Author: Flip van der Enden

Honeyglaze – Turn Out Right

Honeyglaze kennen we als een stevig rockend trio. Hun Pretty Girls single van vorig jaar september vonden we sterk genoeg om er een IJsbreker van te maken.

Hoewel het nummer de 1.000.000 plays passeerde bleef een doorbraak uit. Die gaat ook niet komen met Turn Out Right. Maar wat een mooi nummer is dat! En anders dan alle voorafgaande songs. We horen hier namelijk alleen de gitaar en stem van Anouska Sokolov. Turn Out Right is feitelijk een demo, maar deze basisopname klinkt zo eerlijk, oprecht en muzikaal dat pogingen om een betere versie op te nemen zijn mislukt. Om die reden is het nummer afgevallen voor het Real Deal album. Maar nu heeft de band toch een reden gevonden om de song voor de eeuwigheid te bewaren. Turn Out Right is gedoneerd aan Music Venue Trust, een benefietorganisatie die zich inzet voor het behoud van poppodia in het Verenigd Koninkrijk. Ook daar staat het clubcircuit onder druk. Andere bands die collecteren voor Music Venue Trust zijn o.a. Wunderhorse, Lambrini Girls en Radiohead.

Midlake – The Ghouls

Dat Midlake het vertrek van zanger-gitarist Tim Smith zonder al te veel kleerscheuren heeft overleefd weten we sinds de release van het Bethel Woods album.

Dat de band misschien zelfs wel sterker uit de strijd is gekomen suggereert nieuwe single The Ghouls. Voor het nieuwe album heeft Midlake zich laten inspireren door.. Midlake. Het succes van het vorige album heeft de band nieuw vertrouwen gegeven en dat hoor je. The Ghouls (kwade geesten) biedt een fijne mix van folkrock en psychedelica. Het volgende album van de band uit Texas heet A Bridge To Far (7/11). Dat is To met één o. Welke diepe gedachte daarachter zit weten we niet, wat we wel weten is dat de plaat is geproduceerd door John Congleton , die soortgelijke werkzaamheden verrichtte voor verwante acts als The War On Drugs, Sharon van Etten en Manchester Orchestra.

26fix – Tester Snake

We zijn er zelf nog niet helemaal uit of Tester Snake van 26fix echt goed is of niet.

Het is in ieder geval een curieus plaatje en apart genoeg om in de groep te gooien. Kijken wat de reacties zijn. De 6e single van 26fix is een mengelmoes van diverse stijlen waaronder hardrock, symfo en psych-rock met een vleugje glam  voor de smaak. Het geheel zou je kunnen vangen onder de noemer space-rock. Fans van 26fix (de artiestennaam van de uit Salt Lake City afkomstige Erika Goodwin) zullen niet helemaal voorbereid zijn op deze lawine van volume, tempo’s en stemmingen. Of misschien juist wel. Op ouder werk houdt ze het weliswaar wat rustiger, maar ook in die songs gaat ze zelden in een rechte lijn van a naar b. Het kan zijn dat Erika nog zoekende maar ook dat ze gewoon doet waar ze zin in heeft. Wat natuurlijk niet verkeerd is. Nogmaals, of het echt goed is wat 26fix hier brouwt weten we nog niet, maar bijzonder is het wel.

Sophie Straat – Let me tell you something ’bout my country

Sophie Straat wil iets vertellen en voor het eerst doet ze dat niet in haar geliefde moedertaal maar in het Engels.

“Ik schreef het in het Engels zodat de hele wereld kan begrijpen wat er zo fucked up is aan Nederland. Een land dat zich progressief voordoet, maar genocide steunt, politiegeweld bagatelliseert, mensen van kleur onderdrukt, en waar vrouwen nog steeds niet veilig zijn.”

Dat progressief voordoen is al een tijdje niet meer zo, maar de rest is geen speld tussen te krijgen. Nu maar hopen dat Soof’s single in het buitenland wordt opgepikt of op zijn minst ter ore komt van alle expats hier te lande. Sophie Straat heeft zich in de loop van twee albums ontwikkeld van sociaal commentator tot ‘s lands meest vooraanstaande protestzanger. Het is nodig en wordt gewaardeerd. Op 3 oktober verschijnt haar nieuwe album, ‘Wie de Fak is Sophie Straat’. Haar najaarstournee is nu al uitverkocht. Op naar de AFAS!

Anne Paceo, Laura Cahen – Tant qu’il y a de l’eau

Laura Cahen ken je misschien nog wel van My Girl, haar Graadmeter-hit samen met Pi Ja Ma.

Er bestaat een reëele kans dat de Française weer onze hitlijst gaat halen. Dit keer met Anne Paceo. Anne is hier de hoofdartiest. Dus eerst iets over haar. Anne Paceo is een jazzdrummer, een grote naam in de Franse jazzscene met 8 albums en diverse EP’s op haar conto en meerdere prestigieuze prijzen op de schoorsteenmantel. Ze heeft met zo’n beetje alle nog levende jazzgiganten gespeeld en ook met de nodige ‘late greats’. Op haar nieuwe album, Atlantis gaat Anne de ambient-kant op en zijn het niet de drums maar de (analoge) synthesizers die de boventoon voeren. Voor een paar songs heeft ze een vocalist aangetrokken. En dat brengt ons bij Laura Cahen. Zij zingt en schreef mee aan Tant qu’il y a de l’eau (zolang er water is), een chanson die klein begint met de zachte hoge stem van mademoisselle Cahen en uitmondt in een -je zou bijna zeggen orgie- van synths. Pas als de blazers invallen horen we iets van Paceo’s jazzachtergrond. Tant qu’il y a de l’eau is redelijk representatief voor het hele album. Dus.

Gretel – Unbloom

Gretel is terug, de Britse chanteuse met die mooie lage stem die diverse keren de Graadmeter opluisterde met fijne liedjes als Drive en Apple Juice.

Toen opereerde ze nog als Gretel Hänlyn nu simpelweg als Gretel. Om het verhaal nog wat ingewikkelder te maken: haar echte naam is Madeleine, roepnaam Maddie. Gretel is een contralto. Dat was haar handelsmerk, maar op nieuwe single Unbloom laat ze horen ook met het hoge register weinig moeite te hebben. Vertrouwd klinkt het bed van rock waarop ze haar vocale acrobatiek tentoonsprijdt. Waarschijnlijk is Unbloom de eerste single van een derde album van Gretel, maar bevestigd is dat nog niet.

Indielight 7 september 2025 19:00 uur

Indielight bewandelt het muzikale pad tussen Indie en Pop. Muziek die eigenzinnig is, maar ook toegankelijk. En daar zit verrassend veel moois tussen ;).

Dit is de playlist van 7 september: samenstelling Arthur Albracht.

1 Blur  – Sunday sunday

2 Mother – Mother Love to death [chill version]

3 Feeder  – Seven days in the sun

4 The Walters – Life on the line

5 Ghosts – Ghosts

6 Kate Bollinger  – You at home

7 Pacifica –  Fixer upper

8 Mint  – Your shopping lists are poetry

9 Pink Skies  – Close my eyes

10 Goldfrapp  – Rocket

11 Cayucas  – The spirit of a surfing cowboy

12 Nicole Atkins  – Maybe tonight

13 Surfer Blood  – Parkland (into the silence)

14 Pool Girl  – Blue robotic

15 Courtship. – Sunroof

16 Madison Cunningham  – My full name

17 Menswear  – Daydreamer

18 Hot Chip  – Devotion

19 Deep Sea Arcade  – Alone in America

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elias Rønnenfelt – USA Baby

Speak Daggers zo gaat het nieuwe album heten van Elias Rønnenfelt voormalig aanvoerder van het Deense Iceage.

Dat Elias in zijn uppie weet te imponeren weten we van zijn debuut onder eigen naam, Heavy Glorie (2024). Een van de tracks van die langspeler, Worm Grew A Spine haalde de Graadmeter. Stond zijn eerste album in het teken van zijn strijd tegen zijn verslavingen. Het thema van zijn nieuwe album is liefde. Op USA Baby zingt hij over de manier waarop the U.S.of A. zijn Amerikaanse vriendin op alle mogelijke manieren dwarsboomt. Wat er precies aan de hand is komen we niet te weten, misschien is ze zwart of Latino. Maar Elias wint er zich behoorlijk over op. Wel is hij zo verstandig om de tekst wat cryptisch te houden. Regelrechte kritiek op het huidige regiem in de VS zou hem zijn visum kunnen kosten en dan kan hij zijn baby al helemaal bye bye zeggen. Speak Daggers volgt half oktober.

Geese – 100 Horses

Ook deze Geese single komt met de waarschuwing dat hij alleen geschikt is voor avontuurlijke luisteraars.

Geese houdt zich namelijk niet aan muzikale conventies als tonaliteit, timing en compositie. Desondanks heeft de Amerikaanse band opvallend veel luisteraars. 100 Horses is derde single van het derde album van de band uit New York. De eerste Taxes draaien we met mondjesmaat, de tweede Trinidad hebben we wijselijk overgeslagen. Met 100 Horses willen we het toch weer proberen. De nieuwe single lijkt bedoeld om op te dansen. Je zou het zelfs funky kunnen noemen. Dan moet je niet denken aan James Brown maar aan de neurotische dansmuziek van No Wavers als The Contortions, de Britse pillenrock van Primal Scream of de meer recente postrock van Black Midi. Dit om je een indruk te geven, maar Geese gaat vooral zijn eigen gang. Album 3 heet Getting Killed en komt uit op 26/9.

Concert: Paradiso 17 maart 2026

Claw Boys Claw – Daydream

Op Daydream treffen we de Claw Boys in een ietwat meditatieve bui.

Een ballad willen we de derde single van het afscheidsalbum niet noemen, maar het tempo ligt lager dan gemiddeld bij de Amsterdams noise-rockers. Daydream is zelfs een beetje hippie-achtig. In die zin dat de tekst geïnspireerd lijkt door een psychedelische ervaring. De surfgitaar geeft Daydream een zomerse afdronk. Fly, het allerlaatste album ooit van Claw Boys Claw komt volgende week uit. De band doet nog een paar optredens o.a. op Appelpop  en dan valt het doek definitief voor een van de beste bands die ooit uit Hollandse aarde zijn ontsproten.