Triggerfinger: “We zijn na al die jaren gewoon nog steeds fan van elkaar”

Triggerfinger is terug. Klaar voor de volgende stap. Met Colossus klinkt het Belgische trio venijnig vertrouwd en toch ook net even anders. Avontuurlijker en gelaagder dan voorheen. “We wilden gewoon iets cools maken.”

Tekst Heaven | Sandy Abrahams

Een bloedhete middag in Amsterdam. Persdag voor Triggerfinger, het meest gedistingeerde rocktrio van de Lage Landen. Dat ze er al wat gesprekken op hebben zitten, is aan niets te merken. Ze zijn voorkomend, sympathiek en ongelofelijk trots op Colossus, hun vijfde studioplaat sinds 2004, die eind augustus verschijnt.

Hun vorige, By Absence Of The Sun, dateert van drie jaar geleden. Een behoorlijk lange pauze voor Ruben Block (zang en gitaar), Paul van Bruystegem (bas) en Mario Goossens (drums). Een bewuste keus voor rust. Ze waren er aan toe, wilden even weg uit de ratrace die hun leven was geworden.

Block: “We hadden een paar jaar heel veel gespeeld en de laatste twee albums waren tussen het touren door opgenomen. Tijdens de laatste tour door Canada, waar we support act waren voor een Canadese band, merkte ik dat het zo’n beetje op was. Ik voelde het gevaar van de automatische piloot en daar had ik geen zin in.”
Goossens: “Eigenlijk waren we al langer dan vijf jaar non-stop bezig. Dat vergt nogal wat energie, en om iets nieuws te kunnen maken heb je tijd nodig. Het helpt niet echt als je moe bent.”
Van Bruystegem: “Op een gegeven moment moet je stilstaan bij de dingen naast het werk. Dat begint al bij je naasten en geliefden. Als er dan ook nog mensen overlijden… Je raast maar door omdat je denkt dat dat de manier is om het te verwerken, maar op den duur ben je gesloopt. Om output te geven, wat muziek maken eigenlijk is, heb je ook input nodig. Je moet de tijd nemen om alles te verwerken, om het een plek te geven.”

De periode van rust deed hun goed. Langzaamaan ontstonden nieuwe ideeën en werd de wens als band een volgende stap te zetten groter. Block: “De twee laatste albums die we opnamen in Los Angeles met producer Greg Gordon waren fantastisch, maar we wilden niet nog eens hetzelfde doen. We wilden juist kijken welke deuren we konden openen en tegelijkertijd blijven wie we waren. De vorige platen ontstonden voor een groot deel uit de livesynergie en de interactie die wij samen hebben. Dat hoor je. Het zijn bijna concerten met wat versieringen. Deze keer mocht alles. Samples, percussie, twee basgitaren, keyboards, sax, whatever. Fuck it. We wilden gewoon iets cools maken.”

AANVULLING
Een eigen thuisstudio met goede opnameapparatuur en een partij vintage keyboards hielp bij het experimenteren. Van Bruystegem: “Je kunt niet alles zelf spelen, maar we deden het toch omdat we demo’s wilden maken. Als Ruben bijvoorbeeld een ritme pakte zoals een drummer dat niet echt zou doen, dan was dat heel interessant, onorthodox soms. Vaak vonden we het dan wel cool.” Block: “We hadden een percussie-element dat eigenlijk een soort bain marie was van een cateringbedrijf, met van die grote bakken waar je eten in warm houdt. Onderaan zit zo’n grote stolp en als je daar een mep op geeft, man, dat klinkt waanzinnig. We hebben het ding ingepakt en naar Santa Monica gevlogen.”

Daar aan de kust van Californië trof het trio producer Mitchell Froom, die tekende voor klassieke albums van onder anderen Crowded House, Los Lobos en Richard Thompson. Goossens: “We hadden een lijstje met producers van onze favoriete platen gemaakt. Mitchell stond daar op, en ook Nick Launay, die heeft gewerkt met Nick Cave en Arcade Fire.”

Froom was de eerste die reageerde met een uitgebreide mail. Van Bruystegem: “Hij zei tegen ons: ‘You guys play dude rock. It’s too much.’ Dat klopte. Wij voelen ook dat het snel verkeerd wordt begrepen wat we doen. Het is zo luid en fors. Het mocht wel wat subtieler.”

Block: “Hard spelen is gemakkelijk. Mitchell was een goede aanvulling op dat waar we mee begonnen waren. Noem het een vrouwelijke factor, die hij toevoegde. Hij gaf de muziek sexiness mee. Daarnaast wilden we graag eens werken met een producer die ook muzikant is, die harmonisch dingen kan sturen en ideeën aanbrengen. Die gast was perfect. Onwaarschijnlijk.”

Froom staat bekend om zijn bescheidenheid, iemand die zich in dienst stelt van de muzikanten met wie hij werkt. In een interview vertelde hij dat het de kunst is als producer zoveel mogelijk op de achtergrond te blijven, alleen iets te doen als het echt nodig is. Block: “Hij had soms uitgesproken ideeën, maar hij stond altijd open voor onze mening en kon ook toegeven dat we gelijk hadden. Zijn invloed was heel groot.”

Dat gold ook voor technicus Tchad Blake, die Colossus mixte. Froom en hij golden in de jaren negentig als het meest eigenzinnige studiokoppel van de Amerikaanse muziekwereld. Goossens: “We zijn de eerste band sinds lang die weer met het oorspronkelijke duo werkte. Tchad is een eiland op zich. Blijkbaar vond hij het wel fijn weer eens een Mitchell-productie te doen. Die twee voelen elkaar zo goed aan.”

Block: “We gingen samen voor de best mogelijke plaat. We hebben ons de pleuris gelachen, ons waanzinnig geamuseerd. Veel gespeeld ook.”
Van Bruystegem: “Met rock ’n rollbands zijn de opnamedagen lang en stressvol. Mitchell redeneerde: laten we werken als we er klaar voor zijn en stoppen voor het avondeten.”
Block: “Je hoofd heeft tijd en lucht nodig om dingen te verwerken, om met problemen te kunnen dealen en oplossingen te zoeken. Dat werkte perfect zo.”

VERBINDING
Colossus intrigeert. De oorspronkelijke sound is nog steeds aanwezig, maar het geheel klinkt spannender en vernieuwender. Bang wat anderen zullen vinden, blijken ze niet. Block: “Daar heb je toch geen invloed op. Het enige wat wij kunnen doen, is een plaat maken waar we helemaal achter staan en die voor ons opwindend is, waar we mee verder kunnen. Want met de nieuwe liedjes krijgen de oudere nummers live ook weer een nieuwe vibe. Je krijgt een interessant verhaal terug.”

Van Bruystegem: “Het is een beetje zoals met die nieuwe plaat van Queens of the Stone Age. Die is extreem anders en dat merk je aan de reacties van mensen. Die fronsen hun wenkbrauwen, maar draaien dan toch vaak mee. Uiteindelijk kun je als groep niets anders doen dan dingen maken die je zelf goed vindt en hopen dat het publiek daar ook zo over denkt.”

Na al die intense jaren samen, voelt Triggerfinger nog altijd als een stel vrienden dat muziek maakt. Goossens: “We zijn gewoon nog steeds fan van elkaar.”

Block: “We begonnen als vrienden en hebben geregeld gebabbeld over muzikale en persoonlijke dingen. We zijn drie mensen op de baan en bij een mens hoort van alles: familieperikelen, frustraties, geluk. Je moet dat de ruimte geven. We zien elkaar nota bene meer dan onze partners en kinderen.”

Drukke maanden staan voor de boeg met de promotie van Colossus en de daaropvolgende tournee. Het is goed zo. Iedereen is er onderhand aan toe. Block lacht. “Thuis vinden ze het jammer, maar ze denken ook: gast, het wordt weer tijd dat je wat gaat doen, want je bent nu al wel héél lang thuis.”

LIVEDATA 02/09 Tuckerville, Enschede 18/11 Helldorado, Eindhoven 07+08+09/12 Melkweg, Amsterdam 14+15/12 Ancienne Belgique, Brussel

HeavenIn Heaven #5 van 2017 interviews met onder meer Ron Gallo, Mogwai, John Moreland, Jan Akkerman, Triggerfinger en Arjen Lukassen aka Ayreon.

In de rubriek ‘Onder de loep’ aandacht voor de Zomer van 1967 in het hippiebastion Haight-Asbury met Moby Grape, The Charlatans, Janis Joplin, Steve Miller, Grateful Dead en vele anderen. Bertram Mourits staat uitgebreid stil bij de vijftigste verjaardag van Surrealistic Pillow, de klassieker van de Jefferson Airplane.

In de recensierubriek met meer dan 100 recensies, nieuwe albums van o.a. Steve Earle, Roger Waters, Little Steven, Peter Perrett, Dan Auerbach, Kevin Morby, Randy Newman, Hidden Orchestra en véél meer.

Dit nummer niet missen?
Neem een abonnement en profiteer van de aanbieding: 1 jaar Heaven van € 33,40 voor slechts € 22,50! Een abonnement neem je hier: www.popmagazineheaven.nl/actie-abonnement

 

IJsbreker: Triggerfinger – Flesh Tight

We overdrijven niet als we Triggerfinger het succesvolste trio van de lage landen noemen. Sinds de geboorte van de band in de Antwerpse clubscene in 1998 hebben Ruben, Paul en Mario zich drie slagen in de rondte gespeeld en zich langzaam maar o zo zeker ontwikkeld tot een van de grootse Europese live attracties.

Toch ontbreken er nog een paar dingen in het ideaal plaatje van de band, succes in de Engelstalige wereld en een echte hit. Met hun akoestische versie van I Follow Rivers had de band goed beet, maar dat was een cover en dat voelt toch anders. Omdat de mannen niet meer zo heel erg jong zijn begint er iets van en tijdsdruk te komen. Nu of nooit is misschien wat overdreven, maar enige pressie op de ketel is er toch wel. Dus hebben er een aantal veranderingen plaats gevonden.

Zo heeft de band Excelsior verlaten voor een international label en zijn ze in Amerika gaan zoeken naar producers, die hen kunnen helpen het Angelsaksische bastion te veroveren. De mannen met wie ze uiteindelijk in zee zijn gegaan, hebben een staat van dienst waar je u tegen zegt. Mitchell Froom en Tchad Blake hebben samen of individueel gewerkt met o.a. Pearl Jam, Tom Waits, Arctic Monkeys en The Black Keys. Colossus gaat het door hen geproduceerde album heten, het wordt studioalbum nummer 5 van Triggerfinger. De release is op 25 augustus.

Een eerste indruk van Triggerfinger anno 2017 geeft Flesh Tight en die indruk is zo positief dat we de single maar meteen tot IJsbreker hebben gebombardeerd. Triggerfinger maakt nog steeds in traditie gewortelde gitaarmuziek voor rockvolk en festivaltijgers, maar Flesh Tight laat subtiliteiten horen die eerder vaak onder de oppervlakte bleven, de ruwe randjes zijn vervangen door subtiele details en waar oudere songs vaak klonken als gestroomlijnde jams is Flesh Tight compact en gestroomlijnd. Je zou denken dat de professionele productie het boogie vermogen van de band zou aantasten, maar dat is dus niet waar. Flesh Tight dendert als de vertrouwde trein, alleen is het nu een luxe TGV i.p.v. een boemeltrein.

LIVEDATUM 18/11 Helldorado Festival @ Klokgebouw, Eindhoven 07+08+09/12 Melkweg, Amsterdam 14/12 Ancienne Belgique, Amsterdam

Vlaamse reuzen TRIGGERFINGER kondigen nieuw album ‘Colossus’ aan

TriggerfingerHet trio uit Antwerpen (Ruben Block, zang en gitaar; Paul Van Bruystegem, bas; Mario Goossens, drums) heeft in Europa, de VS en Canada een ijzeren reputatie opgebouwd als liveband én scherpst geklede groep van de scene.

Met hun titelloze debuutalbum (2004), What Grabs Ya (2008), All This Dancing Around (2010) en By Absence of the Sun (2014) werden ze een vaste waarde in de hitlijsten (de laatste twee albums werden bekroond met respectievelijk platina en goud). Hun geïmproviseerde cover van Lykke Li’s I Follow Rivers werd in 2012 een Europese monsterhit, en ze werden in 2013 en 2014 uitgenodigd om in het voorprogramma van The Rolling Stones te spelen. Dat heet: onwards and upwards.

Maar na vier studioalbums en jaren van intensief toeren was het tijd voor iets anders. Tijdens het schrijven van COLOSSUS wilde Triggerfinger wat nieuwe smaken toevoegen aan het bekende recept.

“We wilden even weg uit de ratrace”, zegt Ruben Block. “Eerst werkten we samen met enkele externe muzikanten, die ons helemaal uit onze comfortzone haalden. Daardoor gingen we op een heel andere manier tegen onze songs aankijken. Als tweede stap bouwden we onze eigen kleine studio, waar we de klok rond konden werken en gieren. Alle versterkers op tien om twee uur ’s nachts? Geen probleem! Maar we wilden meer dan dat. De vorige albums dreven op energie, op de live interactie tussen ons drieën. Daar was het ons niet om te doen: de song stond voorop.  ‘Alles mag’ was ons motto. Akoestische instrumenten, samples, keyboards, percussie, twéé basgitaren: zolang ze de song dienden, was alles oké.”

Colossus was de eerste song waarop de band met twee bassen werkte. Block: “Door de gitaar even aan de kant te laten kreeg je een heel open groove, en qua sound is de combinatie van twee bassen ontzettend intrigerend. Heavy, natuurlijk, maar tegelijk ook heel fris. Plots flitsten er beelden en fragmenten uit gesprekken door mijn hoofd, als één grote collage, en over die monumentale groove heen begon ik te scanderen: ‘Colossus! Colossus!’ Dat bleef hangen.”

De vraag die zich nu aandiende was: wie kon dit materiaal tot een nieuw Triggerfinger-album kneden? Sinds begin jaren negentig kwamen de bandleden steeds dezelfde twee namen tegen op hun favoriete albums: producer Mitchell Froom en technicus Tchad Blake – zowat het meest eigenzinnige duo van de muziekwereld. Als team en afzonderlijk werkten ze met Los Lobos, Elvis Costello, Paul McCartney, Bonnie Raitt, Richard Thompson, Tom Waits, Arctic Monkeys, The Black Keys, U2 en Pearl Jam, om er maar een paar te noemen.

TriggerfingerNa een ontmoeting met Mitchell Froom in juni 2016 sloeg de band zes weken zijn tenten op in Frooms studio in Santa Monica. Het werkte meteen. De ingetogen producer werd al snel het vierde lid van de band en haalde song na song onvatbare, weirde sounds uit zijn collectie vintage keyboards. Steve Berlin, saxofonist van Los Lobos, strooide zijn mojo uit over drie tracks. En om het helemaal af te maken liet Tchad Blake de opnames klinken als een gierende rit door de achterbuurten van Los Angeles.

“Dit is één van de meest overdonderende dingen die we ooit hebben gedaan”, vertelt Ruben Block. “We zijn al jaren fan van het werk van Mitchell Froom, maar het blijft een risico om met je helden te werken. Mitchell bleek tegelijk heel ondersteunend én uitdagend. De man heeft een deur voor ons geopend. Dankzij hem zijn we met COLOSSUS weer voor jaren vertrokken.”

Mitchell Froom: “Nadat ik de band had ontmoet en met hen wat ideeën had doorgenomen twijfelde ik er niet aan om met hen samen te werken. Meer nog, dat ze me vroegen voelde als een buitenkans. Het was een uitzonderlijke situatie voor me: een geweldige band die een manier zocht om zijn sound open te gooien, en de ideeën aanleverde om die ambitie hard te maken. Het was op slag duidelijk dat de focus op de muziek zou liggen, van ego’s was geen sprake. En ook belangrijk: met die jongens valt wat af te lachen. Als producer kun je je geen betere manier van werken wensen.”

Colossus komt uit op 25 augustus, en is Triggeringer’s eerste album bij hun nieuwe label Mascot Records/Mascot Label Group.

Triggerfinger ft. Method Man

Veel wijst er op dat ook 2016 een gitaararm jaar gaat worden. Gelukkig zijn er nog bands als Triggerfinger die trouw blijven aan De Riff zelfs als ze experimenteren, zoals in geval van The One, een track met een hoofdrol van rapper Method Man uit de Wu-Tang Clan clan. Triggerfinger heeft The One opgenomen tijdens de sessies voor het By Absence Of The Sun album, maar besloten om de track niet mee te nemen, wegens stijlbreuk. Laag vliegende gitaren, ontploffende drums en een dwingende rap van het clan-lid maken The One inderdaad tot een buitenbeentje binnen het oeuvre van de Vlaamse reuzen, maar ook tot een nieuw hoogtepunt. Nu kijken of Ruben live een beetje kan rappen.

Triggerfinger in september naar Rotterdam en Eindhoven

ex-Stationschef Triggerfinger stond eind 2014 nog in een uitverkochte Heineken Music Hall (check foto’s), nu komt de Belgische rockband dit najaar terug naar Nederland voor een aantal grote clubshows. Op 9 september staan de Vlaamse heren in de Schouwburg van Rotterdam, gepresenteerd door Motel Mozaique en Rotown. Een dag later kun je ze gaan zien in de Effenaar van Eindhoven. Tickets voor een avond groove rock kosten 29 euro.

Kan je niet op deze data?

Eerder is er al bevestigd dat de band ook te zien zal zijn op het TivoliVredenburg Festival op 13 juni, een dag later in de Groningse Oosterpoort en op 29 augustus staat Triggerfinger op het Zeeland Nazomer Festival.

Triggerfinger

Triggerfinger kennen we als een hard rockende band die met gevaar voor omstanders en eigen leven de internationale podia onveilig maakt met hun volumineuze power boogie. Maar Ruben, Paul en Mario hebben ook een gevoelige, introspectieve kant. Die komt naar voren op Off The Rack, een machtig mooi gemaakte, ongewoon goede popsong met een refrein dat net zo aanstekelijk als is ebola.

Triggerfinger

En of het ietsje meer mag zijn! Deze week hebben we niet één stationschef maar drie! Het zijn
Ruben Block, Paul Van Bruystegem en Mario Goossens, drie Vlaamse reuzen die al ruim een decennium gezamenlijk optrekken als Triggerfinger.

Inderdaad het is een eer en een voorrecht om zulke zwaargewichten te mogen inlijven al is het maar voor een week. Voor de ontmoeting met het supertrio koerste Bazz naar Antwerpen waar de band een thuiswedstrijd speelde in een bomvol Sportpaleis. En waarover spraken zij?

Luister naar Bazz op de buzz met Triggerfinger op zaterdag om 19.00 uur of donderdagavond vanaf  22.00 uur. De muziekkeuze van Ruben, Paul en Mario hoor je de hele week door.

Dit zijn de favoriete platen van Triggerfinger:

1. Roxy Music – The thrill of it all
2. Pixies –  Blue eyed hexe
3. The Who – Substitute
4. The Rolling Stones – Wild horses
5. The Beatles – Eleanor Rigby
6. Jimi Hendrix – Who knows
7. Robert wyatt – Shipbuilding
8. Elmore james – The sky is crying
9. Lou Reed – Lady Day
10. Humble Pie –  Black coffee
11. Barkmarket – Feed me
12. Robert Wyatt – Sea song
13. Neil Young – Grey riders
14. The Sensational Alex Harvey Band – The faith Healer
15. Bunker Hill – The girl can’t dance
16. Curtis Mayfield – Move on up
17. Steve hunter – Eight miles high
18. Creedence Clearwater Revival – Run through the jungle
19. The Meters  – Cissy strut
20. Slayer – Angel of death
21. Iggy Pop – Lust for life
22. Ray Charles – Georgia on my mind
23. Stevie Wonder – Living for the city
24. Glen Campbell – Wichita Lineman
25. Antonio Carlos Jobim – Insensatez

Triggerfinger op -1 in de GM!

Onlangs zagen we de bevriende Belgen nog op Dauwpop! Dat was uiteraard lekkerrrr! Met single Perfect Match als één van de hoogtepunten en nu voor de tweede week op rij op -1 in de Graadmeter! Het nummer gaat er bij jullie ook in als zoete koek, want er wordt véél op gestemd. Ja, inderdaad, een perfect match, dus…..! Perfect Match is afkomstig van het nieuwste album By Absence Of The Sun, de succesvolste langspeler van Triggerfinger tot dusver in ons land met de eerste positie in de Album Top 100. Het Antwerpse stonerrock trio komt binnenkort weer met een nieuwe single, misschien komt die ook wel op -1 in de Graadmeter?!