Category: Recensies

Geese – 100 Horses

Ook deze Geese single komt met de waarschuwing dat hij alleen geschikt is voor avontuurlijke luisteraars.

Geese houdt zich namelijk niet aan muzikale conventies als tonaliteit, timing en compositie. Desondanks heeft de Amerikaanse band opvallend veel luisteraars. 100 Horses is derde single van het derde album van de band uit New York. De eerste Taxes draaien we met mondjesmaat, de tweede Trinidad hebben we wijselijk overgeslagen. Met 100 Horses willen we het toch weer proberen. De nieuwe single lijkt bedoeld om op te dansen. Je zou het zelfs funky kunnen noemen. Dan moet je niet denken aan James Brown maar aan de neurotische dansmuziek van No Wavers als The Contortions, de Britse pillenrock van Primal Scream of de meer recente postrock van Black Midi. Dit om je een indruk te geven, maar Geese gaat vooral zijn eigen gang. Album 3 heet Getting Killed en komt uit op 26/9.

Concert: Paradiso 17 maart 2026

Claw Boys Claw – Daydream

Op Daydream treffen we de Claw Boys in een ietwat meditatieve bui.

Een ballad willen we de derde single van het afscheidsalbum niet noemen, maar het tempo ligt lager dan gemiddeld bij de Amsterdams noise-rockers. Daydream is zelfs een beetje hippie-achtig. In die zin dat de tekst geïnspireerd lijkt door een psychedelische ervaring. De surfgitaar geeft Daydream een zomerse afdronk. Fly, het allerlaatste album ooit van Claw Boys Claw komt volgende week uit. De band doet nog een paar optredens o.a. op Appelpop  en dan valt het doek definitief voor een van de beste bands die ooit uit Hollandse aarde zijn ontsproten.

Bright Eyes – Dyslexic Palindrome

Na het grappige 1st World Blues komt Bright Eyes nu met een song die meer ligt in de lijn van de band zoals we die al zolang kennen en waarderen.

Dyslexic Palindrome, een duet van Conor Oberst met Alynda Segar van Hurray For The Riff Raff is een Americana ballad, inclusief pedal steel over het onvermogen bepaalde gevoelens onder woorden te brengen. Denken we. Beide nieuwe nummers komen eind deze maand op een EP, of mini album, want 8 nummers. Die heet Kids Table.

zZz – Hey Hey

zZz is terug van toch al gauw zo’n tien jaar weggeweest.

Hey Hey is een leuke, dopey single vol retro orgel, in galmbad gedompelde zang en een beat waar een mens vrolijk van wordt. Wilde het duo in het verleden nog wel eens gejaagd en duister overkomen, Hey Hey is een onvervalst feestnummer. En het blijft niet bij deze ene single. Er ligt een album in het verschiet met de veelbelovende titel Konnichiwa* – Gutemorgen- Money Money. Als het een beetje meezit gaan Björn en Daan ook weer touren.

*goedemorgen in het Japans.

Spoon – Guess I’m Falling In Love

Best wel onverwachts zijn er deze week twee nieuwe nummers verschenen van Spoon.

Guess I’m Falling In Love lijkt de b-kant te zijn van Chateau Blues, maar wij vinden het de betere track. Beide song zijn bedoeld voor het nieuwe album dat de Texanen momenteel aan het opnemen zijn. Iemand had echter het heldere idee om ze gewoon alvast vrij te geven, want waarom niet? Guess I’m Falling In Love is klassieke Spoon; een spannende krautrock-beat, een metalic gitaarriff en fijne, doorleefde zang van Britt Daniels. De organische productie van van de band zelf met Justin Meldal-Johnsen, die we ook kennen van zijn arbeid met o.a. Nine Inch Nails, St Vincent en Wolf Alice. Over dat nieuwe Spoon album is nog niet meer bekend dan dat het hun elfde wordt.

Anna von Hauswolff, Iggy Pop – The Whole Woman

Anna Michaela Ebba Electra von Hauswolff is een Zweedse zangeres/componist/instrumentalist die in bepaalde kringen bekendheid geniet als maakster van een vijftal albums in een stijl die wel ‘neoclassical darkwave’ wordt genoemd.

Ze zingt haar theatrale liederen met een stem waarvan je moet houden. Het heeft dus diverse redenen dat je Anna hier nog nooit eerder hebt gehoord. Maar nu ze Iggy Pop, een verklaard fan van de Zweedse sirene, heeft weten te strikken voor een duet-achtige song willen we toch eens een poging wagen. The Whole Woman klinkt alsof het is opgenomen in een Gotische kathedraal. Of beter in de graftombe van een Gotische kathedraal. Die donkere galm past perfect bij Iggy doorleefde stem. Iggy’s krassende bas vormt een mooi contrast met Anna’s meisjes sopraan. Het tempo van The Whole Woman is dat van een dodenmars. De instrumentatie bestaat uit een omfloerste trom, een gedempt kerkorgel en wat dolende strijkers. Meer vorm dan inhoud misschien, maar best bijzonder om een paar keer te horen. Anna’s 6e heet ICONOCLASTS en kan je tegemoet zien op 31 oktober.

The Beths – Straight Line Was A Lie

Het leven valt Beths zangeres en tekstschrijver Elizabeth Stokes soms zwaar. Veel van haar songs gaan daarover.

Soms hoor je aan het tempo en de melodie van de songs al dat de tekst serieus is. Maar Beth schrijft ook nummers die je als luisteraar op het verkeerde been zetten. Straight Line Was A Lie is er zo een, oppervlakkig gezien is het een en al vrolijkheid, frisse vrouwenpowerpop gebracht met positieve energie door de band uit Nieuw Zeeland. Maar kras je een beetje in de toplaag dan ontdek je al gauw dat er iets wringt. Beth zou graag willen dat er iets van het succes van haar band door zou druppelen in haar persoonlijke leven. Het is een variatie https://www.facebook.com/thebethsnzop het idee dat geld niet gelukkig maakt, succes dus ook niet. Uit de optimistische melodie zou je kunnen opmaken dat ze de hoop nog niet helemaal heeft opgegeven.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio augustus 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van augustus 2025:

  • Alex G – Headlights
  • Amaarae – BLACK STAR
  • Bicep – TAKKUUK
  • CMAT – EURO-COUNTRY
  • Deftones – private music
  • Earl Sweatshirt – Live Laugh Love
  • Hayley Williams – Ego Death At A Bachelorette Party
  • Luke Haines & Peter Buck – Going Down To The River… To Blow My Mind
  • Margo Price – Hard Headed Woman
  • Phantom Spell – Heather & Hearth
  • Royel Otis – hickey
  • SMIB – Eendraght Maeckt Maght

Sir Chloe – Kiss

Kiss is het derde liedje van het nieuwe album van Sir Chloe dat we oppikken.

En hoewel Forgiving en Passenger best okay zijn verbleken ze bij Kiss. En wel hierom. Kiss is een neo-grunge song met Sir Chloe, de nom de plume van Dana Foote op haar vamp-erigst. De gruizige begeleiding loopt in de pas met haar sarcastische zang. De boodschap van Kiss laat weinig aan duidelijkheid te wensen over, I Don’t Want Love I Want Revenge! Op haar debuutalbum kon Sir Chloe al scherp uit de hoek komen, op ‘Swallow Like A Knife’ gaan alle remmen los. Ze heeft duidelijk een appeltje of twee te schillen. Je zou haar een happy liefdesleven toewensen, maar nu nog even niet.

Joyce Manor – All My Friends Are Depressed

All My Friends Are Depressed is niet het eerste nummer van Joyce Manor dat klinkt als The Smiths. Maar met zo’n titel ben je toch geneigd te denken dat het hier om een parodie gaat.

Joyce Manor zanger Barry Johnson schreef de songtekst echter niet met Morrissey in gedachte, maar Lana Del Rey. Het resultaat is een song die geinig is  maar ook goed. Ironische strofes als I Was Ashamed And I Was Wrong/ Hit The Bong Wrote tekenen de toon van het nummer. Als je niet weet wat een bong is ben je waarschijnlijk geen doelgroep. Het lied over de gedeprimeerde vriendenkring van Joyce Manor is het eerste nieuwe nummer van de (emo) band uit Californië sinds 2022.