Nieuwe Muziek Archieven - Page 3 of 982

The Smackbar, Eruption Artistique – Donnie Giovanni

Of het echt goed is weten we nog niet, maar gek is het wel en gek is altijd goed in de popmuziek.

Het is niet helemaal duidelijk is waar The Smackbar begint en Eruption Artisque ophoudt. Maar in totaal hebben we het over een mannetje/vrouwtje of zes, zeven met naast muzikanten ook een filmmaker en een paar acteurs. De bende komt uit Rotterdam. Songtitel, Donnie Giovanni is natuurlijk een verwijzing naar de befaamde opera van Mozart over een hopeloze macho die uiteindelijk wordt gestraft voor zijn vrouwvijandige gedrag. Aha een rockopera denk je dan. De muziek van The Smackbar is zeker niet gespeend van enige ambitie, maar met zijn energieke gitaren, ronkende orgeltje en pakkende refrein is Donnie meer rock dan opera. Garagerock zelfs. Boeiend is het wel en ook beslist anders dan wat er doorgaans op de Nederlandse poppodia wordt gepresenteerd. En dat is natuurlijk alleen maar goed.

Hen Ogledd – Scales will fall

De band, kunstenaarscollectief eigenlijk heet Hen Ogledd. Dat is de oude Bretonse (Keltische) naam voor de grensstreek tussen Noord Engeland en Schotland. Begin volgend jaar verschijnt het derde album van de band die de term Britpop (Britton pop?) een geheel nieuwe inhoud geeft.

Dat dat een bijzondere plaat gaat worden kan bijna niet anders. De eerste single van het album had niet misstaan op de soundtrack van Vikings of een andere tv serie die zich afspeelt in de vroege middeleeuwen. Met zijn rituele ritme, primitieve begeleiding en sjamanistische samenzang heeft Scales will fall iets mystieks, iets mythisch zelfs. Alsof het nummer al honderden jaren oud is. De half rappende zangeres (bard rap noemen ze het zelf) en de avantgardistische trompetsolo die halverwege het 8 minuten durende nummer opduikt zullen niet iedereen kunnen bekoren, maar dat is dan hun probleem. Een bijzonderder en ook misschien wel beter en in ieder geval intrigerender nummer dan Scales will fall ga je dit jaar niet meer horen. En misschien volgend jaar ook niet. Behalve dan op Discombobulated (20/2) dat derde album van Hen Ogledd.

Cliffords – Marsh

Als de songs van Cliffords net zo goed waren als hun zangeres zou de band binnen de kortste keren wereldberoemd zijn.

Helaas is dat nog niet het geval. Maar gelukkig zijn hun liedjes ook weer niet zo matig dat we er niks mee kunnen. En wat Marsh ontbeert aan logische opbouw en aanstekelijk refrein wordt dus voldoende gecompenseerd door miss Lona Lynch en haar ijzeren longen. Wat natuurlijk ook kan is dat ze bewust kiezen voor een bandgeluid waarin de gitarist en niet de zangeres domineert. Het zal dan wat langer duren voordat de club uit Cork doorbreekt, maar uitstel is geen afstel.

Cardinals – Barbed Wire

Wat opvalt aan de vier vooruitgeschoven tracks van het debuutalbum van Cardinals is hoe divers ze zijn. Barbed Wire is de meest Amerikaans aandoende van het kwartet en zeker niet de minste.

De afwisseling van harde en zachte delen heeft wel iets Pixies achtig. Dat we hier toch met Cardinals te maken hebben, een band met een duidelijke Ierse signatuur hoor je aan de immer aanwezige trekzak ofwel accordeon. Nog een kleine drie maanden en Masquerade is overal beluister en verkrijgbaar. De band was afgelopen week in het land voor twee concerten, maar komt volgend jaar vast nog wel een paar keer langs.

Flock Of Dimes – The Life You Save

Flock Of Dimes – The Life You Save (Sub Pop)

Betere albums voor de donkere maand december worden er nauwelijks gemaakt. Flock Of Dimes vult met The Life You Save alle Sinterklaas- en Kerstmismonden. Lekker zwoel richting de jaarwisseling.

Jenn Wasner kennen we van Wye Oak, maar ook solo timmert ze aan de weg met haar Flock Of Dimes. Dit is de derde worp van de singer-songwriter, die er niet alleen voor staat, maar vanuit haar rijke muzikale vriendengroep aan alle kant hulp heeft gekregen om de plaat zo subliem mogelijk te laten klinken.

Vooral op de koptelefoon merk je wat voor precisiewerk het is geweest. Wasner heeft eigenhandig veel producerswerk verricht en ook Nick Sanborn verdient een flink compliment. Dit is niet het eerste werk van Flock Of Dimes waarmee hij zich bemoeit. We kennen Sanborn bovendien als producer van albums van onder meer Tune-Yards en John Cale.

The Life You Save is een plaat waarop het warme stemgeluid van Wasner heerlijk tot zijn recht komt. In gedragen indiefolkliedjes waar we een nummer met een verslavende schoonheid als Not Yet Free even uitpikken. Van een ontroerende schoonheid. Dat geldt overigens voor meer van de songs die zijn ontsproten aan Wasners brein. Pieter Visscher

Glyders – Super Glyde

Het even geduurd maar we hebben een opvolger gevonden voor ex IJsbreker, Stone Shadow van GLYDERS.

Het is het het openingsnummer van het nieuwe album van het rockende echtpaar uit Chicago, Super Glyde. De song bestaat uit drie delen, twee eigenlijk; de instrumentale opening en het eveneens zangloze slot zijn min of meer eender. Het gaat dan ook vooral om het middenstuk dat wel gezongen wordt en dat swingt a la JJ Cale, maar dan overgoten met een psychedelisch sausje en opgediend op een bedje van garagerock. Forever zo heet het jongste album van GLYDERS, die best wel weer eens langs mogen wippen.

Westside Cowboy – Can’t See

En weer schiet Westside Cowboy met scherp.

De tweede single van de tweede EP van de band uit Manchester is een kort en een inderdaad krachtig gitaarliedje. Om zowel aan hun Britse als Amerikaanse invloeden een plek te geven wordt de sound van Westside Cowboy hier en daar wel Britainicana genoemd. EP So Much Country Till We Get There volgt half januari. In die zelfde maand staat Westside Cowboy samen met Geese in Paradiso. Het dubbelconcert is al lang en breed uitverkocht, maar er is een wachtlijst.

Popwarmer: Rosalía – Divinize

Met Divinize laat Rosalía opnieuw horen waarom ze tot de spannendste artiesten van het moment behoort. Het nummer is tegelijk zelfverzekerd én kwetsbaar: ze bezingt haar eigen kracht (“bruise me, I’ll eat my pride”) terwijl ze moeiteloos Engels met Catalaans laat rijmen — iets wat haar alleen al een standbeeld oplevert. Over galopperende percussie en strijkers klinkt ze als een geest die weigert te verdwijnen: levendiger dan ooit, vuriger dan ooit.

Rosalía trekt haar genregrenzen verder open, met subtiele orkestratie, mysterieuze Japanse invloeden en een flow die flirt met rap en flamenco. Divinize is groot, brutaal en toch verfijnd — een typisch Motomami-moment. Kortom: een gedurfd anthem waarmee Rosalía zichzelf opnieuw heilig verklaart.

Martje Serveert nieuwe muziek week 49 2025

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

The Lemon Twigs – I’ve Got A Broken Heart / IJSBREKER
Anne & Laura – L’ écume
Robber Robber – Talkback
Hen Ogledd – Scales will fall
Cliffords – Marsh
Westside Cowboy – Can’t See
Glyders – Super Glyde
Cardinals – Barbed Wire
Bleech 9:3 – Jacky/ BREEKIJZER
Rosalía – Divinize / POPWARMER
Frank Popp Ensemble ft. Paul Weller – Right Before My Eyes / MARTJES SPECIAL

Hen Ogledd – Scales will fall

Met zijn rituele ritme, primitieve begeleiding en mystieke samenzang had Scales will fall van Hen Ogledd goed gepast in Vikings of een andere TV serie die zich afspeelt in de vroege middeleeuwen.

De half rappende zangeres (bard rap noemen ze het zelf) en de avantgardistische trompetsolo die halverwege het 8 minuten durende nummer opduikt, moeten we voor het gemak dan maar even wegdenken. Dit klinkt misschien wat laatdunkend, maar een bijzonderder en ook misschien wel beter en intrigerender nummer dan Scales will fall ga je dit jaar niet meer horen. En misschien volgend jaar ook niet. De band, kunstenaarscollectief eigenlijk heet dus Hen Ogledd. Dat is de oude Bretonse (Keltische) naam voor de grensstreek tussen Noord Engeland en Schotland. Begin volgend jaar verschijnt het derde album van de band die de term Britpop (Britton pop) een geheel nieuwe inhoud geeft.