Het is een bekend gegeven dat bands lang niet altijd weten wat hun kracht is, wat hun beste nummers zijn. Hoeveel b-kantjes bleken niet hitgevoeliger dan de a-kant? En hoe vaak komt het niet voor dat een nummer afvalt voor een album terwijl het bij nader inzien beter is dan de songs die wel door de ballotagecommissie zijn gekomen?
Ook Iceage weet niet altijd wat goed aan ze is. Anders hadden ze All The Junk On The Outskirts niet vier jaar lang in een digitale la laten liggen verstoffen. Het nu alsnog uitgebrachte nummer had eigenlijk al in 2018 op ‘Beyondless’ moeten staan, maar een dove producer of slechthorende manager adviseerde blijkbaar anders. Ook op het vorig jaar verschenen ‘Seek Shelter ‘album schitterde All The Junk On The Outskirts door afwezigheid. Maar nu komt het alsnog uit, blijkbaar heeft men het licht gezien. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
Wel is waar dat de versie die nu uit is een andere is dan de oorspronkelijk opname. Op een gegeven moment drong bij de band het besef door dat ze een juweeltje bij de afval hadden gedumpt. Ze hebben het er weer uitgeviste en aan alle kanten opgepoetst met het huidige, geweldige resultaat. En wat is er dan zo goed aan All The Junk On The Outskirts? Alles eigenlijk; de broeierige sfeer, de gitaarsound, de Nick Cave achtige zang van Elias Bender Rødenfeld en last but not least de traag opbouwende spanning. Wie weet wat er nog meer te vinden is in de archieven van Iceage?
Concert- en festivalkrant 
