Category: Recensies

Tape Toy – Sick Sick Sick

Tape Toy gaat er stevig tegenaan op Sick Sick Sick, het eerste nieuwe geluid van het Amsterdamse kwartet sinds de release van hun debuutalbum begin vorig jaar..

Maar Tape Toy zou Tape Toy niet zijn als er onder die onstuimige rockcoating geen existentialistische vragen zouden knagen over zin en onzin van de leven: bekende thema’s in het werk van de band die in 2023 haar eerste lustrum viert. Sick Sick Sick is de eerste vrijgegeven track van een nieuwe EP van Marc, Maurice, Wesley en Roos die op 15 april ten doop zal worden gehouden.

Lucero – Should’ve Learned By Now

Lucero – Should’ve Learned By Now (Liberty & Lament)

Reeds 23 jaar actief als band is het uit Memphis, Tennessee afkomstige Lucero. In de loop der jaren zijn de formatiewijzigingen niet van de lucht geweest. Niettemin is Should’ve Learned By Now al het twaalfde studioalbum van Lucero. Het Grammy Award-winnende album is door engineer/mixer Matt Ross-Spang (John Prine, Jason Isbell) geproduceerd. Dat hoor je wel.

Deze tien tracks tellende plaat is misschien wel het toegankelijkste werk tot nu toe van Lucero. De songs ademen volop, er is luchtigheid alom en er zit veel tempo in de nummers. Dan is Lucero op z’n best. Hoewel ze het nog wel even proberen met de ballad Drunken Moon. Niet meer doen. Omdat de alternatieve country van Lucero dan sterk aan identiteit verliest. Niet dat de liedjes van de band stuk voor stuk uiterst authentiek klinken, maar ze zijn goed in wat ze doen.

Lucero bestaat uit Ben Nichols (zang), Brian Venable (gitaar), Roy Berry (drums), John C. Stubblefield (bas) en Rick Steff (keyboard). De band heeft al meer dan twintig jaar een grote en toegewijde fanbase en staat bekend om zijn spraakmakende liveshows.

Dit soort luchtige rock, waarin we elementen uit de (alt)country, punk en southern soul herkennen, is in gitzwarte tijden als die waarin wij momenteel leven een berg hoopgevend escapisme vanjewelste. Hup Lucero hup! Pieter Visscher

Screaming Females – Mourning Dove

Was Brass Bell een uitstekende binnenkomer van Screaming Females, Mourning Dove mag er ook zijn.

De twee singles van het nieuwe album van de band uit New Jersey zijn ook lekker verschillend. Brass Bell is een zakelijke rocksong die leunt op een sterke drive en riant gitaarwerk. Mouring Dove is een powerpopsong met alle ruimte voor frontvrouwe Marissa Paternoster om haar bijzondere stem te etaleren. Marissa zingt met een lichte vibrato wat haar direct herkenbaar maakt, een goede eigenschap voor een zangeres. Ook op het gitaarvlak is er weer veel te genieten in dit gedreven lied over een droevige duif.

Het nieuwe album van Screaming Females heet Desire Pathway. Een releasedatum volgt. 8 juni staat de band in Vera, Gruun.

Beck – Thinking About You

Beck had veel beroemder kunnen zijn als hij niet zo vaak van stylo was veranderd Als hij zeg maar op standje Odelay was blijven staan.

Gelukkig is hij niet de money gaan volgen, maar zijn muze. Dat heeft prachtalbums opgeleverd als Sea Change, Colors en niet te vergeten zijn debuut, Mellow Gold. Nog steeds past Beck er voor om in herhaling te vallen. Het is dat Thinking About You wordt gepresenteerd als zijnde een nummer van Beck, geraden had je het niet snel. Zijn nieuwe single is een semi-akoestische luisterballad.

Beck als klassieke/traditionele singer-songwriter. Zo hebben we hem nog niet heel vaak gehoord. Een introverte mondharmonica-solo geeft Thinking Of You een lichte country sfeer die prima past bij de tekst over een geliefde die node wordt gemist. Of Thinking About You representatief is voor Beck‘s eerste album in vier jaar weten we pas als de plaat uit is. Als er überhaupt een nieuwe langspeler zit aan te komen, want daarover is nog niets bekend.

Lovejoy – Call Me What You Like

Lovejoy opereert op de grens van indie en ‘rawk’. Een galmpje en een echo-tje meer en we hadden Call Me What You Like graag overgelaten aan de collega’s van Kink.

Maar in huidige vorm denken we dat we heel wat Pinguins een plezier doen met de nieuwe single van de band uit het Britse Brighton. Voor een band die net 3 jaar bezig is, heeft Lovejoy al opvallend veel succes. Een EP, wat singles en een eerste album trekken maandelijks ruim 2 miljoen luisteraars op Spotify. Individuele songs zijn al tientallen miljoenen keren aangeklikt. Die imposante cijfers kunnen deels worden verklaard door het feit dan bandbaas Wilbur Gold voor hij met de band begon al een internet persoonlijkheid was.

Onder de naam William Scott runde hij een succesvol Youtube kanaal, is hij actief in de onlinegame-wereld en heeft hij wat cabareteske singletje gemaakt. Hoewel er zeker ruimte is voor luim en lolligheden is Lovejoy, dat zichzelf omschrijft als de enige indieband met een dubbele kickdrum- een serieus project.

Call Me What You Like komt van een tweede album dat Lovejoy zal ondersteunen met een uitgebreide Europese tournee. Die brengt de band op 11 april naar Paradiso dependance, de Amsterdamse Tolhuis Tuin zal doen belanden. Bij een volgende tour zullen ze waarschijnlijk te zien zijn in het hoofdgebouw. ook zal Lovejoy te zien zijn op Rock Werchter.

Black Belt Eagle Scout – Spaces

Voor het eerst is de inheems Amerikaanse afkomst van Black Belt Eagle Scout ook te horen.

De (pow wow) achtergrondzang van het sfeervolle Spaces wordt verzorgd door de vader van Katherine Paul alias Black Belt Eagle Scout. Paul senior is ook te zien in de clip van Spaces. Hij is een houtsnijder die al meer dan 50 jaar  kunstvoorwerpen vervaardigd in de traditionele ‘Coast Salish’ stijl van het Swinomish volk uit de staat Washington.

Spaces is wat folkier dan Nobody. Tegen het eind laat Katherine horen ook uit de voeten te kunnen op de slide-gitaar. Haar nieuwe album heet The Land, The Water and The Sky en is nu uit.

Las Robertas – Love Is The Answer

Love Is The Answer is het titelnummer van het nieuwe album van de Costa Ricaanse psychrock band Las Robertas. Een week of wat geleden was de vorige single Our Imperium al IJsbreker en we kregen de band in het vizier met Awakening.

Ons enthousiasme voor dat nummer was zo groot dat we hem maar meteen tot Ijsbreker bombardeerden. Ook over Love Is The Answer zijn we zeer te spreken. Het is weer zo’n sterk uitgewerkt gitaarnummer met precies de juiste verhoudingen zang en solo’s, melodie en drive. Ook fijn is dat frontvrouw Mercedes Acosta alle tijd neemt om haar compositie tot zijn recht te laten komen. 6 minuten neemt Love Is The Answer in beslag, de ideale lengt van een paddopopsong.

Love is The Answer is de derde (en tot dusver beste) album van Las Robertas.

Squid – Swing (In A Dream)

Squid heeft de naam wat moeilijke muziek te produceren in de vergaarbakstijl die postpunk heet.

Die naam doet de band op Swing (In A Dream) alle eer aan, maar misschien wordt het tijd om het genre te veranderen in jazzrock/fusion, niet in de laatste plaats omdat er toeters opduiken in de mix. Ook het drumwerk, de dissonante klanken en en de experimentele opbouw van het nummer doen denken aan het jaren zeventig werk van Miles Davis en zijn discipelen. Wat dan wel weer des rock is is de zang en de power waarmee wordt gemusiceerd. Afijn, een paar keer luisteren, liefst met volle aandacht is vereist om grip te krijgen op de materie. Maar dan heb je ook wat.

Met Swing (In A Dream) kondigt Squid de release aan van de opvolger van hun debuutalbum, Bright Green Field. De band heeft gekozen voor O Monolith als albumtitel. Op de producerszetel nam wederom de van zijn werk met o.a. Wet Leg en Fontaines DC bekende Dan Carey plaats.

Squid komt naar Rock Werchter en zal op 8 september te zien zijn in TivoliVredenburg.

Sleaford Mods – Force 10 From Navarone

Sleaford Mods heeft het praatzingen natuurlijk ook niet uitgevonden. Toch wordt het Noord Engelse duo algemeen beschouwd als de grondleggers van de moderne postpunkpraatstijl waarmee bands als Fontaines DC, Yard Act en Dry Cleaning de laatste paar jaar goede sier maakten.

Het was dan ook een kwestie van tijd voordat de meesters hun succesvolle leerlingen -of vice versa- zouden uitnodigen voor een samenwerking. Het initiatief kwam van Andrew Fearn en Jason Williams, de Mods dus. Op hun nieuwe single, Force 10 From Navarone horen we Florence Shaw haar zegje doen. De combi van de flegmatische woordvoerder van Dry Cleaning, die er een paar hartgrondige fucks uitgooit en Jason Williamson, het immer opgewonden standje van Seaford Mods, werkt in de praktijk net zo goed als op papier.

In Force 10 From Navarone (de songtitel komt van een oude oorlogsfilm, de sequel van Guns Of Navarone) gaat Williamson een dialoog aan met zichzelf en zijn partner over duisternis, depressie en geluk. Tegen het eind horen we Flo nog even de melodie meeneuriën.

Het nieuwe album van Seafrom Mods heet UKGRIM (10/3) en bevat ook bijdragen van Perry Ferell en Dave Navarro van Jane’s Addiction.

Scowl – Opening Night

Wie Opening Night een heftig nummer vindt, moet eens naar ouder werk van Scowl luisteren.

Daarbij vergeleken is de nieuwe single een lief liedje. Frontvrouw. Kat Moss gaat weliswaar vlak voor het einde nog even tekeer als een in het nauw gedreven leeuwin, maar vroeger zong ze vrijwel alles zo. Nu klinkt ze meer als een nazaat van Debbie Harry. En zo oogt ze ook een beetje met haar korte rokjes en geblondeerde haar.

Het zou niet verbazen als Kat op dokter’s advies wat rustiger is gaan zingen. Stembanden zijn niet gemaakt voor dit soort vocaal geweld. Hard core Scowl fans en fans van hard core punk zullen de aanpassing misschien betreuren, maar gevolg is wel dat Scowl nu op plekken komt waar ze eerst werden geweerd, op de radio bijvoorbeeld!