Category: Nieuwe Muziek

Wednesday – Townies

In recensies van Bleeds, het nieuwe album van Wednesday wordt de band vergeleken met Fleetwood Mac. Niet zozeer omdat ze hetzelfde klinken, maar omdat Bleeds een break-up album is en de exen allebei nog in de band zitten.

Zij heet Karly Harzman en is de baas. Hij heet MJ Lenderman en speelt gitaar. Waar de vergelijking mank gaat is dat MJ nog wel meedoet in de studio, maar niet meer live. Daarvoor heeft hij het te druk met zijn eigen winkel. Katy’s songs gaan veelal over het stuklopen van de relatie en dat zal best voor ongemakkelijke – Fleetwood Mac achtige- momenten hebben gezorgd. De breuk en de spanning hebben echter geresulteerd in een bijzonder album. Er zijn niet veel bands die kunnen zeggen dat hun zesde misschien wel hun beste is, Wednesday dus wel. Sommige songs wringen net even te veel voor airplay, maar Townies is precies goed: een rijk gevulde grofkorrelige alt-countryrocksong met zang die soms lijkt over te koken van emotie maar toch binnen de lijntjes blijft. Bleeds is uit.

Op 21/2/26 staat Wednesday in Tolhuistuin dus zonder MJ Lenderman die  eerder op dezelfde plek grote indruk maakte.

Ist Ist – I Am The Fear

De kracht van Ist Ist is dat de band de roemruchte jaren tachtig laat herleven. De zwakte van Ist Ist is dat ze bijven steken in het verleden.

Maar de band begint langzamerhand wel wat losser te komen van hun inspiratiebronnen (lees Joy Division). Ook nieuwe single I Am Fear ademt de sfeer van Manchester anno 1982.  Maar de song is eerder een ode aan een tijdperk dan een vermomde cover. Andere pluspunten zijn de krachtige energie en de stijlvaste productie, die bij hen die de 80’s hebben meegemaakt nostalgische gevoelens zal oproepen en bij hun nazaten interesse opwekken voor een decennium waarin veel moois is gebeurd. Op cultureel vlak dan, sociaal -politiek is een heel ander verhaal hoewel die twee zeker met elkaar te maken hebben.

Native Sun – Whose Kids 

We kunnen wel beweren dat de ‘good old garagerock’ weer helemaal hot is. Bands als The Thing, Ghost Woman en Glyders doen hier de laatste tijd goede zaken. Maar als je zegt dat wij het genre positief discrimineren heb je geen ongelijk. Daarnaast is garage sinds de mid-sixties eigenlijk nooit helemaal uit beeld verdwenen. Dus laten we nog maar even wachten met het bestempelen van garage als nieuwste trend.

Hoewel? Met Native Sun hebben we er weer uitstekende band bij die aan alle criteria voldoet: nasale zang, laaghangende gitaren en een beat uit het Bo Didley songboek. Dat plus een psychedelisch sixtiessausje en lekker losse koortjes maken van het New Yorkse Native Sun een volbloed garagerockband.

Het is te hopen dat zanger Danny Gomez zijn papieren op orde heeft anders loopt hij kans te worden uitgezet. De oorspronkelijk uit Colombia afkomstige zanger lijkt echter volledig ingeburgerd. Hij klinkt oerAmerikaanse op Whose Kids dat hij zingt met een heerlijke achteloosheid en precies de juiste snauw in zijn stem. Whose Kids komt van Concrete Language, het debuutalbum van Native Sun dat tegelijk met de single is uitgekomen.

sleepazoid – NEW AGE

Bij wijze van bio staat er op Spotify ‘alt-rock-zoid-core from Naarm, Australië’. Een zoid laten we ons vertellen is een soort dierlijke robot. Een sleepazoid zou dus een cyber-luiaard kunnen zijn. Of een ander beest dat weinig actief is.

Maar waarschijnlijk niet, want ondanks de bandnaam is er weinig of zeg maar niets slaperigs aan de band uit de op één na drukst bevolkte stad van Australië. NEW AGE borrelt, bruist en kookt over van de energie. Wat dat betreft lijkt de nieuwe single van de band van (Antoi)Nette France wel aan landgenoten Amyl and the Sniffers denken, maar dan geen ‘gewone’ punk, maar cyberpunk. Nette zingt dat er een nieuw tijdperk is aangebroken nu haar verkering uit is. Je hoort opluchting en woede, maar vooral daadkracht. Die Nette komt er wel. En haar band ook. Sleepazoid heeft nu 7 singles uit daarvan is NEW AGE de laatste en beste.

Soulwax – Gimme Reason

In het pre-discotijdperk was er geen verschil tussen radio en clubmuziek. Als een song maar een beat had werd er op gedanst. Tegenwoordig zijn het compleet gescheiden werelden. Met heel af en toe een uitzondering; een radiovriendelijke clubsong (of vice versa).

Gimme Reason van Soulwax is zo’n uitzonderlijk nummer, dat dag en nachtlicht kan verdragen. Met zijn speelduur van ruim zes minuten zal het origineel te lang zijn voor de meeste radiostations, maar voor hen hebben de Vlaamse De Wael broers een knip gemaakt. Wij gaan uiteraard voor de hele enchilada. Gimme Reason is met al zijn heerlijk piepjes en bliepjes en sfeervolle zang een meer dan uitstekende wegbereider voor het nieuwe album van Soulwax. All Systems Lying komt uit op 17 oktober. Precies 3 maanden later staat Soulwax in de AFAS.

The Growlers – Feel My Funk

Na zes jaar inactiviteit is het wellicht nuttig om even je geheugen op te frissen. The Growlers is een garage/surf/psychrockband uit het zuiden van Californië die meerdere malen op bezoek is geweest in onze Graadmeter.

Voor hun ‘comeback’ EP hebben ze als producer Jarvis Taveniere van de band Woods aangetrokken. Feel My Funk is de titeltrack van die EP die al uit is. Feel My Funk is geen funknummer. Het woord funk wordt hier gebruikt in de betekenis van gedeprimeerd. Growlers voorman Brooks Nielsen heeft dus eigenlijk de blues. En dat is te horen, het tempo ligt laag, de sfeer is moody en de zang afstandelijk. Prettig gestoord -letterlijk – is de gitaarsolo, die is zo vervormd dat het geluid nog het meest lijkt op dat van een treiterige mug.

The Covids – No Kids

The Covids zijn wars van alle (post)moderne etiketten en presenteert zich gewoon als rock ‘n’ roll band.

Je kunt wel zeggend dat nieuwe single No Kids een new wave energie heeft, de solo’s behoorlijk hard-rocken en de song zelf het beste combineert van The Ramones en Motorhead, maar het is en blijft de geest van Chuck & Bo en ouwe Elvis die hier tot leven wordt gewekt. No Kids komt van het tweede album van de rockers en rockette uit Amsterdam. Pay No Mind heet die en is nu ongeveer uit.

Gorillaz, Sparks – The Happy Dictator

Het gonsde al een tijdje maar hier is dan eindelijk het hoorbare bewijs dat Gorillaz weer uit de kooi is.

Traditiegetrouw heeft alfa mannetje Damon Albarn weer een paar oude helden gestrikt om het feestje compleet te maken. Dit keer viel de uitnodiging op de deurmat van de gebroeders Mael van de band Sparks. Sparks maakte naam met ietwat complexe barokpop en scoorde hits met songs als This Town Ain’t Big Enough For The Both Of Us en Amateur Hour. Zij drukten een hoorbaar en herkenbaar stempel op The Happy Dictator. Het vergt enige studie en heel wat oefening voordat je hun koortjes foutloos zal kunnen meezingen. Maar het werkt en hoe! The Happy Dictator is meer pop dan dance en meer rock dan hip hop zoals de meeste grote hits van Albarn’s cartoonorkest. The Happy Dictator lijkt een verdekte steek onder water naar…. inderdaad. Het nummer komt op Mountain, het 9e album van Gorillaz dat volgend jaar maart wordt.

Josy Basar – Alinéa

Josy Basar – Alinéa (Coco Machine)

Josy Basar was afgelopen Haldern Pop de ontdekking van het Duitse festival. De Fransman trad er driemaal op. Op één dag. Drie verschillende podia, driemaal een ongelooflijk, intensief optreden. Een gekkenhuis. Of zoals ze in Frankrijk misschien wel zeggen: une maison de fous.

Basar, sympathiek tot op het bot, heeft zich voor zijn elektronische geluid laten inspireren door gelijkgestemde Franse artiesten als Koudlam, Daniela Pes, Baxter Fury en Rouge Gorge. Zij die het gebruik van elektronica bovendien niet schuwen. Obscuurder dan Basar zelf, die zonder enkele twijfel in staat moet zijn een groot publiek te gaan bereiken met zijn sound, die over het algemeen net zo opzwepend als meeslepend is. Zijn voorliefde voor elektronische bands uit de jaren 70 en 80 horen we ook terug. Zelf noemt hij Kraftwerk en Grauzone als invloeden.

In de elektronische muziek van de in Metz woonachtige Basar – hij leefde ook drie jaar in Shanghai en in Parijs – herkennen we een bepaalde vrije expressie die ook naar voren komt in het geluid van een ander project van de Fransman: technopunkband 2 Panheads. Neem een track als  Les Jonquilles, die ook een voorliefde voor punk verraadt. Het is een van de briljante tracks op Alinéa, het debuutalbum van Basar, zeer gelimiteerd uitgebracht op vinyl.

Prijsnummer, ach, dat zijn ze alle acht in feite, is het óngelooflijk opzwepende Terminus, met zijn technoritme en de achtergrondpraatzang van danseres Lena Angster, wier dictie subliem aansluit bij het vocale raffinement waarmee Basar de show steelt. Alinéa is een meesterwerk. Niets meer en niets minder. Pieter Visscher

JesperJesper – You Stopped Caring

You Stopped Calling is een prima nieuwe single van JesperJesper (alias Jesper Albers) en zijn meer dan competente band. Het nummer is misschien wat rootsier dan je van ons gewend bent. Maar het Graadmeter succes van o.a. S.G. Goodman, MJ Lenderman en Johnny Delaware bewijst dat er genoeg Pinguins zijn die een Americana deuntje op zijn tijd wel zien zitten. In het dagelijks leven is de uit Brabant afkomstige Jesper Albers drummer bij het Overijsselse Paceshifters (en Wolfmother, maar dat is een ander verhaal). Hij heeft al een EP en wat singles uit. Met You Stopped Me kondigt hij de komst aan van zijn eerste langspeler. Dat wordt waarschijnlijk ergens volgend jaar.