Author: Flip van der Enden

Perfume Genius , Aldous Harding – No Front Teeth

Het is alweer een tijd geleden dat we iets van Perfume Genius draaiden. Dat ligt niet aan hem maar aan ons.

Wij houden van wat meer aardse muziek dan deze begaafde Amerikaanse singer-songwriter tegenwoordig produceert. Voor de Nieuw Zeelandse Aldous Harding geldt eigenlijk hetzelfde verhaal. Zij zijn van de kunst wij meer van de rock ‘n’ roll. Toch zijn we nog altijd nieuwsgierig naar wat ze uitspoken, zeker als ze de krachten een keer bundelen. Het is niet zo dat onze klomp brak, maar enige verbazing maakte zich toch wel van ons meester toen we ineens harde gitaren hoorden in duo-single No Front Teeth. De zang is weliswaar weer wat zweverig en beverig, maar het frame is lekker stevig.

No Front Teeth is afkomstig van het nieuwe album van Perfume Genius alias Mike Hadreas. De plaat heet Glory en komt eind deze maand uit.

Y – Hate

Bij de debuutsingle van Y vroegen we ons af waar we eigenlijk naar luisterden. Why is een rommelig instrumentaaltje met sax en gitaarsolo’s in een stijl die doet denken aan tribale punkbands als Pig Bag en Rip Rig & Panic. Meer interessant dan echt goed.

Opvolger Hate is wel raak. Ook Hate is loskorrelig, maar wel een liedje met een kop en een staart. Na een paar keer draaien blijkt ook dat Y ook niet zomaar wat aanrommelt, maar dat er bewust is gekozen voor een lekker los sfeertje. De bandleden zijn ook geen amateurs, maar veteranen die hun sporen hebben verdiend in bands als Fat White Family. Sax en gitaar zijn ook hier soundbepalend, maar dit keer wordt er gewoon gezongen door een van de mannen in de band. Het vrouwelijke bandlid valt hem af en toe bij en in de rede.

Met het opplakken van een label wachten we nog even tot de EP uit is. Dat gaat begin april gebeuren. Maar nu al is duidelijk dat Y een bijzondere band is.

Niet toevallig is Y nu al geboekt voor het Left Of The Dial festival dat eind dit jaar weer plaats vindt in Rotterdam.

Horsegirl – Frontrunner

Het heeft even geduurd, maar het kwartje is alsnog ingedaald. Op hun debuutalbum presenteerde Horsegirl zich als medium hard rockende indieband in de stijl van The Breeders, Pixies etc.

Je kon horen dat het trio uit Chicago nog niet zo lang (samen) speelde en dat was een deel van hun charme. Phonetics On and On is totaal anders. Dat amateurisme blijkt geen bug maar een feature zoals ze in de IT wereld zeggen. Pas na een paar keer draaien valt op hoe doortimmerd alles in elkaar zit en dat het ogenschijnlijke simplisme virtuositeit blijkt te zijn. De invloeden zijn nog wel 90’s indie, maar oorspronkelijkheid viert hier hoogtij, of misschien is eigenheid een beter woord, Gevarieerd is het album ook. Het country getinte Frontrunner is rustiger dan de meeste andere songs op de plaat, maar wel representatief in die zin dat de song pas echt opbloeit na een paar draaibeurten. Het lelijke eendje bijkt een prachtige zwaan.

Arcy Drive – Thrift Store

Het New Yorkse Arcy Drive kennen we al een no nonsense rock band met een grootstedelijk geluid. Dat beeld hoeft niet te worden bijgesteld na het horen van Thrift Store.

Hun ode aan de excentrieke bezoekers van wat wij een kringloopwinkel noemen rockt er weer lekker op los. Dat het kwartet zich ook goed verstaanbaar is zonder zonder prik maken ze duidelijk met een akoestische versie van Thrift Store op Youtube. Daar kan je gelijk zien dat Arcy Drive niet alleen klinkt als de oude Velvet Underground, maar er met hun vrouwelijke drummer ook wel een beetje op lijkt.

Daffo – Absence Makes The Heart

Het spreekwoord luidt: Absence Makes The Heart Grow Fonder  Daffo hunkert echter al zo lang naar haar verre lief dat haar hart steeds onrustiger klopt.  Anders gezegd: haar geduld raakt op.

Daffo is Gabi Gamberg, een 20 jarige artieste uit Philadelphia. Gabi woont tegenwoordig in Brooklyn, want dat is een betere uitvalsbasis voor haar muziek dan haar geboorte stad soul city Philly. Daffo maakt grote stadsrock. Met haar bijtende zang en onrustige gitaren toont ze zich een pupil van Lou, Ziggy en Iggy. Tenminste dat geldt voor Absence Makes The Heart. Oudere songs, ze heeft er sinds 2021 zo’n 16 uitgebracht geven een wat breder beeld. Wat al wel duidelijk is dat die Daffo de geest heeft.

Midas – The Spectator

Hij doet wel aan The Lemon Twigs denken deze nieuwe single van Midas Treub,

The Spectator is dus een elegante, diep in de melodieuze sixties en seventies gewortelde powerpopsong. Je moet van goede huize komen om een nummer zo authentiek en toch eigentijds te laten klinken. Maar daar draaien Midas en producer Darius Timmer dus hun hand niet voor om. Midas is een hoogbegaafde singer-songwriter en gitarist, Darius een gerenommeerd producer en (film)componist, bekend o.a. van zijn werk met Tessa Rose Jackson. Ook live staat The Spectator als een huis, zie clip. Neo Nederbeat op zijn best.

Parker Fans – Taxi

Parker Fans is een hyperactief trio uit het Amsterdamse dat live al heel wat reuring heeft veroorzaakt en nu met Taxi laat horen ook de studio te hebben getemd.

De nieuwe single is een opwindende en tijdloze smeltkroes van uiteenlopende stijlen als rock, dub en synthipop. Hun eigen adequate label is indie boogie. De lol spat van Taxi af net als de instrumentale vaardigheid der muzikanten. Drummer Kick Kluiving zorgde een tijd geleden voor gefronste wenkbrauwen door het succesvolle Personal Trainer te verlaten om zich helemaal op Parker Fans te kunnen richten. We begrijpen nu waarom.

Parker Fans komt naar je toe dit vroege voorjaar. Trakteer je zelf op een ticket. En vergeet niet je dansschoenen aan te trekken.

Vundabar – Spades

Vundabar is een nog goed bewaard geheim in de lage landen. Maar als het aan ons ligt niet lang meer.

De band uit Boston heeft inmiddels indrukwekkende staat van dienst opgebouwd; zes albums en meerder EP’s en singles. Hun stijl is een mix van punk, surf, hard en math-rock. Vundabar heeft zelfs een hit van formaat op hun naam staan. Alien Blues zit al ruim boven de 600 miljoen plays! Dankjewel Tik Tok. Dat gaat het recente Spades dus nooit halen, maar dat zegt helemaal niks over de kwaliteit, want die zit wel snor.

Op het eerste gehoor kan Spades wat overdonderen met zijn vele tempowisselingen, maar alles went behalve een…inderdaad. Wat komt bovendrijven is een grungy gitaarsong over angst voor verandering. Vundabar neemt ook lekker de tijd om hun punt te maken, bijna zes minuten duurt Spades, dat een voorkoper is van album nummer zeven, Surgery and Pleasure dat volgende week al uitkomt.

Love Spells – Lovers Only

Ook Love Spells heeft zo’n uit de klauwen gelopen hit, die net zo zeer een last kan zijn als een zegen; het in 2022 verschenen Come Over and Love Me.

Superhits zijn vaak uitbundig, die van Love Spells niet. Zijn songs zijn dromerig en introvert, genaakt voor eenzame beleving tijdens nachtelijk uren in schaars verlichte ruimtes. Love Spells zingt zo zacht dat we eerst dachten dat hij een zijn was, maar uit foto’s en interviews bleek dat dat een misvatting te zijn. Love Spells is de artiestennaam van Sir Taegen C’aion Harris. Zijn naam klinkt alsof hij uit Westeros komt, maar de singer-songwriter is afkomstig uit Houston, Texas.  Hij debuteerde in 2021 met Darling Have You Seen My Soul, een titel die typerend is voor zijn hele oeuvre. Lovespells heeft nog geen album, maar genoeg singles om zelf een compilatie te maken.

M Ross Perkins – I Don’t Wanna Be So High

Je kunt blijkbaar dus ook te high worden. Hoe high dat wel niet is hoor je aan de gitaarsolo in I Don’t Wanna Be So High, de nieuwe single van M Ross Perkins. Die is zo chaotisch dat het weer grappig wordt. Het hele nummer hoef je niet erg serieus te nemen, maar hij is wel leuk en lekker zeker als je van The Beatles houdt.

M(ichael) Ross Perkins is een wat zonderlinge eenling uit Ohio. Hij heeft net zijn derde album af dat hij net als de twee voorgangers helemaal in zijn uppie heeft ingespeeld. Voor een onbekende grootheid als M heeft hij een opvallend lange en gedetailleerde wiki. Misschien wel zelf geschreven of anders door iemand uit zijn directe omgeving. Daarin lezen we o.a. dat hij in 2007 is ontdekt door MGMT.  Van een doorbraak is het nog steeds niet gekomen en die zit er waarschijnlijk ook niet meer in. Maar dat Perkins het een en ander in zijn mars heeft staat buiten kijf.