Melkweg Archieven - Pinguin Radio

Maxïmo Park overtuigend als vanouds in Melkweg

Maxïmo Park is een graag geziene gast op de Nederlandse podia. Zo stond de band op Lowlands en Pinkpop en zijn Tivoli, Paradiso en de Melkweg bekende locaties voor de indierockformatie uit Newcastle.

Gezien: Maxïmo Park, Melkweg Amsterdam, 04-11-24

Tekst en foto: Pieter Visscher

Opnieuw een uitverkochte Melkweg. Op een maandagavond in november. Paul Smith is naar het Rijksmuseum geweest, vertelt ie. Waar hij werk van de grote Rembrandt bewonderde. Smith is een spraakwaterval op het podium, waar vrijwel elk nummer een inleiding krijgt. Behalve de hits, zoals Our Velocity, een van de prijsnummers op het meesterlijke album Our Earthly Pleasures (2007). Nummers die geen aankondiging behoeven. Zoals ook Books From Boxes, een klassieke Maxïmo Park-song met z’n scherpe hooks, venijnig gitaarwerk en pompende bas. Indierock van het allerhoogste niveau. De Britten hebben nogal wat songs van dat kaliber op hun repertoire staan.

Tijdens het optreden staat de nieuwe plaat Stream Of Life centraal. Smith rept met geen woord over de vele oorlogen die zich afspelen op ons kleine, verdwaasde kutplaneetje, maar draagt wel een T-shirt waar in kapitalen CEASE FIRE op is te lezen.

“We love you!”, schreeuwt iemand vanuit het publiek. Wederzijds, zweert Smith. Hij, weer met hoed, een van de sterkste frontmannen op moeder aarde. Kijk ‘m gaan tijdens Apply Some Pressure, zonder twijfel een van de sterkste indiesongs die ooit zijn geschreven. Rocksongs? Ook!
Smith cum suis worden tegenwoordig op toetsen begeleid door de kostelijke Jemma Freese, die minstens zo beweeglijk is als haar voorganger, de populaire Lukas Wooller. Freese zingt bovendien. Tweede stem weliswaar.
Going Missing is een verzoeknummer dat de band speelt. Gevalletje aanhouder wint. Smith heeft contact met de dame in kwestie, op het balkon. Magisch moment tijdens een prachtig, indringend concert met veel zeggingskracht. Van een band die kwalitatief gezien met speels gemak de allergrootste poptempels op deze aarde zou moeten kunnen vullen. Wanneer wordt de massa wakker?

Metronomy – Metronomy Forever

Metronomy – Metronomy Forever (Because Music/Caroline)

Het uitdagendste aan Metronomy is misschien wel dat de band vrijwel continu weet te balanceren op de scheidslijn tussen kunst en kitsch. Dat doen de Britten sinds het debuut Pip Paine, waarop nog duidelijk wordt gezocht naar een identiteit.

Alhoewel, band, het is voor 99 procent muziek die bij Joseph Mount uit de koker komt. Ik interviewde hem een paar jaar terug. Levensgenieter pur sang. Uitstekende songsmid bovendien. Dat bewijst hij met name sinds 2011, wanneer het verrukkelijke The English Riviera verschijnt. Volgestopt met uitmuntende popliedjes. Vaak met een zekere nonchalance gebracht. Dat jasje zit als gegoten.
Ook Love Letters (2014) puilt uit van de snel beklijvende en retedansbare popsongs. In iets mindere mate geldt dat voor Summer 08 (2016).
Dat de sterk op elektronica gefundeerde indiepop nog niet door het grote publiek omarmd is, is wat raadselachtig. Veel nummers lijken toch uiterst geschikt voor de commerciële radiozenders, al heeft Mount zich nog nimmer bezondigd aan autotune. Zal dat het zijn?

Enfin, we hebben hier Metronomy Forever voor ons liggen. Cd in een kartonnen uitklaphoes om u tegen te zeggen. Met fraai artwork van Française Anne Zeum, die dat al eerder voor haar rekening nam. Fleurig ingekleurde landschappen, die recht doen aan het geluid op de plaat. Nergens een sikkeneur te bespeuren. Escapisme waar we soms zo naar hunkeren. Metronomy deelt lekkernijen uit.

Subtiel is de op de bekende gitaarriff uit Nirvana’s Smells Like Teen Spirit lijkende riff in Insecurity, die net genoeg afwijkt om de erven Cobain niet naar de smartphone te doen grijpen. En hoorden we dat basloopje niet eens eerder? Mount blijft een ouderwetse knutselaar wat dat betreft. Prince, een van zijn grote voorbeelden, is ook weer geregeld in de buurt.

Walking In The Dark is een geheel elektronisch uitstapje waarin met reggae wordt geflirt. Mount heeft zichzelf nog nooit beperkingen opgelegd; hij doet wat-ie wil. Zoals rechtgeaarde kunstenaars zichzelf te allen tijde geen beperkingen opleggen. De spot drijven met conventies, dat kan Mount als geen ander. De band staat maandag in de Melkweg. Stijf uitverkocht natuurlijk. Pieter Visscher

LIVEDATA 28/10 Melkweg, Amsterdam

Sam Fender – Hypersonic Missiles

Sam Fender – Hypersonic Missiles (Polydor/Universal)

Hoe je het ook wendt of keert, de intrede van digitaal aangeboden muziek sloeg een krater in de romantiek van muziekbeleving.
Gelukkig niet volledig de nek omgedraaid, want er zijn nog platenzaken. Pareltjes in de door eenheidsworsten gedomineerde stadsharten. Laten we ze koesteren.
Want wees eerlijk: er gaat niets boven een fysieke geluidsdrager in je handen. Zo’n plaat uit de hoes halen; natuurlijk, het is geen orgasme, dat is wat gechargeerd, maar je wordt er zó verdomd gelukkig van. Het cd-boekje, met al die details, de liedteksten. Waar is de handel opgenomen, hoe heet die producer?

Jongen die het snapt is Sam Fender (25). Oude ziel in een jong lichaam. Dat hoor je terug in zijn muziek en lees je terug in zijn teksten. Hij werd geboren toen het cassettebandje al lang uit de gratie was. De compactdisc en cd-speler werden immers grootschalig aan de wereld gepresenteerd in 1982. Wat een gemak en wat een vooruitgang, met alle respect, ten opzichte van de cassetteband. Je had dat potlood ook niet meer nodig als de boel weer eens was vastgelopen. Fuck!

Niettemin, in een hang naar eerdergenoemde nostalgie, beleeft het cassettebandje, door sommigen muziekcassette genoemd, een soort renaissance. Ook Sam Fenders debuutalbum Hypersonic Missiles is op cassette verschenen. Met name in de Verenigde Staten is deze geluidsdrager bezig aan een nieuwe opmars. Toch zijn er weinigen in de muziek die er naast vinyl en cd voor kiezen. Maar die oude ziel in een jong lichaam dus wel. Lang leve Sam Fender. Mind you: Hypersonic Missiles is ook gewoon op plaat en cd verkrijgbaar.

Sam Fender is die Engelse gozer die de muziekwereld in 2017 uit het niets veel mooier maakte met de prachtsingle Play God. Tekstueel ‘flirtend’ met dystopie, schatplichtig aan George Orwell. Bij ondergetekende ging het subiet tienmaal op repeat. Verslavend ritme, tekst die stevig binnenkomt en een stem die in de verte doet denken aan die van Jeff Buckley. Jongen om in de gaten te houden.

En nu, twee jaar later, is er het debuut van de man uit Newcastle. Dertien nummers staan erop. Geen mispeer te vinden. Is de indiepop en -rock muzikaal wat minder spannend – Two People en Call Me Lover? Fenders stem redt de zaak. Hij heeft er de tijd voor genomen en het resultaat is er naar. Geen haastwerk. Heeft ie vast geleerd van z’n zingende pa, die de nodige honneurs krijgt in de liner notes. “When that pimary school teacher said I was shit at everything, you said “What about his drawing?” Who the fuck likes maths at 7 years old anyway?”

Hypersonic Missiles is geen typische singer-songwriterplaat geworden, maar een bandalbum. Met multi-instrumentalist Fender geregeld zelf op bas, gitaar, achter synthesizer, piano en orgel en drummend. Het levert een coherent geheel op, dat wordt afgesloten met bonustrack Use. Live opgenomen. Sam Fender achter de piano in een gedragen song waarin hij zangtechnisch alle registers opentrekt en in de finale wel heel erg raakt aan Jeff Buckley. Pieter Visscher

LIVEDATA 05/11 Melkweg, Amsterdam (uitverkocht) 06/11 La Madeleine, Brussel (uitverkocht)

Boy Harsher – Careful (Nude Club/Konkurrent)

Het is sterk de vraag of dit jaar een spannender en uitdagender plaat gaat verschijnen dan Careful van Boy Harsher. Het elektronische duo uit Massachusetts heeft alles in huis om de dancewereld op z’n kop te zetten.

Want de eclectische mix van coldwave, EBM, electronic, spoken word, dark, minimal, goth, new wave en noise, zoals ze zichzelf categoriseren, is net zo betoverend als dansbaar. Neem het verrukkelijke Come Closer, dat meer dan knipoogt naar Giorgio Moroder en bovendien refereert aan de avant-gardistische Anne Clarke. Het is een vloervuller waar je maar geen genoeg van krijgt.

De kracht van het duo is dat ze niet echt in een hokje zijn te plaatsen, mocht je dat al willen. Dat recalcitrante kenden we al van debuutalbum Yr Body Is Nothing, dat drie jaar terug verscheen. Careful is dynamischer en een duidelijke sprong voorwaarts. Meer variatie en energieker. Nog wat onheilspellender ook. Daarvoor zijn Jae Matthews en Augustus Muller beiden verantwoordelijk. Muller is het muzikale brein en Matthews dromerige, sensuele stem doet de rest. De zuigende, gruizige beat van opener Keep Drivinghaalt het beste in Matthews naar boven. Het is een van de drie niet dansbare nummers op Careful. Het zorgt voor een prettige balans.

Vanavond is Boy Harsher te zien in een uitverkochte Melkweg. Het duo is in staat een sensatie te worden op Lowlands, zou ik aan de organisatie van het festival willen meegeven. Pieter Visscher

LIVEDATA 22/02 Melkweg, Amsterdam 09/03 Botanique/Rotonde, Brussel

Blood Red Shoes o.a. naar 013, Paard en Melkweg

Het uit Brighton afkomstige Blood Red Shoes staat bekend om hun keiharde In Your Face Rock ’n Roll. Laura-Mary Carter en Steven Ansell hebben als sinds 2004 menig podia over de hele wereld gesloopt. Terwijl Laura de liefde bedrijft met haar gitaar, jaagt Steven zijn drumstel de vernieling in. Samen nemen ze de vocalen voor hun rekening.

Na vier albums en vele intense jaren on the road was het voor beiden even genoeg. Gelukkig is Blood Red Shoes terug en met hun vijfde plaat Get Tragic laten ze horen niet bang te zijn om te experimenteren. Vlak voor de opnames van dit album brak Laura haar arm door van een motor te vallen. Doordat ze door dit ongeval moeite had om gitaar te spelen heeft ze zich meer gefocust op haar vocalen en het spelen van een keyboard. Op Get Tragic is dan ook duidelijk te horen dat er afstand gedaan wordt van hun fuzzrock-roots. Desondanks zullen de twee vanavond de podiumdelen van onze Jupiler Stage afspelen, want zodra deze twee samen het podium betreden veranderen ze in een snoeiharde, genadeloze live-machine. Dit moet je een keer meemaken!

LIVEDATA
07 november 013 Poppodium, Tilburg
08 november PAARD, Den Haag
09 november Melkweg, Amsterdam
10 november Doornroosje, Nijmegen

CUT_ met debuutalbum o.a. naar Melkweg, Paard en TivoliVredenburg

Finally! Na verscheidene EP’s en tracks komt op 22 februari het debuutalbum ‘A Small Group of Individuals’ van CUT_ uit.

Het album is het begin van een nieuw hoofdstuk voor het duo dat de afgelopen paar jaar een flinke stempel op de elektronische livescene van Nederland heeft gedrukt. Het album graaft diep in de persoonlijke gevoelens, verlangens en struggles van het duo. Kom het album met ons vieren tijdens een van onderstaande shows.

LIVEDATA
21 februari Melkweg, Amsterdam
14 maart Paard, Den Haag
15 maart TivoliVredenburg, Utrecht
16 maart Simplon, Groningen

Feel good, top notch Britpop band Razorlight op 3 februari in Melkweg

Razorlight is terug! Na een stilte van 10 jaar komt hun nieuwe single ‘Carry Yourself’ als een verfrissende revival van de vroege 00’s indie rock. Razorlight blijft die feel good, top notch Britpop band, gewapend met onweerstaanbare melodieuze gitaren en opbeurende pakkende liedjes.

Deze band werd in de zomer van 2002 gevormd rond leadzanger Johnny Borrell werd al snel een van de belangrijkste gitaarbands van het volgende decennium. Met de single ‘In The Morning’ brak de groep in het najaar van 2006 ook door in Nederland, en scoorde in 2009 de hit ‘America’. Ze verkochten miljoenen platen, speelden voor uitverkochte arena’s en kregen de headline slots op alle grote festivals.

Met het nieuwe album ‘Olympus Sleeping’, dat eind oktober het daglicht zal zien, breekt er een nieuw tijdperk aan. In een nieuwe bezetting stappen ze weer de tourbus in, om hem zondag 3 februari voor Melkweg te parkeren. Een must see voor iedere Britpopliefhebber die nostalgische gevoelens koestert voor de rock ‘n’ roll energie van de jaren negentig.

LIVEDATUM
03 februari Melkweg, Amsterdam
04 februari Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Rival Sons – Feral Roots (Atlantic Recording)

De ware kracht van Rival Sons toont zich het heftigst tijdens een live optreden als de band de finesse, zeggingskracht en ziel van de muziek bundelt en opstuwt tot maximale intensiteit en lengte.

Op de nieuwe plaat Feral Roots laat Rival Sons zich misschien wel van de allerbeste kant zien en is wederom heel veel moois te beluisteren dat live nog een extra dimensie kan krijgen; een dikke gitaarsolo, een mooie wegstervende melodie, het gospelkoor op afsluiter Shooting Stars of het subtiele geneurie aan het einde van het magistrale titelnummer.

De Amerikanen kruiden hun krachtige, authentieke psychedelische rock -met de goedkeuring van de oude ziel van Led Zeppelin-, smeuïg en subtiel met vleugjes blues, gospel en soul, en serveren het geheel in stijl af met de melancholieke zielenpijn van zanger Jay Buchanan. Het resultaat is een prachtige, ongetemde plaat! Tekst Mania | Menno Valk

LIVEDATA
27 februari Trix, Antwerpen (BE)
28 februari Melkweg, Amsterdam (Sold Out)

Tickets voor Therapy? op 27 januari in de Melkweg

Inmiddels bestaat de Noord-Ierse rockband Therapy? al negenentwintig jaar. Met de toegankelijke mix van rock, punk en metal en hits als ‘Screamager’, ‘Nowhere’, ‘Die Laughing’ en natuurlijk Husker Du’s ‘Diane’ is de band rond frontman Andy Cairns al sinds de jaren negentig een graag geziene gast op Nederlandse festivals en podia.

LIVEDATUM
27 januari Melkweg, Amsterdam

Tickets Winnen?

Hoe heet de frontman van Therapy? Mail je antwoord naar prijsvraag@pinguinradio.com en win 2 vette tickets.

Monomyth verplaatst release Orbis Quadrantis naar najaar 2019

Monomyth stelt de release van hun vierde album Orbis Quandrantis uit tot het najaar van 2019. De release stond gepland op 22 februari met een releaseshow in de Ekko i.s.m. Never Mind The Hype, maar wordt omwille van medische redenen uitgesteld tot 13 september.

Band verklaring
“Onze toetsenist Peter van der Meer moet een operatie ondergaan en heeft daarna een herstelperiode nodig van meerdere weken. Deze operatie staat gepland bij aanvang van onze reeks concerten. Om Peter alle gelegenheid tot goed herstel te gunnen worden de release van Orbis Quadrantis en de bijhorende shows verplaatst naar een moment later dit jaar. We keken er enorm naar uit om weer op pad te gaan en we vinden het jammer dat dit nu vertraging oploopt. We rekenen op ieders begrip en we gaan later dit jaar alsnog met een ferme knal onze rentree op de podia maken.”

De release van Orbis Quadrantis staat nu gepland voor 13 september. Reeds gekochte kaarten voor de clubtour blijven geldig.

LIVEDATA
04 okt Ekko, Utrecht
19 okt Burgerweeshuis, Deventer
01 nov Merleyn, Nijmegen
02 nov Gebr. de Nobel, Leiden
15 nov Melkweg, Amsterdam
29 nov ‘t Beest. Goes
30 nov De Gelderlandfabriek, Culemborg
6 dec Vera, Groningen
12 dec Paard, Den Haag
13 dec Hall of Fame, Tilburg