Op zaterdag 24 november komt de Engels-Nigeriaanse soulzanger Jacob Banks voor een exclusieve Nederlandse clubshow naar TivoliVredenburg. De ticketverkoop start donderdag 20 september om 10:00 uur via Ticketmaster.
Banks komt met een nieuw album naar Ronda: op 2 november verschijnt Village. Vorige week verscheen de nieuwe single Be Good To Me ft. Seinabo Sey.
Vorig jaar zomer was Jacob Banks ineens overal te horen met zijn ep The Boy Who Cried Freedom en de hit Chainsmoking. Later dat jaar scoorde hij een nog grotere hit met het nummer Unknown (To You), samen met Timbaland. Met zijn rauwe, bluesy vocalen doet hij soms denken aan Rag’n’Bone Man, maar ook aan zo ongeveer elke grote soulman uit het verleden. Inmiddels zijn nummers van Banks al gebruikt in tv-series als Lucifer en Suits en dook hij ook al op in de game FIFA 15.
JACOB BANKS
Zaterdag 24 november 2018
Utrecht, TivoliVredenburg | Ronda
Aanvang: 20:00 uur | Entree: Regulier ticket €27,25 (incl. servicekosten)
Meer info & kaartverkop over dit concert vind je op: www.tivolivredenburg.nl/agenda/jacob-banks
De kaartverkoop voor het concert start 20 september om 10.00 uur via www.ticketmaster.nl en 0900 – 300 1250 (60 cpm).
Wie de opener, The Forest of The Mind, van Yorick van Norden zijn tweede soloalbum The Jester hoort, wordt meteen meegenomen in een reis de tijd. Het is de start van een reis in twee delen.
De eerste kant is opgenomen met de liveband en bevat catchy songs als Another Day In London Town en More Than Words. De tweede kant van het album is aanzienlijk ingetogener, maar daardoor is er ook ruimte voor prachtige orchestraties.
Dat komt al direct in het prachtige Suite I: Unbelievable/The Girl in the Window naar voren, waarin de prachtig gearrangeerde violen en fluiten diepe indruk maken. Ook de tweede suite koppelt een aantal korte songs aan elkaar waarbij vergelijkingen met Abbey Road of het werk van Paul McCartney makkelijk gemaakt zijn. Wat dat betreft is The Jester vergelijkbaar met de prachtige platen van Emitt Rhodes: de invloeden van Yorick zijn overduidelijk geworteld in de jaren ’60, maar hij weet er toch een geheel eigen draai aan te geven. Tekst Mania | Ron Bulters
De naam Nashville duikt steeds vaker op in het Nederlandse muzieklandschap. Nederlandse singer-songwriters met een hart voor country of americana reizen steeds vaker af naar het mekka van de country om daar aan hun muziek te schrijven. Wij spraken met JW Roy, die inmiddels wel de aartsvader van de Nederlandse americana genoemd mag worden, en met Judy Blank, hét grote Nederlandse talent dat met haar nieuwe plaat – Morning Sun – een parel heeft afgeleverd die garant moet staan voor internationaal succes. Wat is Nashville en wat betekent het voor deze artiesten?
Volgens Judy Blank is het het ‘Disneyland voor muzikanten’ en JW Roy beaamt dat; “Wat LA is voor film, is Nashville voor de muziek.” Nagenoeg iedereen in Nashville is eigenlijk singer-songwriter, volgens de beide muzikanten die er regelmatig naar toe op reis gaan om daar aan hun muziek te werken.
Judy Blank verwierf voor het eerst bekendheid met haar deelname aan De Beste Singer-Songwriter Van Nederland, waarbij ze uiteindelijk tweede werd. Daarna bracht ze haar album When The Storm Hits uit in 2014, om vervolgens te toeren. In 2016 speelde ze op de Popronde, waarbij ze de piano al grootendeels had omgeruild voor de gitaar. Met een piano ben je heel gebonden aan een vaste plaats op het podium, maar met de gitaar kun je echt een connectie met je publiek maken, aldus Judy. Hierna raakte ze een beetje in een writer’s block.
Toen Judy voor het eerst naar Nashville trok leerde ze er al snel goede singer-songwriters en muzikanten kennen en ontstonden er spontaan mooie samenwerkingen. Zo is ze ook terecht gekomen bij producer Chris Taylor, die zelfs een band geregeld heeft om mee te spelen op haar nieuwe plaat Morning Sun. Deze spontaniteit die je in Nashville bij veel muzikanten terug vindt, is ook te horen op haar plaat in Who’ve You Been Loving Lately, waar de band spontaan doorspeelt terwijl de song al klaar is, om vervolgens tot een echt hoogtepunt te komen, wat de song nog veel sterker maakt, concluderen Judy en ik samen.
In Nashville loop je ook eenvoudig hele goede collega’s tegen het lijf. Zo ontmoette Judy haar helden van The Wood Brothers, en JW Roy heeft gewerkt met Marc Beeson, een songsmid die minstens tien nummer 1 hits heeft geschreven. Een andere collega van JW is Femke Wijdema, een Nederlandse dame die hier nagenoeg onbekend is, maar in Amerika de ene na de andere hit schrijft.
Judy Blank gaat later dit jaar als special guest mee op tournee met JW Roy en ziet hem een beetje als haar muzikale vader. Volgens JW klikte het meteen heel goed tussen beiden en heeft Judy op haar 23-jarige leeftijd al zo veel meer kwaliteit in zich dan hijzelf. Ik proef hier een beetje jaloezie! JW Roy: “Judy heeft het in zich om het écht te maken in Amerika. Iets wat je vaak hoort over artiesten, maar zij heeft het écht.” Een groter compliment kun je bijna niet krijgen, toch?
‘Southern Ground easing my southern soul’, is een regel uit een liedje dat JW en Judy samen geschreven hebben. Southern Ground is een regio in Nashville en tevens de studio waar Judy haar nieuwe plaat opnam met Chris Taylor (eveneens de engineer/producer bij haar helden van The Wood Brothers). Opnemen in Nashville is voor JW Roy ook nog een onvervulde wens.
Welke platen uit Nashville moet iedereen kennen en waarom? Judy Blank: “Het album van The Wood Brothers – The Muse betekend heel erg veel voor mij. Toen ik dat hoorde wist ik meteen dat dat de muziek is die ik wil maken. Pure en eerlijke americana.”
JW Roy: “Het nieuwste album van John Prine, The Tree Of Forgiveness is een meesterwerk. John vult het gat dat Guy Clark en Townes van Zandt achter lieten met het grootste gemak op.”
JUDY BLANK LIVE IN DE PLATO WINKELS:
15 sep Concerto Amsterdamdam (16:00 uur)
22 sep Plato Deventer (14.30 uur)
22 sep Plato Apeldoorn (16.30 uur)
30 sep Groningen Plato Planet festival
De tweelingbroers Sander en Arnout Brinks verwierven met hun duo Tangarine voornamelijk bekendheid als huisband van De Wereld Draait Door. Hun muziek is geïnspireerd door The Beatles, Simon & Garfunkel en Bob Dylan.
En dat is te horen ook. De frisse klanken, harmonieën en melodieën behoren onmiskenbaar tot hun standaard wapenfeiten. En ook op Because Of You wordt daar intensief mee gestrooid, gelukkig. Van dromerige pop (Lemonade Sky tevens IJsbreker, Cracks), tot zomermuziek (Nobody Want To Be The One, No Need To Worry), tot reflectieve momenten (Echoes, Cold Hearted Road), het volledige pallet wordt gepresenteerd.
Because Of You is een prettig geproduceerd album, met een mooie hunkering naar de jaren de flower power van de jaren ’60 en ‘70. Aan de vooravond van hun carrière lukte het de broers niet om hun producten onder te brengen bij een platenmaatschappij, waarop ze besloten alles maar in eigen beheer te gaan doen. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze ooit nóg een keer voor zo’n keuze komen te staan. Tekst Mania | Luc van Gaans
Zojuist heeft het Noord-Ierse rocktrio Therapy? de nieuwe single & video Wreck It Like Beckett online gezet, de opvolger van de eerste single-video Callow die in mei van dit jaar uitkwam.
Beide nummers staan op het nieuwe (15e) studio-album Cleave dat op 21 september via Marshall Records-ADA/Warner wordt uitgebracht. Het door oudgediende Chris Sheldon geproduceerde Cleave is de opvolger van Disquiet uit 2013.
Wreck It Like Beckett was produced and mixed by long-time collaborator Chris Sheldon (who worked with the band on Troublegum, Semi-Detached and High Anxiety) at Blast Studios in Newcastle and mastered by Christian Wright at Abbey Road Studios.
Frontman Andy Cairns, huge fan of Beckett: “This song originated with our bass player Michael. He told me he had a riff which reminded him of ‘She Watch Channel Zero’ by Public Enemy and he sent me over a bass riff, a guitar riff and a drum beat. I thought the riff was incredible, and so we chopped it up in the rehearsal room, to make it more stop-start, like [classic Therapy? tracks] Knives or Screamager, and that really worked.
Lyrically, it’s about trying to start anew. The reason that [Irish playwright and poet] Samuel Beckett is referenced in the title is that each time Beckett began a new project he used to imagine that he was sitting at a desk and could swipe his arm across the desk to clear away all the sheets of paper so that he could make a fresh start. This is a song that sets the album up as a new chapter for Therapy?.”
Nieuwe producer en dan is het altijd maar weer afwachten wat dat doet met het geluid van een band. Interpoltrok voor Marauder landgenoot Dave Fridmann aan, die een enkeling mogelijk kent van zijn werk voor onder meer Mogwai, The Flaming Lips en MGMT. Wie een wat avontuurlijker geluid verwacht met die wetenschap komt evenwel bedrogen uit.
Gelukkig doet de New Yorkse band nog gewoon waar ze goed in is, op het zesde album sinds 2002, toen de muziekwereld verblijd werd met het onverslijtbare Turn On The Bright Lights. Ook op de tussenliggende vier albums hebben de Amerikanen geen steken laten vallen. Je kunt blindvaren op een bepaalde klasse wanneer Interpol een langspeler uitbrengt.
Marauder is niet het beste wat de band heeft gecomponeerd. Het is geen meesterwerk, een kwalificatie waar de heren een paar keer aanspraak op mochten maken. De grootste kracht van Interpol is misschien wel dat er nooit sprake is van een bepaalde degelijkheid. Die bovendien ook nooit op de loer ligt. Verzekerde kwaliteit derhalve.
Voor een bepaald gedeelte is die toe te schrijven aan het charismatische stemgeluid van Paul Banks, terwijl Marauder geen zwakke composities kent. Tekstueel is Banks geregeld op z’n persoonlijkst. Kapotte relaties komen voorbij. De schatplichtigheid aan Joy Division is in de loop der jaren wat minder prominent aanwezig, hoewel Curtis cum suis nog altijd na-echoën. The Rover, met dat verslavende bas- en drumritme en het meeslepende NYSMAW (now you see me at work) zijn klassiekers in wording. Pieter Visscher
Met een uiterst succesvolle festivalzomer nog vers in het geheugen keert LUWTEN terug naar de Nederlandse poppodia. De groep rondom liedschrijver Tessa Douwstra doet in december met een kleine clubtour bijna heel Nederland aan. De kaartverkoop start op vrijdag 7 september om 10:00 uur via de websites van de zalen.
LUWTEN veroverde afgelopen zomer de podia van o.a. Down The Rabbit Hole en Lowlands met fijnzinnige en tedere shows, die opvallen door de uitgelaten en magische sfeer in het publiek. Juist het subtiele en intieme LUWTEN zorgde bij veel festivalgangers voor hét uitzinnige moment van deze festivalzomer.
LUWTEN bracht eind vorig jaar het titelloze debuutalbum uit, welke door de Nederlandse muziekpers is verkozen tot het beste Nederlandse album van 2017.
In aanloop naar het verschijnen van het debuutalbum maakte LUWTEN al diepe indruk met enkele bijzondere live video’s, waaronder een uitvoering van In Over My Head met maar liefst vijf piano’s.
De eigenzinnige folkliedjes met gevoel voor klank en ruimte voor elektronica van het debuutalbum veranderen op de bühne in dansbare popsongs. Tijdens de shows komen echter ook nieuwe, onuitgebrachte songs voorbij. Kenmerkend voor LUWTEN is hierin de detailverliefdheid die alle nummers kenmerkt. Een uit de verte opdoemend ruisje, een vocoder, een catchy refrein, een uitgesponnen piano-intro en dat alles rondom Douwstra’s kenmerkende stem.
Dead Can Dance speelt op 13 en 14 mei twee shows in de Grote Zaal van TivoliVredenburg in Utrecht. De shows staan in het teken van het nieuwe project en album Dionysus, dat binnenkort zal verschijnen. De kaartverkoop voor deze shows start aanstaande vrijdag 7 september om 10:00 uur. Voor deze concerten zijn enkel zitplaatsen beschikbaar.
Dead Can Dance laat zich al hun hele carrière inspireren door Europese volkstradities. Dit is te horen in hun muziek, waarin regelmatig gebruik wordt gemaakt van traditionele instrumenten en technieken, maar ook zeker te voelen: de religieuze en spirituele verwijzingen zijn overduidelijk aanwezig bij alles wat Dead Can Dance doet.
Het nieuwe album Dionysus begon vorm te krijgen nadat Brendan Perry gefascineerd raakte door de verschillende oogstfeesten ter ere van de Griekse god Dionysos. Het album vertelt de mythologie van Dionysos in de vorm van een oratorium, waarin Brendan Perry de rol van verteller op zich neemt. In een fictionele taal neemt Perry de luisteraar mee naar een klein dorp, waarin de inwoners met elkaar een oogstfeest vieren. Het verhaal wordt verder ondersteund door bijzondere instrumenten en geluiden, zoals een Daf (Iraanse drums), een Fujara (Slovaakse fluit) en zelfopgenomen vogelgeluiden uit Mexico en Brazilië.
Dead Can Dance
Dead Can Dance zag in 1981 in Melbourne (Australië) het levenslicht. Vaste bandleden Lisa Gerrard en Brendan Perry vetrokken na een weinig succesvolle start naar London, waar ze al snel één van de meest belangrijke bands van het gerenommeerde 4AD label werden.
Nadat de liefdesrelatie tussen Gerrard en Perry begin jaren ’90 beëindigd was, bleven ze wel samenwerken, ondanks het feit dat Gerrard terug ging naar Australië en Perry naar Ierland vertrok. Hij kocht daar een voormalige kerk, Quivey Church, waar hij sindsdien woont en werkt. Hoewel Perry claimde dat de afstand hielp om een zekere individuele creatieve vrijheid te behouden, was het duidelijk dat ook de professionele relatie verminderde. Tijdens de opnamen van een laatste, nooit verschenen cd gingen Gerrard en Perry definitief uit elkaar.
In 2005 kwam Dead Can Dance voor een wereldtournee weer bij elkaar. In juni 2008 werd de gehele catalogus geremasterd uitgebracht in een box-set van hybride sacd’s, in augustus 2008 gevolgd door een geremasterde heruitgave van de albums. In 2012 verscheen het album Anastasis en ging Dead Can Dance opnieuw op wereldtoernee, met onder andere zeer succesvolle shows in Vredenburg en de Heineken Music Hall.
Ruim drie jaar naar het megasuccesvolle debuut Shades Of Black is de wolflady Sharon Kovacs terug met haar moeilijke tweede Cheap Smell. Na het afronden van Rock City Institute en de documentairefilm Wolflady ging het hard met het succes van de Baarlose, zowel binnen als buiten de Nederlandse grenzen.
Haar nieuwe album Cheap Smell is een helend album wat je meeneemt op een reis door Kovacs’ emotionele leven en wat voor Sharon nodig was om eindelijk te kunnen herbouwen.
“Vanaf dit moment, voel ik me best goed. Ik heb de mensen waarvan ik houd om me heen. Het album heeft me echt geholpen om gelukkiger te zijn. Ik heb veel over mezelf geleerd op persoonlijk en muzikaal vlak, ik heb nu veel meer zelfvertrouwen over de dingen die ik maak dan voorheen.”
SUPPORT Ellenor Vora *
Ellenor Vora creëert een donkere indiesfeer met haar muziek doormiddel van backing- en drumtracks waarbij ze gitaar speelt. Haar nieuwe EP komt eraan!
Villagersweet weer de juiste snaar te raken met hun eerste nieuwe opname in drie jaar. Nieuwe single Trick Of The Light heeft alles wat Villagers zo bijzonder maakt, het nummer is zo ambachtelijk als een Paul Simon song, zo melancholiek als Elbow op zijn best en gezongen met een gevoeligheid waar ooit alleen Roy Orbison patent op had.
Trick of The Light is dan ook de best denkbare aankondiging van een nieuwe episode in het bestaan van de band van Connan O’Brien. Het vierde* hoofdstuk in de Villagers saga zal geen grote verandering brengen. Het elegante en verzorgde Trick Of The Light laat horen dat Connon O’Brien nog dezelfde bevlogen vocalist is, rusteloos en beschouwend tegelijk, die tien jaar geleden grote indruk maakte met Becoming A Jackal. Drie jaar later volgde {Awayland} met daarop Nothing Arived, het nummer dat Villagers beroemd en onmisbaar maakte. Darling Arithmetic verscheen in 2015 en consolideerde die positie zodat we nu met recht kunnen zeggen dat er halsreikend wordt uitgekeken naar elk nieuw levensteken van de Ierse band.
D Day wordt 21 september, op die dag komt het nieuwe Villagers album uit onder de titel The Art Of Pretending To Swim. Fans doen er verstandig aan de site van Villagers te bezoeken voor speciale uitgaven met extra songs.
Wie de opener, The Forest of The Mind, van 
De tweelingbroers Sander en Arnout Brinks verwierven met hun duo 
Zojuist heeft het Noord-Ierse rocktrio 
Nieuwe producer en dan is het altijd maar weer afwachten wat dat doet met het geluid van een band. 
Ruim drie jaar naar het megasuccesvolle debuut Shades Of Black is de wolflady Sharon 