Tag: Haarlem

Sparks sprankelt in Haarlemse poptempel PHIL.

Zo fris en springlevend hadden we het nou ook weer niet verwacht. Russell Mael is 76 en zijn broer Ron wordt immers 80 in augustus. Sparks in een zo goed als uitverkochte, bij vlagen kolkende PHIL. in Haarlem betekent een kleine twee uur topamusement. Petje af. Weergaloos.

Gezien: Sparks, PHIL. Haarlem, 26 juni 2025

Tekst: Pieter Visscher

Sparks is dat legendarische duo uit de Verenigde Staten dat in 1967 voor het eerst van zich laat horen met Computer Girl, met een geluid à la Kraftwerk, avant la lettre. De broers Mael zijn inmiddels 58 jaar (!) onafscheidelijk actief en als we dus érgens de sticker met broederliefde op kunnen plakken is het op de twee Amerikanen.

Terwijl Russell Mael een nummer aankondigt van het 24ste studioalbum van de band, A Steady Drip, Drip, Drip uit 2000, wordt hij er door de achter zijn toetsen zittende Ron op gewezen dat betreffende track schittert door afwezigheid op de setlist. Of komt het pas later aan bod? Dat is in eerste instantie onduidelijk. Het zijn van die kleine spitsvondigheden die het aangenaam maken naar een show van Sparks te kijken. Of vergiste Russell zich écht? Het gaat om Please Don’t Fuck Up My World, het afsluitende nummer van A Steady Drip Drip Drip. Niet veel  later komt het wel aan bod. “The song seems more relevant than ever‘, verzucht Russell, die stilstaat bij de puinhoop op Moeder Aarde. Please Don’t Fuck Up My World is een track met een nog hogere urgentie dan vijf jaar terug.
Opvallend hoe het ook uit volle borst wordt meegezongen door het grote aantal jongeren in grote zaal van de PHIL. Niet alleen op zitplaatsen, maar vooral pal voor het podium. Tieners en twintigers, die uiteraard geen fans van het eerste uur zijn, maar teksten uit die periode wel woordelijk meezingen en op vrijwel elke track dansen en springen. Ron komt zelfs even achter z’n keyboard vandaan voor een kort dansje, een knotsgekke variant op Michael Jacksons moonwalk.
Het is ongelooflijk hoe geweldig Russell Mae nog zingt. Ook in het prijsnummer This Town Ain’t Big Enough For The Both Of Us haalt ie werkelijk elke noot en zit er nog totaal geen sleet op zijn falset. Russell huppelt bovendien nog over het podium als ware hij Mick Jagger ten tijde van Emotional Rescue.
Extravagant, carnavalesk pak om het lijf, het haar in de gitzwarte verf. Jong voor altijd. Zo’n attitude en waarom ook niet? Het past zo mooi bij het theatrale karakter van de artpop/rock van Sparks. Het avant-gardemuziekduo dat op het podium wordt ondersteund door een drummer, twee gitaristen en een bassist. Drie van hen doen tweede stemmen. Het is geregeld oorverdovend en in your face wat er wordt neergezet door het zestal, dat het onlangs verschenen Mad! allesbehalve negeert.
In de toegift komen Ron en Russell in schitterende honkbalshirts van Sparks Haarlem het podium op. Gekregen van twee meiden, voorafgaand aan het optreden, zegt Russell. Een rood en een blauw exemplaar. Ron zegt sowieso niets. Stoïcijnsere types kom je niet tegen in het muziekwereldje. Maar de aandachtige toeschouwer ziet ‘m genieten. Halverwege neemt-ie één nummer voor z’n rekening: Suburban Homeboy van Lil’ Beethoven (2002). Wat minder energiek gezongen dan op plaat. De facto zelfs gesproken. Een verfrissend rustpunt tijdens een optreden dat dat rustpunt misschien juist wel even nodig had, omdát het allemaal nog zo energiek is wat er op het podium gebeurt. Het lijdt geen twijfel: Sparks is nog lang niet klaar.

Colin Blunstone brengt Haarlemse PHIL in vervoering

Dat Colin Blunstone (in juni wordt hij 80) nog zo fris op het podium staat, is bijzonder. We zien geen oude man aan het werk in de PHIL in Haarlem. Het is kermis in de stad, Koningsnacht bovendien, maar het grootste feest vindt plaats in de goedgevulde, schitterende theaterzaal.

Blunstone staat al vanaf 1961 op de planken en heeft een carrière achter de rug om van te watertanden. Hij haalde niet alleen als zanger van The Zombies grote successen. Onder andere solo en als de stem voor bijvoorbeeld The Alan Parsons Project worden ook successen aaneengeregen. In de PHIL passeert een staalkaart van al die activiteiten de revue. Blunstone in kek glitterjasje en moderne jeans is goedlachs als altijd, maakt geintjes met bandleden en vertelt de ene na de andere anekdote. Over de drie jaar dat hij in hetzelfde appartement woonde als Duncan Browne bijvoorbeeld. De  Engelse singer-songwriter die op 46-jarige leeftijd bezweek aan kanker. “I learned a lot from him about songwriting.” Blunstone start het onverwoestbare The Wild Places in. Schitterend. “The song was only a big hit in your country, The Netherlands.” Het is bijzonder te noemen. Blunstone woonde drie jaar in hetzelfde appartement als Browne, die hem de kneepjes van het songschrijverschap bijbracht.

Al zijn zijn grootste hits de songs die door anderen zijn gecomponeerd. Het bloedstollend fraaie Andorra bijvoorbeeld. Het tweede nummer van de avond. Geschreven in 1972 door Rod Argent en Chris White van The Zombies, de band waarmee Blunstone grote successen vierde. Het als schoolbandje gestarte gezelschap, actief vanaf 1961. Blunstone is dan een jaar of 15, 16. Natuurlijk hebben de jaren inmiddels vat op ‘m gekregen, maar vocaal nog zó buigzaam en overtuigend. Het is ongekend. Blunstone blijft ogenschijnlijk eenvoudig op de been. Ook in de hogere regionen.

Wat volgt is een vloedgolf aan hits en andere pareltjes, gespeeld door een magnifieke band. Stuk voor stuk topmuzikanten. Ze krijgen solo ook vrijwel allemaal de kans te excelleren. Het is feest in de PHIL. Een opeenstapeling van hoogtepunten, met onvervalste klassiekers als Time Of The Season, What Becomes Of The Brokenhearted, The Tracks Of My Tears, She’s Not There (“I recorded this song when I was eighteen years old”), en het nog altijd betoverende Old And Wise van The Alan Parsons Project. In de PHIL staat iedereen inmiddels. Het is een hartverwarmende avond in Haarlem, waarop Blunstone nog even laat doorschemeren nog lang niet klaar te zijn met optreden. We kijken ernaar uit. Pieter Visscher (tekst en foto)

De laatste lokale PRS zijn geweest, deze bands ga je zeker zien op het Pinguin Radio Showcase Festival tijdens ESNS in Groningen

Na het ongelooflijke succes van de Pinguin Radio Showcases in De Drie Gezusters in Groningen op de Grote Markt tijdens ESNS in januari 2024 leek het ons mooi om bands meer kansen te geven om hun muziek te laten horen. Op allerlei Showcases door het hele land spelen ze of hun leven ervan afhangt… Dat doet het ook want elke voorronde levert voor 1 band een plek op tijdens de Pinguin Radio Showcases in De Drie Gezusters in Groningen op de Grote Markt tijdens ESNS op 15-16-17 Januari 2025! Dat gaat op basis van de reactie van het publiek. Dus ben erbij en maak het mee! Hieronder vind je de agenda, de tijden zijn onder voorbehoud!
Deze bands hebben afgelopen maanden gewonnen en staan dus ook op de Pinguin Radio Showcase tijdens ESNS in Groningen:
24 november De Stulp, Renesse: Men
Wild card: De Oorzaak
Favo van de Stulp: Grote Geelstaart
GEFELICITEERD! 

We zien jullie op Pinguin Radio Showcases tijdens ESNS!

Deze lokale Pinguin Radio showcases zijn al geweest:

SEPTEMBER
27 september
27 september
OKTOBER
5 oktober
November
14 november
20:00 Reyck
21:00 Lifeblood
22:00 Elena Jolie
23:00 Bieke
16 november
24 november
15:00 De Oorzaak
16:00 DayFish
17:00 Grote Geelstaart
18:00 Men

Roos Rebergen en SunSunSun Orchestra fenomenaal in phil. Haarlem

“Ik schommel door het leven. Als een wipwap op en neer”, zingt het 36-jarige multitalent Roos Rebergen (ze schrijft ook) in de schitterende, sfeervolle kleine zaal van de phil. in kerstminnend Haarlem. We kennen Rebergen ook van haar band Roosbeef, in 2008 debuterend met het sterk onderscheidende album Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten.
Tekst: Pieter Visscher // Foto’s: Peter van Heun
Onder toeziend oog van de grootste Nederlandstalige zanger aller tijden Boudewijn de Groot (80), die Roos Rebergen graag even aan het werk ziet in de stad waar hij opgroeide, zien we een zangeres die regelrecht geschiedenis schrijft met het Vlaamse strijkkwintet SunSunSun Orchestra. Op het onlangs verschenen album hoorden we al dat het heel erg goed zit. Met bandleider Tim Vandenbergh werden nummers van Roosbeef uitgezocht die zich goed zouden lenen voor strijkers en vocalen. Live komen ze nog veel beter uit de verf dan op plaat. Niet alleen door die fabuleus klinkende strijkers, ook door de aanwezigheid van toetsenist Antoon Offeciers.
Rebergen, authentiek tot op het bot en bijzonder grappig bovendien, maakt er een speelse avond van, waar de klasse werkelijk vanaf druipt. Wat passen haar stem en het geregeld net zo gevoelige als uitbundige SunSunSun Orchestra toch wonderwel bij elkaar.
Na een van de liedjes: “Roos zegt kort iets en toont blijdschap.” Het is de Gelderse boerendochter, tegenwoordig wonend in België, ten voeten uit. “We gaan ook een nieuw liedje spelen”, zegt ze, “dat heet Lithium. Verder gaat alles goed…. Ze noemen mij ook wel de Kurt Cobain van de lage landen.”
SunSunSun Orchestra laat de strijkers extra exalteren in Rodeo. Wat een klasse, wat een verrukking, wat een zeggingskracht en stilaan opbouwende emotie. Geestverroering. Extase. “Balanceren op de wereldbol. Toe, hou nog maar een beetje langer vol’, is Rebergen net zo stimulerend.
“We staan na afloop met cd’s en vinyl beneden. Kun je niet missen, of je moet héél erg je best doen. We doen dat zelf. Ik had ook iemand kunnen regelen voor een paar tientjes. Maar we maken graag even contact met de fans. Niet te lang!” Rebergen houdt de lachers op haar hand. Ondergetekende grist niet veel later een setlist van het podium en sluit achter aan in de rij. Iedereen wil wel zo’n elpee of cd. Rebergen signeert, maakt een babbeltje en knuffelt een paar keer met haar oma, die er ook is. Ik vertel haar dat de show door mij wordt gerecenseerd op de website van Pinguin Radio. Een handtekening op de setlist en “We verwachten vijf sterren. X, Roos.” Het zijn er uiteindelijk zes geworden, omdat het zo’n muzikaal fenomenale avond was. Mensen, de tournee met SunSunSun Orchestra duurt nog wel even. Ga dat zien! Ga dat zien! Ga dat zien!

Pinguin Radio Showcase in Slachthuis Haarlem met Catarina Rodrigues, VOZ en Jake W. Styles and his Stylesbrigade

Komt allen, komt allen. 22 december 2023.

Drie nieuwe Penguin Artists op het podium van Slachthuis in Haarlem. Zoals je van ons gewend bent, hebben we weer een leuke selectie gemaakt van drie totaal verschillende acts.

Zorg dus dat je erbij bent, vanaf 20:00 uur ‘s avonds tot de late uurtjes. De entree is zoals altijd gratis en neem je handen mee want er moet geclapt worden! De winnaar van de avond krijgt zoals het hoort een plekje op Pinguin Radio Showcases tijdens ESNS.

Entree is natuurlijk gratis, dus kom gezellig langs in het hippe Slachthuis. Line-up van de avond:

Catarina Rodrigues

20:15 Catarina Rodrigues

Catarina Rodrigues (26) is a Pop, Urban singer/songwriter based in The Netherlands. Catarina is known for making honest & varied songs about everyday topics such as love, heartbreak, personal growth & mental health. With her own unique voice & the honest lyrics, she knows how to touch people & take them into her story. Catarina used to combine Dutch & English in her songs, but now she wants to focus on making English songs.

 

VOZ

21:15 VOZ

VOZ is een Nederlandstalige indiepopband uit Haarlem met een mix van elektrorock, jazz en 80s-sound, die staat in een lange traditie van tekst-georiënteerde liedjes van Frank Boeijen tot Eefje de Visser. Leden: zanger/bassist Cor Vos, gitarist/toetsenist Rory van den Bergh en drummer/vocalist Gerrie Spaansen.

 

Jake W. Styles and his Stylesbrigade

22:15 Jake W. Styles and his Stylesbrigade

Al van kinds af aan wordt hij aangetrokken door het podium en hij doet zijn eerste optreden wanneer hij 8 jaar oud is. Eind jaren negentig tekent hij met zijn band Beyond93 een contract bij Columbia Records (Sony Music) en brengt hij het album Stop looking back! uit, dat goede kritieken krijgt. Jaren van vele optredens in binnen- en buitenland volgen. Jake is de zanger/gitarist en schrijft alle songs voor de band. Jake speelt na Beyond93 in diverse bands, waar hij ook de meeste muziek voor schrijft, meestal in de rol van lead gitarist. Maar, hij wil altijd nog een eigen plaat maken… December 2022 – Jake brengt zijn langgekoesterde droom in vervulling. Met hulp van top-producer Menno Bakker (o.a. NRA, Human Alert, Undeclinable Ambuscade), neemt hij zijn eerste soloplaat op en brengt die uit.

 

Tot vrijdag dus, wij hebben er weer zin in!

En is Haarlem nou te ver weg? We hebben ook Pinguin Radio Showcases in Discords – Nijmegen, De Zwarte Ruiter – Den Haag en De Drie Gezusters – Groningen, dus dan kom je toch gewoon daarheen? Zie hier de agenda van alle Pinguin Radio Showcases.

Ásgeir betovert sfeervolle Phil in Haarlem

Gezien: Ásgeir

Phil, Haarlem, 6 december 2023

Tekst en foto’s: Pieter Visscher 

Opmerkelijk moment na een nummer of vier tijdens het optreden van Ásgeir in de Phil in Haarlem is de melding van NL-Alert die vrijwel iedereen op zijn mobiele telefoon ontvangt. Brand met veel rook. Het gaat om Heemstede. Sluit deuren en ramen! Haarlem ligt onder de rook van Heemstede, maar ontspringt de dans. Ásgeir kijkt op van de hilariteit die het bericht op al die gsm’s veroorzaakt. Dat geluid, zo massaal, in een keer. Hij krijgt via een souffleur te horen dat we door kunnen gaan. Het ijs is gebroken.

Samen met voorprogrammasinger-songwriter Árný Margrét (drie accent aigu’s maar liefst) en ook uit IJsland heeft Ásgeir de song Part Of Me geschreven. Het verschijnt 14 december als single. Het is een stemmig liedje, melodieus, met een op slag beklijvend refrein. Prachtig, passend bij het jaargetijde. Terwijl Margrét al weer achter de coulissen is verdwenen fluistert Ásgeir nog even: “She’s pretty good, right?”

De IJslander heeft afgetrapt met Dreaming, dat zo’n negen jaar terug verscheen als B-kantje van single Going Home. Van zijn debuutalbum, dat toen ook uitkwam volgt Summer Guest, terwijl het eerste kippenvelmoment plaatsvindt in song drie, Youth, van liefdesverdrietalbum Bury The Moon, dat hij schreef in the middle of nowhere. Nadat zijn relatie op de klippen was gelopen. Rattled Snow, op akoestische gitaar, komt qua uitvoering ongelooflijk dicht bij pure perfectie in de buurt. De loepzuivere falset van Ásgeir is dan werkelijk om in te lijsten. Een enkeling houdt het niet droog.

De innemende Scandinaviër stoeit met allerhande elektronica op het podium, speelt elektrische piano, hangt diverse gitaren om zijn nek en praat zijn liedjes, ietwat verlegen, aan elkaar. Een enkele song zingt hij in het IJslands, wat bij een gedeelte van het publiek voor extra applaus zorgt. Lazy Giants, van meesterwerk Bury The Moon, heet in het IJslands Upp úr Moldinni en wordt ook in zijn eigen taal gezongen. Het is van een werkelijk betóverende schoonheid. Afsluiter Going Home kent een stuk stevigere uitvoering dan het origineel, waarmee Ásgeir nog even lijkt te willen zeggen: ik ben dan wel een eenmansband, maar hé, ik kan nog rocken ook. Magische, betoverende avond al met al.

Pinguin Radio Showcase in Slachthuis Haarlem met Staplers, Lowaddicts, New Exhibit

Komt allen, komt allen. 24 november 2023

Drie nieuwe Penguin Artists op het podium van De Drie Gezusters in Groningen. Zoals je van ons gewend bent, hebben we weer een leuke selectie gemaakt van drie totaal verschillende acts.

Zorg dus dat je erbij bent, vanaf 20:30 uur ‘s avonds tot de late uurtjes. De entree is zoals altijd gratis en neem je handen mee want er moet geclapt worden! De winnaar van de avond krijgt zoals het hoort een plekje op Pinguin Radio Showcases tijdens ESNS.

Entree is natuurlijk gratis, dus kom gezellig langs in het hippe Slachthuis. Line-up van de avond:

Goldwölff

20:30 Staplers

The young three-piece band STAPLERS is an unfiltered source of alt-rock energy.

Born in the summer of ‘22 the band jumps their catchy riffs into thorough choruses under a wave of flowing basslines, ecstatic drums and lyrical resilience.

 

lowaddicts

21:30 Lowaddicts

A powerful, warm electronica-act that moves between house, pop and trip-hop: that’s the best way to describe Lowaddicts. The typical Lowaddicts-ambiance gives you the urge to dance but also the feeling of dreaming away on a warm summer night. Dillan, Maaike and Tessa, all coming from different musical backgrounds, combined their forces, resulting in the Lowaddicts-sound.

 

new exhibit

22:30 New Exhibit

New Exhibit is een frisse indierockband uit Leiden. Fuzzy, psychedelisch, maar ook to-the-point.

Ook Haarlem krijgt een eigen Pinguin Hotspot: Slachthuis

Na Groningen, Nijmegen, Den Haag krijgt ook Haarlem een Pinguin Hotspot! Het idee blijft hetzelfde, bands en artiesten krijgen van ons een podium en het is aan hen om het publiek mee te krijgen en claps te verzamelen. Dit zijn voorrondes voor de Penguin Showcases tijdens ESNS in januari 2024.

Slachthuis (op het toepasselijke ‘Rockplein’) is dé muziekfabriek van Haarlem. Het is een plek voor alle muzikanten om te werken, of je nou professioneel bent of beginnend. Diverse repetitie- en lesruimtes, twee opnamestudio’s, een podium, een café, een vinylpers voor het snijden van kleine oplages vinyl en een zeefdruk voor het drukken van merchandise. Elke dag wordt er bij Slachthuis gewerkt door muzikanten, worden er lessen en cursussen gegeven, zijn er workshops en niet onbelangrijk elke vrijdag en zaterdag liveoptredens op ons podium.

Data voor de Pinguin Hotspots:

  • 20 oktober
  • 24 november
  • 22 december

Dit is de backline:

  • Drums: Pearl Decade with Xist cymbal set
  • Bass: Ampeg Portaflex PF-500 with Ampeg SVT-410HE cabinet
  • Guitars: Orange Super crush 100 head with Marshall MR1960A, Fender
  • Champion 100.

Penguin Backstage neemt je mee achter de schermen

Dit festivalseizoen is Pinguin Radio bij een flink aantal festivals aanwezig en we nemen je graag mee backstage om een paar van onze Penguin Artists aan je voor te stellen. Zoals je van ons gewend bent, staan we liever bij de kleinere podia dan bij de main stage om nieuwe muziek van nieuwe artiesten te ontdekken. Dat is toch ook veel leuker dan hitjes meezingen?

In deze eerste post in de serie Penguin Backstage nemen we je een paar weken mee terug in de tijd naar Bevrijdingspop Haarlem, waarschijnlijk het enige Bevrijdingsfestival waar het droog is gebleven… Wij hingen rond achter het Jupilerpodium en Plein van de Vrijheid om de artiesten te spreken over de show en over hun plannen.

The Cruz & The Dukes of Harlem – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem

THE CRUZ & THE DUKES OF HARLEM

Chaos en gezelligheid, zowel backstage als op het podium. Een optreden van The Cruz & The Dukes of Harlem kan je bijna niet anders beschrijven dan een uit de hand gelopen feestje, maar wel zo een die je de rest van je leven blijft herinneren. Ga ze dus zien, want gezelligheid kent geen spijt.

30 juni – P3 – Purmerend
14 september – The Waterhole – Amsterdam
15 september – Stiels – Haarlem

BANGS – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem

BANGS

Het speelplezier spat er vanaf, vooral de energie tussen de gitarist en zangeres Guusje van BANGS valt op. Misschien niet het grootste podium, het Plein van de Vrijheid, maar de band speelt alsof ze de headliner op het hoofdpodium zijn. Het veldje staat vol met mensen en er wordt hier en daar al meegezongen en -gesprongen. In de gaten houden dus!

Cheyenne van CHAI – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem

CHAI

Rock met een behoorlijk vleugje soul. Stilstaan lukt eigenlijk niet bij een optreden van CHAI en het publiek doet dan ook goed mee. Op het podium straalt zangeres Cheyenne en rockt ze er flink op los. Achter de schermen zie je ook een artiest  die er helemaal voor wil gaan. In geuren en kleuren vertelt ze over de show en over haar plannen voor de toekomst. Op 30 mei was CHAI’s Afstudeerconcert van het Conservatorium Haarlem, dus de toekomst ligt nu helemaal open voor deze rockband.

Check CHAI live:

25 juni – Haven Festival – IJmuiden
16 juli – Parksessies – Haarlem

Tessa van L’asset – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem

L’ASSET

Ook wij maken weleens een uitzondering als het om podia gaat, vooral voor L’asset! Als winnaar van de Rob Acda Award mocht deze band namelijk het hoofdpodium openen! De frisse, dansbare nummers maakten dit een heerlijk begin van de dag. Na het optreden hebben we Tessa gelukkig nog kunnen vinden in de chaos van het backstagegebied.

Je kunt L’asset deze zomer zelf live zien spelen:

6 juli – Toekomstmuziek – Amsterdam
7 juli – ’t Oude Pothuys – Utrecht
14 juli – Poppodium C. – Hoofddorp 

Nusantara Beat – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem

NUSANTARA BEAT

Deze band heeft eigenlijk nu al geen introductie meer nodig, sowieso niet bij Pinguin Radio, want wij zijn fans van het eerste uur. En kende je ze nog niet, dan ken je de losse bandleden wel van allerlei andere Nederlandse bands. Een enorme bak energie op het podium (en backstage) en een soort hypnotiserende muziek. Ook al sta je in het publiek en ken je geen enkele track, de beats en melodieën nemen je als vanzelf mee in een soort wilde droom.

Mis Nusantara Beat niet deze zomer:

1 juni – SkateCafe – Amsterdam (releaseparty met live muziek en Indonesisch eten)
13 juni – Oerol – Terschelling
23 juni – Tweetakt – Utrecht

Pure artiest Marc Almond omzeilt clichés in Patronaat

Gezien: Marc Almond, Patronaat Haarlem, 22 maart 2023

Tekst en foto: Pieter Visscher

Marc Almond is kwiek en bijzonder goedgemutst in het Haarlemse Patronaat, dat vrijwel uitverkocht is deze woensdagavond. Almond breekt zo lekker de week. In een periode die herinneringen oproept aan de jaren 80 van de vorige eeuw. De tijdgeest. Marc Almond scoort hit na hit in dat decennium. Een tijdperk dat evenals nu getekend wordt door de ‘koude oorlog’ tussen Amerika en Rusland. De Brit breekt in de eighties wereldwijd door met zijn geesteskind Soft Cell, gevormd met gitarist/toetsenist David Ball.

Het is interessant de setlist van Marc Almonds tournee door Nederland in 2019 naast die van de huidige tour door ons land te leggen. Het zegt veel over de pure artiest die hij is. 65 inmiddels, maar nog altijd wel wat jeugdig en vol passie en energie. En dat na een leven vol drank en drugs én een zwaar motorongeluk dat hij zo’n twintig jaar terug ternauwernood overleeft, na een tijd in coma te hebben gelegen. Sterke genen en some guys have all the luck? Dat moet het zijn. Een positieve inborst doet de rest. Dat blijkt ook uit de setlist van nu. Een hoofdrol voor de vrolijkheid, zonder de donkere kanten des levens uit het oog te verliezen, hetgeen het allemaal extra knap maakt.

Almond speelt in 2019 onder andere in het Paard in Den Haag en in het Alkmaarse Victorie. Terwijl hij het eerste, leeuwendeel van de set lardeert met wat hits, waaronder Tears Run Rings en Bedsitter permitteert hij het zichzelf in Patronaat met zestien betrekkelijk onbekende nummers te starten. Veel covers, waaraan hij zijn eigen draai geeft, gesteund door een formidabele, zeskoppige band. The Stars We Are is misschien het bekendst. Een single in 1988, goeddeels genegeerd in ons land. De pure artiest Marc Almond kiest allesbehalve voor de makkelijke weg, de platgetreden paden. Hij wil musiceren en clichés omzeilen. Zo laat hij een wereldhit als Torch zelfs domweg liggen. Je moet ‘t durven.

Het eerste feest der herkenning, eigen werk bovendien, is nummer 17, Bedsitter uit 1981, dat een wat zwoelere aankleding krijgt. Almond heeft inmiddels wat afgestoeid met zijn microfoonstandaard en krijgt de lachers op zijn hand met anekdotes die hij deelt, niet gespeend van zelfspot. “Yes, I’m telling the same jokes every night.” Tekenend voor de luchtigheid van het concert, met een, zo blijkt, jarige achtergrondzangeres Kelly Barnes. Het publiek zingt haar hartstochtelijk toe. Almond legt de vrolijke boel vast op zijn iPhone. Bryan Chambers flankeert Barnes. Ook hij beschikt over een fenomenaal stemgeluid. De twee krijgen van Almond de ruimte om te excelleren. Almond zelf is niet ontkomen aan enige sleet op de stembanden, maar redt zich nog prima, zelfs zonder de twee.

In de finale gaan alsnog alle remmen los en verandert volgepakt Patronaat in een grote dansende massa. David McWilliams’ Days Of Pearly Spencer (1967), in 1992 op plaat gezet door Almond, zorgt voor heerlijke, feestelijke taferelen. De Brit glundert en heeft zijn zonnebril toch maar afgezet. Jacques Brels Jacky zorgt voor hetzelfde effect. Ook zo’n song die door de Almondsaus sterker uit de verf is gekomen dan het origineel. Ondanks Brels zeggingskracht nota bene. En dan hebben we Almonds grootste hit Tainted Love, ook weer zo’n cover, nog niet eens gehad. Het is een speelse uitvoering, terwijl Almond blijft dollen met Kelly Barnes, die volop geniet, zich laat fêteren. En terwijl je denkt, kan dit nog wel beter dan, wordt afgesloten met Say Hello Wave Goodbye, met dat refrein waarvan je nog altijd kippenvel krijgt tot in je endeldarm: ‘Take your hands off me. I don’t belong to you, you see. Take a look at my face for the last time. I never knew you, you never knew me. Say hello, goodbye. Say hello, wave goodbye.’ Waarna Patronaat langzaam leegstroomt. Samen de druilerige, kletsnatte nacht in. Na een epische avond, waarvan je kunt zeggen: já, daar was ik bij.