Pom Pom Squad – Death Of A Cheerleader

Pom Pom Squad – Death Of A Cheerleader (City Slang)

Niet dat je dan wel kunt zeggen dat het eigenlijk wel goed zit met zo’n titel, maar Death Of A Cheerleader mag er zijn natuurlijk. Ostentatief, op z’n minst. Die titel. Lichtjes spraakmakend. Wees eerlijk. Onherroepelijk moet je even denken aan het briljante Death Of A Disco Dancer, van The Smiths. Van het al even geniale Strangeways Here We Come, uit 1987. Een van de sterkste muziekjaren uit de geschiedenis, qua albums. Om even wat zijpaden te betreden.

Maar dit gaat om het debuut van Pom Pom Squad. Achter die bandnaam gaat met name Mia Berrin schuil. De singer-songwriter. Samen met haar band – twee vrouwen en een man (oh, mag je dat nog zeggen?). De Amerikaanse mixt punk en grunge en komt tot alleraardigste liedjes op dit interessante debuut.
Veertien nummers telt Death Of A Cheerleader en hoewel de sticker met Alle 14 Goed er niet op kan, valt er meer dan genoeg te genieten. Met name de uptempostukken springen eruit. In mindere mate geldt dat voor openingstrack Soundcheck (51 seconden), dat simpelweg het riedeltje van
Mr. Sandman is. Een liedje van The Chordettes, uit 1954 (mooi voetbaljaar). Evenwel niks hoor, qua credits, in het cd-boekje. Geen letter.

Maar dat genieten dus. Neem een Head Cheerleader. Met stevig gitaarwerk, dat we stiekem wel wat vaker hadden willen horen. Neem het beukende Lux, dat meer dan enigszins aan Wolf Alice doet denken. “Meet me tonight in the garage”, zingt Berrin. Nou, zal daar aan oude Citroëns worden gesleuteld?

Hoewel Pom Pom Squad ons nog niet continu de horlepiep laat dansen op Death Of A Cheerleader hoor je wel degelijk dat er veel meer in het verschiet ligt. Dat op een tweede album het accent nog wat meer verlegd kan worden naar stevig. Dat is het plan, mijnerzijds. Een tip. Een voorzet. Naar hard! Naar meedogenloos zelfs. Misschien? Pom Pom Squad heeft het allemaal in zich. Want dat horen we dus zonder meer. Vooralsnog wordt een 7- genoteerd. Op naar een 8+! Pieter Visscher

Pom Pom Squad – Crying

Mia Berrin is de aanvoerster van Pom Pom Squad uit Brooklyn. De oogst tot dusver is een tweetal EP’s en een handvol singles.  De rode lijn in het verzamelde werk van Pom Pom Squad is Mia’s expressieve stem, een stel messcherpe gitaren en ironische teksten waaruit blijkt dat Mia’s mannenbeeld niet geheel positief is. Dit alles wordt gegoten in de vorm van Blondie-aanse popsongs.

Pom Pom Squad zet de reis naar één van de fiercest albums van 2021 uitbrengen voort met nieuwe single “Crying”. Het is de laatste toegift voor het album “Death Of A Cheerleader” op 25 juni. Zijn we daar klaar voor…??? Deed men alles to voor kort nog gewoon zelf, zo goed en zo kwaad als dat ging. Inmiddels is Pom Pom Squad is opgenomen in de City Slang familie (Calexico, King Hannah en Caribou o.a.). De kans dat de band nu zal opstoten in de vaart der volkeren is derhalve flink toegenomen.

Pom Pom Squad – Head Cheerleader

Mia Berrin is de aanvoerster van Pom Pom Squad uit Brooklyn. De oogst tot dusver is een tweetal EP’s en een handvol singles.  De rode lijn in het verzamelde werk van Pom Pom Squad is Mia’s expressieve stem, een stel messcherpe gitaren en ironische teksten waaruit blijkt dat Mia’s mannenbeeld niet geheel positief is. Dit alles wordt gegoten in de vorm van Blondie-aanse popsongs.

Deed men alles to voor kort nog gewoon zelf, zo goed en zo kwaad als dat ging. Inmiddels is Pom Pom Squad is opgenomen in de City Slang familie (Calexico, King Hannah en Caribou o.a.).

De kans dat de band nu zal opstoten in de vaart der volkeren is derhalve flink toegenomen.

Pom Pom Squad – Head Cheerleader

Pom Pom Squad (het viertal uit Brooklyn onder leiding van powerhouse Mia Berrin) kondigt het nieuwe album ‘Death Of a Cheerleader’ aan dat op 25 juni uitkomt. Een sonische collage van diep persoonlijke odes aan de eigen identiteit, rauw geslagen tegen de maatschappelijke BS en momentopnamen van rommelige, gecompliceerde en rafelige liefdesaffaires.

Geproduceerd door Sarah Tudzin van Illuminati Hotties en gecoproduceerd door Berrin zelf, is het een plaat die zich afspeelt als een exorcism voor je badkamerspiegel – confronteert het donkere dat we in ons hebben geplant en rukt het er vervolgens uit. En daar stond je bij en keek je naar. Het is kwetsbaar en toch triomfantelijk, heerlijk oneerbiedig en uitnodigend maar toch grijnzend in de gezichten van degenen die ooit hadden geprobeerd haar te definiëren.

“Head Cheerleader” is het grungy voorproefje van verzet over het inwissellen van verlangen naar externe goedkeuring met acceptatie voor zelfactualisatie. Bovendien geeft de outro van de video ook nog een voorproefje van een ander aankomend nummer van het album….

Pom Pom Squad – Lux

Pom Pom Squad onderzoekt angst voor intimiteit en maagdelijke zelfmoorden op de single ‘Lux’.

Het is een vlijmscherpe beet van cathartische punk, die Mia Berrin, de krachtpatser van de vierkoppige band uit Brooklyn, aanvankelijk schreef toen ze zeventien was. Op dat moment bleek ze in een traumatische strijd te zijn over haar adolescente vrouwelijke ontwaken terwijl ze zich realiseerde de blik van het mannelijke patriarchaat altijd aanwezig was.

De video reconstrueert verschillende specifieke shots van Sophia Coppola’s bewerking van The Virgin Suicides, en toont Berrin’s ware aard als een levenslange fan van John Waters, David Lynch en Heathers, met een oneerbiedig, in pastelkleur doordrenkt middelbare schoolverhaal dat de underdog koestert.