Category: Nieuwe Muziek

Caroline Rose – Miami

Het heeft even geduurd, maar het lijkt er op dat Caroline Rose haar muzikale draai heeft gevonden.

De native New Yorker flirtte in het verleden met country, rockabilly en pop. Haar teksten waren afwisselend maatschappijkritisch (America Religious), grappig (Jeannie Becomes A Man) of zeer persoonlijk (Freak Like Me). Nieuwe single Miami suggereert dat Caroline op haar nieuwe album, The Art Of Forgetting voor een meer rock-achtig geluid gaat.

Miami begint met een akoestische gitaar, maar de rust wordt al snel verstoord door staccato drums en elektrische gitaaruitbarstingen. Caroline bezingt de tegenstrijdige gevoelens die opdoemen na een breuk; woede, verdriet, wanhoop en opluchting.  Miami eindigt met een diepe zucht. Prachtig!

Pinguin Radio Podcast – Nieuwe muziek week 5 2023

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. boygenius – $20 (IJsbreker)
  2. dEUS – 1989 (BE)
  3. Caroline Rose – Miami
  4. Gretel Hänlyn – Wiggy
  5. English Teacher – Song About Love
  6. THUS LOVE – Put On Dog
  7. Kerala Dust – Still There
  8. Wednesday – Chosen to Deserve
  9. Miya Folick – Get Out of My House
  10. Preschool – Baby Soft
  11. Skinny Pelembe – Oh, Silly George
  12. Aiko el grupo – Peñacastillo (ES)
  13. The Luka State – Matter of Fact (Breekijzer)
  14. Sophie Straat – Mooier Als Je Lacht (NL) (Popwarmer)
  15. Tennis – Let´´´’s Make A Mistake Tonight (Martje’s <3)

Josephine Odhil – Rye

Josephine Odhil tovert weer met woorden en akkoorden op Rye, een van de prijsnummers van haar nieuwe album, Volatile.

Wat opvalt is niet alleen hoe fraai Josephine zingt, maar ook hoe verzorgd Rye is geproduceerd. Met subtiele stem dubbelingen, welgeplaatste galmpjes en keyboards die ketsen als een kei op het water creëert ze een magisch universum waarin ook Kate Bush, Björk en Tori Amos zich thuis zullen voelen.

Popwarmer: Sophie Straat – Mooier Als Je Lacht

Protestzangeres Sophie Straat brengt vandaag nieuwe single Mooier Als Je
Lacht uit. Een lied over straatintimidatie en de impact van dit grootschalige
probleem. Met de single release volgt ook de aankondiging van het
debuutalbum Smartlap Is Niet Dood dat op 3 maart zal uitkomen.

Sophie Straat gaat in maart en april op album release tour (8 shows).
Geen mooier eerbetoon aan de zojuist overleden Angelo Badalementi dan het
‘Twin Peaks’ achtige Mooier Als Je Lacht. Uit een grootschalig onderzoek naar
straatintimidatie is gebleken dat 94% van de vrouwen zich wel eens onveilig
heeft gevoeld door gezellige ‘complimenten’ van mannen. Met mystieke
invloeden van de 80’s en 90’s shoegaze pakt dit aanstekelijke nummer
hardhandig de man aan die het niet kan laten een vrouw te vertellen dat ze
mooier is als ze lacht:

“Ik vroeg hem vriendelijk: laat mij maar alleen, ik voel me niet zo op mijn
gemak. Toen bekeek hij me van top tot teen en bleef zitten waar die zat
En hij zei: Meisje waarom kijk je zo boos, je bent mooier als je lacht
Ik mag heus wel naast je zitten schat, en doe niks wat ik niet mag
Schatje doe nou niet zo flauw, ik bedoel het echt niet slecht
Ik dacht: Laat me met rust man, maar bleef stil en huilde zacht
Laat me met rust man, maar bleef stil en huilde zacht”

Op het debuutalbum Smartlap Is Niet Dood wordt het traditionele levenslied van de EP aangevuld met modernere popmuziek. Wat gebleven is, is de problematiek waar over gezongen wordt; seksisme, racisme, ongelijkheid en machtsmisbruik zijn thema’s die voorbijkomen.

Na de albumrelease volgt in maart en april de Smartlap Is Niet Dood Tour:

  • 24.03 Vera, Groningen
  • 25.03 Doornroosje, Nijmegen
  • 31.03 Metropool, Enschede
  • 01.04 Paard, Den Haag 21.04 Paradiso, Amsterdam
  • 05.04 TivoliVredenburg, Utrecht
  • 06.04 Burgerweeshuis, Deventer
  • 14.04 Hall of Fame, Tilburg
  • Tickets via: www.sophiestraat.com

Sophie Straat maakte ondanks dat zij begon tijdens de pandemie een bliksemstart van haar carrière mee. Ze won een Edison in de categorie ‘Hollands’ voor haar debuut EP ’T is niet mijn Schuld, waarbij de jury haar “actualiteit en urgentie” prees. Ze had met Tweede Kamer een festivalzomerhit samen met Goldband in een zomer waar geen festivals plaats mochten vinden. Ze speelde met Andre Hazes (jr.) in de Ziggo Dome, met Donnie in AFAS Live, met Willeke Alberti in het Olympisch Stadion en met The Opposites in de Gashouder. Haar levensliederen verzamelden inmiddels meer dan 5 miljoen streams en Sophie Straat speelde op festivals van Oerol tot Best Kept Secret en van Wildeburg tot Lowlands. Zo is ze binnen no-time de onbetwiste koningin van een nieuwe generatie protestzangers gebleken.

Marathon – Mosquitos & Flies

Single twee van Marathon hakt er weer lekker in. Met zijn hoekige riff doet Mosquitos & Flies denken aan oude wave bands als het Belgische TC Matic met Arno Hintjes en het New Yorkse Bush Tetras. Punk, of zo je wilt postpunk, maar met een beat.

Maar er is wel wat veranderd in de afgelopen 40 jaar. De producties van toen klinken iel en mager vergeleken met de muur van geluid die Marathon hier optrekt. Marathon is opvallend karig met nieuwe liedjes, Mosquitos & Flies is pas de tweede single sinds de band twee jaar geleden de Amsterdam Popprijs won. Maar wat ze loslaten is dus raak!

The Luka State – Matter of Fact

The Luka State rockt zoals rock is bedoeld op nieuwe single Matter Of Fact. De immer sterk zingende Conrad Ellis zit mooi midden in de mix omsingeld door een stel bronstige gitaren en scherp gehouden door een opgewonden ritmesectie met precies op het juiste moment een bevrijdende gitaarsolo.

Lang bleef The Luka State een singlesband met in tien jaar tijd slechts één album. De Britten vieren hun tweede lustrum met een langverwachte opvolger, More Than This dat begin maart moet gaan uitkomen. Het album wordt uiteraard ingeleid met een series singles, daarvan is Matter Of Fact de vijfde. Producer is de van zijn werk met U2 en Foo Fighters bekende Adrian Busby.

boygenius – $20

Vorige week verraste powervrouwentrio boygenius ons met niet één, niet twee, maar met drie nieuwe nummers! boygenius voor wie het even kwijt is, is de naam van het amicale en muzikale verbond dat Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker een paar jaar geleden hebben gesloten.

Onze voorkeur gaat uit naar het ietwat stevige $20, niet in de laatste plaats omdat Phoebe tegen het einde van het nummer zich de longen uit haar broze lijf schreeuwt. Haar hartekreten geven $20 een intensiteit die je maar zelden hoort in een popsong.   

 $20 komt net als het erg mooie Emily I’m Sorry en geslaagde True Blue van het eerste echte boygenius album dat de dames simpelweg The Record hebben gedoopt. Of ‘the record’. boygenius hanteert voor alle schriftelijke communicatie kleine letters behalve voor de songtitels die schrijven ze wel om de een of andere reden wel met kapitalen. 31 maart komt het album uit.

Adwaith – Sudd

Adwaith is een meidentrio uit Wales, West Wales om precies te zijn, Carmarthen om volledig te zijn.

Holly, Gwenllian en Heledd zingen zoals ze gebekt zijn, ergo in hun eigen taal. Dat bemoeilijkt een doorbraak in andere delen van het Verenigd Koninkrijk, maar is voor ons geen probleem. Sudd betekent overigens sap. Zoals Adwaith duidelijk maakte met hun show op ESNS verdient de band ons aller aandacht. De persdienst van ESNS stopte Adwaith in het postpunk hokje postpunk. In onze oren klinken Sudd en de meeste andere song op hun tweede album, Bato Mato meer als poppunk dan postpunk, want compact en melodieus. Niet dat dat verder uitmaakt. Waarschijnlijk komen we Adwaith  komende zomer wel ergens tegen in festivalland.

Temples – Gamma Rays

Niet dat we Temples vergeten waren, we hadden alleen al een tijdje niet aan ze gedacht.

Vorige single Paraphernalia (2020) klonk als een Oost Europese Eurovisie inzending en ook met meest recente album, Hot Motion (2019) hield niet over. Maar op Gamma Ray heeft Temples de juiste balans tussen pop en psychedelisch weer bij de lurven. En er wordt weer met pit gemusiceerd! Ook daar ontbrak het de laatste tijd aan. Al met al zijn de verwachtingen voor het nieuwe album, Exotica (14/4) plots een stuk hoger gespannen. En ja ex Pauw drummer Rens Otting is nog steeds van de partij, mocht je je dat afvragen.

Screaming Females – Brass Bell

De females -er is er overigens maar één- screamen al een kleine twintig jaar, maar zijn nog lang niet uitgeschreeuwd.

Het helpt dat het door hen beoefende genre, rock met een punky nasmaak tijdloos van aard is. Brass Bell is bedoeld om de grond bouwrijp te maken voor een achtste album van de band uit New Jersey. De nieuwe single is misschien iets subtieler, iets minder van dik hout en de planken dan dat we van Melissa, Jarrett en King zijn komen te verwachten. Brass Bell is poppy en psychedelisch, maar ook weer typisch Screaming Females. Want doorspekt met gitaarsolo’s. En zo is everybody happy, de fans kunnen de luchtgitaar weer afstoffen en de band heeft een leuk nieuw speeltje. Nieuw album, Desire Pathway volgt op 17 februari.