek te maken leer ik juist veel over mezelf. Van jongs af aan heb ik al het idee dat de betekenis achter mijn songs me pas veel later duidelijk wordt. Zo was Tremors bijvoorbeeld een breakup-album dat ik maakte voordat ik wist dat mijn relatie voorbij was. En mijn tweede plaat heet Rennen omdat dat achteraf gezien ook het enige was wat ik in die periode deed. Mijn carrière nam allemaal rare bochten en ik kon het alleen maar proberen bij te benen in plaats van het bewust mee te maken.”

Het moment dat deze profetie zich voltrok, herinnert hij zich dan ook maar al te goed: “Ik merkte dat de intieme sfeer tussen het publiek en mij was vervangen door een festivalshow waar je na een paar nummers vraagt hoe het met iedereen gaat. Dat is echt het tegenovergestelde van wie ik als artiest wil zijn. Ik heb toen gelijk de bandbezetting omgegooid en weer geprobeerd om mijn shows persoonlijker te maken.”

Retrospectie
Dat toekomstvoorspellende schrijfskills niet alleen maar leiden tot vrolijke liedjes, blijkt wel uit zijn twee gloednieuwe tracks. Hue en Nil werden allebei afgelopen maand uitgebracht. Na het horen van deze minimalistische en ietwat melodramatische songs vraag je je af wat de toekomst voor de zanger in petto heeft. “Het coole aan deze twee nummers is juist dat ik ze als terugblik op een periode heb geschreven. Mijn vrouw en ik keken naar een documentaire over een beroemd schrijverspaar. Hun relatie stond volledig in het teken van het beste uit elkaar als schrijver halen.”

“Om dat te bereiken, mochten ze elk persoonlijk detail over hun relatie als materiaal gebruiken. Toen mijn vrouw en ik net naar Spanje waren verhuisd, gingen we door een nogal moeizame periode. Uiteindelijk ging het weer beter tussen ons en besloot ik om volledig open over die tijd te zijn. Toen ik deze nummers als resultaat aan haar liet horen, zei ze gelukkig ook dat ik alles moet gebruiken om de beste songwriter te worden die ik kan zijn. Ik benader mijn muziek daardoor op een andere manier dan voorheen.”

Levensbelang
De nieuwe aanpak van totale transparantie ligt SOHN inmiddels zelfs beter dan het voorschaduwen van de toekomst. “Door mijn ‘vorige’ schrijfstijl had ik de neiging om dingen vaag en geheimzinnig te omschrijven terwijl ik ook gewoon duidelijk kon zijn. Ik ben nu op een punt in mijn leven waarop eerlijkheid van levensbelang is. Ik heb niets te verliezen met het ontdekken van alle aspecten van mijn brein voor ik doodga.”

Een nog te verschijnen derde album van SOHN wordt waarschijnlijk een mix van zijn voorspellende en retrospectieve schrijfstijl: “Ik had een nummer over mijn tweede kind geschreven en niet veel later bleek mijn vrouw weer zwanger te zijn. En de track waarin ik terugblik op mijn tijd in de cult van Los Angeles, die is ook al gemaakt.”

LIVEDATA 19/04 Motel Mozaïque, Rotterdam (Sold Out) 25/04 Doornroosje, Nijmegen 14/05 Ancienne Belgique, Brussel (BE) 15/05 Paradiso, Amsterdam

Klinkt als: een ritme dat is met klanken die waren en vocalen die nog niet gezongen zijn

LiveGuideLiveGuide bestaat vier jaar en dat heeft voor een blad dat tien keer per jaar verschijnt één logisch gevolg: nummer veertig komt uit! Dit jubileum viert de concert- en festivalkrant met een extra dikke editie.

Bokoesam bracht onlangs een catchy EP uit met de licht gestoorde Jacin Trill, maar zit alweer vol nieuwe plannen. De Amsterdammer is een van de grotere spelers van de Nederlandstalige hiphop, een genre dat de laatste jaren compleet is geëxplodeerd. Als het aan Sam ligt is het einde zelfs nog niet in zicht. In LiveGuide filosofeert hij hardop over de vraag of NL-rap ook Amerika kan veroveren.

Buzz
In het krantje lees je verder interviews met de arty R&B-producer SOHN, legt Nathaniel Rateliff uit waarom hij karaokebars beter kan vermijden en tipt Tim Knolde beste albums van het moment. Verder genieten we mee met het nieuwe Britse indierockbandje ISLAND, dat in een roes verkeert nu om hun muziek een aardige buzz hangt.

Vlijmscherp
Met prachtfoto’s wordt verder teruggeblikt en op de shows van onder meer WAND in Vera, King Gizzard & The Lizard Wizard in Paradiso en Editors in het Nationaal Militair Museum. Er wordt ook stilgestaan bij alle slachtoffers van Noel Gallagher’s vlijmscherpe tong, Death Alley deelt de bizarre backstage-rider van de band en we duiken in Altin Gün en lange geschiedenis van de songs van deze zinderende nieuwe band, van welke de muziek nog het best te omschrijven valt als een combinatie van stokoude Turkse folk en Westerse funkrock uit de seventies.

Nieuw album Kamasi Washington ‘Heaven & Earth’ verschijnt 22 juni

“The world that my mind lives in, lives in my mind.” This idea inspired me to make this album Heaven & Earth. The reality we experience is a mere creation of our consciousness, but our consciousness creates this reality based on those very same experiences. We are simultaneously the creators of our personal universe and creations of our personal universe. The Earth side of this album represents the world as I see it outwardly, the world that I am a part of. The Heaven side of this album represents the world as I see it inwardly, the world that is a part of me. Who I am and the choices I make lie somewhere in between.” – Kamasi Washington

Groundbreaking artist Kamasi Washington’s highly anticipated second album Heaven & Earth is set for release June 22 via Young Turks. Two songs from the double album debut today, listen to Earth’s Fists of Fury  and Heaven’s The Space Travelers Lullaby.

The long-awaited follow up to Washington’s debut The EpicHeaven & Earth is comprised of two halves, which find Washington confronting quotidian realities with cosmic themes. A further investigation of Washington’s world building ideas, the new album explores his reckoning with current global chaos and his vision for the future.

Heaven & Earth, over two and a half hours of music, will be available on double deluxe CD and a four piece vinyl housed in bespoke double gatefold sleeve, in addition to all digital services.

TRACK LISTING

I. EARTH
1. Fists of Fury
2. Can You Hear Him
3. Hubtones
4. Connections
5. Tiffakonkae
6. The Invincible Youth
7. Testify
8. One ofOne

II. HEAVEN
9. The Space Travelers Lullaby
10. Vi Lua Vi Sol
11. Street Fighter Mas
12. Song for the Fallen
13. Journey
14. The Psalmist
15. Show Us the Way
16. Will You Sing

LIVEDATA 28/05 Doornroosje, Nijmegen 29/05 Paard, Den-Haag 01/06 Paradiso, Amsterdam

Monster Magnet – Mindfucker

Monster MagnetEr zijn weinig gerenommeerde bands die zich een albumtitel als Mindfucker kunnen permitteren en er nog mee wegkomen ook. Monster Magnet is zo’n band en heeft inmiddels genoeg krediet opgebouwd om zich nergens meer voor te hoeven schamen. En voor deze nieuwe worp hoeven ze zich ook zeker niet te generen.

Waar de band op Mastermind (2010) en Last Patrol (2013) weer regelmatig ouderwets wist uit te waaieren in lange spacey songstructuren, is nu weer gekozen voor de directe en bondige aanpak die ook albums als Powertrip en Monolithic Baby! kenmerkt. Dat wil zeggen, wat meer The Stooges en wat minder Hawkwind.

En ook al worden er geen nieuwe elementen aan het geluid toegevoegd, Dave Wyndorf weet nog steeds heel goed hoe hij pakkende riffs en melodielijnen moet schrijven die nog dagenlang in je hoofd blijven zitten. En zie daar een mogelijke verklaring voor de titel van dit stonergoede album. Tekst Mania | Dries Klontje

LIVEDATA 05/05 Doornroosje, Nijmegen 19/05 Vera, Groningen (Sold Out) 28/05 Het Depot, Leuven (BE) 29/05 Vooruit, Gent (BE)