In mei 2021 bereikte Kenny van Still Woozy onze playlist. Slaapkamerpop met een indie r&b-sausje. Lang niks van hem gehoord, alleen in 2022 op een single met Remi Wolf. Aan het einde van het jaren drogen de releases op en kwamen we opeens Anyone But You tegen. Een lekker dromerig plaatje die hij schreef voor de gelijknamige film. Fijn weer eens wat van Sven ‘Still Woozy’ Gamsky te horen en nog steeds ‘woozy’.
Category: Nieuwe Muziek
Meatbodies – Hole
Hippie punk bestaat er al zoiets? Zo nee dan zet Meatbodies het genre nu op de kaart met Hole.
Het nummer begint zoals wel meer garage rock/psych punk uit de indie scene van L.A., maar blijkt ruim zes minuten te duren waarvan zo’n beetje de helft opgaat aan gitaarsolo’s. Tegen het eind duikt er ook nog een synth op. Allemaal a-typische elementen voor een band met punkwortels. Maar het werkt wel. Meatbodies viert volgend jaar zijn 10e verjaardag. Vergelijk Hole met de songs van hun debuutalbum en je hoort van hoever ze zijn gekomen. Voor één gat te vangen is Meatbodies eigenlijk nooit geweest. Naast pure punksongs heeft de band ook met geloofwaardige metaltracks losgelaten en de nodige trippy popsongs. De fans zullen dan ook niet echt verrast zijn met deze zoveelste wending, maar wel blij.
Highschool – August 19
Highschool is een jingle-jangle gitaarduo uit Melbourne. August 19 is hun debuutsingle voor een nieuw label dat hun muziek ook buiten Australië onder de aandacht moet gaan brengen.
De klaterende gitaren contrasteren fraai met veraf klinkende zang. Die lo-fi-erige sound geeft August 19 een dromerige sfeer en een actuele insteek. Het is de eerste single van een nieuwe EP die niet al te lang meer op zich zal laten wachten. Hopelijk maakt ook een toer door Europa deel uit van de plannen.
Kid Kapichi – 999
999 de nieuwe single van het Britse Kid Kapichi heeft in de verte wel iets weg van That’s Not My Name van The Ting Tings, maar dan 3 x zo snel en 10x zo hard, met een mannen ipv een vrouwenstem en gitaren ipv keyboards. Kan je het nog volgen?
De band maakt zich boos over systematisch racisme, seksisme en corruptie bij de politie. Hier in Nederland lopen steeds meer zaken spaak, maar in post-Brexit Engeland gaat het echt fout. Gouden tijden dus voor punk en aanverwante protestgenres. 999 is single 3 van Kid Kapichi album nummer 3, There Goes The Neigbourhood dat volgens de planning op 15 maart moet gaan uitkomen.
Adrianne Lenker – Ruined
Er zijn weinig eigentijdse zangeressen die zo recht op het hart mikken als Adrianne Lenker van Big Thief. Met haar band weet ze al feilloos je gevoelige snaar te vinden, solo grijpt ze je zo mogelijk nog steviger bij je emotionele lurven.
Op Ruined hoor je niet veel meer dan haar stem en een elektrische piano. Die klinkt soms vervormd. Normaal zou een producer vragen of die pianopartij niet kan worden overgedaan. Door hem zo te laten weet je dat men voor de impact en is gegaan en niet voor de perfectie. Ruined is ondanks de tekst ‘ You Come Around And I’m Ruined’ geen verdrietig nummer. De herhaling van die strofe heeft eerder een troostend effect. Perfect muziek voor een eenzame kerst.
Fat White Family – Religion For One
Fat White Family kennen we als een zooitje ongeregeld dat fijne gedrogeerde muziekjes aflevert als Feet, Tastes Good With Money en Whitest Boy On Earth.
Hoe verrassend is het daarom wel niet dat de band op nieuwe single Religion For One klinkt als een goed geolied en gedisciplineerd orkest. Kosten noch clichés lijken gespaard voor de nieuwe single van de voormalige anarchisten uit Zuid- Londen. We horen violen, engelachtige koortjes en een zanger die croont als de reïncarnatie van Bing Crosby.
Maar Fat White Family zou Fat White Family niet zijn als de schijn niet zou bedriegen. Religion For One is een als romantische ballade vermomd protestlied. De band neemt stelling tegen het verregaande narcisme van deze tijd. In een begeleidend schrijven schrijven ze dat tegenwoordig alles schijn is en oppervlakkig. Dat de werkelijkheid wordt vermoord door de post-sociale media en dat het tijd is om in opstand te komen! No surrender!
Subterranean Street Society – Stray Dog
Met vier albums op hun rekening mag je Subterranean Street Society wel een ervaren band noemen.
Die ervaring uit zich echter niet in een routine, maar juist in een constante zoektocht naar nieuwe routes, verse wendingen en frisse ideeën. Dit met behoud van beproefde elementen als sterke samenzang, een akoestische bodem en een rootsy geluid. Nieuwe single Stray Dog heeft dit allemaal plus een spannende start-stop opbouw en woordloos refrein dat je al snel mee neuriet of je wil of niet. Met Stray Dog maakt het Deens-Hollandse trio bekend dat er een nieuw album in aantocht is. SSC album #5 heet BLEEP en verschijnt op 8 maart.
BIG SPECIAL – TREES
BIG SPECIAL bouwt gestaag verder aan hun reputatie van een van de betere nieuwkomers aan het Britse postpunkpraatgroepfront.
De nieuwste troef van het duo heet TREES. Het is een elektrotrack met een pompende beat, opgevoerde spanning en bevredigend crescendo. Je kunt BIG SPECIAL zien als een wat meer gestroomlijnde versie voor van Sleaford Mods. Een goede gimmick is het herhaaldelijk terugkomende B-B-B-B-B-Pow. En waarover reppen de mannen uit Birmingham? Over de routines en rituelen die we ontwikkelen om ons staande te houden in dit ondermaanse tranendal.
Adored – House On Fire
House Of Fire is pas de tweede single van Adored, maar nu al durven we te beweren dat we waarschijnlijk nog veel lol aan de dames en heren uit Californië gaan beleven.
Adored zwerft tussen de dreampop en shoegaze, maar doet met House On Fire ook wel aan Blondie denken. En zelfs wel een beetje aan Siouxie. Het borrelt dus van de invloeden, maar op hun popinstinct valt niks af te dingen. In het vat zit een EP die ze simpelweg Five Song EP hebben genoemd
The Klittens – Atlas
The Klittens doet in groeidiamantjes. Niet dat hun songs tegenvallen als je ze voor het eerst hoort. Er gebeurt gewoon teveel om in een keer in je op te nemen.
Daarnaast schrijven ze melodieën die zich sluipenderwijs in je hersenpan nestelen. Wat wel altijd meteen opvalt is hoe fijn er wordt gezongen. Al ontbreken dit keer de koortjes, missen doe je ze niet echt. Daarvoor heeft Atlas voldoende andere aangename elementen zoals de drijvende bas, de tokkelgitaartjes en het instrumentale slot dat we bij gebrek aan een beter woord maar even jazzy zullen noemen. Nog een maand of drie en Butter, EP twee van The Klittens is een feit.