Recensies Archieven - Pinguin Radio

RICEWINE – Uncut

Over RICEWINE is nog niet veel meer te vinden dan dat het een lo-fo indie slacker zou zijn.

Het handjevol sites dat melding maakt van de release van Uncut praat elkaar na. Wij zijn zo eigenwijs om Talae Rodden -zoals zijn echte naam luidt- anders te willen typeren. Uncut is namelijk geen lo-fi productie. De akoestische gitaar klinkt helder en de zang zou goed verstaanbaar zijn als Roden wat beter zou articuleren. Ook de ‘hook’ van het nummer; een geluid dat het midden houdt tussen een misthoorn en een buitenaard signaal is luid en duidelijk. Daarnaast klinkt RICEWINE eerder als een Lou Reed adept dan muzikale familie van Mac Demarco of landgenoot Courtney Barnett. Okay, een beetje als Courtney klinkt hij wel. Roden maakt al een kleine tien jaar muziek als RICEWINE. Vier albums staan er online plus nog wat los grut. Een paar jaar terug had hij een mega hit ‘down under’ met Summer Spent, een song die weinig lijkt op zijn nieuwe single, behalve dan het ook een relaxed liedje is. Wat dat betreft is dat slacker niet helemaal uit de lucht gegrepen.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio april 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van april 2025:

Bon Iver – SABLE, fABLE
DJ Koze – Music Can Hear Us
Elton John – Who Believes In Angels?
I Am Oak – Time Drifts
Julien Baker – Send A Prayer My Way
MICH – Chair
The Ex – If Your Mirror Breaks

Portugal The Man – V.I.S.

Na super mega giga hit Feel It Still heeft Portugal. The Man meerdere pogingen gedaan om dat succes te evenaren. Niet geheel tevergeefs, maar de flirt met het kapitaal ging kostte de band wel veel oude fans en de nieuwe bleken niet erg trouw.

Met V.I.S. keert Portugal. The Man terug naar indie-land. De nieuwe single is een aardse, door gitaren gedragen rocksong waarin je maar met moeite de hitmachine van een paar jaar terug kan herkennen. Zo horen we de kopstem die de hits typeerde alleen in de koortjes. V.I.S. heeft ook maar drie componisten i.p.v. elf zoals in bij Feel It Still. We mogen niet uitsluiten dat we ons blij maken met een kruimel en dat de rest van het nieuwe album weer meer op The Bee Gees lijkt dat zoals hier op Pixies, maar deze nemen ze ons niet meer af.

Arcade Fire – Pink Elephants

Pink Elephants is het titelnummer van het nieuwe album van de band van het echtpaar Butler.

De titel verwijst naar wat sommige drinkers menen waar te nemen tijdens hun alcoholroes ook wel delirium tremens genoemd. Of we daar iets achter moeten zoeken laten we graag aan experts over. Pink Elephant is een kwetsbare ballad die wat zang betreft wel wat aan Neil Young doet denken. De begeleiding blijft zeker voor Arcade Fire vrij bescheiden. ‘Take Your Mind Off Me’ zingt Win en we weten allemaal waar hij het over heeft. Live zal Pink Elephants vast in een bombastische jasje worden gehesen, maar het is bijzonder om Arcade Fire eens ‘naakt’ te horen.

Model/Actriz – Diva

Er hangt een synthipop revival in de lucht en het zo zou maar kunnen dat Model/Actriz een van de aanjagers wordt.

De band uit Brooklyn via Boston representeert de industriële tak van de digitale rock stroming. Vaak zijn hun songs nogal opgefokt en uneasy listening, maar met Diva kunnen we wel wat. Frontpersoon Cole Haden zingt over zijn homo-erotische avonturen tijdens een tourtje door West-Europa. Uiteraard werd ook Amsterdam aangedaan. Voor een band die meestal de duistere kanten van de samenleving belicht is Diva bijna lichtvoetig, bijna. Maar dus niet helemaal. Album 2 van Model/Actriz heet Pirouette en is nu uit.

Levi Boon – The Risk

Levi Boon is een naar folk leunende singer-songwriter uit Utrecht. Ze heeft via een voordekunst campagne genoeg fondsen binnengeharkt om een debuutalbum op te nemen.

Daarvan beginnen nu de eerste singles binnen te druppelen. En wow wat een fijne stem heeft ze en wat een mooie songs schrijft ze! Dat wisten we natuurlijk al van oudere nummers, maar de nieuwe songs met voorop het soepele en melodieuze The Risk hebben een elegantie die eerder wel werd gesuggereerd maar nu tot volle wasdom is gekomen. Wat de songs en stijl van Levi Boon kenmerkt is rust. Haar op akoestisch gitaar of piano geschreven liedjes ontvouwen zich op een natuurlijke, organische wijze. Dat geeft haar muziek een geruststellende, bijna helende werking. Chapeau ook voor de productie van Victor van Woudenberg die Levi in een intiem decor heeft geplaatst waarin ze helemaal zichzelf kan zijn.

Bria Salmena – Big Dog

Bria Salmena – Big Dog (Sub Pop)

Mijn hemel, wat is See’er een verrukkelijke track. Te vinden op het debuutalbum van Bria Salmena, bekend als zangeres van de Canadese postpunkformatie Frigs. Ze heeft voor dit nummer Lee Ranaldo gestrikt als gitarist, de Amerikaan die toch al niet stil is blijven zitten na het uiteenvallen van Sonic Youth.

See’er is een van de twaalf interessante nummers op Big Dog, een indierockplaat waarop alles is geschreven door Salmena én Duncan Hay Jennings, die we ook kennen van het eerdergenoemde Frigs. Het frappante is dat de bassist van Frigs, Lucas Savatti, ook bas speelt op Big Dog, waardoor we inmiddels op drie van de vier bandleden zitten. Slechts drummer Kris Bowering van Frigs is niet van de partij op dit bijzonder smakelijke album, dat wat minder rauw klinkt dan het werk van Frigs.

Schitterend is de modulaire synthesizer van Graham Walsh, die van Stretch The Struggle een onweerstaanbaar lekker, opzwepend liedje maakt, waarin de regie op een bepaald moment wordt overgenomen door de gitaar, met die synth naar de achtergrond verdrongen. Walsh kennen we van zijn band Holy F**k en zijn werk voor onder meer METZ en VietCong/Preoccupations.

Lekkerste song en ook ruigste is Rags, waarin we de meeste raakvlakken herkennen met Frigs. Zo is Big Dog al met al een plaat waarop alleen winnaars zijn te vinden. Extra vermelding voor fotograaf Matthew Tammaro wiens portret van Salmena aan de binnenzijde van de kartonnen cd-hoes ook alle aandacht verdient. Pieter Visscher

Live Review: Stereophonics @ AFAS Live

Live Review: Stereophonics @ AFAS Live, Amsterdam
30 april 2025
Tekst: Willem Kamps

Oasis, daar moest ik aan denken bij het openingsnummer afgelopen woensdag in de Black Box van Afas Live. Hun stadionrock met dat temerige zingen van enfant terrible Liam Gallagher, maar nee, het was toch echt Kelly Jones, die daar stond met zijn Stereophonics uit Wales. Vegas Two Times was een krachtige opener en ja, die zette meteen de toon in een afgeladen Afas, dus zo’n 6000 fans die een prima avond tegemoet gingen. Het optreden was onderdeel van hun Sping Tour om hun dertiende album Make Em Laugh, Make Em Cry te promoten, al speelden ze daar slechts enkele nummers van.

Mooi, kleurig en warm uitgelicht stond de band op dat grote podium en gelukkig zonder allerlei exotische toeters of bellen; het ging hier om de band die voor de gelegenheid was aangevuld met twee extra muzikanten die zowel toetsen als gitaar speelden en een enkele keer sax of trompet. Beetje jammer dat beiden in de soms krakende mix wat raakten ondergesneeuwd door Jones cum suis.

Toch, al snel klonk hun hit Have A Nice Day en die heb je als vanzelf met hun ‘niets aan de hand-muziek’. Dat klinkt misschien fout, maar ik bedoel het in goede zin. De rocksongs van Stereophonics mogen dan niet verrassend of baanbrekend zijn – ze gaan door met wat ze al zo’n dertig jaar doen – maar stuk voor stuk stralen liedjes en band een schijnbaar onbezorgd positivisme uit.

Jones is ook geen man van veel woorden, afgezien van Hello Amsterdam en hier en daar nog wat aan- of afkondigingen. Slechts één keer permitteert hij zich een langer verhaal af te steken, een liefdevol dankwoord aan David Bowie met wie Stereophonics in 2003 door de VS toerden. Bowie gaf hun meerdere tips, die Kelly Jones inspireerden tot Dakota. Overigens bewaarden zij die tot de laatste van de drie toegiften.

Iets over de helft van de bijna twee uur durende show speelden zij Maybe Tomorrow, die spontaan tot een bierdouche leidde. Niet bij de band maar in de zaal, maar ook hier: wat maakt het uit? Drijfnat en stinkend naar bier zie je een oerdegelijke, strak musicerende band zonder nieuwlichterij een heel fijn optreden geven. Hoe je het wendt of keert; bij Stereophonics heb je gewoon A Nice Day.

Robin Kester – Happy Sad (It’s A Party)

Robin Kester is zoals Amerikanen plegen te zeggen ‘on a roll’. De ene na de ander single laat ze los.

Zelden is Robin langer uit beeld dan een maand of twee drie. Gelukkig lijdt de kwaliteit niet onder de kwantiteit. Integendeel eigenlijk, de Utrechtste nachtegaal zoals ze liefkozend wordt genoemd lijkt alsmaar beter te worden. Nieuwe single Happy Sad (It’s A party) is een trefzeker gezongen vrouwenpowerpopsong in een tempo dat iets hoger ligt dan we van haar zijn gewend. De luxueuze productie (blazers!) is weer van Al Chant (King Hannah/Sorry/Aldous Harding). Inmiddels heeft Robin het Nederlandse indie label AT EASE verruild voor het internationaal opererende Memphis Industries. Want, om een oude hit te parafraseren ‘ain’t no stopping her now’. Nieuw album; Dark Sky Reserve 12/9/

GOON – Closer to

Een goon is een schurk. In geval van de band GOON zal dat eerder een geuzennaam zijn dan een typering van het karakter of een verwijzing naar een eventueel strafbad van het kwartet uit L.A.

Bendeleider Kenny Becker, die toch al een hang had naar het schrijven van luduvuduliedjes had de mazzel van zijn leven toen zijn vrouw er van door ging vlak voor de opname van het nieuwe album van zijn band. In één keer werd hij ervaringsdeskundige en kregen zijn songs een diepere laag die eerder misschien ontbrak. In ieder geval is nieuwe single Closer To een geloofwaardige, psychedelische, door een 90’s filter gehaald nummer over het bitterzoete gevoel van opluchting na een scheiding. Nieuwe GOON album heet Dream 3 en komt in juli uit.