Category: Recensies

Royel Otis – Velvet

Het kan vriezen en dooien bij Royel Otis, maar als het vriest kan je ook meteen schaatsen.

Het Australische duo staat onder supervisie van superproducer Dan Carey (Wet Leg, IDLES e.a.) en dat scheelt een slok op een borrel. Nieuwe single Velvet is niet veel meer dan een paar gescandeerde kreten, een hitsig orgeltje en een hyperactieve bas, maar de drive en de energie dwingen tot swingen. Velvet lijkt niet echt op maar doet wel denken aan Back In The USSR van The Beatles. Het bijbehorende album heet PRATTS &PAIN, het is hun debuut en volgt begin februari.

Loupe – Tested Waters

De meeste bands overleven het vertrek van hun frontpersoon niet, Loupe dus wel. Feitelijk is de band al aan haar 3e zangeres toe.

Na de eerste personeelswisseling van Lisa naar Julia (en op gitaar van Tessa naar Jasmine) veranderde de band ook van naam van Dakota naar Loupe. Julia is nu opgevolgd door Nina, maar Loupe blijft Loupe. Met zijn dromerige melodie, beweeglijke bas en sprankelende gitaar had Tested Waters van geen andere band kunnen zijn dan van het hooggewaardeerde hoofdstedelijke kwartet. Nieuwkomer Nina heeft een fijne en lenige stem die anders kleurt dan die van haar voorganger, maar ook niet weer te. Een nieuwe EP is in de maak. De doop daarvan zal op 3 mei gevierd worden met een show in de Paradiso.

MGMT – Nothing To Declare

Ook de derde single van het nieuwe MGMT album breekt met de elektrosound waarmee het duo rijk en beroemd werd.

Nothing To Declare is een lief en teder, grotendeels akoestisch liedjes, retro maar ook weer niet te. Om het in Beatles termen uit te drukken, meer McCartney dan Lennon. 6 jaar hebben Andrew en Ben gedaan over de opvolger van Little Dark Age. ‘Loss of Life’ telt tien tracks; semi akoestische, licht psychedelische popliedjes in een stijl die je barokpop zou kunnen noemen. Financieel is het misschien niet verstandig om van de succesformule af te wijken, maar na drie single durven we al wel te stellen dat ‘Loss of Life’ artistiek een groot succes wordt.

Johan – The Great Vacation

Johan – The Great Vacation (Excelsior)

Het is bij Johan vrijwel altijd goed dat er een flink aantal jaren tussen een vorig en een nieuw album zit. Nu is dat ook weer het geval. Pull Up verscheen in 2018.

Johan, de oorspronkelijk uit Hoorn afkomstige formatie rond Jacob de Greeuw, nam na het verschijnen van 4 (2009) afscheid van gitarist Maarten Kooijman. Pull Up werd het minste album van de band. Nauwelijks beklijvende liedjes. Een geluid ver weg van wat we gewend waren van De Greeuw, de voornaamste songschrijver van Johan. Kooijman schreef Tonight (misschien wel Johans mooiste nummer) en Maria. Kooijman geeft tegenwoordig gitaarles en sluit niet uit dat hij in de toekomst nog eens een soloplaat gaat afleveren. We kijken ernaar uit.

Zoals ook werd uitgekeken naar de nieuwe Johan, waarop de voor Kooijman aangetrokken Robin Berlijn (hij was er al bij op Pull Up) een prominentere rol als songschrijver is weggelegd. All songs written by De Greeuw / Berlijn lezen we op de binnenkant van de cd-hoes. Betekent dat ook een stijlbreuk? Nee. Want gek genoeg horen we weer een Johan dat ouderwets sterke songs op plaat heeft gezet. Nummers die niet tijdens de eerste draaibeurt al indalen. Het duurt wel even. Maar dat geduld wordt bijzonder rijkelijk beloond.

We horen wat meer elektronica dan in het verleden, maar ook weer niet zoveel dat we inderdaad van die stijlbreuk zouden kunnen spreken. Johan keert vooral terug naar het sterke geluid van Pergola (2001) en Thx Jhn (2006). Met dansbare nummers als So It Goes, Fly On The Wall en het lekker folky We Ride. Er wordt geknipoogd naar The Beatles (Hold The Line) en De Greeuw zet zijn bezorgdheid over onze chaotische wereld uiteen in Reset (“What a time we’re living in..”). We horen weer een Johan waarnaar we zo verlangden. Het ontroerende A Thought is pure balsem voor de ziel. Een lied voor de eeuwigheid. Believe doet daar nauwelijks voor onder. Het is 2024 en Johan is met The Great Vacation ouderwets in vorm. Pieter Visscher

The Black Keys – Beautiful People (Stay High)

Beck schreef mee aan de nieuwe single van The Black Keys. Ook vintage dansmeester Dan The Automator droeg een steentje bij aan Beautiful People (Stay High).

De vrucht van hun gezamenlijke inspanning is een vrolijk vibrerende party track met een refrein waar de hitpotentie van afdruipt. Het is het minst bluesy Black Keys nummer tot dusver en had niet misstaan op een plaat van Beck zelf. Beautiful People (Stay High) is de eerste single van een nieuw album van Dan en Pat. Met de albumtitel, ‘Ohio Players’ eert het duo de gelijknamige band uit hun homestate, die bekend staat om hun funky nummers en sexy albumhoezen. Voor Dan en Pat zelf muziek gingen maken draaiden ze plaatjes in de lokale kroeg. De onbevangen sfeer van die avonden hopen ze te recreëren op  wat hun alweer hun 12e album wordt. 5 april komt de plaat uit, maar voor die tijd zullen we vast nog wel meer voorproefjes mogen smaken.

Library Card – Well, Actually

Het gaat Library Card voor de wind. Bij de door de Volkskrant georganiseerde verkiezing van het poptalent van 2024 eindige het Rotterdamse kwartet bij de bovenste vijf. En de programmeurs van de Noorderslag reserveerde voor de band een prominent podium op een prima tijdstip. En ondertussen lokt het buitenland.

En dat allemaal voor een band die nog geen album uit heeft! Het succes is Library Card echter niet aankomen waaien. De band mag dan nog maar zes nummers oud zijn, de individuele leden hadden er al heel wat vlieguren opzitten toen ze kun krachten bundelden. Op een album moeten we nog even wachten, maar een EP mogen we al in maart tegemoet zien. Als voorproefje van de Nothing Interesting EP heeft de band alvast het nummer Well Actually losgelaten. De groepscompositie met een tekst van Lot van Teylingen over mansplaining en andere patriarchale onhebbelijkheden werkt langzaam, maar onontkomelijk toe naar een explosief, net niet kakofonisch einde. Het is niet moeilijk te horen waarom Well Actualy live een favoriet is.

Marathon – Fire

Ook Marathon begin het nieuwe jaar goed. Fire is het eerste nieuwe nummer van de Amsterdammers sinds de release van hun debuut EP in mei vorig jaar.

Verwacht geen grote veranderingen, eerder een perfectionering van hun ietwat zwaarmoedige, maar hard pompende en rijkelijk met gitaar bestrooide shoepunkgaze. Na een inventarisatie van de Volkskrant van kenners, profs en collega’s kwam Marathon uit de bus als zijnde een van de bands die een grote kans maken om dit jaar door te breken. Het criterium is het laten vol lopen van de grote zaal van de Paradiso. Zo na de zomer als het festivalseizoen er op zit zou dat het trio wel moeten kunnen lukken.

Buck Meek – Cuero Dudes

Buck Meek is de gitarist van Big Thief. Dat kun je horen, niet zozeer aan zijn gitaarspel, maar aan zijn manier van zingen.

Net als collega Adrianne Lenker zingt hij met overslaande stem. Alsof hij de baard in zijn keel heeft. Fans van mister Meek horen wellicht dat Cueros Dudes een lichte(re) herbewerking is van Cyclades, een track van zijn vorig jaar verschenen Haunted Mountain album. Meek schreef het nummer in Europa. Dat is weer niet te horen. De man maakt typisch Amerikaanse muziek, een soort sloppy country vergelijkbaar met de morsige Americana van o.a. MJ Lenderman en bands als Wednesday en Florry. Muziek waarin de geest rondwaart van de oude Neil Young.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – best of 2023

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van 2023.

Meltheads – White Lies

Sinds oktober vuurt Meltheads elke maand wel een nieuw nummer op ons af. De teller staat nu op vijf.

Dat zal ongeveer de helft zijn van het aantal  songs op het album, Decent Sex dat op 9 februari moet gaan uitkomen. Er is alweer een nieuwer nummer beschikbaar, maar wij willen eerst nog wat langer bij stilstaan White Lies. De titel beteken leugentjes om de best wil. Wat White Lies zo sterk maakt, naast de opwindende jungle drums, de onheilspellende bas, de snedige gitaar en de gebeten zang is het onschuldige meisjesstemmetje dat onverwachst opduikt en een fraai contrast vormt met het geweld dat de heren produceren. Volgende week al (de 17e) kun je Meltheads gaan zien in Groningen onder de vlag van ESNS. Op 6 maart geeft de band acte de présence in het Rotterdamse Roodkapje.