Tag: Metronomy

Metronomy, Naima Block, Joshua Idehen – With Balance

Metronomy kennen we, dat is een Britse band die garant staat voor smaakvolle en vaak verrassende synthi-pop, makers van Pinguin hits als The Look, Everything Goes My Way, The Light e.v.a.

Hun partners in rhyme op nieuwe single With Balance zijn minder bekend in onze contreien. Naima Block is een Engelse singer-songwriter met Griekse en (soms hoorbare) Braziliaanse roots. Joshua Idehen is een dichter/rapper uit de Londense jazzscene.  Hij heeft dingen gedaan met o.a. Sons Of Kemet (met Tom Skinner ook van The Smile) en The Comet Is Coming. Hun krachtenbundeling heeft een sfeervolle, ietwat folky zomeravondtrack opgeleverd met zwoele zang, fraaie, freaky synth oprispingen en een relaxte rap van Idehen, waarin we een Jamaicaans accent menen te herkennen. With Balance komt op 12 juli op een nieuwe colab EP van Metronomy, Posse Volume 2.

Metronomy – Small World

Metronomy – Small World (Because Music/Virgin)

Toen ik Joseph Mount een kleine acht jaar terug interviewde, had hij net Love Letters afgeleverd. Een frisse, opgewekte plaat. Daarna volgden Summer 08 (2016) en Metronomy Forever (2019). Platen die wat minder sprankeling hadden, dan we waren gewend van Mount, die het geschonden blazoen oppoetst met de nieuwste worp: Small World.

Small World is weer een album dat uitpuilt van de smaakvolle indiepopliedjes, waarin elektronica nog altijd een prominente plaats inneemt. Niet geheel toevallig heeft Mount de computer weer links laten liggen bij het tot stand komen van Small World. Iets wat hij acht jaar geleden ook deed. “Het album is wat traditioneler ontstaan. Dat voelde als een soort contradictie, omdat ik het heel moeilijk vind de computer te negeren”, zei de eloquente Mount toen. Maar hij doet het het dus opnieuw en dat komt de kwaliteit van de songs ten goede. Het voelt allemaal wat organischer.

En hoewel tegen het niveau van het sublieme The English Riviera (2011) niet continu wordt aangeschurkt, had een song als I Lost My Mind zo op dat album gepast. De frivoliteit van het gepingel op een piano in het outro verraadt veel van de frivoliteit die er was toen Small World werd geschreven. Mount heeft zijn vorm hervonden en speelt de zon achter de wolken vandaan in tijden waarin we van de ene naar de andere crisis glijden. Woningcrisis, asielcrisis, coronacrisis, oorlogscrisis en ga nog maar even door.

Het trekt een wissel op lichaam en geest, wees eerlijk, en daarom is het verfrissend dat Metronomy ons even uit die sleur haalt. Met een plaat waarop lichtvoetigheid en goeie indiepopliedjes elkaar vinden. Tekstueel opbeurend en verwarmend, alsof Mount wil zeggen: “We moeten hier even doorheen, met z’n allen. Maar het komt allemaal goed. Kom op!” Het goud op Metronomy’s Small World verlicht ons hart een beetje. Dank, Joseph. Pieter Visscher

Metronomy – Things will be fine

Eerste dachten we, Things will be fine is een beetje een gewoon liedje, die kunnen we wel overslaan. Maar zelfs een gewoon liedje van Metronomy is een goed liedje. Dus.

Voor Metronomy is het overigens een ongewoon liedje. De band maakte naam en furore als synthipopband extraordinaire, maar op Things will be fine hoor je vooral gitaren en de keyboards die er zijn, lijken van het conventionele soort. Tenminste zo klinken ze. in deze tijd van plugins en laptops is dat natuurlijk niet zeker.

Bij nader inzien is de nieuwe single van Metronomy dus een buitengewoon geslaagd liedje, een vrij perfecte popsong met een weemoedige maar optimistische afdronk, mooi zacht gezongen door bandbaas Joseph Mount.  Things will be fine is afkomstig van het nieuwe album van het Engelse vijftal, Small World dat al over twee weken (18/22) uitkomt.

Metronomy – Things will be fine

Things Will Be Fine is de tweede single van Metronomy’s aanstaande album Small World. De Britse bende rond songschrijver Joseph Mount grijpt op hun zevende studioalbum terug naar de simpele geneugten van het leven en de natuur. Het nummer speelt met zonnig optimisme in op moeilijke situaties, al is het maar om jezelf te sussen. De video is een nostalgische lofzang die in het teken staat van hun tienerjaren, toen alles nog een stuk eenvoudiger was:

“A sort of pseudo role-play therapy session in which we all re-visit our teenage selves. Everyone ended up more scarred than they did before making it…apart from Michael and his f*#king guinea pigs”.

Metronomy – It’s Good To Be Back

Met een songtitel als It’s Good To Be Back zou je denken dat het een comeback-single betreft. Maar dat is geenszins het geval. Het laatste album van Metronomy stamt uit 2019, het nieuwe verschijnt begin volgend jaar. De band ligt dus prima op schema.

De songtitel slaat op de ons achterliggende periode van non-activiteit op de podia. Helaas heeft de actualiteit de intentie van componist-tekstdichter Joseph Mount alweer ingehaald. Het enige wat terug is is het virus. Maar een kniesoor etc.

It’s Good To Be Back is een ongecompliceerd en vrolijk stemmend synthi-popliedje voor het hele gezin. Na de release van het nieuwe album, Small World op 18 februari gaat de band weer toeren. Tenminste dat is het plan. Mocht dat doorgaan is It’s Good To Be Back toch nog een toepasselijke titel.

Metronomy – It’s good to be back

Metronomy maakt de komst van een nieuw album bekend. Small World is het zevende studioalbum van de groep en zal uitkomen op 18 februari 2022. De eerste single It’s Good To Be Back staat bol van de synths en gaat gepaard met een eigenaardige videoclip waarin het collectief van frontman Joseph Mount de hoofdrol op zich neemt. Small World is een terugblik op de eenvoudige geneugten die Metronomy leerde herwaarderen tijdens de pandemie.

Op 29 maart 2022 staat Metronomy op het podium van TivoliVredenburg in Utrecht.

Metronomy – Insecurity

Metronomy – Metronomy Forever (Because Music/Caroline)

Het uitdagendste aan Metronomy is misschien wel dat de band vrijwel continu weet te balanceren op de scheidslijn tussen kunst en kitsch. Dat doen de Britten sinds het debuut Pip Paine, waarop nog duidelijk wordt gezocht naar een identiteit.

Alhoewel, band, het is voor 99 procent muziek die bij Joseph Mount uit de koker komt. Ik interviewde hem een paar jaar terug. Levensgenieter pur sang. Uitstekende songsmid bovendien. Dat bewijst hij met name sinds 2011, wanneer het verrukkelijke The English Riviera verschijnt. Volgestopt met uitmuntende popliedjes. Vaak met een zekere nonchalance gebracht. Dat jasje zit als gegoten.
Ook Love Letters (2014) puilt uit van de snel beklijvende en retedansbare popsongs. In iets mindere mate geldt dat voor Summer 08 (2016).
Dat de sterk op elektronica gefundeerde indiepop nog niet door het grote publiek omarmd is, is wat raadselachtig. Veel nummers lijken toch uiterst geschikt voor de commerciële radiozenders, al heeft Mount zich nog nimmer bezondigd aan autotune. Zal dat het zijn?

Enfin, we hebben hier Metronomy Forever voor ons liggen. Cd in een kartonnen uitklaphoes om u tegen te zeggen. Met fraai artwork van Française Anne Zeum, die dat al eerder voor haar rekening nam. Fleurig ingekleurde landschappen, die recht doen aan het geluid op de plaat. Nergens een sikkeneur te bespeuren. Escapisme waar we soms zo naar hunkeren. Metronomy deelt lekkernijen uit.

Subtiel is de op de bekende gitaarriff uit Nirvana’s Smells Like Teen Spirit lijkende riff in Insecurity, die net genoeg afwijkt om de erven Cobain niet naar de smartphone te doen grijpen. En hoorden we dat basloopje niet eens eerder? Mount blijft een ouderwetse knutselaar wat dat betreft. Prince, een van zijn grote voorbeelden, is ook weer geregeld in de buurt.

Walking In The Dark is een geheel elektronisch uitstapje waarin met reggae wordt geflirt. Mount heeft zichzelf nog nooit beperkingen opgelegd; hij doet wat-ie wil. Zoals rechtgeaarde kunstenaars zichzelf te allen tijde geen beperkingen opleggen. De spot drijven met conventies, dat kan Mount als geen ander. De band staat maandag in de Melkweg. Stijf uitverkocht natuurlijk. Pieter Visscher

 

Metronomy – Metronomy Forever

Metronomy – Metronomy Forever (Because Music/Caroline)

Het uitdagendste aan Metronomy is misschien wel dat de band vrijwel continu weet te balanceren op de scheidslijn tussen kunst en kitsch. Dat doen de Britten sinds het debuut Pip Paine, waarop nog duidelijk wordt gezocht naar een identiteit.

Alhoewel, band, het is voor 99 procent muziek die bij Joseph Mount uit de koker komt. Ik interviewde hem een paar jaar terug. Levensgenieter pur sang. Uitstekende songsmid bovendien. Dat bewijst hij met name sinds 2011, wanneer het verrukkelijke The English Riviera verschijnt. Volgestopt met uitmuntende popliedjes. Vaak met een zekere nonchalance gebracht. Dat jasje zit als gegoten.
Ook Love Letters (2014) puilt uit van de snel beklijvende en retedansbare popsongs. In iets mindere mate geldt dat voor Summer 08 (2016).
Dat de sterk op elektronica gefundeerde indiepop nog niet door het grote publiek omarmd is, is wat raadselachtig. Veel nummers lijken toch uiterst geschikt voor de commerciële radiozenders, al heeft Mount zich nog nimmer bezondigd aan autotune. Zal dat het zijn?

Enfin, we hebben hier Metronomy Forever voor ons liggen. Cd in een kartonnen uitklaphoes om u tegen te zeggen. Met fraai artwork van Française Anne Zeum, die dat al eerder voor haar rekening nam. Fleurig ingekleurde landschappen, die recht doen aan het geluid op de plaat. Nergens een sikkeneur te bespeuren. Escapisme waar we soms zo naar hunkeren. Metronomy deelt lekkernijen uit.

Subtiel is de op de bekende gitaarriff uit Nirvana’s Smells Like Teen Spirit lijkende riff in Insecurity, die net genoeg afwijkt om de erven Cobain niet naar de smartphone te doen grijpen. En hoorden we dat basloopje niet eens eerder? Mount blijft een ouderwetse knutselaar wat dat betreft. Prince, een van zijn grote voorbeelden, is ook weer geregeld in de buurt.

Walking In The Dark is een geheel elektronisch uitstapje waarin met reggae wordt geflirt. Mount heeft zichzelf nog nooit beperkingen opgelegd; hij doet wat-ie wil. Zoals rechtgeaarde kunstenaars zichzelf te allen tijde geen beperkingen opleggen. De spot drijven met conventies, dat kan Mount als geen ander. De band staat maandag in de Melkweg. Stijf uitverkocht natuurlijk. Pieter Visscher

 

LIVEDATA 28/10 Melkweg, Amsterdam

 

Metronomy – Walking In The Dark

Metronomy terug en dat betekent zomer! Lately, het eerste levensteken van de Britse band in drie jaar en recent nog IJsbreker is zo’n nummer dat gemaakt lijkt om te draaien in de auto op weg naar het zonnige zuiden. Op je oortjes in de trein met een vergelijkbare bestemming werkt ook goed. Kortom als je al niet in de vakantiestemming bent, doet de nieuwe single van Metronomy wonderen.

Nu heeft de Britse indieband de nieuwe single Walking In The Dark uit. Wat de titel al doet vermoeden is het een zeer zwoel nummer.

LIVEDATUM 28 oktober, Melkweg, Amsterdam