Category: Recensies

Sorry – JIVE

JIVE is alweer de derde single die Sorry dit jaar loslaat. Eerder verschenen Waxwing en Jetplane.

Op het eerste gehoor is JIVE een chaotisch en zelfs kakofonisch nummer waarin geluiden op elkaar botsen, de zang los staat van de rest en de beat eerder voor verwarring zorgt dan voor houvast. Alsof de band stoned was tijdens de opname en de producer dronken tijdens het mixen. Maar ook hier helpt herhaalde blootstelling. Sorry klinkt als geen enkele andere band. Dat wil echter niet zeggen dat ze geen geestverwanten hebben. Hou je van Bar Italia, Heartworms en Ugly dan zal je er geen spijt van krijgen om eens wat dieper in Sorry te duiken.

Bettie Serveert – Ta!

Een nieuwe single van Bettie Serveert! Dat is lang geleden. Inderdaad en echt nieuw is Ta! eigenlijk ook niet.

16 jaar geleden waren gitarist Peter en zangeres Carol van Dyck in Australië voor het zogenoemde ME & STUPID project. Het duo besloot onlangs om een van de songs die ze toen maakten te herschrijven en uit te brengen. Dat is dus Ta! geworden. Hoewel onvergelijkbaar met de songs uit hun glorietijd is Ta! toch een alleraardigst nummer, plagend en energiek, een beetje Blondie achtig ook wel. Het is vooral leuk dat de Betties weer onder eigen naam actief zijn. Nu nog een toertje. Misschien in combi met de Claw Boys, de Flowers of een van onze andere nog levende indie-legendes.

Big Thief – All Night All Day

Op het eerste gehoor is All Night All Day een vrij simpel liedje; typisch Big Thief, vrij klein gehouden en weer mooi weemoedig gezongen door Adrianne Lenker.

Maar hoe vaker je de song hoort hoe meer details je ontdekt; fluitjes, pianoriedeltjes, basloopjes en nog veel meer moois. Het zijn subtiele illustraties van een lied over liefde en lust zonder schaamte. All Night All Day is de opvolger van Incomprehensible. Beide songs doen dienst als aandachttrekkers voor het nieuwe album van het tot trio uitgedunde Big Thief. Bassist Max O is twee jaar terug om persoonlijke redenen vertrokken.

5 september is de release van Double Infinity, Big Thief album numero zes.

Jeff Tweedy – Enough

Jeff Tweedy maakt pas nog een prima beurt met zijn band Wilco op het Best Kept Secret festival, maar nu is hij weer even solo.

Enough is de openingstrack van een nieuwe EP waarvan -zeker voor de fans- alle vier de songs zeker de moeite waard zijn. Wij kozen voor Enough, want een leuk zomers meezingliedje dat in ieder geval deze Pinguin doet denken aan Tumblin’ In, het duet van Smokie zanger Chris Norman en glitter queen Suzie Quatro. Ook al citeert hij Bob Dylan nog even, solo houdt Jeff Tweedy het dus wat luchtiger dan met band, maar de boog hoeft niet altijd gespannen te zijn.

NewDad – Roobosh

Julie Dawson van het Ierse NewDad maakt zich behoorlijk boos op nieuwe single Roobosh.  

“Little girls should be seen and not heard’ is een oud Engels gezegde, maar daar trek Julie zich dus helemaal niks van aan. Ze zet een keel op van heb ik jou daar! Maar dus wel functioneel, want het nummer fleurt er van op. Roobosh is bedoeld voor het tweede album van het trio (was kwartet) uit Galway die alweer enige tijd in London bivakkeert, want dichter bij het vuur. De nieuwe plaat gaat Altar heten en wordt medio september verwacht. Op 14 oktober komt NewDad de release vieren in de Melkweg. 

Allah-Las – Countryman 82

We kennen Allah-Las als een garagerockband met surf invloeden. De band gooide hoge ogen in indie-land met songs als Raspberry Jam en Catamaran.

Op Countryman 82 zijn zowel de surf als de garagerock invloeden ver te zoeken. De nieuwe release Allah-Las is een stukje pure dub, de reggae variant die begin jaren zeventig op de kaart werd gezet door King Tubby en Lee Perry. Vorig jaar deed de band er dubversies uitgaan van o.a. Raspberry Jam. Countryman 82 stamt uit dezelfde dubsessies. Hopelijk komt er over niet al te lange tijd weer ‘echte’ muziek uit van de band uit L.A. dus met zang en zonder echo echo echo. Maar zo hartje zomer is Countryman 82 een lekker tropisch tussendoortje.

The Royston Club – Cariad

In een tijd dat het AI voor en AI na is, is fijn om te weten dat er ook nog bands zijn van vlees en bloed. Bands die zich in het zweet werken om fans te veroveren. Bands die iedere noot zelf bedenken en elke toon zelf produceren. 

Bands kortom als The Royston Club uit Wales. Nadeel (voor hen niet voor ons) is dat de weg naar succes vaak langer is dan van acts die zich bedienen van digitale cheats. Maar als ze eenmaal doorbreken blijken het meestal ook blijvertjes. De vierde single van het tweede album van The Royston Club is een ballad. Zanger/gitarist Ben Matthias stort zijn hart uit over zijn moeizame relatie met de schone Cariad. Dat nieuwe album van de band uit Wrexham heet Songs For The Spine, liedjes voor de ruggengraat en staat voor 8 augustus. 

Geese – Taxes

Cameron Winter de frontman van Geese (niet te verwarren met Goose!) debuteerde vorig jaar als solist met het album Heavy Metal. De plaat werd een groot succes. Toch hebben we er maar met mondjesmaat iets van gedraaid. Als je het album hoort begrijp je wel waarom.

Ook Geese zal niet aan iedereen besteed zijn, maar de irritatiegrens ligt wel een stuk hoger dan bij Winter solo. Trouwens, als je helemaal niet houdt van muziek die een beetje schuurt zit je sowieso bij het verkeerde radiostation. Geese legt momenteel de laatste hand aan Getting Killed, hun derde album dat eind september wordt verwacht. Met Taxes beweegt Geese zich richting de gevoelsrock van Winter solo en is zeker geen voortzetting van de gospelachtige rock van het vorige album. Taxes is ook vrij intens nummer dat zijn kracht en pracht pas na een paar draaibeurten prijsgeeft. Maar dan heb je ook wat. Niet te   

Racing Mount Pleasant – Your New Place

Net als voorgangers Call It Easy en Racing Mount Pleasant is ook Your New Place een nummer waar je even goed voor moet gaan zitten. Niet alleen omdat het weer ruim zeven en halve minuut duurt, maar vooral omdat er weer heel veel gebeurt.

Racing Mount Pleasant is hard bezig een eigen niche te creëren, een stijl te ontwikkelen ergens tussen jazz en prog-rock in. Je moet ver terug gaan in de popgeschiedenis om een band als Racing Mount Pleasant te vinden. Ze zijn met zijn zevenen, maar alle leden krijgen de ruimte om even te ‘shinen’ in Your New Place. Wat je echter vooral hoort is een hecht collectief. Een democratie ook want Your New Place is weer een groepscompositie. Hoe imposant RMP op plaat ook is, alles aan de band schreeuwt ‘live’ (de clip is ook live). Het is dan ook te hopen dat de club snel een keer onze kant op komt. Vanwege hun veelzijdigheid zijn ze ook bijna overal in te passen van North Sea Jazz tot Roadburn en alles wat er tussen ligt. 

The Thing – Something To Say

We hebben al eens iets eerder gedraaid van The Thing, maar veel indruk heeft dat toen niet gemaakt. Dit keer lijken de sterren echter een stuk gunstiger te staan voor de band uit New York.

The Thing stond op namelijk BKS 25 en wist daar het publiek – ondanks wat technische problemen- hun hele set vast te houden. The Thing maakt garagerock, geschoeid op de klassieke sixties voorbeelden zoals ooit door Patti Smith gitarist Lenny Kaye vastgelegd op de befaamde Nuggets compilatie. Maar met voldoende eigen smoel om meer te zijn dat een stel copycats. De zang is lekker nasaal, de gitaren mooi morsig en de songs bieden een solide frame voor improvisatie. Something To Say komt begin volgende maand op het naar de band vernoemde 3e album van The Thing. De clip heeft de band geschoten op diverse locaties in Europa tijdens de tournee die ze dus ook naar de Beekse Bergen bracht.