Recensies Archieven - Page 290 of 367

Johnny Cash: Forever Words

‘The Man In Black.’ Johnny Cash overleed op 12 september 2003 in Nashville, Tennessee. Zijn nalatenschap is als zijn oeuvre, persoonlijkheid en stemgeluid. Omvangrijk. John Carter Cash, zoon van, en Steve Berkowitz – beide tevens producer -, doken in de archieven van Johnny Cash en kwamen er al rap achter dat ze hun muzikale en dichterlijke harten konden ophalen.

Cash jr. en Berkowitz vonden onder andere (song)teksten, handgeschreven brieven en gedichten. De twee stelden daaropvolgend een breed scala aan noemenswaardige muzikanten samen, die de teksten wisten te vertalen naar nieuwe muziek. Het boek, Johnny Cash – Forever Words, the unknown poems, werd al eerder uitgebracht. Met succes.

Deze muzikale editie bevat 16 prachtige, gevoelige tracks, allen gezongen door artiesten die een persoonlijke connectie met Cash hadden. De meest in het oog springende naam is ontegenzeggelijk die van Chris Cornell. Frontman van Soundgarden en Audioslave, die ons helaas ontviel in mei 2017. Cornell zingt op indringende en indrukwekkende wijze het zelfreflecterende You Never Knew My Mind. ‘You never doubted, we were altogether fine. Then you saw the changes painfully and knew, you never really knew my mind.’

Andere artiesten die een bijdrage leveren zijn onder andere Jewel, Alison Krauss & Union Station, Elvis Costello, The Jayhawks en Rosanne Cash, de oudste dochter van Johnny. Het album werd overigens grotendeels opgenomen in de befaamde The Cash Cabin Studio in Hendersonville. Forever Words is een muzikale ode aan een grote meester. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Preoccupations – New Material

Preoccupations – New Material (Jagjaguwar / Konkurrent)

Het blijft natuurlijk heerlijk en fantastisch dat de geest van Joy Division nog altijd rondwaart in de hedendaagse muziek. Dat geldt ook voor de derde worp van Preoccupations, die simpelweg New Material is getiteld.

Preoccupations debuteerde in 2015 onder de naam Viet Cong, met het briljante, gelijknamige debuut, maar door de controverse die die naam opriep, zwichtten de Canadezen ten slotte onder alle commentaar en gaan ze sinds 2016 onder de huidige naam door het leven. Van een muzikale stijlbreuk is gelukkig geen sprake. Dat werd twee jaar terug al duidelijk, toen Preoccupations verscheen.

New Material pakt de draad van de twee voorgangers soepeltjes op en zorgt voor net zo veel beklemming, rauwe emoties en uitbarstingen. Zowel muzikaal als vocaal, want de band maakt van haar hart geen moordkuil. Je voelt dat het geen gespeelde woede is wanneer zanger/bassist Matthew Flegel zingt. In het door repetitieve drumritmes gedreven Antidote bijvoorbeeld.

“Trying to untangle the knot.
Everything slips right through your shaking hands.
Wether we ask for it or not.
To live is to suffer again and again.”

Flegel en zijn drie vrienden zijn geen jongens die een vrolijke polka starten of überhaupt als eerste de dansvloer op springen. Al weet je dat nooit zeker, omdat dit slechts gebaseerd is op de muziek die het gezelschap maakt. Geen lachebekjes op plaat in elk geval, al is Interpols Paul Banks dat ook niet, terwijl hij graag op het strand ligt naast vrouwelijk schoon en dan een paar blikken pils opentrekt. Het aloude adagium don’t judge a book by the cover doet weer eens opgeld.

Interpol is een band die muzikaal het dichtst bij de postpunk van Preoccupations in de buurt komt, hoewel eerstgenoemde formatie melodieuzer klinkt. Preoccupations is dan weer onheilspellender, intrigerender, dwingender en meedogenlozer dan de band van Banks. Maakt ze dat ook beter? Nee. Wel uitdagender. Pieter Visscher

LIVEDATA10/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 03/07 Sugarfactory, Amsterdam 13/07 Dour Festival, Dour

Eels – The Deconstruction

Een tokkelende akoestische gitaar. Een fladderende vioolpartij. Een gortdroge snaredrum. En dan die feilloze kopstem van Mark Oliver Everett, alias ‘E’ om het helemaal af te maken. The Deconstruction, het titelnummer van het nieuwe album van Eels brengt de luisteraar binnen luttele secondes weer in vervoering.

Het is die geweldige ‘mood’ die Eels heet. Want Eels is meer dan muziek luisteren; Eels is een gevoel. Al twaalf albums lang. Heel af en toe zijn die albums goed, maar veel vaker fantastisch. Ook dit wapenfeit voegt zich met gemak bij de laatste categorie.

Het tweede nummer – IJsbreker bij Pinguin Radio – Bone Dry bijvoorbeeld, combineert een Suzy Q-achtige drumpartij met een filmscore-sfeertje. Bij Eels weet je dat de muziek nooit verveelt. Dat componist E altijd een eigenzinnig (‘Shooby-dooby-dooby’, ‘Sha-lala’) van liedjes schrijven heeft. U begrijpt: de verslaving aan dit album begonnen. Het instrumentale niemendalletje The Quandary is vervolgens een opmaat naar het intieme Premonition (voorgevoel) dat handelt over hoop.

Daarna gaat het van de sfeervolle samples die Rusty Pipes omarmen, naar de klassieke touch van The Epiphany en de gegarandeerde singlekandidaat Today Is The Day. En dan zijn we nog niet eens op de helft. Sfeervolle instrumentaaltjes (Coming Back, The Unanswerable), een verslavende, zeer dansbare Propellerheads-achtige track (You Are The Shining Light) en een stel lieve pianotracks (Archie Goodnight en There I Said It) leiden meesterlijk naar de finale voordracht In Our Cathedral. Oef. Wát een plaat. Tekst Mania | Dennis Dekker

LIVEDATA 18+19/06 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out) 20/06 TivoliVredenburg, Utrecht 21/06 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 08/07 Rock Werchter, Werchter (BE)

ISLAND – Feels Like Air

Na twee succesvolle EP’s (Girl, 2015 en A PLace You Like, 2017), komt ISLAND met hun langverwachte debuutplaat. Op Feels Like Air laten de Londenaren horen waarom ze in Engeland hoge verwachtingen hebben van dit viertal. Beïnvloed door bands als The War On Drugs, Fleetwood Mac én Kings Of Leon zetten de heren zichzelf op de kaart met een prachtig debuut.

Er wordt afgetrapt met Ride, een mooi nummer waarbij frontman Rollo Doherty zichzelf meteen in de spotlights zet. Met zijn hese stem vol rauwe emotie excelleert hij gedurende het hele album, gevoed door het aangename gitaarspel van Jack Raeder. Try en The Day I Die zijn twee pareltjes, waarbij laatstgenoemd nummer dwars door je ziel snijdt.

Tel daarbij Something Perfect, Horizon én We Can Go Anywhere bij op, en je hebt een handvol nummers die dit debuut naar een ongekende hoogte laten stijgen. Met Feels Like Air en Lilyflower sluit de band hun album af, een album dat welhaast de definitieve doorbraak moet gaat worden voor ISLAND.

Veelzijdige indierock met een potentie waar je U tegen zegt: Feels Like Air is een prachtplaat geworden, die het aantal fans alleen maar zal laten groeien. Ze hebben er na het beluisteren van deze schijf met ondergetekende in elk geval één bij. Tekst Muzine.nl | Roel Schillings

LIVEDATA 19/04 Motel Mozaique, Rotterdam 24/04 Paradiso, Amsterdam 25/04 TivoliVredenburg, Utrecht 26/04 Café Café, Hasselt (BE)

Live Foto Review: Lily Allen @ Sugarfactory, Amsterdam

Live Foto Review: Lily Allen @ Sugarfactory, Amsterdam
10 april 2018
Foto’s Willem Schalekamp

Ze heeft een uitgesproken persoonlijkheid, een geweldig gevoel voor sarcastische humor en produceert al jaren hit na hit: het succes van popicoon Lily Allen laat zich makkelijk verklaren.

De Britse zangeres brak in het MySpace-tijdperk van 2006 door met liedjes als LDN en Smile, drie jaar later bereikte haar wereldfaam een hoogtepunt met de single Fuck You. Ondertussen schudt ze nog steeds van die knallers uit haar mouw, met Trigger Bang als laatste wapenfeit.

De nieuwe song geeft een eerste indruk van haar nog uit te komen langspeelplaat No Shame, waarvan de release voor aankomende zomer gepland staat.

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin Pop!

Live Foto Review: Claw Boys Claw @ Muziekgieterij, Maastricht

Live Foto Review: Claw Boys Claw @ Muziekgieterij, Maastricht
Voorprogramma Le Garage
7 april 2018
Foto’s Hub Dautzenberg

Claw Boys Claw werd in 1983 opgericht en bracht sindsdien twaalf albums uit, waarvan twee sinds ze in 2007 weer bij elkaar kwamen. Frontman Peter te Bos is nog steeds de rebel uit de beginjaren. Samen met gitarist John Cameron vormt hij al ruim dertig jaar de kern van de band.

In 2008 brachten ze hun veelgeprezen album Pajama Day uit, gevolgd door Hammer in 2013. En recent is het nieuwe album It’s Not Me, The Horse Is Not Me – part 1 verschenen!

12/04 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out) 13/04 Burgerweeshuis, Deventer (Sold Out) 26/04 Vera, Groningen (Sold Out) 28/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)

Le Garage

Claw Boys Claw

Ayreon – Ayreon Universe

Ayreon, het geesteskind van Arjan Anthony Lucassen, zou nooit gaan optreden. In 2015 kwam de Theater Equation voorbij, maar de eerste echt grootse Ayreon live show was er eind vorig jaar. De voorbereiding en productie heeft twee jaar geduurd, maar het resultaat mag er wezen.

Drie avonden lang is Poppodium 013 afgeladen met Ayreonauts uit 54 landen. Zestien zangers en zangeressen zijn gestrikt plus nog een tiental voor de muzikale invulling van deze unieke avonden. Muzikaal staat het als een huis, de productie is fenomenaal en de arrangementen zitten geweldig in elkaar.

Van stevige progmetal bombast tot aan kippenvelmomenten bij de intieme samenzang op Valley Of The Queens. Ook de lichtshow en het videoscherm zijn belangrijk, elke zanger wordt via het scherm aangekondigd en de animaties sluiten naadloos aan op de muziek. Het zorgt ervoor dat alles op zijn plek valt, iedereen die er bij geweest is weet dat ze een van de bijzonderste rockshows van het afgelopen decennium hebben meegemaakt. Tekst Mania | Tim Jansen

Liefhebbers luisteren ongetwijfeld ook naar Pinguin On The Rocks en/of Aardschok!

Foto Arjan Lucassen – Rik Bauters

Unknown Mortal Orchestra – Sex & Food

Sex & Food. Unknow Mortal Orchestra dropt vlak voor het festivalseizoen een nieuwe plaat. Slim. De psychedelische indie-band uit Nieuw-Zeeland staat wereldwijd namelijk op de nodige weides geboekt.

In Nederland op Best Kept Secret, voor de tweede maal. In 2016 waren Ruban Nielson en de zijnen in topvorm, waarbij luisterrijke hitjes als Swim & Sleep (Like A Shark), Multi-Love en Can’t Keep Checking My Phone de zaal moeiteloos in beweging kreeg.

Op Sex & Food verdwijnt de synth van voorganger Multi-Love enigszins naar de achtergrond. Het album kent een mix van groovy en vooral relaxte lo-fi songs. Na de instrumentale opener A God Called Hubris gaat het tempo omhoog op het swingende Major League Chemicals. Een truc die later tijdens het energieke American Guilt wordt herhaald.

Wat rest zijn tien tracks die veel relaxter en laid-back van aard zijn. Het sexy Hunnybee, het bevreemdende Not In Love We’re Just High, de lome afsluiter If You’re Going To Break Yourself. Een verrassend geheel. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 28/05 Ancienne Belgique, Brussel (BE) 10/06 Best kept Secret Festival, Hilvarenbeek

Live Foto Review: L.A. Witch @ Sugarfactory, Amsterdam

Live Foto Review: L.A. Witch @ Sugarfactory, Amsterdam
Support: The Shady Greys
2 april 2018
Foto’s Willem Schalekamp

Luister naar de muziek van L.A. Witch en je snapt meteen waar hun bandnaam vandaan komt. De duistere, mysterieuze nummers met invloeden van psychedelica zijn, net als kapitaalstad Los Angeles, doormidden gespleten door glamour en verval.

Moeiteloos maakt het trio een mengsel van garagerock, donkere blues, eighties shoegaze en nineties undergroundrock. De robuuste ritmesectie, dun-klinkende gitaren en galmende vocalen transporteren je terug naar een rokerig café op een warme nacht in het California van de jaren vijftig.

The Shady Greys

L.A. Witch

Live Foto Review: Paaspop 2018 dag 3

Live Foto Review: Paaspop 2018, Schijndel – Dag 3
1 april 2018
Foto’s Fotono Photography

Paaspop 2018 zit er op, dat betekent dat het festivalseizoen nu officieel is geopend! Hier een selectie foto’s van zondag 1 april, de derde en laatste dag van het festival speciaal voor ons gemaakt door Irwan Notosoetarso.

Volgend jaar zijn we uiteraard weer van de partij – we treffen je dan van 19 t/m 21 april in Schijndel.

Birth Of Joy