Category: Recensies

Ladaniva – Shakar

Balkanbeat kent u die uitdrukking? Je hoort er de laatste paar jaar niet zoveel meer over, maar er was een tijd dat geen festival zich kon permitteren om niet een Balkanbeat-act of dj op het programma te hebben staan.

Ladavina herinnert ons er aan waarom we met zijn allen alle normen en warden vergaten zodra er een zuid-Oost Europese beat klonk. Geografisch gezien maakt Ladaniva geen Balkan beat, het duo komt uit Armenië, maar een kniesoor enzovoorts.

Er zullen zeker stemmen opgaan die zeggen dat Shakar te licht is of geen indie, maar die waren ook al geen doelgroep toen Kees van Hondt plaatjes draaide of Shantel kwam buurten.

Cashmyra – Ontrafel

De Nederlandse taal grijpt om zich heen in Nederland muziekland. Ook de indie-scene stelt zich steeds vaker open voor het zingen in de moerstaal. Het Noord Nederlandse Cashmyra geeft al enige tijd het goede voorbeeld.

Het ligt aan ons en niet aan hem dat we niet meer aandacht schenken aan hun korte maar krachtige nederpunksongs. Met het draaien van Ontrafel hopen we het gemis een beetje goed te maken.

In een spanne van net iets meer dan twee minuten zet het duo een sterke song op poten met luid en duidelijke leadzang van naamgever Cashmyra Rozendaal en meer dan verdienstelijk gitaarwerk van Djai-Mac Wolthof. Ook in het complot zit Harmen Ridderhof die de meters in de gaten hield.

Ontrafel is het openingsnummer van Privé, de overtuigende nieuwe EP van Cashmera. Ga hem luisteren en ga ze zien.

Storefront Church, George Clarke, Deafheaven – Waking Up

Storefront Church is de artiestennaam van Lucas Frank. Je zou Storefront Church kunnen kennen van zijn bijdrage aan de soundtrack van The Queen’s Gambit.

Fans van Phoebe Bridgers kennen de naam van een inmiddels zes jaar oude single die Frank met de toen no zo goed als onbekende Phoebe opnam. Phoebe is ook van de partij op de nieuwe Storefront Church EP, maar beter vinden we zijn samenwerking met de leadzanger van metalexperimentalisten Deafheaven, George Clark, die nooit eerder zo gevoelig klonk.

De nieuwe EP van Storefront Church heet Covers, en dat is wat je krijgt herinterpretaties van bestaande songs. Het barokke Waking Up is een song van Evan Dando, de voormalige voorman van The Lemonheads die helaas niet bestand was tegen de weelde van succes en even helaas zo goed als vergeten is. George en Frank’s Wake Up is een reminder dat dat onterecht is.

Concert: 21 april op het Roadburn Festival in Eindhoven

RVG – Nothing Really Changes

De R(omy) V(ager) G(roup) rockte altijd in de school van Bowie/Iggy en Lou, maar laat op Nothing Really Changes een meer eigen geluid horen. De nieuwe single van de Australische band heeft een spannende opbouw naar een happy end.

Sterke jongen of meisje die/dat na drie keer horen niet de rest van de dag met het I Don’t Wanna Fight refrein in zijn/haar hoofd loopt. Een oorwurm dus. Over wormen gesproken, het nieuwe, derde RVG album heet Brian Worm. Releasedatum volgt net als tourdata.

Bully & Soccer Mommy – Lose You

Bully kennen we nog van nummers als Trying, Running en Where To Start, respectievelijk uit 2015, 17 en 20. Toen was Bully nog een band.

Tegenwoordig komt Alicia Bognanno er gewoon voor uit dat zij de enige echte Bully is. Soccer Mommy kennen we ook al een tijdje. Haar volgen we sinds 2018 toen ze met Lucy op onze radar verscheen. Bully is van de garage-rock, Sophie Allison alias Soccer Mommy is ook geen softy, maar maakt doorgaans wat gevoeligere muziek.

Lose You klinkt eigenlijk precies zoals je zou verwachten. De eerste samenwerking tussen beide dames is een stevig rockend edoch breekbaar liedje dat wel iets wegheeft van de latere Nirvana. Voor herhaling vatbaar deze geïnspireerde samenwerking.

THUS LOVE – Centerfield

THUS LOVE neemt wat gas terug op Centerfield. Wel is de nieuwe single van het Amerikaanse regenboogtrio weer een nummer waar de jaren tachtig invloeden van afdruipen. Denk The Smiths goes shoegaze.

De broeierige ballad gaat over de valse verleiding van reclame. Of zo. Of Centerfield -dat dus geen cover is van het gelijknamige nummer van John Fogerty- een voorbode is van een nieuw album is niet bekend. Waarschijnlijk niet, want het langspeeldebuut van THUS LOVE is nog geen half jaar oud. De band was onlangs nog in het land voor een paar optredens. In augustus zijn ze weer in Europa. Vooralsnog staan er alleen optredens in Engeland op het programma. Maar…..

Live Foto Review: De Toegift @ TivoliVredenburg

Live Foto Review: De Toegift @ TivoliVredenburg, Utrecht
26 februari 2023
Foto’s Peter van Heun

Vorig jaar kwam er plots een nieuw geluid uit Zeeland; De Toegift maakte zijn debuut met de EP ‘En ik kon alles zien’, waarbij het lied Nollestrand – een meeslepende ode aan dit specifieke stukje kust – opviel bij liefhebbers van Nederlandse indie.

De Toegift combineert de werelden van eigentaalse poëzie en hedendaagse indie muziek tot datgene wat ze het liefst zelf maken: Nederlandstalige indie met invloeden uit jazz. Altijd op zoek naar experiment, authenticiteit en het perfecte lied, speelt de Zeeuwse band met thema’s over tijd en nostalgie.

Voor fans van o.a. Lucky Fonz III, Meetsysteem en The Avonden.

Rodrigo y Gabriela – Descending To Nowhere

Het illustere Mexicaanse echtpaar Rodrigo y Gabriela dat massa’s in vervoering brengt met flamenco-covers van rock classics en opwindend eigen werk heeft ingeplugd.

Lang speelden zij hun eigen wijze van flamenco zoals het hoort op Spaanse gitaren, maar de vonken die van Descending To Nowhere afslaan zijn elektrisch. Het is niet de enige stijlbreuk van het virtuoze duo op hun eerste single sinds hun prachtige uitvoering van Radiohead’s Weird Fishes/Arpeggi.

Descending To Nowhere wordt voortgestuwd door een disco beat. Ook horen we voor het eerst strijkers, of zijn het synths? Eigenlijk klinkt Descending To Nowhere als een open sollicitatie aan het adres van Hollywood. Zo van ‘als je iemand nodig hebt voor een spannende soundtrack ben je bij ons aan het juiste adres’.

Nieuw album: 21 april

Concert: 29 oktober Grote Zaal TivoliVredenburg

Der Assistent – Domino

Het woordje Der verraadt de afkomst van de maker van Domino, Thoma Heßler alias De Assistent.

Thomas is dus Duits, we vermoeden een Berliner. Daar heeft hij in ieder geval de meeste luisteraars. Artiestennaam en songtitel laten zich moeilijk googelen. Waar je uitkomt is een pizzabedrijf dat assistent-managers zoekt.

Domino is het 9e liedje van Der Assistent, die zo te horen alles zelf doet. Je zou zijn stijl kunnen omschrijven als ironische electro. Zijn songs hebben titel als W, Titelmelodie en Schwalben ( waluw). En Domino dus, dat gaat over het spel dat als sinds mensenheugenis wordt gespeeld. Ook Thomas heeft zin in een spelletje. Daarover zingt hij op een reggae-achtige beat. Diep gaat het niet, maar leuk en luchtig is het zeker en dat is ook wel eens prettig.

Plumeau – Daily Routine

Stel je een Dire Straits voor met een surf tic en peper in hun reet. Zo ongeveer klinkt Plumeau op nieuwe single Daily Routine.

Om het wat minder plastisch te omschrijven; de nieuwe single van de band die Amsterdam als woon en verblijfplaats opgeeft, valt positief op met zijn bevlogen en trefzekere gitaarspel. De rest van de band laat zich ook niet onbetuigd, maar de gitarist steelt de show met zijn intro, fills en solo.

Beluistering van de zes eerder verschenen nummers maken duidelijk dat Daily Routine geen lucky shot is maar het product van een band die snel beter wordt en veel meer luisteraars verdient dan het magere aantal van 82 dat ze nu trekken.