Sigarettenpeuken bevatten arsenicum (rattengif), aceton, benzeen, ammoniak en lood. Als je een peuk in een bak water met vissen gooit, sterft de helft binnen 96 uur. Sigarettenfilters (peuken) zijn gemaakt van celluloseacetaat, een kunststof en dus plastic. Zeer milieuverkrachtend. Een sigarettenfilter (peuk) is een marketingtool. Studies wijzen uit dat filtersigaretten roken leidt tot meer longkanker, niet minder. Gooi peuken nóóit op straat of in de natuur. Peuk = gif. Dit in tegenstelling tot de band Peuk! Die is niet kankerverwekkend, maar opbeurend, opzwepend en gezond verslavend.
Escape Somehow is het tweede album van de Belgische formatie Peuk, die nog wat feller van leer trekt dan op het debuut. De raakvlakken met The Breeders, Sonic Youth, Pixies, Nirvana en Hole zijn er nog altijd, maar wie goed luistert hoort ook flarden van de geweldige Canadese punkband METZ. Er zit veel woede in Peuk en die wordt er allemaal overheerlijk, gecontroleerd uitgeschreeuwd door blikvangster en gitariste Nele Janssen, die opnieuw alle nummers schreef. Jacky Willems zorgt voor de baspartijen, terwijl Dave Schroyen (ex-Evil Superstarts, ex-Millionaire) zijn drumstel aan flarden slaat.
Escape Somehow betekent ouderwets de beuk erin, zoals er net zo eenvoudig gas teruggenomen kan worden. Onder meer in Lebanon, dat evenwel ook behoorlijk wat furie kent. Het razende Rudy is een pogosong waar volop van kan worden genoten in de clubs en op festivals.
Peuk bewijst dat punk nog lang niet dood is (nooit geweest ook) en dat België een band heeft om heel erg trots op te zijn. We waren wel weer even toe aan al dat venijn. Pieter Visscher
John Dwyer is de voorman en enige vast lid van Thee Oh Sees, een band die regelmatig van bezetting wisselt. Een tijd lang paste Dwyer na iedere wisseling ook de bandnaam aan, maar waarschijnlijk vindt hij dat nu zelf ook te ingewikkeld worden en is de nieuwe single van zijn band nu zowel onder de oude bandnaam, Thee Oh Sees als het nieuwere Osees verschenen.
Intercepted Message is het titelnummer van alweer een nieuw album van de paddopunkband. Alle mutaties meegeteld wordt dat ongeveer het 26ste album waarvoor Dwyers eindverantwoordelijk is.
Intercepted Message is een lekker los gezongen, want punk met dit keer een analoge synth, want psychedelisch als leidend instrument. Nieuwig zijn de blazers die de onderschepte boodschap van een pittig sausje voorzien. Leuk plaatje ook als je niet van (post)punk houdt.
We kennen Melenasnog van Primer Tiempo, een orgelpunkliedje dat een jaar of 3 geleden de aandacht trok.
Ook Bang is een vrolijk stemmend retro-liedje met een toonaangevend elektronisch orgeltje en een hypnotiserende beat. Verschil is wel dat de vier señorita’s uit het Spaanse Pamplona wel een beetje beter zijn geworden met wat ze doen.
‘Winters zou een song als Bang waarschijnlijk niet werken, maar met de zomer in de lucht kunnen we Melenas er goed bij hebben.
K-pop op Pinguin? Wees gerust. Sailor Honeymoon komt weliswaar uit Zuid-Korea, maar de meiden zijn van de punk en niet van de pop. Humor hebben ze ook. Hun debuutsingle gaat over hoe je het best een Cockroach te lijf kunt gaan.
Veel heeft het krap 2 minuten durende liedje niet om het lijf, maar het rockt lekker en het is goed om te horen dat er in Korea ook echte muziek wordt gemaakt door echte mensen i.p.v. algoritmes.
Bent Knee is voor ons een nieuwe naam. Toch bestaat de band al sinds 2009 en maken ze platen sinds 2011. Waarom ze nooit eerder op onze radar zijn verschenen?
Dat heeft meerdere oorzaken, een ervan is dat de band uit Boston op de 6 albums die ze tot nu toe uitbrachten alle kanten uitschieten. Bent Knee lijkt zo’n band met zoals Amerikanen wel zeggen ‘too many chiefs and too little indians’. Democratie is een goed goed, maar niet in een band. Dat ze kunnen spelen staat buiten kijf, ze leerden elkander kennen op de Berkeley School of Music, maar het zou fijn zijn als ze het een keer eens konden worden over een richting.
Als wij een suggestie mogen doen, ga door op het pad van Lawnmower. De nieuwe single van Bent Knee begint als een introverte ballad en eindigt als een massale meezinger. Als de band in hun lange loopbaan één nummer heeft gehad met hitpotentie dan is het wel deze ode aan de grasmaaimachine.
Nog even over de naam Bent Knee. Daar zit geen diepe betekenis achter. De initiatiefnemers van de band heten Ben (Levin) en Courtney (Swain). Spreek die namen snel uit en je krijgt Bent Knee. Ben is inmiddels vertrokken, Courtney zingt de sterren van de hemel in Lawnmower.
Dit festivalseizoen is Pinguin Radio bij een flink aantal festivals aanwezig en we nemen je graag mee backstage om een paar van onze Penguin Artists aan je voor te stellen. Zoals je van ons gewend bent, staan we liever bij de kleinere podia dan bij de main stage om nieuwe muziek van nieuwe artiesten te ontdekken. Dat is toch ook veel leuker dan hitjes meezingen?
In deze eerste post in de serie Penguin Backstage nemen we je een paar weken mee terug in de tijd naar Bevrijdingspop Haarlem, waarschijnlijk het enige Bevrijdingsfestival waar het droog is gebleven… Wij hingen rond achter het Jupilerpodium en Plein van de Vrijheid om de artiesten te spreken over de show en over hun plannen.
The Cruz & The Dukes of Harlem – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem
Chaos en gezelligheid, zowel backstage als op het podium. Een optreden van The Cruz & The Dukes of Harlem kan je bijna niet anders beschrijven dan een uit de hand gelopen feestje, maar wel zo een die je de rest van je leven blijft herinneren. Ga ze dus zien, want gezelligheid kent geen spijt.
30 juni – P3 – Purmerend 14 september – The Waterhole – Amsterdam 15 september – Stiels – Haarlem
Het speelplezier spat er vanaf, vooral de energie tussen de gitarist en zangeres Guusje van BANGS valt op. Misschien niet het grootste podium, het Plein van de Vrijheid, maar de band speelt alsof ze de headliner op het hoofdpodium zijn. Het veldje staat vol met mensen en er wordt hier en daar al meegezongen en -gesprongen. In de gaten houden dus!
Cheyenne van CHAI – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem
Rock met een behoorlijk vleugje soul. Stilstaan lukt eigenlijk niet bij een optreden van CHAI en het publiek doet dan ook goed mee. Op het podium straalt zangeres Cheyenne en rockt ze er flink op los. Achter de schermen zie je ook een artiest die er helemaal voor wil gaan. In geuren en kleuren vertelt ze over de show en over haar plannen voor de toekomst. Op 30 mei was CHAI’s Afstudeerconcert van het Conservatorium Haarlem, dus de toekomst ligt nu helemaal open voor deze rockband.
Check CHAI live:
25 juni – Haven Festival – IJmuiden
16 juli – Parksessies – Haarlem
Tessa van L’asset – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem
Ook wij maken weleens een uitzondering als het om podia gaat, vooral voor L’asset! Als winnaar van de Rob Acda Award mocht deze band namelijk het hoofdpodium openen! De frisse, dansbare nummers maakten dit een heerlijk begin van de dag. Na het optreden hebben we Tessa gelukkig nog kunnen vinden in de chaos van het backstagegebied.
Je kunt L’asset deze zomer zelf live zien spelen:
6 juli – Toekomstmuziek – Amsterdam 7 juli – ’t Oude Pothuys – Utrecht 14 juli – Poppodium C. – Hoofddorp
Nusantara Beat – Backstage op Bevrijdingspop Haarlem
Deze band heeft eigenlijk nu al geen introductie meer nodig, sowieso niet bij Pinguin Radio, want wij zijn fans van het eerste uur. En kende je ze nog niet, dan ken je de losse bandleden wel van allerlei andere Nederlandse bands. Een enorme bak energie op het podium (en backstage) en een soort hypnotiserende muziek. Ook al sta je in het publiek en ken je geen enkele track, de beats en melodieën nemen je als vanzelf mee in een soort wilde droom.
Mis Nusantara Beat niet deze zomer:
1 juni – SkateCafe – Amsterdam (releaseparty met live muziek en Indonesisch eten) 13 juni – Oerol – Terschelling 23 juni – Tweetakt – Utrecht
Common Ground is voorloper 4 van het nieuwe album* van de Romy Vager Group. Het is het meest conventionele nummer van het kwartet en misschien ook welk het beste.
Mede door Romy’s zang doet Common Ground wel aan The Verve denken, een indruk die wordt verstevigd door de melancholieke afdronk van de song. Mooi ook is de synth die met de zang meeloopt is. Maar het aller fraaist is misschien wel het instrumentale slot dat van een mooi nummer een memorabel nummer maakt.
Technische problemen ten spijt stal Master Peaceonlangs de show op London Calling. Festivalprogrammeurs zullen balen dat ze zo al ver van te voren hun acts moeten boeken, want waar Mister Peace optreedt is het feest.
Master Peace Okezie is een Afro-Britse eclecticus die alles wat in zijn straatje van pas komt – en dat is zo’n beetje alles met een hartslag- net zo lang mixt, mangelt en manipuleert tot hij iets heeft dat onweerstaanbaar is.
Het bruisende Brussels is een sterk staaltje van ‘s mans koopwaar; een stuiterende beat, rockende gitaren en een slijtvast refrein. Dit alles brengt hij met een typisch Britse branie. Een album heeft MP nog niet, wel al 35 losse liedjes, goed voor ruim anderhalf uur topvermaak.
Het wordt een beetje saai, maar ook de nieuwe single van Loupe is weer uiterst fraai. Het is bewonderenswaardig hoe het de vier vrouwen telkens weer lukt om gitaarmuziek te maken die clichévrij is, maar toch toegankelijk en ongeforceerd.
It’s Getting Wild Getting Older heeft een speelse beat en een intrigerende tekst over ouder worden en misschien wel wijzer.
Het officiële debuutalbum van Julia, Jasmine Lana en Annemarie gaat ‘Do You Ever Wonder What Comes Next’ heten en op 16 juni (eindelijk) uitkomen. Het album is een productie van Arne van Petegem (Moss). De mix is uitbesteed aan Beau Sorensen ( Death Cab For Cutie). Het label is Excelsior.
Single 2 van Indian Askin Mark II is een nummer dat baat heeft bij herhaling. Hoe vaker je The Deal hoort hoe meer grip de hypnotische beat op je krijgt en hoe minder gek die te gekke solo is.
De nieuwe single van de even bandloze Chino Ayala lijkt in weinig op de gitaar gedreven rock waarmee hij faam verwierf. The Deal is intiem en intens, een zeer geslaagd experiment. Indian Askin is niet voor één gat te vangen, een groter compliment kunnen we hem/hen niet maken.