Live Foto Review: Bevrijdingspop, Haarlem
5 mei 2024
Foto’s Peter van Heun
Live Foto Review: Bevrijdingspop, Haarlem
Category: Recensies
Nilüfer Yanya – Like I Say (Runaway)
Het zou niemand hebben verbaasd als Nilüfer Yanya haar muziek wat had gestroomlijnd om er een groter publiek mee te bereiken.
Na twee albums ziet het er goed uit voor de Brits-Turkse zangeres. Eén hit en haar kostje is gekocht. Zeg nooit nooit in de wond’re wereld van de popmuziek, maar Like I Say ( Runaway) gaat hem niet worden. In plaats van zoet heeft Nilüfer namelijk zout toegevoegd aan de mix van dansbare mix en grungy gitaren. Klaarblijkelijk is Nilüfer liever indie-queen dan het zoveelste prinsesje in de popscene. En gelijk heeft ze.
Hairpin – Cyclone
De ontwikkeling van Hairpin van bevlogen vriendenclub tot potente indierockband is goed te volgen op het dozijn singles dat de New Yorkse band sinds 2022 heeft uitgebracht.
Cyclone, de nieuwe single van de zelfstandig opererende band is een energieke, strak in de gitaren zittende, constant in beweging zijnde track in een stijl die we zouden willen bestempelen als smartrock. Aan de verwante vormgeving van de laatste vier singles vermoeden we dat ze een dezer dagen op een EP of misschien wel een album terecht zullen komen. We houden het voor je in de gaten.
Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – april 2024
Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.
Met in deze aflevering de beste albums van april 2024:
- Adam Wiltzie – Eleven Fugues For Sodium Pentothal
- Big|Brave – A Chaos Of Flowers
- English Teacher – This Could Be Texas
- Fabiana Palladino – Fabiana Palladino
- Michelle David & The True-Tones – Brothers & Sisters
- Nia Archives – Silence Is Loud
- Pearl Jam – Dark Matter
- Still House Plants – If I don’t make it, I love u
- The Secret Sisters – Mind, Man, Medicine
- Voltage – Fortunes & Willows
IST IST – The Kiss
IST IST is de van Meegeren van de popmuziek. Han van Meegeren was een kunstschilder die gespecialiseerd was in het vervalsen van schilderijen van Vermeer.
De man was zo goed dat experts zijn doeken voor echt aanzagen. Wat van Meegeren deed met schilderen, doet IST IST met muziek. Specifiek met de new wave zoals die klonk in de zaaltjes en oefenhokken van Manchester ca 1980. Het zijn eigen nummers en de opnamekwaliteit is wel wat beter dan toen, maar IST IST klinkt akelig authentiek.
Opvallend is dat de Britten bij ons populairder is dan at home in Manchester. Vooral in Nijmegen lusten ze wel pap van de band. En laat dat nou net de stad zijn die in de jaren 80 voorop liep bij de erkenning en waardering van de oorspronkelijke new wave.
De rocktempel toen en nu in Nijmegen is Doornroosje. IST IST speelde daar een tijdje terug en had het heldere idee om er opnamen te maken voor de clip van nieuwe single The Kiss. De band staat voor een volle en we mogen wel zeggen uitzinnige zaal wat een sfeervolle en enthousiasmerende video oplevert. Wat helpt is dat The Kiss iets minder doemerig is dan we van IST IST gewend zijn. De nieuwe single komt net als het recente Lost My Shadow op 20 september op het ‘Light A Bigger Fire’ album.
Cults – Crybaby
Met ruim 11 miljoen luisteraars per maand kan je Cults niet niet populair noemen, maar doorgebroken is de Amerikaanse dreampop band ook niet echt.
Madeline Follin en Brian Oblivian komen uit New York maar klinken zo West Coast als maar kan en rete retro. Ook nieuwe single Crybaby is met een smakelijk sixties sausje overgoten. Miss Follin klinkt hier als een girl uit een group uit de stal van Phil Spector. Het kan niet anders dan dat Donna Blue net als wij flink fan is van Cults. Het is nog onbekend of Crybaby de komst van een nieuw album inluidt, maar mocht dat zo zijn dan wordt dat hun vijfde langspeler. Wel gaat de band weer op tournee, helaas alleen nog in de V.S.
Crumb – The Bug
Het Amerikaanse Crumb is een beetje gek. En dat steken ze niet onder stoelen of banken.
Neem nou nieuwe single The Bug. Op zich is het al apart om een liedje over beestjes te maken (of je band kruimel te noemen), maar de psych-rockers gooien er nog een schepje bovenop door de song halverwege te laten overgaan in een freaky instrumental. Dat is niet helemaal waar. Ergens op de achtergrond hoor je nog wat gewauwel van frontpersoon Lila Ramani, maar de aandacht wordt getrokken door een trippy kwartet voor bas, drums, gitaar en synthetische strijkers. The Bug komt op 17 mei ook uit als onderdeel van het nieuwe Crumb album, AMAMA.
Concert: 24 mei, Paradiso.
The Black Keys – Ohio Players
The Black Keys – Ohio Players (Warner)
We kunnen Beautiful People (Stay High) meteen wel uitroepen tot meest zomerse nummer aller tijden. Te vinden op de nieuwe van The Black Keys, toch al dat duo dat rockmuziek vaak zo luchtig weet te verpakken en in te kleden.
Ohio Players (wat een hoes!) is, zoals Dan Auerbach en Patrick Carney het zelf noemen, hun big saturday night party record. De hoes spreekt boekdelen en we komen geen seconde bedrogen uit. Ohio Players is wat deze wereld zo nodig heeft. De klasse zit in de betrekkelijke eenvoud van de plaat, die je in een feestroes brengt.
Beautiful People (Stay High) heeft met Beck als achtergrondzanger en subschrijver van de song een component om even onder de aandacht te brengen. De heer Hansen is veel vaker van de partij en je hoort dat. Een uitstekende zet van Carney en Auerbach, die ook Noel Gallagher wisten te strikken. On The Game heeft een prettig tempo waarin we Gallaghers invloed sowieso herkennen. Hij doet ook wat achtergrondzang en speelt gitaar.
Maar hoofdgast op Ohio Players is zonder twijfel Beck Hansen die The Black Keys net even dat schopje onder de reet geeft wat de Amerikanen nodig hadden. Waardoor Ohio Players inderdaad die zaterdagavondfeestplaat is geworden waarmee we de komende zomer wel uit de voeten kunnen. Wat minder garageblues dit keer. Wat meer opbeurende retrorock, met veel toetsen, funky elementen en levendiger dan ooit. Inclusief wat complementaire gastrappers, die een enkele keer opduiken. Alle klappen zijn raak. Dansschoenen uit de kast! Pieter Visscher
Islands – Drown A Fish
Ondanks een catalogus van inmiddels 9 albums en een 10e op komst is het het Canadese Islands nooit gelukt om zich los te maken van het peloton en een plek te veroveren in de kopgroep.
Maakt de band met Drown A Fish een kans om het tij te keren? Waarschijnlijk niet. Dat neemt niet weg dat de nieuwe single weer zeer de moeite waard is. Met name voor hen die van hun klankleveranciers net iets meer verlangen dan een aangename melodie. Bandbaas Nick Thorburn keek dit keer naar Elvis Costello voor inspiratie. En zo klinkt Drown A Fish ook wel, als Costello, maar dan gezongen met een stem die wat makkelijker in het gehoor ligt dan die van Elvis II. Nieuwe album, What Occurs is uit op 10 juni.
Chloe Slater – Nothing Shines On This Island
Nothing Shines On This Island is pas de derde single van Chloe Slater, maar nu al is duidelijk dat de Britse rocker-zangeres tot grootse dingen in staat geacht mag worden.
De lef en vanzelfsprekendheid waarmee ze zingt en speelt verhullen dat we hier te maken hebben meteen 20 jarige. Ook de tekst van Nothing Shines On This Island is volwassen. Chloe schets een somber beeld beeld van haar vaderland waar het zeker voor de jeugd steeds minder goed toeven is. Toch is haar nieuwe single meer dan een aanklacht. Ze spreekt ook de hoop dat als we er de schouders onder zetten er met zijn allen iets van kunnen maken. Die Chloe die komt er wel.