Category: Recensies

DUO – Lolita, No!

Dat we de laatste tijd niet zoveel horen van The Kooks komt omdat zanger Luke Pritchard wel wat anders aan zijn hoofd heeft. Ze heet Ellie Rose en is de vrouwelijke helft van zijn nieuwe project, DUO.  Voor Ellie met Luke in zee ging was ze actief onder eigen naam.

Vorige maand verscheen het debuutalbum van DUO, een charmante, met liefde en hoorbaar plezier gemaakte langspeler vol speelse continentale popsongs (Franse en Italiaanse invloeden) met een retro randje. Noem DUO een Engels antwoord op Serge Gainsbourg en Jane Birkin en je zit er niet ver naast.

Lolita, No! is dan wel geen nieuwe Je T’Aime, maar zeker niet gespeend van een erotische ambities. En zo staan er nog elf andere zinnenprikkelende werkjes op het DUO album. Ter promotie van de plaat hebben Luke en Ellie i.s.m. parfummerk Bogue Profumo onder de naam Lita een unisex geurtje op de markt gebracht met een hint van donkere Indiase patchoeli, een stipje Bulgaarse tabak, een schaduw Maleise wierook en druppeltje ylang ylang olie uit Madagascar. 

shame – Snow Day

shame kwam vorige week met een nieuwe EP, Nigel Hitter op de proppen. Twee nummers waren al eerder verschenen Water In The Well en Snow Day. De laatste hebben we aan de playlist toegevoegd.

Want qua titel toepasselijk bij het jaargetij en qua anders dan we gewend zijn van de Londenaren. Een sentimentele ballad zit er niet in, maar op Snow Day treffen we de shame in een relatief rustige bui. De meters blijven in het wit, Charlie Steen doet zijn stembanden nauwelijks geweld aan en de band kan hem bij te houden. Van een klassieke songopbouw is echter geen sprake. Een refrein ontbreekt. In plaats daarvan krijgen we een paar vocale en instrumentale breaks. Je moet Snow Day een paar keer horen om de logica te begrijpen. Een lager tempo betekent overigens niet dat we ons kunnen ontspannen. De tekst van Snow Day is multi-interpretabel. Snow Day zou een liefdesverklaring kunnen zijn, maar ook een zelfmoordbrief van iemand die gezeten op de top van een heuvel zijn ogen sluit en valt. In slaap of in de afgrond is de vraag.

Pom Poko – Like A Lady

Pom Poko komt uit het land van A-ha, girl in red en Madrugada. Norge dus. De band is genoemd naar een klassieke (1994) Japanse anime film.

Dubbel P maakt punk, niet het boze of serieuze soort, maar speelse punk, een beetje cartoonesk ook wel. Dat laatste komt vooral door de stem van Ragnild Jamtveit, die klinkt alsof ze net een ballon heeft leeggezogen. Daarnaast kan er zomaar een Afrikaans gitaartje in de muziek opduiken, of een funkbasje. Geen gewone band dus dat Pom Poko.

Hun staat van dienst telt één album. Een tweede was zo goed als klaar toen corona kwam. In plaats van alle nieuwe nummers in één worp op de markt te gooien brengen de Poko’s de songs nu een voor een uit. Like A Lady is de meest recente. 

Met zijn lieve coupletten en ruige refreinen is Like A Lady lekker grungy. De nerveuze gitaarsolo heeft wel iets Zappa-iaans. Dat plus -de laten we laten we zeggen- aparte stem van Rangnild maken dat de nieuwe single van Pom Poko opvalt. Of hij ook in de smaak valt lezen we binnenkort wel in de comments.

The Nude Party – Shine Your Light

The Nude Party is een retro rockende herenclub die als ware het een ouderwetse commune met zijn allen in een huis wonen in de Catskills, een gebergte in het zuidoosten van de staat New York. 

De zes bandleden hebben zich gegroepeerd op de Appalachian State University in North Carolina, een conservatief bastion waar The Nude Party voor een tegengeluid zorgde. De muzikanten vonden elkaar in hun liefde voor het soort ruisende rock zoals het onvolprezen Creedence, mid-periode Stones en de oude Kinks die maakte. Tegenwoordig noemen we de ongepolijste rock van de sixties garage-rock. Shine Your Light komt van het derde album van The Nude Party, Midnight Manor. Het is een lekker slepende track die mede door de nasaal zingende Patton Magee wel aan ‘onze’ Fatal Flowers doet denken. 

Popwarmer: Kings of Leon – The Bandit

Veel releases werden in 2020 uitgesteld vanwege c… Wat brengt 2021 qua muziek? In ieder geval een nieuwe release van Kings of Leon. De laatste release van het familiekwartet uit Nashville voelt alweer heel lang geleden. Dat klopt wel, 2016.

Op 5 maart komt er eindelijk een nieuw album, nummertje #8 van de Followill’s getiteld When You See Yourself. Maar nu heeft KoL alvast twee singles tegelijk uitgebracht. Popwarmer op Pinguin Pop is The Bandit, een vertrouwde Kings of Leon track met de fijne stem van Caleb en de typische gitaarsound, lekker! 100,000 People is een iets avontuurlijkere ballad.

Belle and Sebastian – What To Look For In Summer

Belle and Sebastian – What To Look for In Summer (Matador/Beggars)

Pakweg een kwarteeuw terug werd het Schotse Belle and Sebastian geboren in regenachtig Glasgow. Schitterend moment natuurlijk om daar even bij stil te staan en een liveplaat uit te brengen. Een dubbelalbum nog wel. Daar hebben de fans recht op moeten ze hebben gedacht. En dat is ook zo.

What To Look for In Summer is een prachtige bloemlezing uit het rijke repertoire van de band die in 1996 met debuutalbum Tigermilk op de proppen kwam en al snel werd omarmd door een groot publiek. Ook in ons land.

Op What To Look For In Summer zijn songs verzameld die de band speelde in 2019. In het jaar dat alles nog ‘normaal’ was op onze beduusde planeet. Was duiveltje corona een jaar eerder neergestreken op moeder aarde, dan was er helemaal geen liveplaat uitgekomen van de Schotten. Zo lopen dingen.

Belle and Sebastian kan bogen op een prachtig oeuvre met indiepopliedjes die kleur geven aan het leven. Die dat regenachtige weer in Glasgow al rap doen vergeten en die in zo’n coronacrisis ook het nodige vertier bieden. Zo grapt zanger/gitarist Stuart Murdoch over Boris Johnson. Luchtig, hetgeen symbolisch is voor de concerten die de band geeft. Je hoort het terug op de plaat. “What were we doing? Songs!”, zegt Murdoch, terwijl hij The Boy Done Wrong Again inleidt. Dat werk.

Hoogtepunten zijn onder andere Funny Little Frog, dat nog altijd wat onweerstaanbaars heeft, If She Wants Me, het redelijk wilde Stay Loose, met orgel en gitaaruitspattingen op de koop toe. Het levendige Wrapped Up in Books blijft bovendien niet voor niets een livefavoriet. Komen we de vaccinatieperiode wel mee door. Pieter Visscher

 

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – december 2020

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van 2020:

Uur 1

  1. Jarv Is – House Music All Night Long (Beyond The Pale)
  2. Jarv Is – Beyond The Pale (Beyond The Pale)
  3. Jason Isbell and the Unit 400 – Be Afraid (Reunions)
  4. Jason Isbell and the Unit 400 – Our Eyes Closes (Reunions)
  5. Phoebe Bridgers – I Know The End (Punisher)
  6. Phoebe Bridgers – Kyoto (Punisher)
  7. Spinvis – Picasso (7.6.9.6.)
  8. Spinvis – Niet Vandaag (7.6.9.6.)
  9. Fontaines D.C. – A Hero’s Death (A Hero’s Death)
  10. Fontaines D.C. – I Don’t Belong (A Hero’s Death)
  11. Protomartyr – Processed By The Boys (Ultimate Succes Today)
  12. Protomartyr – Day Without End (Ultimate Succes Today)

Uur 2

  1. Code Orange – Underneath (Underneath)
  2. Code Orange – Sulfur Surrounding (Underneath)
  3. Eefje de Visser – Zwarte Zon (Bitterzoet)
  4. Eefje de Visser – Stilstand (Bitterzoet)
  5. Bad Bunny – Bichiyal (YHQMDLG)
  6. Bad Bunny –Yo Perreo Sola (YHQMDLG)
  7. Bob Dylan – Crossing The Rubicon (Rough and Rowdy Ways)
  8. Bob Dylan – I’ve Made Up My Mind To Give Myself To You (Rough and Rowdy Ways )
  9. Run The Jewels – Ooh La La (RTJ4)
  10. Run The Jewels – Walking In The Snow (RTJ4)
  11. SAULT – Wildlfires (Untitled (Black is))
  12. SAULT – Fearless (Untitled (Rise))

Popwarmer: SZA – Good Days

De eerste Popwarmer op Pinguin Pop van 2021 is meteen een vrolijke. Dit moet wel een beter jaar worden dan 2020. Good Days van SZA (spreek uit Sizza) omlijst dat gevoel. Good Days brengt zonneschijn, op naar de lentekriebels, laten we de winter nu al achter ons?

De Amerikaanse Solana Imani Rowe kunnen we een behoorlijke r&b ster noemen. Ze werd al genomineerd voor meerdere grammy’s en op haar cv staan al een hoop noemenswaardige samenwerkingen. Met Maroon 5, Kendrick Lamar, Justin Timberlake, The Weeknd, Calvin Harris, etc, enz. Op Good Days lijkt ze meer van haar zelf te horen, we ontdekken SZA’s soulvolle kant.

Razz – 1969-Conrad

1969-Conrad is een lekker weinig aan de hand gitaarplaatje van een band waarvan wij nog niet eerder hebben gehoord, maar thuis in Duitsland al best beroemd is. Dat mag ook wel na twee albums en acht jaar.

Razz komt oorspronkelijk uit Emsland, een deelstaat die grenst aan Groningen en Drenthe. De band heeft echter een nieuw thuis gevonden in Berlijn, een dynamischere omgeving dan het platte land.

Waar de Razz mannen over zingen in 1969-Conrad is vrij vaag. De titel komt niet in de tekst voor, maar het nummer lijkt aanklacht tegen de media en de leugens en het nepnieuws die ze verspreiden. 1969-Conrad is de eerste release van Razz in drie jaar. Origineel is niet het woord om de nieuwe single te omschrijven, lekker wel.

Nick Hakim – QADIR (extended)

We hebben Nick Hakim‘s QADIR begin dit jaar al op de playlist gehad, maar dan in de korte versie. Op Nick’s nieuwste album, WILL THIS MAKE GOOD staat een uitvoering van 7 ½ minuut. Maar nu heeft hij een nog langere versie het licht doen zien. De extended version van QADIR is nog eens vier minuten langer. Dat zijn jaren zeventig lengtes.

Maar het nummer kan het hebben. Nick gaat voor de bezwering, hoe langer QADIR duurt hoe dieper de roes. Daarnaast komt er steeds een stemmetje of een instrument bij zodat de aandacht niet verslapt. Vol wordt het echter nergens. Mocht je een etiket op QADIR willen plakken zou Afrikaanse indie gospel een goede zijn. Als inspirator is Prince een serieuze kandidaat. QADIR is een ode aan een vriend van Nick, die twee jaar geleden op 25 jarige leeftijd kwam te overlijden.

Nick Hakim is een import New Yorker. Zijn moeder komt uit Chili, zijn vader uit Peru. Zijn oeuvre omvat een paar EP’s en twee albums. Vrijwel al zijn songs zijn stemmig en traag van tempo. Maar geen zo lang als QADIR.