Author: Flip van der Enden

bar italia – rooster

bar italia gaat lekker te keer op nieuwe single rooster, de derde alweer van het  half oktober verwachte Some Like It Hot album.

De vocale taken van het tussen psychotisch en psychedelisch manoeuvrerende nummer zijn weer eerlijk verdeeld tussen Nina Cristina en Sam Fenton. Diezelfde Sam geeft ook nog een sfeer verhogende wah wah gitaarsolo ten beste. Bar italia komt spelen binnenkort. Op 30 oktober staat de band in  Toekomstmuziek in Amsterdam. Die club is veel te klein gebleken, want al maanden uitverkocht. Gelukkig komt de band op 15 maart terug voor een show in de Oude Zaal van de Melkweg. Naar verwachting zal ook dat optreden snel uitverkopen. U is gewaarschuwd.

Dinsdagavond om 22:00 uur Heaven Radio #494

Pinguin Radio en Popmagazine Heaven delen twee belangrijke eigenschappen: een passie voor goede muziek en een volstrekt onafhankelijke opstelling. Dat moest natuurlijk tot een samenwerking leiden.

Heaven verzorgt iedere dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 een uur lang de muziek op Pinguin Radio. Net als Pinguin heeft Heaven oor voor – bijna – alle popmuziek. In het uurtje radio hoor je muziek uit verschillende genres: (classic)rock, roots, folk, soul, world, jazz en blues.

Liefhebbers van Heaven Radio luisteren natuurlijk ook naar ons zachtere zusje Pinguin Pluche.

Heaven Radio Playlist Wk 495

  1. Teethe – Magic Of The Sale (cd: Magic Of The Sale)

  2. Sanam – Habibon (cd: Sametou Swatan)

  3. Nathan McKuen – Up To No Good (cd: My One And Only)

  4. Tagua Tagua – Raio (cd: RAIO)

  5. The Head And The Heart – Beg, Steal, Borrow (cd: Aperture)

  6. Patrick Rydman & Mark Davis – Ghosts (cd: You Plus One)

  7. Kemp Harris – Standing Your Ground (cd: The America Chronicles)

  8. The Waterboys – The Tourist feat. Barry Fletcher & Sugarfoot (cd: Life, Death And Dennis Hopper)

  9. Brandee Younger – Surrender (cd: Gadabout Season)

  10. Monkey House – Smoke ‘Em If You Got ‘Em (cd: Crashbox)

  11. INXS – This Time (cd: Listen Like Thieves)

  12. Joanne Shaw Taylor – Look What I’ve Become (cd: Black & Gold)

  13. Kathryn Joseph – CHILDREN. (cd: We Were Made Prey)

  14. Kingfishr – Eyes Don’t Lie (cd: Halcyon)

  15. Bruce Springsteen – Sunday Love (cd: Lost And Found: Selections From The Lost Albums)

 

Midlake – Days Gone By

Hippie fluitjes, hemelse harmonieën en een zachtjes wiegende melodie. In mindere handen dan die van Midlake was Days Gone By waarschijnlijk een mierzoete ballad geworden.

Dat is het feitelijk nu ook, maar zo smaakvol gearrangeerd en zo sfeervol geproduceerd dat we de nieuwe single van de Texanen toch maar even meenemen. Al is het nummer dus meer Pinguin Pluche dan Pinguin Indie. Dit welluidende staaltje soft-countryrock komt op het nieuwe album van Midlake, A Bridge To Far (sic) en dat over ongeveer een maand uitkomt.

Wednesday – Townies

In recensies van Bleeds, het nieuwe album van Wednesday wordt de band vergeleken met Fleetwood Mac. Niet zozeer omdat ze hetzelfde klinken, maar omdat Bleeds een break-up album is en de exen allebei nog in de band zitten.

Zij heet Karly Harzman en is de baas. Hij heet MJ Lenderman en speelt gitaar. Waar de vergelijking mank gaat is dat MJ nog wel meedoet in de studio, maar niet meer live. Daarvoor heeft hij het te druk met zijn eigen winkel. Katy’s songs gaan veelal over het stuklopen van de relatie en dat zal best voor ongemakkelijke – Fleetwood Mac achtige- momenten hebben gezorgd. De breuk en de spanning hebben echter geresulteerd in een bijzonder album. Er zijn niet veel bands die kunnen zeggen dat hun zesde misschien wel hun beste is, Wednesday dus wel. Sommige songs wringen net even te veel voor airplay, maar Townies is precies goed: een rijk gevulde grofkorrelige alt-countryrocksong met zang die soms lijkt over te koken van emotie maar toch binnen de lijntjes blijft. Bleeds is uit.

Op 21/2/26 staat Wednesday in Tolhuistuin dus zonder MJ Lenderman die  eerder op dezelfde plek grote indruk maakte.

Ist Ist – I Am The Fear

De kracht van Ist Ist is dat de band de roemruchte jaren tachtig laat herleven. De zwakte van Ist Ist is dat ze bijven steken in het verleden.

Maar de band begint langzamerhand wel wat losser te komen van hun inspiratiebronnen (lees Joy Division). Ook nieuwe single I Am Fear ademt de sfeer van Manchester anno 1982.  Maar de song is eerder een ode aan een tijdperk dan een vermomde cover. Andere pluspunten zijn de krachtige energie en de stijlvaste productie, die bij hen die de 80’s hebben meegemaakt nostalgische gevoelens zal oproepen en bij hun nazaten interesse opwekken voor een decennium waarin veel moois is gebeurd. Op cultureel vlak dan, sociaal -politiek is een heel ander verhaal hoewel die twee zeker met elkaar te maken hebben.

Native Sun – Whose Kids 

We kunnen wel beweren dat de ‘good old garagerock’ weer helemaal hot is. Bands als The Thing, Ghost Woman en Glyders doen hier de laatste tijd goede zaken. Maar als je zegt dat wij het genre positief discrimineren heb je geen ongelijk. Daarnaast is garage sinds de mid-sixties eigenlijk nooit helemaal uit beeld verdwenen. Dus laten we nog maar even wachten met het bestempelen van garage als nieuwste trend.

Hoewel? Met Native Sun hebben we er weer uitstekende band bij die aan alle criteria voldoet: nasale zang, laaghangende gitaren en een beat uit het Bo Didley songboek. Dat plus een psychedelisch sixtiessausje en lekker losse koortjes maken van het New Yorkse Native Sun een volbloed garagerockband.

Het is te hopen dat zanger Danny Gomez zijn papieren op orde heeft anders loopt hij kans te worden uitgezet. De oorspronkelijk uit Colombia afkomstige zanger lijkt echter volledig ingeburgerd. Hij klinkt oerAmerikaanse op Whose Kids dat hij zingt met een heerlijke achteloosheid en precies de juiste snauw in zijn stem. Whose Kids komt van Concrete Language, het debuutalbum van Native Sun dat tegelijk met de single is uitgekomen.

sleepazoid – NEW AGE

Bij wijze van bio staat er op Spotify ‘alt-rock-zoid-core from Naarm, Australië’. Een zoid laten we ons vertellen is een soort dierlijke robot. Een sleepazoid zou dus een cyber-luiaard kunnen zijn. Of een ander beest dat weinig actief is.

Maar waarschijnlijk niet, want ondanks de bandnaam is er weinig of zeg maar niets slaperigs aan de band uit de op één na drukst bevolkte stad van Australië. NEW AGE borrelt, bruist en kookt over van de energie. Wat dat betreft lijkt de nieuwe single van de band van (Antoi)Nette France wel aan landgenoten Amyl and the Sniffers denken, maar dan geen ‘gewone’ punk, maar cyberpunk. Nette zingt dat er een nieuw tijdperk is aangebroken nu haar verkering uit is. Je hoort opluchting en woede, maar vooral daadkracht. Die Nette komt er wel. En haar band ook. Sleepazoid heeft nu 7 singles uit daarvan is NEW AGE de laatste en beste.

Soulwax – Gimme Reason

In het pre-discotijdperk was er geen verschil tussen radio en clubmuziek. Als een song maar een beat had werd er op gedanst. Tegenwoordig zijn het compleet gescheiden werelden. Met heel af en toe een uitzondering; een radiovriendelijke clubsong (of vice versa).

Gimme Reason van Soulwax is zo’n uitzonderlijk nummer, dat dag en nachtlicht kan verdragen. Met zijn speelduur van ruim zes minuten zal het origineel te lang zijn voor de meeste radiostations, maar voor hen hebben de Vlaamse De Wael broers een knip gemaakt. Wij gaan uiteraard voor de hele enchilada. Gimme Reason is met al zijn heerlijk piepjes en bliepjes en sfeervolle zang een meer dan uitstekende wegbereider voor het nieuwe album van Soulwax. All Systems Lying komt uit op 17 oktober. Precies 3 maanden later staat Soulwax in de AFAS.

The Growlers – Feel My Funk

Na zes jaar inactiviteit is het wellicht nuttig om even je geheugen op te frissen. The Growlers is een garage/surf/psychrockband uit het zuiden van Californië die meerdere malen op bezoek is geweest in onze Graadmeter.

Voor hun ‘comeback’ EP hebben ze als producer Jarvis Taveniere van de band Woods aangetrokken. Feel My Funk is de titeltrack van die EP die al uit is. Feel My Funk is geen funknummer. Het woord funk wordt hier gebruikt in de betekenis van gedeprimeerd. Growlers voorman Brooks Nielsen heeft dus eigenlijk de blues. En dat is te horen, het tempo ligt laag, de sfeer is moody en de zang afstandelijk. Prettig gestoord -letterlijk – is de gitaarsolo, die is zo vervormd dat het geluid nog het meest lijkt op dat van een treiterige mug.