GARDENS – Shift

ESNS komt er weer aan, het internationale ontdekkingsfestival dat in januari voor de 39ste keer wordt gehouden. Nu al zijn er al 151 acts geboekt. Kortom je mist meer dan je meemaakt.

Daarom proberen wij van te voren alvast wat krenten uit de pap te lichten zodat, je, mocht je naar Groningen afreizen weet waar je moet zijn. Of juist niet. Als je bijvoorbeeld niet van krachtige, donkergetinte post-punky vrouwenpop houdt, moet je niet naar het Oostenrijkse GARDENS gaan.

GARDEN heeft pas haar debuut EP ten doop gehouden, Shift is het titelnummer. Veel meer dan dit kunnen we je nog niet vertellen over de dames en heren. De band is nog te onbekend om veel resultaat op te leveren bij een Google-search en de tekst op Spotify, ‘I’ve cut my tongue more that once, just like you’, is intrigerend, maar niet erg informatief. Hopelijk doet GARDENS goede zaken op ESNS en gaan we meer horen van Laura, Luca, Patrick en Peter.

Arcy Drive – Under The Rug

Nieuwe Arcy Drive single, Under The Rug klinkt zo naturel en organisch dat het lijkt alsof hij live is opgenomen. Wat helemaal zou passen bij een band die debuteerde met een live album.

Arcy Drive is een onbespoten rockkwartet (attic rock) uit NYC dat je zou kunnen kennen van ex IJsbreker, Superbloomer. In de VS doet Arcy Drive het opvallend goed voor een band die zulke ongepolijste muziek maakt. De ruwe randjes passen echter prima bij de rauwe stem van Nick Mateyunas, die duidelijk meent wat hij zingt. Zoals altijd bij Arcy Drive maakt een gitaarsolo het nummer af en houdt ook de ritmesectie zich bepaald niet gedeisd.

Calicos – Daydreaming

Een Europese Americana band moet wel van goede huize komen om niet te worden weggeblazen door ‘the real thing’. Het Belgische Calicos hoeft echter niet bang te zijn om met besmeurd met pek en veren het dorp te worden uitgedragen.

Nieuwe single Daydreaming loopt als een trein die een bergafwaarts gaat. De band heeft de voor het genre noodzakelijke harmonieën en voldoende lef en talent om er een eigen invulling te geven. Zo heeft de keyboard heeft Daydreaming zelfs iets new waverigs. Dat zou best wel eens de invloed kunnen zijn van Haunted Youth met wie Calicos op tournee is geweest. Daydreaming is titelnummer van een nieuwe EP van Calicos, en die is zoals ze in Amerika zeggen, out now!

Preachers of the Pines; a Contemporary Urban Folk Album from Danish Indie Artist Bjarke Ramsing

Bjarke Ramsing’s latest full-length studio album joins a new generation of contemporary folk music, valuing the craft of more complex arrangements and poignant story-telling.

On the 25th of October 2024 Bjarke Ramsing is releasing his fourth studio album Preachers of the Pines. The album is a celebration of music across borders. Bridging a gab between his musical career in Denmark and the Netherlands.

Preachers of the Pines will be available on vinyl and all major streaming sites such as Spotify, Apple Music, Tidal, Youtube, Bandcamp, etc.

The album explores a universe of contemporary urban folk tales. Creating a new line of stories, spun from the well of dreams and make-believes and actual encounters. Preachers of the Pines tell tales of hermit kings, magical islands, roaring seas, open roads, fuelled worlds, dancing fools, crippled religions, failures and transformation. And dives into an array of good intentions gone astray.

The album is on one side just a classical acoustic folk album. But also pushes the envelope and morphs from beautiful harmonious folk ballads to jazzy instrumentals, over pumping rock ballads and further dwells into a long patchwork of roaring, gritty and droney explosion. That more makes one think of what stoner rock would have sounded like had it been played on acoustic instruments.

As a base the album features Bjarke’s Dutch quartet with Teun van Langen on double bass, Floris Venema on drums and Annelies Jonkers on violin. On harmonies the album is supported by Dutch Ruud Fieten and Romee Cooler from Holi Fools and Ari Bombari from Legiana. From Denmark the album features Lasse and Mikkel Krammer from Bare Orchestra on backing vocals and mandolin. And to tie it all together Simon Krindel on grand piano and keys.

Besides some local recording sessions in Denmark, the album was largely recorded and mixed in Bjarke’s own small studio in Arnhem (NL). Mastering was done by Wytse Gerichhausen from White Sea Studio. And the artwork of the record was created by Mirka Farabegoli who sought inspiration in the lyrics and by diving into the bizarre history of ornamental hermits.

Cleopatrick – HAMMER

Dat Cleopatrick regelmatig op Pinguin On The Rocks te horen is geeft wel aan dat het hier een band betreft uit het hardere rocksegment.

Maar de band, duo feitelijk uit Canada is zeker geen gewone rockband. Ze kijken graag over genregrenzen heen en aarzelen ook niet om waar nodig wat gas terug te nemen. Zoals bijvoorbeeld op nieuwe single HAMMER waar het duo een mooi contrast neerzet tussen schurende gitaren en ietwat bedrukte zang. De bas speelt een mooie rol in HAMMER en waar je misschien een gitaarsolo verwacht hoor je iets wat nog het meest klinkt als een loszittend contact. HAMMER is de eerste single van het tweede album van Luke Grunz en Ian Fraser. Daarover later meer.

The Horrors – Trial By Fire

Ook liedje twee van het soort van comeback-album van The Horrors mag niet op onze playlist ontbreken.

Net als The Silence That Remains is Trial By Fire een midtempo rocktrack in gothic style. Maar waar de eerste single van Night Life nog wel iets melancholiek’s heeft, is Trail By Fire eerder dreigend, duister, spookachtig alsof Faris Badwan is overgelopen naar The Dark Side. Hij klinkt androgyn op Trail wat vergelijkingen oproept met Bowie ten tijde van Ziggy. Het is dan ook geen toeval dat Trail By Fire op Halloween is uitgekomen. Het nieuwe album wordt in maart volgend jaar verwacht.

Bryan’s Magic Tears – Stalker

Een maand of wat terug scoorde Bryan’s Magic Tears een IJsbreker met Stream Roller, dat nu om mysterieuze reden verdwenen is van Spotify. Op Youtube staat het nog wel. Maar goed.

Bryan die eigenlijk geen Bryan heet, maar Benjamin heeft een nieuwe uit, die weer behoorlijk goed is. Ook Stalker is dansbaar, maar minder gemodelleerd op de madschester-sound van Stone Roses en Happy Mondays dan Stream Roller. Wat vooral imponeert aan de nieuwe single van de band uit Parijs is de volvette gitaarsound. Blijkbaar zijn ze daar zelf ook trots op want – zeg maar – part II van Stalker is een en al gitaar.

Stalker komt op het nieuwe album van BMT, Smoke and Mirrors. Als het goed is staat Stream Roller daar ook op, maar helemaal zeker weten we dat dus niet.

Martje Serveert nieuwe muziek week 46 2024

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Getdown Services – Dog Dribble / IJSBREKER
  2. Cleopatrick – HAMMER
  3. Arcy Drive – Under The Rug
  4. The Horrors – Trial By Fire
  5. LCD Soundsystem – x-ray eyes
  6. The Cure – All I Ever Am
  7. Oracle Sisters – Alouette
  8. Calicos – Daydreaming
  9. The Amazons – Pitch Black / BREEKIJZER
  10. Luvcat – Dinner @Brasserie Zédel / POPWARMER
  11. Mk.Gee – ROCKMAN / MARTJES < 3

The Cure – All I Ever Am

The Cure heeft een wonder verricht met hun nieuwe album. Songs Of A Lost World is namelijk veel en veel beter dan je mag verwachten van een band die al zo lang meedraait als Robert Smith & co.

Alleen de Hele Groten presteren het om zichzelf telkens weer te overtreffen. Het gros van de muziekmakers is veroordeeld te teren op successen die ze aan het begin van hun carrière behaalden. The Cure dus niet. We draaien al twee tracks van het nieuwe Cure album, de singles Alone en A Fragile Thing en daar kan makkelijk nog een nummer bij. Dat is All I Ever Am geworden, vanwege zijn heerlijke en ook lekker lange intro, en de zang van Robert Smith op wie de jaren maar geen vat lijken te krijgen. Maar vooral omdat het een prima voorbeeld is van de magie van The Cure, al bijna 50 jaar lang een licht in de duisternis.

Elbow – Adriana Again

Met Audio Vertigo logenstrafte Elbow iedereen die meende dat de band was ingeslapen. Nieuwe single Adriana Again laat horen dat de band nog steeds de geest heeft.

Frontman Guy Garvey omschrijft het nummer als ‘sabbathy’, een verwijzing naar Black Sabbath. Vrees niet, Elbow is niet plots op de metal tour gegaan, maar je begrijpt wel wat hij bedoeld. Een bas-riff domineert, de gitaren zijn geslepen en Adriana Again heeft een dreigende drive die geen moment verslapt. Garvey zei ook dat er een nieuwe EP aankomt, begin volgend jaar. Die omschrijft hij als ‘garage-rock’. Dat lijkt dus niet om restopnamen te gaan van de sessies voor het Audio Vertigo album, maar om nieuw werk en (weer) een nieuwe richting. Elbow heeft het duidelijk op de heupen, heerlijk.