Tag: Squid

Squid – Crispy Skin

Squid maakt deel uit de van de Britse stroming ‘moeilijke bands’ waartoe ook black midi en Black Country, New Road gerekend mogen worden. Deze bands worden vaak onder de postpunk-mat geveegd, maar je zou ze net zo goed neo (of post?) symfonisch kunnen noemen.

Neem nieuwe Squid single Crispy Skin. Alleen de lengt al, 6:19. Zo lang waren de nummers van Yes en Genesis, niet die van IDLES of Fontaines DC. Goed spelen is ook een ding bij Squid net als optimale geluidskwaliteit. Daarom heeft Crispy Skin maar liefst drie producers waaronder de gevierde Dan Carey die weliswaar gespecialiseerd is in postpunk, maar ook met Foals werkte, een band die eveneens sterke neo-symfonische trekjes vertoont.

Crispy Skin heeft barokke structuur en diverse tempo en stemmingswisselingen. Wat de nieuwe single van Squid dan weer niet heeft zijn solo’s. Dat is dan weer niet echt symfo. Songs van old skool symfobands duurden soms wel een hele albumkant. Wie weet komt dat nog. Het nieuwe Squid album heet Cowards en volgt in februari.

Concert: 15 April – Melkweg, Amsterdam.

Squid – Fugue (Bin Song)

Eerst even iets over de titel. Fugue is Engels voor fuga, het Latijnse woord voor vluchten en in de muziek de benaming van composities waarin meerstemmigheid (contrapunt) en herhaling een hoofdrol spelen. De fuga’s van Bach zijn wereldberoemd.

Aan herhaling en meerstemmigheid geen gebrek in Fugue van Squid. Onze poporen horen echter invloeden niet zozeer van Bach, maar van Byrne, David Byrne van Talking Heads. Alhoewel een nieuwe release is Fugue geen nieuw nummer. Het is een zogenaamde ‘outtake’ van de sessies voor het vorig jaar verschenen tweede album van Squid. Maar in plaats van op dat album is de song in de prullenbak verdwenen, bin in het Engels. Vandaar de subtitel. Een verstandige medewerker heeft Fugue daar dus weer uit opgevist en online gezet. Fan zullen hem/haar dankbaar zijn.

 

Squid – Undergrowth

Het is het cliché der clichés, maar van Squid moet je houden. De band maakt het ons ook weer niet makkelijk op Undergrowth, een nummer dat ruim 6 en ½ minuut lang alle kanten opschiet, zelden de meest voor de hand liggende.

Wat we horen is een kruising tussen Frank Zappa, Can en Television. De man die orde schepte in deze ogenschijnlijke chaos is producer Dan Carey, die zich als mentor/ontdekker van o.a. Black Midi, Fontaines D.C. en zo’n beetje alle acts op zijn eigen Speedy Wunderground label een specialist heeft getoond op het gebied van neo-kraut, postpostpunk en piepknorpop.

Wat helpt is om er eens rustig voor te gaan zitten en je open te stellen voor wat Squid te melden heeft. Grote kans dat je orde ontdekt waar je eerst wanorde meende te horen.

Het tweede Squid album, O Monolith verschijnt op 9 juni bij Warp Records.

Squid – Swing (In A Dream)

Squid heeft de naam wat moeilijke muziek te produceren in de vergaarbakstijl die postpunk heet.

Die naam doet de band op Swing (In A Dream) alle eer aan, maar misschien wordt het tijd om het genre te veranderen in jazzrock/fusion, niet in de laatste plaats omdat er toeters opduiken in de mix. Ook het drumwerk, de dissonante klanken en en de experimentele opbouw van het nummer doen denken aan het jaren zeventig werk van Miles Davis en zijn discipelen. Wat dan wel weer des rock is is de zang en de power waarmee wordt gemusiceerd. Afijn, een paar keer luisteren, liefst met volle aandacht is vereist om grip te krijgen op de materie. Maar dan heb je ook wat.

Met Swing (In A Dream) kondigt Squid de release aan van de opvolger van hun debuutalbum, Bright Green Field. De band heeft gekozen voor O Monolith als albumtitel. Op de producerszetel nam wederom de van zijn werk met o.a. Wet Leg en Fontaines DC bekende Dan Carey plaats.

Squid komt naar Rock Werchter en zal op 8 september te zien zijn in TivoliVredenburg.

Squid – Paddling 

Voor de nieuwe IJsbreker moet je misschien even goed gaan zitten. Er gebeurt namelijk zoveel in Paddling dat je het nummer onmogelijk in één keer tot je kunt nemen.

Het Britse Squid staat toch al niet bekend om zijn simpele drie akkoorden, drie minuten liedjes, maar Paddling is van alles een paar onsjes meer. We hebben een fade in, een ‘spoken word’ passage, verschillende riffs, meer stops en starts dan de boemel tussen Leiden en Den Haag en dan zijn we nog maar halverwege!

Zie je de naam Squid dan is de term post punk nooit ver weg, maar misschien met uitzondering van Talking Heads en Television zijn er nooit punkbands geweest -post of proto- die klinken als de band uit Brighton. Post prog of post art rock is wellicht een beter etiket. Waarmee maar gezegd wil zijn dat Squid eigenlijk in geen enkel hokje past. En dat zijn vaak de allerbesten.

Squid – Narrator ft. Martha Skye Murphy

Met trots kondigt Engelse band Squid hun debuutalbum ‘Bright Green Field’ aan. Het album is geproduceerd door Dan Carey en zal op 7 mei worden uitgebracht op Warp Records. Tegelijkertijd met dit nieuws komt ook de video van de eerste single ‘Narrator feat. Martha Skye Murphy’ online die is geregiseerd door Felix Geen.

‘Bright Green Field’ is een album met een enorme reikwijdte en ambitie, diep doordacht, met een hoog tempo en complex geconstrueerd. Een album waarop alle bandleden zo’n vitale en gelijke rol spelen dat het een product is van vijf hoofden die als één opereren. Waar sommige artiesten de neiging hebben om eerdere singles op het debuut toe te voegen – en de band heeft in 2020 al ‘Sludge’ en ‘Broadcaster’ uitgebracht – is het debuutalbum volledig nieuw. Het gevoel van grenzeloosheid en voortdurend voorwaarts blijven gaan is een van de belangrijkste elementen wat Squid geliefd maakt bij zowel fans als critici.

Op het album hoor je onder andere veldopnamen van luidende kerkklokken, zoemende bijen, microfoons die aan het plafond slingeren in een kamer vol gitaarversterkers en een vervormd koor van 30 personen waaronder Emma-Jean Thackray en Lewis Evans van Black Country, New Road.

Squid over de single:
“Narrator” was inspired by the 2019 film A Long Day’s Journey Into Night, the song follows a man who is losing the distinction between memory, dream and reality and how you can often mould your memories of people to fit a narrative that benefits your ego. Martha Skye Murphy, the track’s guest vocalist, made the point that the unreliable narrator is, more often than not, a male who wishes to portray women as submissive characters in their story. After some discussions with Martha she thought it’d be a good idea that she play the part of the woman wanting to break free from the dominating story the male has set.”

Squid brengt nieuwe single ‘Sludge’ uit

Squid is terug met hun eerste muziek in 2020. De nieuwe single ‘Sludge’ is tevens de eerste release van de band op Warp Records sinds ze daar eind 2019 tekenden. Rijkelijk gevuld met percussie en altijd evoluerend – op ‘Sludge’ opent het kwintet niet alleen hun sound, maar doen ze dat zonder het speelse en experimentele los te laten waarmee ze de ieders aandacht grepen een jaar geleden.

Thematisch gezien zijn Squid’s eerdere nummers meer gedreven op karakters – zoals op ‘The Cleaner’, ‘Houseplants’ en ‘Match Ball’ zag je hoe de band keek naar mensen om hun heen en hoe de wereld hen beïnvloedde – maar op ‘Sludge’ zien we de band in een meer introspectieve staat; tegelijk op zoek naar een bredere betekenis, maar ze zoeken het met een eigenzinnige precisie en een speelsheid die het niet toelaat om somber te worden.

De muzikale stuwkracht van ‘Sludge’ kwam initieel tot stand tijdens een soundcheck toen ze shows openden voor post-punk groep Wire. Voor een band die een groot deel van hun reputatie heeft gebouwd op onberispelijke live-shows is er geen betere manier om een nieuw hoofdstuk te beginnen. Voor de nieuwe track heeft de band wederom samengewerkt met ‘Producer Of The Year’ Dan Carey.

Na het afronden van een zeer succesvol 2019 met het nieuws van een toevoeging aan BBC’s prestigieuze ‘Sound Of 2020’ longlist verkocht hun komende UK tour binnen enkele momenten uit.

 

Squid – The Cleaner

Hou je van LCD Soundsystem en Talking Heads? Dan zit je bij de nieuwste sensatie Squid uit Brighton/London goed. Het vijftal speelde zichzelf dit jaar al flink in de kijker met het opvallende nummer Houseplants, maar met The Cleaner doet Squid er een schepje bovenop.

Het nummer begint meteen al rete aanstekelijk met heel veel ritme en aparte klanken. Ondertussen gaat het alle kanten op met genoeg pop om het behapbaar te houden. Zelfs als het nummer 7:33 minuut duurt. Op Spotify staat een edit en die is net wat radiovriendelijker.

Schrijf Squid maar alvast op voor Eurosonic. De band komt daarvoor ook al langs:

29/08 @ Into The Great Wide Open Festival, Vlieland

17/09 @ Roodkapje, Rotterdam

25/10 @ London Calling Festival, Amsterdam