Category: Nieuwe Muziek

Preoccupations – Ricochet

Het einde van de wereld zoals we die kennen komt rap naderbij waarschuwt Preoccupations op Ricochet en het verbaast de band dat we ons niet daar niet druk om lijken te maken. Tekstueel, maar ook muzikaal refereert Preoccupations aan de classic van REM uit 1987.

Na vier jaar komt de Canadese postpunkband die zijn bestaan begon als Viet Cong met een nieuw album en een daaraan vast geknoopt een tournee. Of die hen ook onze kant zal opvoeren is nog niet bekend, waarschijnlijk wel. Over het album kunnen we vertellen dat de opvolger van New Material Arrangements heet en vanaf 9 september in de (virtuele) winkels ligt.

The Mars Volta – Blacklight Shine

The Mars Volta is terug! Na tien jaar niks is er plotseling een nieuw nummer van Cedric Bixler-Zavala en Omar Rodriguez-Lopez, het Texaanse koppel dat moeilijk met, maar ook niet zonder elkaar kan. 

Blacklight Shine lijkt in weinig op wat Cedric en Omar tussen 2003 en 2012 uitspookten als The Mars Volta en nog minder op wat ze produceerden als At The Drive In. De comeback-single is een half in het Amerikaans en half in het Mexicaans gezongen sololoze poptrack met jazzy keyboards, psychedelische gitaren en vooral heel veel trommels.   

De zwart-wit video biedt context. Het is een door Omar geregisseerde minidocu over een Puerto Ricaans dansgezelschap. Ze beoefenen een dans die bomba heet. Het unieke daaraan is dat de percussionisten de dansers volgen in plaats van andersom. Blacklight Shine is dus min of meer een danstrack, maar in de clubs zal je hem niet snel horen.

Nieuwe single betekent waarschijnlijk een nieuw album en in ieder geval een nieuwe tournee. Details volgen.

Horsegirl – Option 8

Horsegirl is een trio uit Chicago dat de gemoederen in de VS flink bezig houdt. Op het recent verschenen debuutalbum van Gigi, Nora en Penelope plukken ze onbevangen uit 80’s postpunk 90’s collegerock en de meeste andere alternatieve rockstijlen van de laatste decennia van de vorige eeuw. Zoals Pitchfork opmerkt is zijn de muzikanten minstens 20 jaar jonger dan hun meest recente invloed. Een gevalletje dus van hoe de ouden zongen rocken de jongen. Horsegirl leent en citeert echter met smaak, flair en passie.

Option 8 is een mooi voorbeeld van de contrastrijke stijl van het trio, iele/ijle meisjesstemmen en zware gitaren. Dat het Versions Of Modern Performance album zo overtuigend klinkt komt voor een goed deel op het conto van producer John Agenello, een veteraan die ook de knoppen beroerde bij o.a. Sonic Youth en Dinosaur Jr.

Dateline – Do It Right

Meidenbands die met grunge flirten, voorlopig krijgen we er geen genoeg van zeker niet als ze zo luid en duidelijk rocken als het Nieuw Zeelandse Dateline.

Oprichter van deze muzikale start up is Katie Everingham. Zij schreef en zingt Do It Right, een song over het aarden in een nieuwe stad. Dateline komt nog maar net kijken. In 2019 verscheen het eerste van nu zeven nummers, maar het talent is er net als het vermogen en een ander overtuigend uit te voeren. Eind augustus volgt het eerste album van de Kiwis.  Dumb For My Age heet de plaat, een titel waaruit je kunt concluderen dat de band zichzelf niet zo serieus neemt. Wij kunnen dat beter wel doen.

The Visual – It’s Simple and It’s Plain

“It’s Simple And It’s Plain”, de nieuwste single van de Nederlands/Vlaamse formatie The Visual. Het nummer komt voort uit een serie opnamesessies met de Gentse producer Pieterjan Coppejans (Eefje de Visser, Sylvie Kreusch) in zijn Robot Studios. “It’s Simple And It’s Plain” drukt een zoektocht uit naar het opnieuw leren liefhebben van jezelf. Het arrangement ontwikkelde zich merkwaardig genoeg met soortgelijke groeipijnen. Van Rij schreef het aanvankelijk op akoestische gitaar uit een bepaald gevoel waar “ze verslaafd aan raakte”. “It’s Simple And It’s Plain” transformeerde binnen de bandbezetting, met toevoegingen van Timon Persoon (synths/elektronica) Django Trienes (gitaar) en Christophe Claeys (drums), en op dat moment kwam het arrangement tot volledige wasdom.

The Heavy Heavy – Miles and Miles

Op Miles and Miles klinkt The Heavy Heavy als een kruising tussen The Mama’s & The Papa’s of een andere sunshine popact uit California en The Allman Brothers of een andere rockband uit het zuiden van de V.S. Zo retro als een visnet aan het plafond dus.

Wat het duo mogelijk mist aan originaliteit maakt het ruimschoots goed met enthousiasme en energie. Het voor gebruik in een bolide met open dak geschreven Miles and Miles is een van de zeven track op de debuut EP van Will Turner en Georgie Fuller, die de Britse badplaats Brighton als uitvalsbasis hebben gekozen. Niet alle nummers op de Life and Life Only EP zijn even zonnig als Miles and Miles maar wel even retro.

De EP is verschenen op het ATO label dat beslist niet met jan en alleman in zee gaat. Andere acts op ATO zijn o.a. King Gizzard, Amyl & The Snifters en Nilüfer Yanya.

Porcupine Tree – Rats Return

De Engelse prog rockers van Porcupine Tree hebben een nieuwe (4e) single-video uit: ‘Rats Return’. Het is de voorbode van het nieuwe (11e) studio-album ‘Closure/Continuation’ dat a.s. vrijdag 24 juni verschijnt via Music For Nations/Sony Music. Het is de opvolger van ‘The Incident’ uit 2009, en het eerste nieuwe studio-album in 13 jaar dat Steven Wilson, Richard Barbieri en Gavin Harrison uitbrengen.

De vorige singles ‘Harriddan’, ‘Herd Culling’ en het prachtige verrassende ‘Of the New Day’ (zie video’s hieronder) zijn de perfecte herintroductie van Porcupine Trees onderscheidende sound. Een muzikale trip die de terugkeer inluidt van deze internationale gevierde rockband die muzikaal laveert tussen acts als bijvoorbeeld Genesis, ELP, Yes, Marillion, King Crimson, Pink Floyd, Rush, Opeth en Tool.

Op maandag 7 november 2022 geeft de band een exclusief Benelux concert in de Ziggo Dome Amsterdam (NL). In oktober 2010 stond de band voor het laatst op het podium.

Pit Pony – Sinking

Sinking is de opvolger van Supermarket wat weer de opvolger was van Black Tar. Black Tar haalde de 1ste plek van de Graadmeter. Supermarket bleef vanwege actieve weerstand tegen het neurotische slot steken in de Tips.

Het onbeantwoorde liefdeslied, Sinking lijkt ons weer een inkoppertje. Op hun nieuwe single klinkt Pit Pony als een grungy versie van de roemruchte Shangri-Las*, een girl group uit de midden jaren zestig die de donkere kant van het tienerleven bezong. De geslaagde nieuwe single van het Noord Engelse kwartet komt van hun debuutalbum World To Me dat op 1 juli uitkomt.

*Luister naar I Can Never Go Home Anymore, Remember (Walking In The Sand) en hun grootste hit Leader Of The Pack.

Jack White – If I Die Tomorrow

Heet op de hielen van het nog vrij verse Fear Of The Dawn album kondigt Jack White de komst aan van een tweede album release dit jaar. Vanwaar die plotselinge productie van een man die meestal wel een jaartje of twee tussen langspelers laat vallen? Nummers opgespaard tijden corona, extra inspiratie vanwege zijn huwelijk met Olivia Jean? Jack mag het weten, maar ons hoor je niet klagen.

If I Die Tomorrow lijkt geboren uit vrees voor de dood. De zijne maar vooral die van zijn moeder. Het nummer is mede gericht aan zijn partner die hij vraagt, mocht zijn moeder eerder komen te overlijden dan hij de zorg voor haar over te nemen. Bij zo’n ernstig onderwerp past gepaste muziek. If I Die Tomorrow is een country-achtige ballad met een zachte maar prominente dwarsfluit, een strijkje en een subliem stukje gitaar op driekwart.

Op basis van de drie tot nu verschenen singles, het musical achtige Queen Of The Bees, het hard rockende Love Is Selfish en het beschouwende If I Die Tomorrow wordt Entering Heaven Alive dat al op 22 juli uitkomt een van Jack’s veelzijdigste albums en misschien ook wel een van zijn beste.

Julia Jacklin – I Was Neon

Meer nieuw sterk werk van Julia Jacklin. I Was Neon is de tweede single van het nieuwe album van de Australische zangeres die zich in 2019 in ons collectieve geheugen nestelde met Don’t Know How To Keep On Loving You en andere songs van haar Crushing (2019) album.

Opvolger Pre Pleasure, wat je zou kunnen vertalen als Voor Pret lijkt van een vergelijkbaar kaliber te worden getuige de singles Lydia Wears A Cross en het nieuwe I Was Neon. Op een straffe metronomische beat en omringd door een legertje elektrische gitaren zingt Lydia een weemoedige tekst over het meisje dat ze ooit was en nooit meer zal worden. De video van I Was Neon regisseerde Julia zelf.

Album 3 van Julia Jacklin wordt eind augustus verwacht. Op 17 november staat ze in Paradiso.