Category: Recensies

Matt Berninger – Bonnet Of Pins

Over de artistieke redenen van Matt Berninger om Bonnet Of Pins onder zijn eigen naam uit te brengen en niet met The National tasten we in het duister.

Wie weet had de band geen tijd. Maar we zijn wel blij dat de single uit is, want  een erg sterke track. Vrij vlot ook voor Matt’s doen en ook niet zo down als we van hem zijn komen te verwachten. Met zijn violen en blazers valt Bonnet Of Pins in de categorie ‘groots en meeslepend’. De tekst lijkt te gaan over een oude vlam die plots weer opduikt. Het blijft ook niet bij deze ene single. Bonnet is de voorloper van een tweede solo-album van de frontman van The National. Dat heet Get Sunk en verschijnt 5 jaar na de eerste, een tijd die Matt omschrijft als ‘a long period of writer’s block and self-disgust’. Inmiddels is hij weer onder de mensen en lacht het even hem weer toen. Hopen we dan maar.

Concert: 31/8 TivoliVredenburg.

Panic Shack – Gok Wan

Meidenpunk, het begint een trend te worden. Na Lambrini Girls en Grandmas House laat nu ook Panic Shack van zich horen. Weer van zich horen, want we kennen Emily, Meg, Romi en Sarah nog van drie jaar geleden, van oud IJsbreker The Ick.

Vanwege de praatzang viel dat nummer nog onder het kopje postpunk. Nieuwe single Gok Wan is punk zoals punk bedoeld is: basaal, opruiend en geëngageerd. En waartegen lopen de meiden te hoop? Het kwartet (kwintet als je de mannelijke drummer meetelt) neemt met Gok Wan de eigentijdse schoonheid idealen op de hak, de maatschappelijke dwang om er altijd piekfijn uit te zien. De titel is de naam van de presentator van het tv-programma ‘How To Look Good Naked’. De meiden hebben niks tegen Gok Wan persoonlijks, maar wel tegen het soort programma’s dat hij presenteert. Zijn naam klonk lekkerder dan die van zijn collega’s Trinny en Suzannah. Het langverwachte debuutalbum van Panic Shack komt er aan.

Live Foto Review: The Vices @ Patronaat

Live Foto Review: The Vices @ Patronaat, Haarlem
14 maart 2025
Foto’s Peter van Heun

Stel je de liefdesbaby van Cage The Elephant en The Strokes met een vleugje Red Hot Chili Peppers eens voor en dan heb je The Vices! Het zijn grote namen om mee vergeleken te worden, maar The Vices zijn bovenal nog steeds zichzelf.

The Vices zijn vier mannen met een speciale vriendschap. Ze zijn ontzettend verschillend, maar dat is precies hun kracht. Meestal clashen verschillende achtergronden, maar bij The Vices versterkt het juist. En dat zorgt ervoor dat ze zijn waar ze nu zijn. Met vele Pinguinhits op zak stonden in het voorprogramma van Yungblood en brachten vervolgens debuutalbum Looking For Faces uit. Vervolgens speelden ze op Best Kept Secret, Sziget en Zwarte Cross, tourden ze door Europa met Nothing But Thieves en organiseerden hun eigen festival ViceFest in hometown Groningen. Nu komen ze met nieuwe muziek en hopen je daarmee uit je sokken te blazen!

Afterpartees – Hallelujah

Getver! Heeft Afterpartees zich nu ook al gewaagd aan een cover van Hallelujah!?

Wees gerust fans. Het Hallelujah van onze vrienden uit Horst is een eigen nummer. Maar het klinkt wel alsof je het al een keer eerder hebt gehoord. Dat komt misschien omdat het Hallelujah van Afterpartees hier en daar best wel iets wegheeft van een oud Iers volksliedje, zo’n song waarop gedronken moet worden. Het gaat dan ook gegarandeerd een live-favoriet worden. Misschien een ideetje voor Rowwen Heze om Hallelujah te coveren? Die van Afterpartees dus, niet die andere.

Afterpartees viert hun 12 en half jarige bestaan binnenkort met de release van een nieuwe EP en een concert op 24 april in TivoliVredenburg.

Kerala Dust – Bell

Een paar jaar geleden penetreerde Kerala Dust de Graadmeter met nummers van hun tweede album, Violet Drive.

De van oorsprong Britse, maar in Zürich en Berlijn verblijvende band maakte deel uit van een achteraf gezien kortstondige wederopstanding van de krautrock. De stroming bleek niet bestand tegen Postpunk. Voor Kerala Dust is dat geen reden om van missie te veranderen. Ook nieuwe single, Bell kent kenmerken van Germaanse bands als Can en NEU! En van John Lee Hooker, de patriarch van de gitaarboogie. Dat pompende ritme maakt van Bell een song die bijna dwingt tot meebewegen, ja zelfs dansen. Al is dat laatste niet erg gebruikelijk in de artrock scene waar Kerala Dust in vertoeft. Over een nieuw album is nog niets bekend.

Moreish Idols – All In The Game

Succesvol kunnen we Moreish Idols – buiten onze eigen Graadmeter om- nog niet echt noemen, maar onbekend is de band uit Cornwall/Londen ook niet meer.

Onder artistieke leiding van Dan Carey heeft Moreish Idols een debuutalbum opgenomen dat enthousiast is ontvangen. Onze eigen Oor noemt Moreish Idols in één adem met Black Midi en Black Country, New Roads. Voorwaar geen slecht gezelschap. De gedeelde stijl is prog-indie: eigentijdse progressieve muziek met ingeval van Moreish Idols ook een jazzy randje. Met zijn meerstemmige zang, freewheelende sax en spacy solo’s is All In The Game representatief voor het nieuwe album. Het is dan ook niet voor niets het titelnummer.

Fit – Be Gone Now

Utrechter smeltkroesband Fit zet met Be Gone Now een nieuwe stap richting dominantie van de Europese noisepunk/postgrunge/spacegaze-scene.

Met z’n niet aflatende, ja zelfs genadeloze beat staat de nieuwe single garant voor mosh-pits, stage-diving en andere compulsief enthousiaste gedragingen van een ieder die het geluk heeft de band live te mogen meemaken. Fit is nog maar drie singletjes oud, maar mag nu al meedoen met de grote jongens.

Viagra Boys – Uno II

De tattooed lover boys uit Zweden komen weer prima voor de dag met een song over de dentale problemen van een hazewindhond.

We kunnen er niks anders van maken. Het beest in kwestie heet Uno II en is van Viagra Boys frontman, Sebastian Murphy. Niet echt een onderwerp voor een postpunksong toch? Uno II is dan ook geen doorsnee postpunkliedje. De zang is weliswaar parlando, maar de begeleiding is lichtvoetig en heeft leuke elektronische accentjes. Wanneer Sebas gezelschap aan het eind krijgt van een anonieme dame wordt het lied over die arme hond nog sexy ook.

Daisy the Great – Ballerina

Daar zijn de Daisies weer! Eind ’21 riepen we Glitter van Daisy The Great uit tot IJsbreker.

Het nummer staat op het tweede album van Kelley Dugan en Mina Walker a.k.a. Daisy The Great. Die plaat is een groot succes geworden. De dames hebben dan ook ruim de tijd genomen om aan een opvolger te sleutelen. Het eerste resultaat is hoopgevend. Op Ballerina herkennen we het kwetsbare en naïeve duo van weleer, maar horen we ook een stevig rockende band die blaakt van zelfvertrouwen. Het nieuwe album van de girls en boys uit Brooklyn heet ‘The Rubber Teeth Talk’ en wordt eind juni verwacht.

Grandmas House – From The Gods

Terwijl Grandmas House in de Graadmeter triomfen viert met ex IJsbreker, Slaughterhouse offreren de dames alweer nieuwe single! Op From The Gods is goed te horen dat we hier met een punkband te maken hebben. Ze zijn wat subtieler dan hun verre voorgangers, maar niet minder overtuigend.

Terwijl haar zusters er op lekker los rocken, klinkt frontvrouw Yasmin Berndt alsof ze haar zangpartij heeft opgenomen na een avondje stappen. Wie van Lambrini Girls houdt heeft ook aan Grandmas House ook een goede.

EP, ANYTHING FOR YOU volgt op 11 april.