Category: Recensies

zzzahara – In Your Head

Onze eerste date met zzzahara is een fuzzy gitaarliedje in het momenteel zeer gangbare dreampop idioom.

Zahara Jamie uit L.A. schreef In Your Head met Alex Craig, voormalig gitarist van Ducktails, die tegenwoordig aardig aan de weg timmert als producer (Jelani Aryeh o.a.). Craig bedacht en speelt de potente gitaarriff waaraan In Your Head is opgehangen. De single staat op het nieuwe album van zzzahara die (niet hoorbare) Mexicaanse en Filipijnse roots heeft. Dat album, haar 4e al heet Spiral Your Way Out en is gewoon uit.

Σtella – Adagio

Met het draaien van Adagio van Σtella nemen alvast een voorschot op de lente. De nieuwe single van de Griekse zangeres is een happy/sad liedje dat doet verlangen naar de eerste warme zonnestralen van het jaar.

Stella Chronopoulou zingt in het Engels zodat we kunnen horen waar ze het over heeft; paradijselijke liefde. Adagio is Italiaans voor gemakkelijk. In de muziek staat de term voor rustig of langzaam. Langzaam is het percussie rijke Adagio niet, wel rustgevend als een warm en welkom mediterraan briesje. Op 4 april komt Σtella‘s nieuwe album uit met daarop ook twee Griekstalige liedjes en een 27 minuten durende meditatie over liefde en verlangen.  

Squid – Building 650

De zang is nog wat ongepolijst, maar verder schuift het Britse Squid steeds verder richting neo-symfo of post-prog.

Die laatste term hebben we zelf verzonnen in een poging om aan te geven dat de muzikanten van Squid de muzikale uitdaging zoeken. Nu heeft Squid toch al nooit de makkelijkste weg gekozen, maar nieuwe single Building 650 is een en al tempowisseling en komt ook nog eens met een aparte vioolpartij. Ook valt op dat de zang minder agressief is dan op vorige uitingen. Mellow is Building 650 ook weer niet, daarvoor gebeurt er te veel. Boeiend is het allemaal wel. We zijn dan ook erg benieuwd naar album 3, Cowards (‘this album is about evil’) dat op 2 februari wordt uitgebracht door Warp Records.

Divorce – Pill

Excuses dat we je zo doodgooien met releases van Divorce. Na Pill zullen we er mee (waarschijnlijk) ophouden. De vuistregel is om niet meer dan drie singles te draaien van een album. En Pill is dus de derde vooruitgestuurde smaakmaker van het debuutalbum van Divorce uit Nottingham, Drive To Goldhammer.

Pill is misschien wel de meest ambitieuze song van Divorce tot nu toe. En dat zegt wel wat. De band stopt in een gemiddeld liedje meer ideeën dan menig vakbroeder/zuster in een heel album. Pill valt in een aantal delen uiteen, van een Talking Heads achtig beginstuk tot een unisono door Tiger Cohen-Towell en Felix MacKezie-Barrow gezongen luisterliedje. Daar tussen zitten nog een metal-achtige gitaarbreak en een verstilde piano ballad. Zo op papier lijkt Pill een allegaartje, maar Divorce laat het werken. En waarover zingen ze? Liefde, lust en andere zaken van belang. Album volgt begin maart.

Min Taka – eYeSiGht

Popronde, Le Guess Who, ESNS, Paradiso Singles Club: zeggen dat het goed gaat met Min Taka is bijna een understatement.

Min Taka (= een mythische, verloren planeet) is de naam van de band /project van een Turkse zangeres-songwriter Yasemin Koyuncu. Ze is geboren en getogen in Istanboel, maar woont en studeert tegenwoordig in Rotterdam. Tot voor kort zong Yasmine vooral in haar moerstaal, maar haar nieuwe single is in het Engels. EyeSiGht is een sprookjesachtig neo-hippie liedje met (vintage) drumcomputer, engelenzang en een dwarsfluitsolo. Min Taka heeft al aardig wat uitgebracht. Wat opvalt is hoe veelzijdig ze is, maar ook de constant hoge kwaliteit. Heel soms schemert haar Turkse achtergrond door, maar Min Tika toont zich vooral een muzikale kosmopoliet voor wie over niet al te lange tijd ook Nederland te klein zal zijn.

Popwarmer: Hiqpy – Something

Een paar jaartjes geleden speelde de Amsterdamse band Hiqpy nog op onze Pinguin Radio Showcases tijdens ESNS. Vorig jaar stonden ze met een flinke buzz al vroeg op de avond op Noorderslag en dit jaar krijgt het viertal een welverdiende prominentere plek. De band rondom zangeres Abir Hamam heeft live een enorme reputatie opgebouwd. Dat zorgde zelfs ervoor dat Hiqpy al vorige maand in de Snob 2000 stond met een liveversie vanuit Slachthuis van Something. Nu is Something dan eindelijk officieel uit. De krachtige stem van Abir blijft ook in de studioversie helemaal overeind. Live klinkt Hiqpy wat grungier dan op plaat. Something begint wat dromig en poppy, maar op het eind zit er toch een flinke (classic)rockclimax in. Hiqpy is hét Nederlandse antwoord op Wolf Alice en heeft grootse ambities. Daarvoor is topproducer Danton Supple (van o.a. Coldplay) aangetrokken.

De Toegift – Yparxi

Yparxi is Grieks voor Het Bestaan. De zangeres van de nieuwe single van De Toegift is de van Kreta afkomstige Carmela Michailidis, die we hier ook fluit horen spelen.

Haar stem en die fluit zijn belangrijke elementen van Yparxdi, maar het puntje op de i is een of ander elektronische instrument, dat maar heel even in beeld is maar opvalt omdat het zo’n wonderlijk geluid produceert. Voor wie geen Grieks verstaat, Carmela treedt in het voetspoor van haar verre voorvaderen met een filosofische tekst over de relatie tussen het verleden en het nu.

De nieuwe single van De Toegift is misschien wat rimpellozer dan je van ons gewend bent, maar we vinden hem te bijzonder om er niks mee te doen. Op februari komt album 2 uit van De Toegift, onder de intrigerende titel, ‘kleine auto, grote hot wheel’.

13 feb – PaRaDox, Tilburg 22 feb – Paradiso, Amsterdam

15 feb – EKKO, Utrecht 27 feb – Rotown, Rotterdam

20 feb – Merleyn, Nijmegen 04 apr – Vegafabriek, Nijmegen

21 feb – Der Aa-Theater, Gronin 08 apr – AMOR, Antwerpen

Benjamin Booker – SAME KIND OF LONELY

Zeven jaar is Benjamin Booker uit de running geweest. Een van de redenen dat hij zo’n lange pauze heeft ingelast is een bijna doodservaring. Ben kwam tijdens een fietstocht in New Orleans midden in een vuurgevecht terecht.

Hij kwam met de schrik vrij, maar voelde wel de behoefte om eens goed na te denken over de zin des levens. Hij liet de muziek even voor wat die is en ging dingen doen als skaten in L.A. Maar ook muzikantenbloed kruipt waar het niet gaan kan dus begonnen er nieuwe nummers op te borrelen. Die testte hij in kleine clubs in het zelfde Los Angeles. Inspiratie haalde hij dit keer bij rapcrew Mob Deep en shoegazepioniers The Jesus and Mary Chain.

Dubbel B produceerde zijn nieuwe album samen met hip hop producer Kenny Segal. Single SAME KIND OF LONELY, dat nog het meeste wegheeft van een delta bluessong in grunge stijl is anders, maar ook niet weer heel dan doorbraakhit, Violent Shiver uit 2014. We herkennen dezelfde bevlogen muzikant. Lower verschijnt op 24 januari.

MICH – Roman Soldiers

Met een vierde album op komst kun je MICH nauwelijks meer een hobbyproject noemen, al is de band niet de belangrijkste bezigheid van de muzikanten.

De opvolger van Nuts heet CHAIR. Een releasedatum is er nog niet, maar al wel een aanlokkelijke eerste single. Die laat een verdere perfectionering horen van het neo-new wave geluid waarmee MICH furore maakte. Roman Soldiers is poppy en dansbaar en bijzonder mooi gemaakt. De hoofdingrediënten zijn een superieure gitaarriedel, een sfeervolle vintage synthesizer en niet op de laatste plaats de zachte, melancholieke samenzang van Sofie Winterson en Bastiaan Bosma. Die zang contrasteert mooi met het vlotte tempo van de song. ‘Sad pop meets happy wave’ noemen ze hun muziek zelf en dat is precies wat het is.

Mogwai – Fanzine Made Of Flesh

Het Schotse Mogwai heet van de postrock te zijn, dwz dat de band geen rekening houdt met aan het rockgenre verbonden conventies als een logische opbouw, welgeplaatste solo’s en pakkende refreinen.

Fans van het oude Mogwai -de band bestaat 25 jaar-  zullen dan ook verrast worden door nieuwe single Fanzine Made Of Flesh, want Mogwai op zijn aller toegankelijkst. Je kunt zelfs meezingen! Als de tekst verstaanbaar zou zijn dan, want dat is hij namelijk niet echt. Naast een behoorlijk refrein heeft Fanzine Made Of Flesh zelfs iets van een hook, een aanknopingspunt in de vorm van een vrolijk huppelende synthesizer. Mogwai goes King Gizzard, soort van.

Vrees niet fans, Mogwai op standje pop is nog lang niet poppy genoeg voor de reguliere hitparade, maar een underground hit mogen we zeker niet uitsluiten.

Het door John Congleton (St Vincent/The War On Drugs/ Sigur Ros e.a.) geproduceerde The Bad Fire (album 11e) verschijnt eind deze maand.