De van oorsprong Groninger singer-songwriter AWKWARD i is aankomende periode te bewonderen op het Sniester Festival (26 mei) te Den Haag en Hedon (31 mei) te Zwolle. AWKWARD i bracht recent zijn nieuwe album KYD uit. Een album wat louter lovende recensies opleverde in landelijke kranten als De Volkskrant en NRC.
Djurre de Haan, beter bekend onder zijn artiestennaam AWKWARD i, was de laatste jaren naast zijn albums op het fijnproeverslabel Excelsior Recordings ook verantwoordelijk voor de soundtracks van de met een Gouden Kalf bekroonde films Aanmodderfakker en De Ontmaagding van Eva van End. Ook speelde AWKWARD i een tijd mee in de band Alamo Race Track.
Support Hedon
Het voorprogramma op donderdag 31 mei is voor Nele Needs A Holiday, het pseudoniem van de Vlaamse zangeres Nele van den Broeck.
Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
De Kroniek der betere Popmuziek
Door Robert van Gijssel
In tijden van hiphopmanie, ‘exportprijzen’ voor dj’s en een naderend faillissement voor instrumentenfabriek Gibson, is het wel fijn zo nu en dan toch nog eens tegen stronteigenwijze gitaarmuziek aan te lopen. Muziek zonder grote commerciële ambities maar met het hart op de goede plaats en dus het liefst een paar gitaren die dwars tegen de muzikale modes insteken.
De plaat Microshift van de Britse band Hookworms zet de oren vanaf track nummer één op scherp. Nummers als Negative Space en Boxing Day klinken als een lijstverbinding tussen Duitse krautrock uit de jaren zeventig en dance van de Britse band Underworld, en tóch stelen de gitaren de show. De muziek golft voorbij in een fijn hypnotiserende cadans, en de hoge, ijle vocalen van frontman Matthew Johnson doen soms een beetje denken aan die van zanger James Mercer van The Shins. En dat is een aanbeveling. De gitaren trekken op met de synthesizers en tekenen mooi melodieuze en licht psychedelische lijnen uit. Een hoopgevend prachtplaatje, dat in de Britse krant The Guardian een maximale sterrenscore kreeg toebedeeld.
Het album met de wat sarcastische titel What a Time to be Alive van de Amerikaanse indierockband Superchunkstemt net zo optimistisch, al is de lading hier venijnig en maatschappijkritisch. De liedjes zijn kort en strak maar zitten ook al zo mooi in elkaar, van kop tot staart, met enerverende boosheidsrefreintjes waarbij je even met je vuist in de lucht wilt pompen. ‘Meesterlijke, verslavende powerpop’, schreef de recensent in de Volkskrant. ‘Zoals die eigenlijk veel te weinig komt bovendrijven.’
Maar gelukkig, er steekt nog een eigengereid Brits gitaarbandje het hoofd om de hoek van de afspeellijsten en – vooruit – de platenzaak. De Marmozets uit Bingley, West Yorkshire, mengen hardcore met Britse gitaarrock en zangeres Becca Macintyre weet op de tweede plaat Knowing What You Know Now precies het midden te vinden tussen boze schreeuwzang uit de hardcore en de metal en superaanstekelijke pop. Luister maar naar de van pure opwinding uit elkaar knappende nummers Major System Error en Play. En begrijp waarom ook deze Marmozets het pessimisme over de toekomst van de puntige gitaarmuziek doen verwaaien. Over vier maanden staan de Marmozets op Pinkpop, we zijn er klaar voor.
Verder: We konden de afgelopen weken natuurlijk toch niet om Kendrick Lamar heen. Hij gaf een hooggewaardeerd concert in de Amsterdamse Ziggo Dome en cureerde ook nog even een fijne ‘soundtrack’ bij de superheldenblockbuster Black Panther, met muziek geïnspireerd op die film. Luister ook naar de aangrijpende en belangwekkende plaat Rifles and Rosary Beads van de Amerikaanse rootszangeres Mary Gauthier, een plaat die zij schreef met oorlogsveteranen.
Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.
Beluister dit alles en meer, in de Volkskrant Radio-podcast op Pinguin radio.
Black Panther – The Album (Interscope/Universal) Everything Is Recorded – Everything Is Recorded by Richard Russell (XL Records/Beggars) Hookworms – Microshift (Domino/V2) AWKWARD i – Kyd (Excelsior/V2) U.S. Girls – In A poem Unlimited (4AD/Beggars) Superchunk – What A Time To Be Alive (Merge/Konkurrent) Fischerspooner – Sir (Ultra Music/Sony) Mary Gauthier – Rifles And Rosary Beads (Proper Records/ Bertus) Marmozets – Knowing What You Know Now (Roadrunner/Warner) Rolo Tomassi – Time Will Die And Love Will Bury It (Holy Roar/ Bertus).
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant. Deze editie hebben we overigens de beste albums van het afgelopen jaar voor je geselecteerd.
De kroniek van de nieuwe muziek
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Door: Robert Van Gijssel 14 februari 2018
Lamar is de superheld van de Amerikaanse hiphop; alomtegenwoordig en bovendien een kunstenaar van groot maatschappelijk belang. De analyses van Lamar over de zwarte identiteit en cultuur zouden zonder aanpassing al onder de film Black Panther passen.
Dat Lamar tijd had zich in een ambitieus soundtrackproject te storten, is wel weer een sterk staaltje. Lamar bracht vorig jaar zijn meesterwerk Damn uit, won daarna zo’n beetje alle muziekprijzen, trad op in awardshows en ging op een tournee langs de grootste muziekzalen ter wereld.
Toch klinkt de soundtack niet als een haastklus. Integendeel: de plaat is een weldadig geproduceerd pretpakket van de zwarte muziek, waarin Lamar scheert over de continenten, vanuit Amerika via de Caraïben richting Afrika. Lamar laat een artiestenoptocht voorbijkomen: van rapper Vince Staples tot zangers als The Weeknd, James Blake en SZA.
Black Panther The Album is een ‘gecureerde soundtrack’, hetgeen betekent dat slechts een enkel nummer is terug te horen in de film. De plaat dient vooral als muzikaal uithangbord voor de film, maar in de nummers wordt wel steeds verwezen naar verhaallijnen uit Black Panther. Bij de funky liefdesraps van The Ways bijvoorbeeld, een van de leukste tracks van de plaat, zingt gastzanger Swae Lee (de helft van hiphopduo Rae Sremmurd): ‘Power girl, power girl, If I had you, I’d travel light years for you.’
Lamar heeft de plaat niet volgestopt met tribaal Afrikaans drumwerk uit het fictieve land Wakanda – dat was ook wat te gemakkelijk geweest. De verwijzingen naar antieke Afrikaanse muziek zijn subtiel verstopt; slechts hier en daar een mystieke flard percussie. Maar in het topnummer Seasons graaft Lamar diepe Afrikaanse roots uit, met een sterk refrein in het Zoeloe en een tokkelende duimpiano.
Het spannendst is Black Panther The Album als Lamar in een filmrol stapt en stiekem toch zichzelf blijft. In King’s Dead schuift hij in het hoofd van Killmonger, de aartsvijand van Black Panther, en misschien wel van ons allemaal: ‘Fuck integrity, fuck your pedigree, fuck your feelings, fuck your culture, fuck your moral, fuck your family, fuck your tribe.’ En in de hit Pray For Me, met een heerlijk gezongen r&b-refreintje van The Weeknd, rapt Lamar zich recht naar de ziel van Black Panther: ‘I fight the world, I fight you, I fight myself. I fight God, just tell me how many burdens left.’
Everything Is Recorded – Everything Is Recorded by Richard Russell (XL Records/Beggars)
Richard Russell kennen we vooral als de platenbaas van Adele, The Prodigy en Jack White. Maar zelf heeft hij ook ambities als muzikant en producer. Hij haalde in 2010 Gil Scott-Heron en een paar jaar later Bobby Womack naar zijn label en produceerde hun beste platen in jaren.
Door: Gijsbert Kamer 16 februari 2018
Een ernstige ziekte bracht Russell een paar jaar geleden ertoe een stap terug te doen bij zijn platenmaatschappij en zelf muziek te gaan maken. Hij bouwde een studio waarin hij elke vrijdag open huis hield. Van Damon Albarn tot Kamasi Washington kwamen ze langs. Russell nam alles op en stelde er een ijzersterk album uit samen. Everything is Recorded is een staalkaart van Britse urban stijlen. Techno, soul, reggaedub en gospel vloeien samen tot een wonderlijke mix, waaraan Russell rake samples toevoegt. Zo lopen de soulvolle vocalen van Sampha in Close But Not Quite prachtig over in de gesampelde stem van Curtis Mayfield. Ook samples van reggaezanger Keith Hudson en Grace Jones krijgen van Russell een prominente plek.
Everything is Recorded volgt zo de lijn die begin jaren negentig begon bij de baanbrekende albums van Soul II Soul en Massive Attack en later werd voortgezet door Damon Albarns Gorillaz.
Albarns vriend Richard Russell maakt met Everything is Recorded een lome, soulvolle dubversie van de meer uitbundige Gorillaz-pop. Fraai.
Hookworms – Microshift (Domino/V2)
De belangwekkendste nieuwe plaat op het Domino-label is niet de nieuwe Franz Ferdinand, maar Microshift van Hookworms. Een ironische albumtitel, want de stilistische verschuiving die de band uit Leeds op dit derde album maakt, is bepaald niet aan de kleine kant.
Door: Menno Pot 9 februari 2018
Hookworms maakte altijd hypnotiserende, gruizige noiserock, met verwijzingen naar de shoegaze-band Spiritualized. Mooi, maar veel verder dan de kleine zalen reikte de horizon voor Hookworms niet.
Op Microshift gaat ineens het licht aan: lawaaigitaren eruit, synthesizers erin. Resultaat: meer kieren waar een frisse wind doorheen waait en meer focus op de liedjes en de uitstekende zangmelodieën (Negative Space, Shortcomings).
Het mooiste is: de hypnotiserende, repetitieve gekte (fijne krautrockgroove in Opener) is glorieus intact gebleven en je kunt er soms nog op dansen ook (Ullswater).
Zo is Hookworms plotseling een band geworden die lonkt naar een vrij breed indiepubliek. Meer popgevoel, zonder de kernwaarden in te leveren, het is een hoeraatje waard.
AWKWARD i – Kyd (Excelsior/V2)
De laatste jaren maakte Djurre de Haan muziek voor films (De ontmaagding van Eva van End, Aanmodderfakker, Monk) en theater (Het verhaal van de getallen, Alleen op de wereld). Zijn pseudoniem Awkward I reserveert hij voor zijn popprojecten.
Door: Menno Pot 9 februari 2018
Op het derde AWKWARD i-album KYD moesten we ruim zes jaar wachten (de voorganger Everything on Wheels verscheen in 2011), maar het geduld betaalt zich uit.
De Haan beleefde vijf roerige jaren, waarin hij vader werd zonder dat hij er erg in had en zijn moeder een beroerte kreeg. Het leven zette een punt achter zijn jeugd, een constatering waarvan De Haan een montere, lucide muzikale vertaling meenam naar de wereld van AWKWARD i. Zijn mooiste, best klinkende en rijkst gearrangeerde album is het resultaat.
Hier en daar verraden de liedjes welke songschrijvers hij bewondert: in Road is Rock leent hij de dictie van Bill Callahan, The Shotgun Position roept associaties op met Ron Sexsmith. De Haan heeft een feilloos gevoel voor liedjes die niet de geijkte route nemen, maar parmantig hun eigen weg zoeken. Zoals de prachtsingle Milkshakes Funnelcakes, die je doet beseffen dat er zoiets als geamuseerde melancholie bestaat.
U.S. Girls – In A poem Unlimited (4AD/Beggars) Meg Remy maakte als U.S. Girls al een handvol albums voordat ze in 2015 voorzichtig naam maakte met het album Half Free. Langzaam heeft Remy zich meer weten te ontdoen van een wat rammelend indie-geluid, wat nu met In A Poem Unlimited heeft geleid tot haar sterkste plaat.
Door: Gijsbert Kamer
U.S. Girls is weliswaar geen Amerikaanse meidengroep, maar een vanuit Canada opererende zangeres en componist, die zich laat begeleiden door muzikanten uit de jazz- en funkscene van Toronto.
Juist die volle, aan de beste jarentachtigfunk van Talking Heads refererende sound maakt In A Poem Unlimited zo’n verrassend meeslepend album. Niet iedereen zal even gecharmeerd zijn van de dunne, soms wat afgeknepen stem van Meg Remy, zoals niet iedereen van Björk houdt.
Maar de bewondering voor de liedjes en arrangementen is er niet minder om, terwijl de teksten ook nog eens echt ergens over gaan. Neem M.A.H. (Mad As Hell). Het lijkt even alsof ze zich boos maakt op een (ex-) vriend. Maar het is Obama op wie haar woede zich richt. Remy voelt zich bedrogen door de gewezen president, wat ze tot uiting brengt in een van de sterkste popsongs op dit fraaie album.
Superchunk – What A Time To Be Alive (Merge/Konkurrent) Ook de Amerikaanse gitaarband Superchunk maakt zich op zijn nieuwe plaat weer eens flink boos. De woede van voorman Mac McCaughan richt zich op de deerniswekkende situatie waarin zijn land zich bevindt.
Door: Gijsbert Kamer
Als McCaughan, die daarnaast ook de baas is van het indie-label Merge Records, kwaad wordt, dan komt daar de mooist denkbare venijnige gitaarpop uit voort.
Majesty Shredding (2010) was zo’n uitschieter in de discografie van Superchunk, dat al sinds 1990 platen uitbrengt.
Meesterlijke, verslavende powerpop, dit. Zoals die eigenlijk veel te weinig komt bovendrijven.
Fischerspooner – Sir (Ultra Music/Sony) Het Amerikaanse electroduo Fischerspooner was de laatste jaren behoorlijk afgedreven van de muzikale modes. Begin deze eeuw paste de kunstzinnige en haast museale elektronische pop van componist Warren Fischer en videokunstenaar Casey Spooner leuk in een kleine electropop-revival, maar die trend is wel zo’n beetje voorbij. En de laatste tracks en platen van Fischerspooner waren zeker geen reden de revival nieuw leven in te blazen.
Door: Robert van Gijssel Mary Gauthier – Rifles And Rosary Beads (Proper Records/ Bertus) De Amerikaanse zangeres Mary Gauthier heeft als ex-verslaafde het nodige meegemaakt. Na een heftige en ontspoorde jeugd en lange opnamen in afkickklinieken ontdekte zij haar gave om de zelfkant van het leven te vatten in rake songs, vaak door alleen haarzelf begeleid op gitaar. Haar platen zijn vaak autobiografisch, maar op het nieuwe album Rifles & Rosary Beads bezingt zij het levensverhaal van vele anderen.
Door: Robert van Gijssel
Gauthier zocht contact met een organisatie voor Amerikaanse oorlogsveteranen, en zette een liedschrijf-project op. Zij ging in gesprek met militairen en schreef met hen een aantal min of meer therapeutische liedjes, die nu als album aaneen zijn geregen.
The War after the War gaat over posttraumatische stress en het zwarte gat waarin veteranen soms dreigen te vallen, en Gauthier heeft de problematiek knap overgezet naar kraakheldere maar aangrijpende liedteksten. ‘Who’s gonna care for the ones who care for the ones who went to war. There’s landmines in the living room, and eggshells on the floor.’
In het openingsnummer Soldiering On bezingt Gauthier de keuze van jonge vrouwen en mannen om hun leven in de waagschaal te stellen voor het vaderland, en zij doet dat zonder valse romantiek of overdreven sentiment. De soldaten willen kennelijk allen ‘belangrijker zijn dan een enkel leven’, zingt Gauthier bij een trage slaggitaar en krassende violen. Het nummer begint breekbaar, maar wordt door opkomende drums in marsritme toch ook strijdbaar.
Gauthiers stem is aards en nauwelijks versierd, en dat maakt deze collectie van elf oorlogsliederen alleen maar sterker. In Iraq zingt Gauthier over een uitgezonden soldaat die ontdekt dat het met de saamhorigheid in zijn legereenheid slecht gesteld is. ‘My enemy wasn’t Iraq.’ Een plaat met historische betekenis.
Marmozets – Knowing What You Know Now (Roadrunner/Warner) Hun tweede plaat Knowing What You Know Now is wat laagdrempeliger dan de eerste, maar zangeres Becca Macintyre overtuigt aanstekelijk in de stampvolle popzaal De Helling in Utrecht.
Door: Robert van Gijssel
De debuutplaat van de Britse band Marmozets werd vier jaar geleden onthaald als een nu eens echt vrolijk feestje voor de harde muziek. Marmozets, een schoolvriendenband uit Bingley, West Yorkshire, maakte op The Weird and Wonderful Marmozets (2014) ziedende hardcore gemengd met catchy Britpop. En dus explosief schreeuwerige maar opwindende punkpopmuziek, die ineens – en om onduidelijke redenen – ‘post-hardcore’ werd genoemd.
De net verschenen tweede plaat Knowing What You Know Now is wat laagdrempeliger dan de voorganger. Zangeres Becca Macintyre schreeuwt iets minder en zingt vooral hard, hoog en ‘schoon’. Dat doet ze nog wel met een zeer aanstekelijke overtuiging, blijkt in de popzaal De Helling in Utrecht, die te oordelen aan de opkomst toch net een slagje te klein is. De zaal is stampvol.
Marmozets heeft een behoorlijk fanatiek publiek aan zich gebonden, want de nummers van de nieuwe plaat worden stuk voor stuk meegebruld vanuit de rossende mosh pit voor het podium. De sfeer zit er lekker in als Marmozets bijvoorbeeld het stuiterende gitaarpopnummer Stay inzetten; jengelend gitaarriffje, messcherp gezongen punkrefrein en dan toch weer zo’n beukende ontlading in de finale, die de grond laat trillen als bij een donderende heavy metalshow.
Die gekke mix van opgewekte pop en extreme schreeuwmuziek maakt Marmozets onweerstaanbaar. Het nummer Major System Error, op plaat gewoon een leuk punkpopliedje, wordt live een kolkende bak herrie waarbij de twee gitaren toch mooi puntig tegen elkaar in blijven steken. De stem van Macintyre is lenig op het acrobatische af: in de hoge noten probeert ze de flessen in de bar aan scherven te zingen. Maar in sluitstuk Captivate You, het mooiste liedje van de debuutplaat, zingt ze toch ook ingehouden geëmotioneerd, waardoor het nummer echt even binnenkomt.
Rolo Tomassi – Time Will Die And Love Will Bury It (Holy Roar/ Bertus) Rolo Tomassi uit Sheffield is een sensationele hardcoreband die nog altijd een ‘geheimtip’ voor fijnproevers is: hooggewaardeerd in een kleine kring van gelijkgestemden. Tijd om daar uit te breken, moet de band rond de prachtzangeres Eva Spence hebben gedacht toen ze zich aan de vijfde studioplaat zetten.
Door: Robert van Gijssel
De allesvernietigende, met mathematische precisie in elkaar getimmerde hardcore vol tempowisselingen, akkoordenacrobatiek en brullende schreeuwzang wordt op Time Will Die And Love Will Bury It steeds ingeleid met sprookjesachtige sfeerklanken en feeërieke vocalen van dezelfde Spence, die ook in de zuivere zangstand kan betoveren. Rolo Tomassi speelde altijd al met contrasten tussen hard en zacht, zuiver en goor, maar die dynamiek is hier tot hoge kunst verheven. Het nummer Aftermath is eigenlijk een beheerst indierockliedje – met wel loeistrakke drumpartijen – dat daarna overgaat in de bak metalherrie van Rituals. Maar nooit heb je het idee dat er maar wat aan effectbejag wordt gedaan.
Het mooie aan Rolo Tomassi is dat de band je aan de hand meeneemt door een set avontuurlijke liedjes met een verhaal, zonder rockclichés of opgelegde mooizingerij maar geschreven met de beste liedschrijfpen. Een topband, ga ze live zien op 1 april in het Patronaat in Haarlem.
—
Luister hier naar de vorige editie! Volkskrant Radio – februari 2018
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Op zondag 4 maart organiseert de Nederlandse albumclub Luistervogels een Q&A en akoestische sessie met Djurre de Haan van AWKWARD i. De Haans recente album KYD staat centraal bij de gratis toegankelijke middag die plaatsvindt in de Utrechtse designwinkel en platenzaak Swordfish & Friend.
Daar organiseerde Luistervogels eerder al een succesvolle middag met de vorig jaar doorgebroken Luwten. Nu nodigt Luistervogels het publiek uit om samen de stortvloed aan nieuwe releases even te laten voor wat hij is en wat langer stil te staan bij een van de meest onderschatte liedjesschrijvers van de lage landen.
AWKWARD i‘s eerste soloplaat sinds 2011 staat namelijk vol prachtige en persoonlijke verhalen die zich ophouden in het allesbehalve grijze gebied tussen blues en folk. Ze behandelen de periode waarin De Haan, die eerder in Alamo Race Track speelde en de soundtrack verzorgde voor de Gouden Kalf-winnende film Aanmodderfakker, onverwacht vader werd en bijna zijn moeder verloor aan een beroerte. De geboren Groninger maakt al bijna tien jaar muziek als AWKWARD i, maar de Volkskrant noemde het gloednieuwe KYD niet voor niets “zijn mooiste, best klinkende en rijkst gearrangeerde album.”KYD, uitermate geschikt voor fans van Elliott Smith en Sufjan Stevens, flakkert als een kaars en straalt in de duisternis door subtiele melancholiek, absurdisme en niets of niemand ontziende humor.
Bij Swordfish & Friend vertelt De Haan hoe het album tot stand kwam en speelt hij een aantal van zijn nieuwe nummers live in akoestische setting. Waarom KYD zo heet? Wie die man in de videoclip van leadsingle Milkshakes Funnelcakes is? Of AWKWARD i al aan een nieuw allbum werkt? Je komt het allemaal te weten bij Luistervogels. Kruip dus je koptelefoon uit en kom andere muziekliefhebbers ontmoeten terwijl je luistert naar verrassende verhalen en betoverende liedjes!
Muzikale grenzen opzoeken en tegelijkertijd spontaan dingen laten gebeuren. Daar waar het debuut (I Really Should Whisper) een intieme lo fi-plaat was en het tweede muzikale wapenfeit (Everything On Wheels) juist een groter bandgeluid kende, is KYD bovenal een plaat van verkennen geworden. Zowel voor de maker als ook voor de luisteraar.
Zien waar het schip strandt. Kijken wat de voorliefde van muzikaal experimenteren oplevert. Heel veel verschillende instrumenten gebruiken. Muzieklaag op muzieklaag stapelen, effecten, galmen en andere vervormers toevoegen. Maar daarbij blijven verrassen door ingenieuze zanglijnen te laten opvolgen door, op het eerste gehoor, vreemde tempo- en maatwisselingen.
Tekstuele combinaties zoeken tussen absurdisme en melancholie. Tussen zelfspot en zwartgallige humor. Anders gezegd? De composities op KYD zijn steevast veelzijdig, gelaagd en uitdagend. Conclusie? De derde van AWKWARD i (het alter ego van muzikant en songwriter Djurre de Haan) is zo’n ouderwetse groeiplaat die je opzet en daarna meteen weer wil luisteren en vervolgens gewoon nog een keer. Bijkomende gevolgtrekking? De Haan ontpopt zich op dit album als de Brian Wilson van de lage landen. Tekst Mania | Dennis Dekker
Live Foto Review: Pinguin Radio Altersonic Showcases Woensdag 17 januari 2018 @ De Drie Gezusters – Groningen Foto’s Serge Hasperhoven
Pinguin Radio Altersonic Showcases is een van de eerste alternatieve showcases tijdens Eurosonic. Als early adopter van nieuw talent is het al 12 jaar actief en vervult een functie als eventuele opstap naar Eurosonic/Noorderslag.
Pinguin Radio Altersonic Showcases is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een waardig platform voor talentondersteuning.
FunkanizersFunkanizersFunkanizersFunkanizersFunkanizersIsis & The WolfIsis & The WolfIsis & The WolfJason WaterfallsJason WaterfallsJason WaterfallsLakshmi
LakshmiLakshmiLakshmiLakshmiLakshmiLakshmiLakshmiLaura & CynthiaLaura & CynthiaMartijn van der ZandeMartijn van der ZandeNono and the sinking shipNono and the sinking shipNoemarNoemarNoemarGroote GrietDrie Gezusters
Na vijf jaar heeft muzikant, componist en songwriter Djurre de Haan eindelijk een nieuwe AWKWARD i-plaat op de plank liggen. KYD is een muzikaal huwelijk geworden tussen het sonore poparrangement en het speelse geluidsexperiment. Zijn fijnzinnige teksten banen grillig een weg tussen zelfspot, absurditeit en melancholie. Met de eerste single Milkshakes Funnelcakes, waarvoor regisseur Michiel ten Hoorn een fantastische videoclip regisseerde, gaf AWKWARD i een voorproefje op het nieuwe album.
De Haan vond het abstracte woord in een artikel van Vrij Nederland over gemeenschappen die zelfvoorzienend leven. Het verhaal ging over een moeder die het idee had om haar zoon, zodra hij oud genoeg was, zichzelf een naam te laten geven. Toen ze hem eindelijk vroeg, ‘hoe wil je heten?’, antwoordde hij simpelweg: ‘kid’.
De Haan wist toen meteen: zó gaat de volgende AWKWARD i-plaat heten. KYD is een abstract woord dat tegelijkertijd superuniverseel klinkt. Het heeft iets willekeurigs en speels, maar je koppelt er een specifieke betekenis aan. Tot voorheen heeft De Haan als AWKWARD i altijd platen gemaakt die, thematisch en tekstueel gezien, tot in de fijnste details treden. KYD geeft zich gedeeltelijk over aan het incidentele en banale. Sommige dingen kun je niet tot in de puntjes controleren. Sommige dingen gebeuren gewoon.
De afgelopen jaren heeft Djurre de Haan aardig grip gekregen op zijn muzikale loopbaan. Naast twee albums als AWKWARD i ontpopte De Haan zich de afgelopen jaren als veelgevraagd componist voor film en theater. Hij ontwikkelde zich natuurlijkerwijs als een veelzijdig artiest in meerdere disciplines, met twee Gouden Kalf-nominaties als noemenswaardige wapenfeiten. KYD is een nieuwe stap in AWKWARD i’s rijke oeuvre en verschijnt 9 februari 2018 via Excelsior Recordings.
ROOTZZ is een eendaags indoorfestival, gepresenteerd door MEZZ en Bureau Zwaardvis, in een charmante entourage met de beste hedendaagse country, singer-songwriter, (indie)folk en andere vormen van rootsmuziek. Op de eerste editie spelen – 5 november in de Mezz te Breda – onder andere Baptiste W. Hamon (FR), Quiet Hollers (USA), Christof van der Ven (NL/UK), AWKWARD i, Aidan & The Wild en Mr. Glory and the Giant.
Baptiste W. Hamon is een singer-songwriter uit Parijs met een grote liefde voor Texas. Hij reisde af naar Nashville om daar zijn debuutplaat L’insouciance op te nemen.
Quiet Hollers uit Louisville, Kentucky (USA) debuteerde in 2013 met I Am The Morning. De release van het titelloze tweede album in 2016, grofweg een fijne mix van Band Of Horses, The National en The Shins – opende nieuwe deuren en bracht de band voor het eerst naar Nederland. De komende tour waarin ook MEZZ wordt aangedaan gaat gepaard met de release van het nieuwe album Amen Breaks.
Hoewel geboren Brabander en huidig Londenaar Christof van der Ven al op festivals als Glastonbury, Rock Werchter en Pinkpop heeft gespeeld, is hij voor het grote publiek nog onbekend. Als bandlid van Bear’s Den toerde hij al de hele wereld rond.
AWKWARD i is een gevestigde naam in singer-songwriterland. Twee zeer goed ontvangen albums verschenen er reeds op label annex keurmerk Excelsior Records.
Folk, blues en andere americanavarianten die zijn ontstaan in de eerste helft van de 20e eeuw zijn de kaders waarbinnen gewerkt wordt door het Eindhovense Aidan & The Wild. Daarbij wordt het complete spectrum aan dynamiek benut: van fluisterzachte luisterliedjes tot groots opgezette songs.
Pepijn van Keppel is al enige tijd muzikaal actief onder de naam Little Giant. Sinds kort wordt hij ondersteund door een drummer. Het duo heeft zich omgedoopt tot Mr. Glory and the Giant en vormt een sprankelend tandem dat progressieve folkrock speelt.
AWKWARD iheeft een video van Milkshakes Funnelcakes gedeeld. In deze video, geregisseerd door Michiel ten Horn (Aanmodderfakker), schittert de New Yorker Matthew Silver in een magisch en tegelijk ontroerend verhaal. Milkshakes Funnelcakes is de eerste track van het in februari te verschijnen album KYD.
Regisseur Michiel ten Horn gebruikte voor zijn debuutfilm (De ontmaagding van Eva van End) al muziek van AWKWARD i (het alter ego van Djurre de Haan) en de twee vonden elkaar ook bij de score van Ten Horns Aanmodderfakker. Beide films leverden de Haan een Gouden Kalf-nominatie op.
Een video bij de muziek van AWKWARD i leek een kwestie van tijd. Toen Ten Horn in New York verbleef leek dat moment aangebroken. “Ik werd gebombardeerd door film, alles straalt film uit daar”, vertelt Ten Horn. “Ik had een bepaald gevoel bij het liedje en zocht een juiste hoofdpersoon. Toen trof ik Matthew, met een eenhoorn en een rubberen kip, in badpak, op een plein.”
Matthew Silver is een graag geziene straatartiest op Union Square in New York en heeft daarmee door de jaren heen landelijke bekendheid verworven. Naast Matthew Silver is ook David Neal Levin in de video te zien.
Milkshakes Funnelcakes is de eerste track van AWKWARD i’s derde album, dat in februari op Excelsior Recordings verschijnt. Dit najaar toert AWKWARD i solo door Nederland, België, Duitsland en Oostenrijk. Na de release volgt een clubtournee met band.
Everything Is Recorded – Everything Is Recorded by Richard Russell (XL Records/Beggars)
Hookworms – Microshift (Domino/V2)
AWKWARD i – Kyd (Excelsior/V2)
U.S. Girls – In A poem Unlimited (4AD/Beggars)
Superchunk – What A Time To Be Alive (Merge/Konkurrent)
Fischerspooner – Sir (Ultra Music/Sony)
Mary Gauthier – Rifles And Rosary Beads (Proper Records/ Bertus)
Marmozets – Knowing What You Know Now (Roadrunner/Warner)
Rolo Tomassi – Time Will Die And Love Will Bury It (Holy Roar/ Bertus)
Muzikale grenzen opzoeken en tegelijkertijd spontaan dingen laten gebeuren. Daar waar het debuut (I Really Should Whisper) een intieme lo fi-plaat was en het tweede muzikale wapenfeit (Everything On Wheels) juist een groter bandgeluid kende, is KYD bovenal een plaat van verkennen geworden. Zowel voor de maker als ook voor de luisteraar.
ROOTZZ