Author: Flip van der Enden

Say Sue Me – Mind is Light

Er zijn momenteel weinig genres populairder dan K-pop, vederlichte muziek van vaak veelkoppige boybands en schaarsgeklede girlgroups uit Zuid-Korea. Maar het land heeft ook op muzikaal vlak wel wat meer te bieden dan amusementsacts die uit de koker rollen van reclame en modellenbureau’s.

Dat maakt Say Sue Me wel duidelijk met Mind Is Light, een in gitaar gedrenkte naar shoegaze neigende indierocksong van een mooie drieënhalve minuut. Het kwartet uit Busan staat onder leiding van Sumi Choi. Zij schreef de tekst over rust zoeken, maar niet altijd vinden in de bergen buiten de stad.

Say Sue Me dat volgend jaar haar tweede lustrum viert staat aan de vooravond van een Amerikaanse tournee. Zou fijn zijn als de band ook eens onze kant opkomt. Een festival als Left Of The Dial zou een prima plek zijn voor een nadere kennismaking of London Calling. Een klein clubtoertje is ook goed.

Courting – Flex

Courting zanger Sean Murphy-O’Neil beschrijft de nieuwe single van zijn band als een kort toneelstukje over een rijk, succesvol en beroemd persoon – a popstar- die er achterkomt dat faam noch fortuin gelukkig maakt.

Zo verwoordt klinkt het een beetje als een open deur, maar er zijn maar weinig andere Britse bands die een verhaal zo smeuïg weten op te dienen als Courting.

Zoals de titel van hun vorig jaar verschenen debuutalbum, Guitar Music al aangeeft is Courting een gitaarband, maar wel een ruimdenkende. Zo duikt er halverwege Flex plots een trompet op die het energieniveau nog eens extra opschroeft. Flex is de eerste release van het viertal uit Liverpool sinds dat album.

X Ambassadors – Friends For Life (feat. Medium Build)

De beat is geleend van Queen’s We Will Rock You, maar verder bouwt X Ambassadors vooral een eigen feestje met Friends For Life. Mede verantwoordelijk voor deze instuif is Medium Build.

Misschien behoeven de heren een wat nadere introductie. X Ambassadors is een bijna obsceen populaire Amerikaanse partyrockband met sentimentele trekjes. De band, trio eigenlijk bestaat nu zo’n jaar of 10. In die tijd hebben ze vijf albums gefabriceerd. Ze zijn in Europa trouwens ook razend populair. Medium Build is ook al even bezig, maar nog niet half zo popi als hun diplomatieke vrienden

Friends For Life is een oer en oer-Amerikaanse rommelrocktrack met feestgedruis. Iedereen is dronken en/of stoned, en fan van Beavis en Butt-head. Ooit was X Ambassasdors indie en zo zien ze er ook nog wel zo uit, maar hoe alternatief kun je zijn met hits die meer dan een half miljard keer zijn aangeklikt.

Voor Friends For Life staat een E, dat betekent expliciete verwijzingen naar seks, drugs en/of geweld in de tekst. De track is derhalve niet geschikt voor jonge luisteraars. Zo’n E werkt natuurlijk averechts, juist jong volk zal in drommen afkomen op Friends For Life.

FIZZ – High In Brighton

FIZZ is een nieuw samenwerkingsverband van vier jonge Britse muzikanten die onder eigen naam al best iets hebben bereikt; Dodie, Gracie Isaac, Martin Luke Brown en Orla Gartland. Een soort van supergroep dus. FIZZ gaat ook optreden en een album is in voorbereiding.

Orla kennen we, de andere drie maken muziek die doorgaans net buiten ons interessegebied valt.  High In Brighton is op het randje, maar is met zoveel plezier gemaakt en straalt zoveel positieve energie uit dat zelfs een kniesoor er vrolijk van wordt. Als High In Brighton een drankje zou zijn was het een Red Bull met wodka.

De taken zijn eerlijk verdeeld. Iedereen zingt een couplet, de Queen achtige koortjes tackelen ze met zijn allen. Net als reclame voor alcoholische dranken komt High In Brighton met een disclaimer. Het nummer gaat over hand gliding (delta vliegen) boven het strand van Brighton en dus nergens anders over. Ja ja.

Babe Rainbow – Loading Quicksilver with Pitchfork  

Een van de bijdragen van de hippies aan de popmuziek is de zogenaamde jamsessie, een vrije oefening voor bands vaak aangevuld met aangewaaide collega’s of toevallige passanten. Er kwam al vrij snel verzet tegen het vaak oeverloze gepiel, o.a. van MC5 ( Kick Out The Jams!), maar het jammen heeft zich nooit echt laten wegjagen.

Vanwaar deze inleiding? Loading Quicksilver with Pitchfork van Babe Rainbow is ongetwijfeld ontstaan tijdens zo’n jamsessie. Het resultaat is echter niet oeverloos en ook geen gepiel. Waarschijnlijk heeft de producer uren zitten editen om van een urenlange sessie een compact en coherent geheel te maken, maar dat is dus gelukt.

Loading Quicksilver with Pitchfork is een fris en funky nummer met een spannend basje, een ouderwetse wah wah gitaar en een fijne serie solo’s. Plus percussie, heel veel percussie en weer mooie zang van de beach bums uit het Australische Byron Bay.

Loading Quicksilver with Pitchfork staat op een nieuwe EP van Babe Rainbow met een al even intrigerende titel, Fresh As A Head Of Lettuce.

Holysloot – Plans For Later

Holysloot is een voormalig visser dorpje niet ver van de hoofdstad en een prima naam voor een band die uit die regio komt.

Holysloot komt deels voor uit JAGD, een explosieve (post)punkband die het live best wel goed deed, maar misschien mede door de coronaperikelen haar potentie nooit helemaal heeft kunnen waarmaken. Hopelijk gaat het hun nieuwe band wel voor de wind. Ze hebben in ieder geval plannen.

Plans For Later is geen punk, post of anderszins. Wat het dan wel is, is niet zo 123 te zeggen, wat natuurlijk een compliment is. De nieuwe single is een los maar niet luchtig liedje met een dromerig refrein en fraaie gitaren. Vooral de ingehouden solo met zijn trage ‘twang’ maakt indruk. Op naar EP 2.

Calicos – Reliving

DeWolff en Elephant hebben er met het Belgische Calicos plots een serieuze concurrent bij in de strijd om de titel ‘Beste Americana band van de Benelux’. Nou ja plots. De aanloop naar het fraaie Reliving heeft zo’n jaar of vijf in beslag genomen.

In 2018 deed Calicos mee aan Humo’s Rock Rally. Toen vielen ze al positief op met hun sprankelende gitaarmuziek waarin invloeden te bespeuren waren van bands als Wilco en The War On Drugs. Nieuwe single Reliving (en voorganger Comedown) laat een band horen die vrijwel helemaal is los gekomen van hun aanvankelijke inspiratiebronnen. De zang is sterk in uitvoering en emotie, maar wat Reliving echt laat zinderen is het meesterlijke gitaarspel. Dat lijkt de band ook te beseffen, want men is bepaald niet zuinig met solo’s. Met drie nieuwe leden, een betere boeker een een gloednieuw album in the pocket is Calicos klaar voor het grote werk. Move Over DeWolff and Tell Elephant The News.

Ethan P. Flynn – Abandon All Hope

Ethan P. Flynn is nieuw hier, dus zullen we hem even voorstellen. Flynn is een jonge Brit die als uitvoerend muzikant nog niet zo heel veel heeft gedaan, maar als side-kick al wel enige aanzien geniet. Hij heeft o.a. dingen gedaan voor en met David Byrne en F.K.A. Twigs en Black Country New Road.

De laatsten begeleidden hem op zijn succesvolste release tot dusver, het live opgenomen Television Show. Uit genoemde namen kun je opmaken dat de muziek van Ethan P. Flynn een artistieke grondslag heeft. Zo ook het verder best wel poppy Abandon All Hope dat in zijn beheerste gekte en sterke refrein wel aan het oude XTC doet denken. Abandon All Hope komt van Flynn’s officiële in oktober te verschijnen debuutalbum.

Slow Pulp – Slugs

Met voorlaatste single Cramps week Slow Pulp vrij rigoureus af van hun beproefde formule. De band brak door met traag stromende songs met vrouwelijk fluisterzang en als contrast zwaar vervormde gitaren.

Cramps was uptempo en a relaxed weliswaar met zang van Emily Massey en korzelig gitaarspel van Henry Koehr, maar had dus een compleet andere flow. Met nieuwe single Slugs keert de band terug naar hun oorspronkelijk sound. Het is een moody song met nadrukkelijk onnadrukkelijke zang en een zwaar vervuild gitaargeluid. En zo horen we de band uit Madison, Wisconsin toch het liefst. Slow Pulp lijkt het daarmee eens te zijn. Cramps komt niet op Yards, het in september te verschijnen 2e album van de band. Slugs dus wel.

PS. Een slug is -mocht je het niet weten- een naaktslak.  Dat doet ons doet denken aan een flauw mopje. ‘Weet je waarom Fransen slakken eten? Ze houden niet van fastfood’.

Bombino – Aitma

Nu we hier af en toe Sahara temperaturen hebben is een woestijnbriesje op zijn tijd wel zo welkom. En wie kunnen we beter stof laten opwaaien dan Goumour Almoctar ofwel Bombino zoals we hem beter kennen.

Bombino komt uit een door burgeroorlogen geteisterde regio – de sub Sahara- waar jonge mannen de keuze hebben tussen vechten of vluchten, geweer of gitaar.  Net als streek en stijlgenoten Songhoy Blues, Mdou Moctar en Tinariwen heeft Bombino een internationale carrière weten op te bouwen.  Dat hem dat is gelukt komt door zijn ongewoon grote vaardigheid als gitarist. En a little help from fans and friends als Dan Auerbach, Robert Plant en Gogol Bordello.

Zijn muzikale reis is te volgen op een vijftal studio en een in Amsterdam opgenomen live-album. Aitma waarop Bombino zijn Hendrixiaanse gitaar weer laat rocken op een Noord Afrikaanse beat is de tweede single van zijn eerste studioalbum in 5 jaar. Wie, wat en wanneer is nog niet bekend.

13 november komt de meestergitarist naar de Melkweg.