B-Side staat er achter Skippin’ On The Cream, een van de drie nummers die The Skinner Brothers in de laatste week van 2022 het licht lieten zien. Het is alleen niet duidelijk waarvan.
Maar als Skippin’ On The Cream de B-kant is, zouden we de A-kant wel eens willen horen. Dat moet dan wel een uitermate sterk nummer zijn, want de B-kant is bepaald niet voor de poes. We kennen The Skinner Brothers als een zooitje ongeregeld uit Londen dat zelden saaie en bij tijd en wijle zeer goede nummers op ons loslaat. Skippin’ On The Cream valt dus in die laatste categorie. Op het derde nummer van The Skinner Brothers dat onze playlist haalt rockt de band alsof ze onder invloed zijn, van The Stones ten tijde van Exile On Mainstreet. De band van Zachary Skinner zwemt nu een jaar of vijf tegen de stoom in, maar de dag dat de band komt bovendrijven komt snel dichterbij!
Klangstof releaset een video voor Devil’s Lair, de titelsong van de speelfilm Mascotte. De film van regisseur Remy van Heugten gaat over het groeiende isolement van waaruit jongeren zich ontwikkelen tot volwassenen.
Devil’s Lair van Klangstof gaat over innerlijke duivelse krachten en sluit naadloos aan bij het thema van Mascotte. De video van Devil’s Lair is een visualisatie van de online echokamer van hoofdpersoon Jerry uit de film en één van de eerste Nederlandse video’s die een verticaal beeldformaat gebruikt, waardoor de kijker in Jerry’s duivelse grot (Devil’s Lair) – wordt getrokken.
Er is in de media veel aandacht voor de zorgwekkende mentale staat van jongeren, die sinds corona verergerd lijkt te zijn. Ook Koningin Maxima heeft onlangs met een open brief aandacht gevraagd voor de mentale situatie van jongeren. Regisseur van Heugten (Gluckauf) geeft met Mascotte een liefdevolle maar keiharde waarschuwing over de rol die consumentisme, pornografie, mannelijke dominantie, polarisatie en geweld in ons leven kunnen spelen. De video is een productie van BIND en geregisseerd door Marlon Bos.
Devil’s Lair is afkomstig van het nieuwe album van de Amsterdamse band. In de maanden maart en april presenteert Klangstof de nieuwe plaat aan het Nederlandse publiek op hun Nederlandse clubtour.
De Amsterdamse alternatieve band Klangstof bestaat uit muzikanten Koen van de Wardt, Wannes Salomé en Erik Buschmann. De band maakte voor het eerst furore met hun debuutalbum Closed Eyes To Exit; een majestueuze samenvloeiing van synth-pop, post-rock en elektronische muziek.
Sindsdien ontwikkelde de band zich als één van de meest veelbelovende Europese exportproducten en werden ze de eerste Nederlandse act die zowel op Coachella als op Bonnaroo speelde, de twee grootste Amerikaanse openluchtfestivals. Na touys met MIIKE SNOW, Jagwar Ma en The Flaming Lips, breidde de dynamiek van de band iets verder uit met de EP Everest, het knappe midden bewarend tussen eigenzinnig experiment en hitgevoeligheid.
Deze frisse richting leidde tot het meer elektronisch gestuurde tweede album The Noise You Make Is Silent, waarmee de veelzijdigheid en impulsiviteit van Klangstof volledig tot uiting kwam. De schrijfsessies hadden vaak meer gemeen met gekke wetenschapsprojecten dan met jams, waarbij alle bandleden rond een raster van effectpedalen, laptops en drummachines cirkelden, een overvloed aan ongebruikelijke geluiden opgravend en oogstend.
De derde plaat, Godspeed to the Freaks, is geschreven en opgenomen op Vlieland, nadat de band door de corona-pandemie de Europese tour voortijdig moest afbreken. Klangstof brengt daarmee het live-geluid terug op band en laat niet alleen een grootser geluid horen, maar toont tegelijk de meest kwetsbare kant van Klangstof tot nu toe.
Alternative/indie rockband Solomon komt uit Maastricht en met behulp van een internationaal team, verantwoordelijk voor het geluid van o.a. Bastille, Thom Yorke, Keane, Björk en Mumford & Sons, hebben ze een indringend geluid gecreëerd dat doet denken aan acts als The National, Editors en Elbow.
Op 20 januari komt hun debuutalbum uit en na de eerste singles Nobody Knows, Run en The Box verscheen recent nog de track Lay It Down. Het vijftal was een van de meest geboekte Popronde acts in 2022 en op 21 januari zijn ze te zien op Noorderslag.
Somebody’s Child heeft zijn nieuwe nummer I Need Ya uitgebracht in de aanloop naar zijn debuutplaat dat op 3 februari zal uitkomen.
De muziek van de Frans-Ierse singer-songwriter is een combinatie van synthgeluiden uit de jaren ’80 geïnspireerd door The Cure en Joy Division en gitaarriffs die doen denken aan indierock uit de beginjaren van deze eeuw.
Op 20 januari is Somebody’s Child te zien tijdens ESNS en op 10 maart staat hij in een uitverkochte Paradiso.
De succesvolle Ierse post-rock band The Murder Capital brengt op 20 januari hun 2e studioalbum Gigi’s Recovery uit. Het is de opvolgers van het ijzersterke debuutalbum When I Have Fears uit 2019, dat internationaal hoge ogen gooide en kon rekenen op louter lof.
Na de eerdere singles Only Good Things, A Thousand Lives en Ethel, verschijnt met Return My Head nog een vierde single. Op 14 februari is het charismatische vijftal uit Dublin te zien in Paradiso.
We gaan zomers het nieuwe jaar in, het is toch tenslotte ergens zomer op de wereld? Sunset van Caroline Polachek begint met een ultra Spaans flamenco riedeltje, daarna met de zachte zwoele stem van de Amerikaanse is het plaatje compleet. Cocktail, ondergaande zon en de rest laten we over aan je eigen fantasie. Wist je dat Caroline Polachek al een enorme indiehit op haar naam heeft staan? Als Chairlift met Bruises uit 2008. Ken je toch nog wel?
De Groningse band The Vices heeft vandaag hun nieuwste single Never Had To Know uitgebracht. Met dit nummer wordt de campagne van het album Unknown Affairs gestart. Deze tweede langspeler en opvolger van hun sterke en goed ontvangen debuutplaat Looking For Faces uit 2021 verschijnt op 17 maart en zal op vinyl, CD en digitaal beschikbaar zijn.
Frontman Floris van Luijtelaar vertelt over Never Had To Know: “Ik wilde niet zien dat sommige dingen nooit meer gaan zijn hoe ze ooit waren dus ik deed mijn ogen dicht. Ik deed alsof alles ‘alright’ was, totdat dit nummer kwam en ik me realiseerde dat je door weg te kijken niks terug kunt halen…”
The Vices is met hun smaakvolle en sprankelende mix van indiepop, surf- en garagerock én een uitstekend gevoel voor aanstekelijke melodieën en slimme composities binnen no time uitgegroeid tot een van meest relevante en succesvolle Nederlandse gitaaracts van het moment.
Eerder werden ze verkozen tot 3FM Talent en waren ze als huisband te zien in talkshow M op NPO 1. Afgelopen jaar werden ze door zowel Kensington als de Britse band Nothing But Thieves uitgenodigd als support, wat hen ook naar het buitenland bracht.
En hun showcase optreden op The Great Escape in Engeland leverde het viertal een persoonlijke uitnodiging op van het Amerikaanse showcase festival SXSW waar de band in maart te zien zal zijn.
Voordat ze afreizen naar Austin, Texas, zijn ze op 18 januari eerst nog te bewonderen op Eurosonic/Noorderslag in Huize Maas tussen 22:00-22:40 uur.
Live:
18 januari – Eurosonic/Noorderslag, Groingen
23 maart – Maassilo, Rotterdam
30 maart – TivoliVredenburg, Utrecht (uitverkocht)
Jacob Lee-Nicholas Sullenger oftewel JAWNY ken je misschien nog wel van de Pinguinhit Sabotage van begin 2021. De Amerikaanse artiest opereert een beetje binnen het genre van The Strokes, maar is wat poppier. Op adios zingt JAWNY over een relatiebreuk, dat is blijkbaar een goede beslissing geweest – want de single is enorm vrolijk. adios ex en adios 2022!
Magon is de band van en/of het alias van Alon Magen. Oorspronkelijk afkomstig uit Israel is Alon via Parijs in Costa Rica neergestreken. Niet bepaald het middelpunt der muziekindustrie, maar daar lijkt hij lak aan te hebben.
Vier album heeft hij op zijn naam staan waarvan er twee dit jaar zijn uitgekomen. Magon maakt gitaarmuziek in de stijl van Lou Reed, vrij rudimentaire songs waarin de tekst centraal staat. Die teksten kunnen over van alles gaan; Bijbelse figuren, exen, Maharishi Mahesh Yogi en wat dies meer zij. Eentonigheid weet Magon te vermijden door zijn zijn producties vol fraaie details te stoppen. One Step At A Time is de derde track van zijn nieuwste album, met de typerende titel Another Song, Another Day. Het is dus geen single maar zou het eigenlijk wel moeten zijn, want zo’n nummer is dat onder je huid kruipt. En ook nog eens representatief voor de niet geringe talenten van deze ruwe bolster, blanke pit artiest.
Wie geregeld in sauna’s komt en daar weleens een opgietinkje meepikt, weet dat zo’n saunameester cq opstoker graag een wat zweverig stukje muziek laat horen. Waardoor je je nog wat ‘zenner’ gaat voelen. Hoe vager hoe beter, omdat je ook voorkomt dat een enkeling mee gaat neuriën, of nog erger, fluiten of zelfs zingen. Want gooi een best of van Dire Straits in de speler en je hebt de poppen aan het dansen.
De verstoring van die meditatieve orde wordt voorkomen door bijvoorbeeld het nieuwe album van Sarathy Korwar te laten horen. Weinig meezingers. Het heet Kalak en dat is een prettig palindroom. Een i-grec in het midden en je zit op het water, maar daar ga ik u niet mee vermoeien. Hoewel water een voornaam ingrediënt is tijdens een beetje opgieting. Sterker: zonder water kun je beter een houtgestookte sauna zonder wapperaar binnenhuppelen. Zelfde effect.
Desalniettemin doen we met de term ‘saunamuziek’ – met alle respect – het geluid van Sarathy Korwar te weinig eer aan. Omdat de in de Verenigde Staten geboren, in India opgegroeide Korwar, muzikaal veel te veel te bieden heeft. En dan is het tekstueel ook nog eens een manifest. Hoewel de meeste nummers instrumentaal zijn, spreken de titels boekdelen. Dat begint al met het gesproken, slechts een minuut durende intro A Recipe To Cure Historical Amnesia. Mooi bovendien: Back In The Day Things Were Not Always Simpler en wat te denken van The Past Is Not Only Behind Us, But Ahead Of Us. Schitterende, ritmische liedjes, waarin we Indiase en andere Aziatische elementen ontdekken.
Korwar maakt onder meer gebruik van fluit, saxofoon, synthesizer en percussie. Bijvoorbeeld in het behoorlijk swingende, vrijwel tekstloze Remember Begum Rokeya; een muzikale ode aan de prominente Bengaalse feministische denker, schrijver, opvoeder, professor, leraar, schrijver en voorvechtster van empowerment van vrouwen alsook politiek activist voor moslimmeisjes uit Bangladesh. Rokeya (1880 – 1932) wordt beschouwd als een pionier op het gebied van vrouwenemancipatie in Zuid-Azië. Als de feministische wegbereider van Bangladesh. Ze pleitte voor het volstrékt logische idee dat mannen en vrouwen gelijk worden behandeld als rationele wezens. Waarbij ze opmerkte dat het gebrek aan onderwijs voor vrouwen debet was aan hun inferieure economische positie. Dat soort imbeciele toestanden vindt nog altijd plaats. Niet enkel in landen met abjecte regimes als Iran en Afghanistan, hetgeen de urgentie van dit Kalak nog wat verruimt.
Het album is een prikkelende muzikale ontdekkingstocht door Azië, die geen vliegschaamte oplevert voor hen die daar last van hebben. En met het ronduit geestverruimende, opzwepende Utopia Is A Colonial Project kan zelfs feestdeejay Kees van Hondt uit de voeten. Yo Kees, lees je mee? Pieter Visscher
Sarathy Korwar – Kalak (Leaf)