Tag: Nice Biscuit

Nice Biscuit – Love That Takes You Up

We pikken nog één nummertje mee van Nice Biscuit. Hierna moeten de Australische paddopoprockers verder op eigen kracht.

Afgaand op Love That Takes You Up moet dat geen probleem zijn. Single vier van album twee is misschien wel de sterkste tot nu toe. Nice Biscuit is lid van hetzelfde geestverruimende gilde als King Gizzard, The Lazy Eyes, Beans en Pond. Hun songs hebben een losse structuur die volop ruimte biedt voor improvisatie. Op plaat duurt Love That Takes You Up  maar een kleine vijf minuten. Live zal dat regelmatig het dubbele zijn afhankelijk van de stand van de maan, de stemming van de muzikanten en de sterkte van de meegesmokkelde middelen. Eigenlijk moet je Nice Biscuit dus live meemaken. Maar dat zal nog wel even duren. Voor een tournee door Europa is Nice Biscuit nog niet bekend genoeg. Maar misschien dat King Gizzard de band een keer mee op sleeptouw kan nemen.

Nice Biscuit – Rain  

Als we zeggen dat Nice Biscuit een vrouwelijke versie is van King Gizzard weet je eigenlijk al voldoende. Maar gelukkig er is wel wat meer te vertellen over de makers van Rain.

Bijvoorbeeld dat ze uit Brisbane komen, in 2018 een eerste album uitbrachten en dat we in 2019 het nummer Goodbye Luya van ze hebben gedraaid. Of dat ze vernoemd zijn naar een kokoskaakje. En ze hebben dus dames in de gelederen, twee zelfs. Billie en Grace zingen samen en tegelijk het stevige edoch trippy Rain. De song gaat over de gevolgen van klimaatsverandering in Australië.  Met name in de streek waar zij vandaan komen. Daar heeft het in 2022 wekenlang geregend waardoor grote delen van Brisbane onder water kwamen te staan. Dat plus de gigantische bush fires die de regio teisteren zou reden genoeg moeten zijn voor de autoriteiten om in actie te komen, zou je denken. Dat dacht Nice Biscuit dus ook. Maar er gebeurde nada waarna ze Rain schreven, als -zeg maar- ecologische protestsong. Check ook eene een live clip van Nice Biscuit. Ze mogen dan wel klinken als King Gizzard. Lijken doen ze er helemaal niet op, dankzij die dames dus.

Nice Biscuit – The Star

Rain van Nice Biscuit had van King Gizzard kunnen zijn, als die band twee zangeressen had gehad. Met The Star gaat Nice Biscuit zijn eigen gang.

Die loopt weliswaar ook door een psychedelisch landschap en Nice Biscuit klinkt nog steeds onder invloed, maar dus niet meer van hun beroemde landgenoten. The Star is eigentijdse hippie-rock met naast zwoele damessamenzang ook veel ruimte voor de instrumentalisten. Tegen het einde dreigt er zelfs een drumsolo, maar die wordt tijdig afgewend door eerder genoemde zangeressen. Live zou dat wel eens heel ander kunnen aflopen. Het nieuwe, twee album van de psychonauten uit Brisbane staat voor 4 oktober en gaat SOS heten.

Nice Biscuit – Rain  

Als we zeggen dat Nice Biscuit een vrouwelijke versie is van King Gizzard weet je eigenlijk al voldoende. Maar gelukkig er is wel wat meer te vertellen over de makers van Rain.

Bijvoorbeeld dat ze uit Brisbane komen, in 2018 een eerste album uitbrachten en dat we in 2019 het nummer Goodbye Luya van ze hebben gedraaid. Of dat ze vernoemd zijn naar een kokoskaakje. En ze hebben dus dames in de gelederen, twee zelfs. Billie en Grace zingen samen en tegelijk het stevige edoch trippy Rain. De song gaat over de gevolgen van klimaatsverandering in Australië.  Met name in de streek waar zij vandaan komen. Daar heeft het in 2022 wekenlang geregend waardoor grote delen van Brisbane onder water kwamen te staan. Dat plus de gigantische bush fires die de regio teisteren zou reden genoeg moeten zijn voor de autoriteiten om in actie te komen, zou je denken. Dat dacht Nice Biscuit dus ook. Maar er gebeurde nada waarna ze Rain schreven, als -zeg maar- ecologische protestsong. Check ook eene een live clip van Nice Biscuit. Ze mogen dan wel klinken als King Gizzard. Lijken doen ze er helemaal niet op, dankzij die dames dus.

Nice Biscuit – Goodbye Luya

Nice Biscuit is genoemd naar een rechthoekig kokoskaakje oorspronkelijk afkomstig uit Australië, maar sinds 1910 ook verkrijgbaar in Nederland onder de naam Nizzo. De band komt uit Mullumbimby, een gehucht met net iets meer dan 3000 inwoners aan de Australische oost-kust.

Heb je het binnen een muzikale context tegenwoordig over the land down under dan heb je het al snel over de psychedelische scene aldaar die zulke mooie muziek aflevert. Zonder al te veel te klinken als Tame Impala, Pond,  en het King Gizzard collectief lijkt Nice Biscuit zich aan de zelfde ketel met paddo-thee te laven. Die indruk geeft het zacht wiegende Goodbye Luya.  Zes zaligmakende minuten duurt het nummer, verdeeld in een vocaal en instrumentaal deel. De zang is loom en landerig als een late avond in augustus, terwijl de gitaarsound (met smaak geleend van Allah-las) er aan herinnert dat het goed surfen is in Australië. 

Anders dan de collega’s is het zeskoppige Nice Biscuit female fronted. De lakens worden uitgedeeld door Billie en Grace. Goodbye Luya is de eerste single van een hopelijk tweede album. Omdat de band nog vrij nieuw is, is informatie schaars, maar dat we nog veel meer van Nice Biscuit gaan horen, kun je donder opzeggen. Er is immers niets zo verslavend als een lekker kaakje.