Na een korte reünie met zus Julia pikt Angus Stone de draad weer op van zijn dubbelleven als DOPE LEMON.
Golden Wolf, de eerste single van wat hopelijk een nieuw (vijfde) album wordt van Stone’s alter ego is een zacht, maar nadrukkelijk rockende song met een beschouwende tekst over het hiernamaals en wat je eventueel mee zou willen nemen daarnaar toe. Om de een of andere reden denkt Angus aan een Golden Wolf. De nieuwe single van DOPE LEMON lijkt overigens niet niet op The War On Drugs.
Hoewel geen hardrockband is Good Morning zeker ook geen soft rockband. De technisch juiste benaming van het door het Australische duo beoefende genre is slacker-rock. Softrock is wat landgenoten als The Little River Band maakten. Er zullen weinig tot geen fans van die band zijn die een grofkorrelige song als Soft Rock Band weten weten te waarderen.
Liam Parsons en Stefan Blair houden er wel van om hun fans op het verkeerde been te zetten. Hun eerder dit jaar verschenen, zesde album van Good Morning, een dubbelaar heet Seven. En ondanks de bandnaam maken ze eerder nacht dan dagmuziek. Soft Rock Band is losgelaten om reclame te maken voor de release van alweer een nieuwe langspeler, hun zevende dus en de tweede dit jaar, The Accident. In lekker luie en lekker lange (8 minuut plus) Soft Rock Band maakt de zanger op gelaten toon de balans op van zijn leven.
‘Oh and once I was a Christian, but I prayed it away
And I guess that I was straight once, right before I was gay’.
Nieuwe Marathon single, Out Of Depth begint als een ietwat bozige postpunkrock track, so far niks nieuws.
Maar na tweeënhalve minuut wordt er overgeschakeld naar een andere stijl, een die je misschien nog wel het best kan omschrijven als psychedelisch. En zo blijft het tot het plotselinge en ook wat snelle slot. Psychedelische punk is dat een ding? Van ons had Out Of Depth trouwens nog wel even mogen doorgaan. Maar nummers van zes zeven, minuten zijn mogelijk toch net iets te gortig voor een band met een punk attitude.
Benieuwd wat de Amsterdammers nog meer voor verrassingen voor ons in petto hebben op hun debuutalbum. Ze geven wel alvast antwoord op de 3 TO KNOW. En, in april weten we muzikaal meer.
Josh Tillman and the Accidental Dose is misschien wel het sterkste nummer van het nieuwe album van Josh Tillman a.k.a. Father John Misty. En dat zegt wel wat, want Mahashmashana kent weing zwakke plekken.
Zoals de titel van Father John Misty‘s nieuwste single al suggereert, is de tekst autobiografisch. Hij bezingt die keer dat zijn alter ego per ongeluk een dosis LSD (acid) consumeerde. Tenminste dat menen we te kunnen opmaken uit de tekst. Ook omdat er halogene middelen in het spel zijn is Tillman’s verhaal alles behalve eenduidig. Een psychedelische track is Josh Tillman and the Accidental Dose dan weer niet, op een paar dingetjes na; de spacey gitaar, maar vooral de onheilspellende cello’s die na eerst een paar keer te hebben ingebroken uiteindelijk het hele nummer kapen. Boeiend van begin tot eind.
Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.
Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:
Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!
Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Kay van Marathon, die met Out of Depth hun debuutalbum aankondigen.
Video door Junn Photography
Michael Kiwanuka is een hybride artiest. Het is verleidelijk om hem onder het kopje singer-songwriter in te delen, maar dan doe je onrecht aan zijn soul, pop en rock-kanten.
Op Lowdown laat de muzikale Brit horen ook een psychedelische inborst te hebben, met name het instrumentale deel ii had makkelijk van Pink Floyd kunnen zijn. Of iets preciezer van voormalig Floyd gitarist David Gilmour. Michael’s zang doet daarentegen weer een beetje denken aan Damon Albarn van Blur. Kortom met Michael Kiwanuka kan je alle kanten op, maar altijd de goede. Lowdown parts i & ii staan als twee losse delen op het door Danger Mouse (Gnarls Barkley/Broken Bells) en Inflo (Sault) geproduceerde Small Changes album. Wij hebben ze aan elkaar geplakt voor optimaal effect.
Concerten: 24/2 Amare/Den Haag. 26/2 AFAS/Amsterdam
Bij de vorige single van Fleur constateerden we al een omslag, van fluistermeisje naar rockchick. Die ontwikkeling wordt op haar nieuwe album doorgezet.
De voertaal is en blijft Frans, maar de muzikale stijl is Angelsaksisch. File Sauvage (wilde meid) is het titelnummer van disque numero trois van Floor ‘Fleur‘ Henkelman. Werkte Fleur op haar vorige albums met leden van The Kik, meesters in de pastiche, haar nieuwe album maakte ze met Mark Ten Hoor die componeerde en produceerde. Mark uit Meppel heeft een punkverleden en dat hoor je, maar zijn muzikale hart ligt in de sixties en dat hoor je nog veel meer. Samen hebben Fleur en Mark een sterk album gemaakt waarvan het titelnummer een uitstekend uithangbord is.
The Smashing Pumpkins – Aghori Mhori Mei (Martha’s/Mattan)
Aghori Mhori Mei, het reeds in augustus digitaal verschenen album van The Smashing Pumpkins is nu ook op vinyl en cd verkrijgbaar en ja, het blijft veel lekkerder, zo’n plaat in je klauwen. Aghori Mhori Mei is geschreven in de geest van meesterwerk Siamese Dream (1993), zonder voor een replicagevoel te willen zorgen, heeft Billy Corgan laten optekenen. Nou en óf dat is gelukt. Aghori Mhori Mei is een wonderbaarlijke, glorieuze zegetocht.
Het heilige vuur is terug, het venijn, de vitaliteit, de vreugde. Hoe we The Smashing Pumpkins willen horen! Loodzware riffs, spelend met prog, metal, pop en grunge en een Billy Corgan in topvorm. Evenals Jimmy Chamberlin, voorgoed van de drugs af en drummend met de furie die we herkennen uit de jaren 90. En dan oudgediende James Iha, die er ook vanaf 1988 al bij is, met enkele onderbrekingen, gelijk Chamberlin. Iha speelt subliem gitaar, nog altijd, zoals we van hem gewend zijn. Corgan horen we ook op bas en synthesizers.
Met een kleine zeven minuten is het met opener Edin meteen raak. Klassieke Pumpkins, niet onderdoend voor werk van Siamese Dream en waarin we ook Gish horen nagalmen. Een emotioneel geladen nummer met loodzware metalriffs en Corgan ouderwets op dreef. Track twee Pentagrams is wat symfonischer, maar de toon is wel gezet. Het door synthesizers gedragen Pentecost is een van de rustpunten op het album. Gevolgd door het ouderwets beukende, doch zó melodieuze, vintage Pumpkins, War Dreams Of Itself.
Aghori Mhori Mei is een rockalbum geworden waar we eigenlijk niet meer op durfden te hopen. Een plaat waarmee alle criticasters van de laatste decennia behoorlijk stevig de mond wordt gesnoerd. Ook die van ondergetekende. Dank! Yeah, they’re back! Wat een gelukzaligheid! Pieter Visscher
De Belgische popster Stromae laat na ruim 2,5 jaar van zich horen met nieuwe muziek. En het gaat hopelijk dus ook weer wat beter met Paul Van Haver, in 2023 was hij genoodzaakt zijn tournee te stoppen vanwege mentale problemen. Over de nieuwe single dan; het nummer ‘Ma meilleure ennemie’ is een krachtig, universeel duet met de Franse zangeres Pomme, voor de soundtrack van de Netflixserie ‘Arcane’. We horen wat hiphopinvloeden en elektronische dansmuziek. Veel meer Stromae stijl dus dan Pomme die het Franse chanson vaak in een modern jasje steekt. Of dit de voorbode is van meer nieuw materiaal van Stromae is onduidelijk, maar de Brusselaar is uitgerekend deze week na ruim een jaar weer in het openbaar verschenen. Op de soundtrack van de serie staat ook muziek van onder meer Linkin Park, Twenty One Pilots en Imagine Dragons.
