Palace – Shoals

Palace – Shoals (Fiction/Virgin)

Het Engelse Palace heeft de derde plaat die de band heeft uitgebracht Shoals gedoopt. De albumtitel is geïnspireerd op het nogal onvoorspelbare gedrag van een school vissen, dat net zo snel kan veranderen als onze angsten en zorgen voor de wereld om ons heen.

Het 50 minuten durende album lijkt een weerspiegeling van de donkere en wat onzekere tijden waarmee de covid-19-pandemie ons heeft opgezadeld sinds 2020. In dat jaar begon de band het materiaal voor Shoals uit hun creatieve brein te halen. Shoals biedt een uitgebalanceerde selectie van nummers die ook een deel van de vroegere schittering van hun werk van vóór de pandemie weerspiegelen. Soms doet de band wat aan Fleet Foxes denken en dat bevalt prima.

Terwijl het album instrumentaal een behoorlijke groei laat zien, vertoont het ook een sprong naar volwassenheid in het tekstschrijven van Leo Wyndham. Het is zonder twijfel het meest serieuze materiaal dat de groep tot nu toe op plaat heeft gezet en de poedelnaakte kwetsbaarheid in de teksten die onderwerpen als angst, slapeloosheid en allerhande mijmeringen niet uit de weg gaan, laat maar weer eens horen dat de mooiste bloemen op de mestvaalt blijven groeien.

Muzikaal heeft de band zichzelf enigszins heruitgevonden door meer elektronica te gebruiken dan op de vorige twee albums, hoewel het gedoseerd gebeurt en de band niet te veel concessies doet het indierockgeluid van weleer.

Fijne, opbeurende track is het uptempo Fade, met een tekst die anders doet vermoeden: “There’s my writing on the wall. Broken bodies on the floor. Am I paranoid x4. Now just go and fade away. My happiness has turned to grey. Am I paranoid x4.”

Niettegenstaande de melancholische sfeer die op een groot deel van het album naar voren komt, is er een vrij gezonde balans gecreëerd tussen mindervrolijke en vrolijke nummers zoals Fade en Gravity, die ongetwijfeld een afspiegeling zijn van de periodes van hoop tussen de verschillende stadia van de irritante lockdowns die de afgelopen jaren op ieders pad zijn gekomen. Pieter Visscher

 

 

 

Palace – Shame On You

Shame On You is de vierde single van het nieuwe Palace album dat op 21 januari verschijnt. Zo begint het studioalbum Shoals langzaam maar zeker gestalte te krijgen. Op zaterdag 6 maart staat de Londense band a in de grote zaal van Paradiso in Amsterdam.

Leo Wyndham, Matt Hodges en Rupert Turner brachten in 2014 hun veelgeprezen debuut-EP Lost In The Night uit, gevolgd door de Chase The Light EP het jaar daarop. Hun debuutalbum So Long Forever verscheen in 2016 en het tweede album Life After werd uitgebracht in 2019.

Palace – Lover (Don’t Let Me Down)

Palace is een eigentijdse versie van The Moody Blues; leveranciers van gedragen romantische ballades. Maar waar The Moodys nog wel eens de grens van kunst naar kitsch overschreden blijft Palace net aan de goede kant.

Voeg een paar violen toe aan de mix van Lover (Don’t Let Me Down) en we zouden het nummer nog met geen tang willen aanraken, maar zoals het nu is het precies goed; een semi-symfonisch, zacht golvend liefdelied dat wordt gedragen door piano en gitaar en net genoeg galm voor zanger Leon Wyndham om in rond te dwalen zonder te verdrinken. Die Wyndham daar draait het om. Hij is gezegend met een natuurlijke falsetstem, die hij op Lover (Don’t Let Me Down) met smaak en gevoel inzet.

Lover (Don’t Let Me Down) is net als vorige single Gravity een voorbode van het nieuwe Palace album, Shoals (21/1/22). Op 6 maart sluit Palace het Europese deel van hun wereldtournee af met een optreden in Paradiso.

Palace – Lover (Don’t Let Me Down)

De alternatieve rockband Palace uit Londen kondigt vandaag hun derde album Shoals aan dat op 21 januari zal verschijnen. De aankondiging wordt vergezeld van een nieuwe single en video ‘Lover (Don’t Let Me Down)’.

De band zal komend voorjaar ook hun grootste tour tot nu toe spelen, inclusief een optreden in Paradiso in Amsterdam op 6 maart 2022.

In grote lijnen is Shoals een plaat over het leven met – en het verwerken van – angst en worden er belangrijke thema’s zoals het onderbewustzijn, dromen en existentialisme aangekaart. In 12 meeslepende nummers wordt er op interessante wijze over enkele grote levensvragen nagedacht.

De titel van het album is geïnspireerd op het schijnbaar onvoorspelbare gedrag van een school vissen, dat snel kan veranderen op dezelfde manier als onze angsten en zorgen voor de wereld om ons heen.

Zoals frontman Leo Wyndham uitlegt: “Het album verkent en bevraagt wat tastbaar is – wat er echt toe doet, alsook het hiernamaals en de angst daarvoor. De angst om te bestaan en de angst om te sterven.”

Over Palace

Leo Wyndham, Matt Hodges en Rupert Turner brachten in 2014 hun veelgeprezen debuut-EP Lost In The Night uit, gevolgd door de Chase The Light EP het jaar daarop. Hun debuutalbum So Long Forever verscheen in 2016 en het tweede album Life After werd uitgebracht in 2019.

Life After (2019) is een plaat met een duidelijke boodschap van hoop. De 11 melodieuze tracks, waaronder het hartverscheurende Heaven Up There, zijn uiteindelijk het geluid van de band gaan definiëren. Palace speelde op een aantal van ‘s werelds grootste festivals waaronder het hoofdpodium van Latitude en Glastonbury. In Nederland was de band te zien op Lowlands en in concertzaal TivoliVredenbrug in Utrecht.

Met een groot aantal nieuwe tourdata voor 2022 en zo’n 1,4 miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify, is Palace klaar om hun weg omhoog verder te zetten langs de beste podia over de hele wereld.

Het album Shoals verschijnt digitaal en fysiek op 21 januari 2022. De nieuwe single Lover (Don’t Let Me Down) is nu uit.

Palace – Gravity

Een Twin Peaks gitaar, intieme lead en hemelse samenzang dragen de nieuwe single van Palace. Gravity is een ruim vijf minuten durend hallucinatoir droomlandschap dat waarschijnlijk het best met de ogen gesloten, de deur op slot en de versterker op 10 kan worden genoten. Ook onder minder ideale omstandigheden blijft er echter nog genoeg te genieten over. 

Gravity is een eerste voorbode van het nieuwe, derde album van Palace waarvan alleen nog maar bekend is dat het begin 2022 moet uitkomen. Dan begint namelijk/hopelijk de wereldtournee van de Britten.  

Palace – Martyr 

Vorige week gesignaleerd, deze week gepromoveerd! Martyr zou wel eens het nummer kunnen zijn waarmee Palace promoveert van de eerste naar de eredivisie van de indie-scene.

De Britse band lijkt zich niet te bekommeren om bekendheid, maar met kwaliteitsnummers als Martyr is succes onvermijdelijk. Wat ook helpt is dat Palace muziek maakt die momenteel zeer in zwang is, een eigentijdse versie van klassieke Brits new wave. Dat het nieuws van het voortijdig overlijden van Mark Hollis vorige week zo hard aankwam, heeft een reden. Hollis was geen voorman van een in vergetelheid geraakt bandje uit de jaren tachtig, maar he boegbeeld van één van de invloedrijkste bands uit de Britse pophistorie. Talk Talk wordt door de nieuwe generatie Britse indie-muzikanten op handen gedragen. Vraag maar aan White Lies, Foals en dus ook Palace.

Martyr is dus het juiste nummer op een goed moment. Fans hoeven echter niet te vrezen dat ze hun helden binnenkort te pas en te onpas zullen horen in supermarkten, onder tv reclames of in de hitparade. Daarvoor is de muziek van Palace te breekbaar. Het trio maakt luistermuziek, introverte en ingetogen songs, die het best tot hun recht komen in een prikkelarme omgeving, zodat band en publiek zich volledig op elkaar  kunnen richten.

Het zal echter nog wel even duren voordat Palace weer een podium bestijgt. Het nieuwe album, ‘Life After’ verschijnt pas in juli en de bijbehorende tournee begint pas in november. Nog even wachten dus, maar de moeite zal zeker worden beloond.

LIVEDATA 14/10 Trix, Antwerpen 29/10 TivoliVredenburg, Utrecht 30/10 Paradiso Noord, Amsterdam

Palace – Martyr 

Vorige week gesignaleerd, deze week gepromoveerd! Martyr zou wel eens het nummer kunnen zijn waarmee Palace promoveert van de eerste naar de eredivisie van de indie-scene.

De Britse band lijkt zich niet te bekommeren om bekendheid, maar met kwaliteitsnummers als Martyr is succes onvermijdelijk. Wat ook helpt is dat Palace muziek maakt die momenteel zeer in zwang is, een eigentijdse versie van klassieke Brits new wave. Dat het nieuws van het voortijdig overlijden van Mark Hollis vorige week zo hard aankwam, heeft een reden. Hollis was geen voorman van een in vergetelheid geraakt bandje uit de jaren tachtig, maar he boegbeeld van één van de invloedrijkste bands uit de Britse pophistorie. Talk Talk wordt door de nieuwe generatie Britse indie-muzikanten op handen gedragen. Vraag maar aan White Lies, Foals en dus ook Palace.

Martyr is dus het juiste nummer op een goed moment. Fans hoeven echter niet te vrezen dat ze hun helden binnenkort te pas en te onpas zullen horen in supermarkten, onder tv reclames of in de hitparade. Daarvoor is de muziek van Palace te breekbaar. Het trio maakt luistermuziek, introverte en ingetogen songs, die het best tot hun recht komen in een prikkelarme omgeving, zodat band en publiek zich volledig op elkaar  kunnen richten.

Het zal echter nog wel even duren voordat Palace weer een podium bestijgt. Het nieuwe album, ‘Life After’ verschijnt pas in juli en de bijbehorende tournee begint pas in november. Nog even wachten dus, maar de moeite zal zeker worden beloond.

Palace – Martyr

In mei leggen niet alleen de vogels een ei, maar ook heel wat bands. Zo maken ze zich op voor het festivalseizoen. Ook het Britse Palace heeft er voor gezorgd om met nieuw repertoire de zomer in te gaan.

Vorig jaar schitterde Palace door afwezigheid. In plaats van te spelen op zonnige festivalweides sleten de bandleden hun dagen in de studio om hun tweede album op te nemen. Dat deden ze onder artistieke leiding van Cathherine Marks, wier naam je ook tegenkomt in de credits van o.a. St Vincent, Wolf Alice en PJ Harvey.

Martyr is de derde en misschien wel sterkste voorloper van het nieuwe album dat Life After gaat heten en op 12 juli verschijnt. Martyr is een rijk geproduceerde, emotioneel beladen ballad over een femme fatale, een ‘devil’s daughter’ zelfs met echo’s uit de Britse new wave periode, denk dan vooral aan Talk Talk. Hier blijkt maar weer eens hoe groot de invloed was van de veel te vroeg overleden Mark Hollis en zijn band.