Author: Flip van der Enden

Satellites – Seni Sen Oldugun Için Sevdim

Satellites komt uit Tel Aviv maar zingt in het Turks. In ieder geval op Seni Sen Oldugun Için Sevdim dat ‘Ik hou Van Jou Omdat Je Jezelf Bent’ betekent. Op de meeste songs van hun debuutalbum toont de band zich verwant aan ‘ons eigen’ Altin Gun, maar op Seni Sen gaat de band op de psychedelische toer en klinken ze eerder als Jefferson Airplane.

Als je foto’s of live-filmpjes ziet van de brave dame en heren vraag je je af of ze ooit wel eens paddo’s van dichtbij hebben gezien, maar afgaand op Seni Sen ontbijten ze er mee. De Turkse taal geeft de productie een fraai exotisch tintje, maar het zijn de laag rondvliegende gitaren waar het om draait bij Seni Sen van Satellite.

Totally Enormous Extinct Dinosaurs – Blood In The Snow

De naam doet een flinke band vermoeden maar, maar er is maar één Totally Enormous Extinct Dinosaur, een van oorsprong Britse maar nu in de VS residerende dj/producer, die luistert naar de naam Orlando Tobias Edward Higginbottom. Orlando is genoemd naar zijn verwekker, een internationaal vermaarde musicoloog en muzikant die 35 jaar lang organist was en dirigent van het koor van New College in Oxford.

Orlando heeft het dus niet van een vreemde, maar is wel een heel ander kant opgegaan. Als Totally Enormous Extinct Dinosaurs, ook wel TEED genoemd produceert Orlando dansmuziek voor de kleinere clubs, huisfeesten of gewoon voor thuis. Geen woest gebeuk dus of music for the masses  maar intieme kop/staart songs die zelden langer zijn dan vijf minuten. TEED is meer een singlesman dan een albummaker. Daar heeft hij er nog maar één van op zijn naam staan, en die verscheen al in 2012. Maar er schijnt nu toch echt een topvolger aan te komen. Blood In The Snow is daarvan een veelbelovende voorbode. Het is een licht dansbaar, lekker niks aan de hand plaatje, dat positief opvalt dankzij een stotterende synthesizer en andere oorstrelende soundjes. TEED is geen geweldige zanger maar met hulp van wat effecten komt hij een heel eind. De titel Blood On The Snow klinkt winters, misschien geïnspireerd door een skiongeluk, maar de sfeer van de track is net zo zomers als een ijsje met je meisje op het strand. Of een anders geaarde partner natuurlijk.

Tapestries – Thanatos

Als je niet weet dat Tapestries uit Utrecht komt, zou je kunnen denken van doen te hebben met een band uit de Sub-Sahara. Nieuwe single Thanatos heeft de beat en sound van de betere desert-rock zoals we die kennen van acts als Mdou Moctar en Bombino. De Engelse taal verraadt echter hun niet Afrikaanse afkomst.

Vanwege het nog uitblijven van succes weten we nog maar weinig van Tapestries behalve dan dat ze dus uit Utrecht komen. Maar we hebben wel wat vermoedens. O.a. dat ze elkaar kennen van de uni. Een songtitel als Thanatos suggereert een hogere opleiding. Thanatos leert wiki ons is de Oud Griekse benaming voor de (belichaming van de) dood. Kan natuurlijk ook dat ze de Mythos boeken van Stephen Frey hebben gelezen, of bekend zijn met de gelijknamige vintage video game.

Maar net zoals leden van bands uit Oxford meestal niet uit Oxford komen bestaan veel Utrechtse bands uit muzikanten die daar niet zijn geboren, maar studeren. Zeker weten doen we dat dus niet. Wat we wel weten is dat als Tapestries nog een paar nummers van het niveau van Thanatos weten te weven dat dat succes er wel gaat komen.

Angel Olsen – All The Good Times

Arme Angel Olson. Ze lijkt niet voor de liefde in de wieg gelegd. Als ze al iemand tegenkomt die de ware zou kunnen zijn, blijk het een illusie. Someone’s Lose is someone elses gain om het in haar taal te zeggen. Die someone else zijn wij dus, want wij spinnen garen bij de onbeantwoorde liefdes liedjes van La Olson.

All The Good Times is een zacht vloeiende song a la Lykke Li en Lana Del Rey. Torch ballad is de vakterm voor dit soort broeierige en beschouwende liefdesliederen waarin de zanger(es) tot de slotsom komt dat het einde der liefde nabij en onafwendbaar is.

Angel Olsen debuteerde tien jaar geleden met een folk noir album waarop ze zichzelf begeleide op een akoestische gitaar. Op haar aanstaande album, Big Time kleurt ze haar songs met een bescheiden big band, inclusief blazers, maar feitelijk is ze nog net zo lonesome als die steelguitar in All The Good Times.

The Haunted Youth – Shadows

Na slechts drie singles heeft Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth zich al gevestigd als een van de beste Belgische bands sinds de befaamde Belga pop golf van een kwart eeuw geleden. Nieuwe single Shadows sterkt ons alleen maar in die overtuiging. Knap is ook dat The Haunted Youth al zo snel een eigen, herkenbaar geluid heeft ontwikkeld. Die sound is diep geworteld in de klassieke new wave, maar van wie nou precies de kunst is afgekeken is niet zo 123 te zeggen. Shadows is wat weemoediger dan de voorgangers dat komt mede door de breekbare zang, die perfect past bij de thema’s van de song, angst en eenzaamheid.

Of er al plannen zijn voor een debuutalbum kunnen we nog niet vertellen. In principe moet er genoeg materiaal zijn, want The Haunted Youth treedt regelmatig op, en speelt dan meer dan vier liedjes nemen we aan. In Nederland is de band te zien op 8 mei in V11 in Rotterdam en op 22 mei tijdens het Ik Zie U Graag Festival in Breda. Ook staat de jeugd op Pukkelpop en het Dour Festival.

Coach Party – Nothing Is Real

Jess Eastwood, de gangmaker van Coach Party mag zich nog weleens kwaad maken (FLAG), of haar partner het leven lastig (Weird Me Out). Op nieuwe single Nothing is Real laat ze horen ook een zachte kant te hebben, een dromerige zelfs. Maar terwijl Jess mijmert dat ze net als haar vriendinnen best wel wat zorgelozer zou willen, hakken de gitaren er weer stevig in. Het contrast tussen zang en gitaren geeft Nothing Is Real nummer wel wat shoegazerigs.

Nothing Is Real is het titelnummer van de derde EP van Coach Party dat net als Wet Leg van het eiland Wight komt. De band is binnenkort hier te zien en wel op 13 april in Doornroosje, en de 15e in Schijndel op Paaspop.

Wet Leg – Ur Mum

Wet Leg flikt het hem weer. We dachten na vier liedjes wel een tijdje zonder Rhian en Hester te kunnen, maar voor Ur Mum vallen we weer als een blok. De nieuwste single van de dames is een vrij funky nummer, een dikke zeven dat vanwege een geniale 10 seconden durende gil toch een negen blijkt te zijn.

Het is absurd hoe snel is gegaan met het duo van het eiland Wight. Zo snel dat hun succes dat er sprake leek van een hype, maar door nummers als het door Dan Carey geproduceerde Ur Mum bewijst de band echt enorm verschrikkelijk goed en bijzonder te zijn. Album volgt over twee weken.

In de tweede helft van mei is Wet Leg te zien in Rotown (de 20ste), Paradiso (London Calling 20-21ste) en Ekko (26ste). In november staat Wet Leg ook nog in de Vera (5e) en de 11e van de 11e wederom in de Paradiso maar dan als hoofdact.

Rammstein – Zick Zack

Van het videobudget van Rammstein kan een beetje band makkelijk een album opnemen, een dubbelalbum zelfs. Maar de clips zijn het waard. Rammstein zonder beeld is als een clown zonder schmink. Maar ook muzikaal valt er weer genoeg te geniet.

Nieuwe single Zick Zack is Rammstein ten voeten uit; een kruising tussen een metalsong en een volkslied. Dit keer neemt de band de cosmetische chirurgie op de korrel. Er zijn belangrijkere dingen om je druk over te maken zou je denken, maar de lol die de band moet hebben gehad tijdens het maken van de clip is aanstekelijk. En de song luistert lekker weg en dat is ook wat waard. Het betere soort escapisme. Eind deze maand arriveert het nieuwe Rammstein album Zeit geheten. Op 5 juli begint om half acht het optreden van Rammstein in het Goffert Stadion In Nijmegen. Er zijn helaas alleen nog dure tickets beschikbaar, maar dan kan je wel goed zien wat er op de bühne gebeurd en bij Rammstein is dat wel wat waard dus.

Mt. Joy – Lemon Tree

De laatste keer dat we onze schijnwerpers richtten op Mt Joy deed de band aardig mee in de Amerikaanse indie-middenmoot, Nu zitten op een dikke 2 miljoen luisteraars per maand en heeft oud IJsbreker ‘Silver Lining’ de magische grens van 100 miljoen plays ruimschoots overschreden.

De meeste bands zouden er hun schoonfamilie voor over hebben om dat niveau van succes te kunnen continueren. Mt Joy lijkt zich niet met dat soort dingen bezig te houden. Zeg nooit nooit, maar de kans dat Lemon Tree top net zo’n klapper wordt als ‘Silver Lining’ is net zo groot als de kans dat Will Smith nog eens een keer en plein publiek een mep uitdeelt.

De nieuwe single van de band uit L.A. via Philly is een folky song die het meer moet hebben van zijn dynamische opbouw dan van een sterke melodie. Lemon Tree heeft wel iets Iers en doet daarom wel aan The Waterboys denken. Lemon Tree  heeft wel alles om een showstopper te worden, een hoogtepunt tijdens de liveoptredens van de blije berg. Beetje balen dus dat de band niet eerder dan 2023 buiten de VS te zien zal zijn.

Hairbaby – Onward

Otto-Jan Ham een renaissance man of homo universalis noemen is misschien wat overdreven, maar dat hij een man van veel talenten is een ding dat zeker is. In Vlaanderen kent met hem o.a. als radio en tv-maker, dj, slimste mens, oceaanvaarder, wielrenner, en nu ook als muzikant. Om hem moverende redenen heeft Ham zijn band Hairbaby genoemd. Hij weet zich moreel en muzikaal gesteund door RTV collega en amigo de musica Stijn van de Voorde en Dean van de band Ween.

Onward is het eerste van de zeven nummers van de debuut-EP van  Hairbaby. We horen o.a. een steelgitaar en een trompetsolo, maar het nummer is niet echt country en zeker geen jazz. Het lied ligt prettig in het gehoor, maar is net even te apart om voor easy listening door te kunnen gaan en hoewel zeker niet simpel kan een kind het refrein meezingen. En dat gebeurt ook. Kortom Onward is een raar plaatje, en zo horen we ze graag.