Tag: Dan Auerbach

Dan Auerbach – Every Chance I Get (I Want You In The Flesh)

Every Chance I Get (I Want You In The Flesh) is de bijdrage van Dan ‘Black Keys’ Auerbach aan de verzamelaar, Tell Everybody!: 21ste Century Juke Joint Blues, die volgende maand uitkomt op zijn eigen label, Easy Eye Sound.

Het doel van het album is duidelijk; aantonen dat de blues nog steeds leeft, en dan met name de barblues. Een Juke Joint is zo’n oude Amerikaanse plattelandskroeg waar het er soms zo heftig aan toe gaat dat de band achter kippengaas speelt. Dit om te voorkomen dat ze worden geraakt door rondvliegend glas en/of meubilair. Behalve van Dan telt het album ook bijdragen van o.a. Robert Finley, Glenn Schwartz en R.L. Boyce.

Dan opent Every Chance I Get (I Want You In The Flesh) met een citaat uit Son Of A Preacher Man om vervolgens te boogieën als ware hij bezeten door de geest van John Lee Hooker. Wat hij natuurlijk ook wel een beetje is.

Hermanos Gutiérrez, Dan Auerbach – Tres Hermanos

Dan ‘Black Keys’ Auerbach heeft nieuwe vrienden, de gebroeders Alejandro en Estevan Gutiérrez. Hun namen geven al aan dat we hier te maken hebben met een duo met Latijns-Amerikaanse roots. Wat pas duidelijk wordt als je de heren hoort is dat hun instrumentale gitaarmuziek teruggrijpt sound die populair was in de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw.

Hun afkomst ten spijt zijn Hermanos Gutiérrez in Europa bekender dan in de V.S. Daar zal nu zeker verandering in komen nu Dan Auerbach zich over hen heeft ontfermt. Dan produceerde hun nieuwe album (El Bueno y El Malo 23/10) en speelt op Tres Hermanos ook een moppie mee. 

Niet toevallig komt Hermanos Gutiérrez hier ook concerteren. Nu maar hopen dat TivoliVredenburg op 12 en Paradiso op 13 oktober tequila, maar liever nog mojito’s schenken. 

Robert Finley – Country Boy

Met het draaien van Robert Finley‘s Country Boy wijken we enigszins af van het indie-pad. Robert Finley is namelijk een bluesartiest en zo authentiek als je ze maar kunt vinden in de 21ste eeuw.

Dat we hem op het spoor zijn gekomen hebben we te danken aan Dan Auerbach die zich in zijn post Black Keys loopbaan ontpopt als conservator van het Amerikaanse muzikale erfgoed. Auerbach ontfermt zich steeds vaker over blues en county ofwel roots artiesten, en hoe aardser hoe beter.

Robert Finley heeft zijn hele leven gezongen en gitaar gespeeld, maar zijn beroep heeft hij er nooit van kunnen maken. Tot hij in 2015 blind werd verklaard was hij werkzaam als timmerman. Een jaar later zag iemand hem op een straathoek spelen. Dat leidde tot een uitnodiging voor een ‘echt’ optreden en een jaar later tot de release van zijn debuutalbum, Age Don’t Mean A Thing. Hij liep toen al dik in de 60. Nationale bekendheid kreeg hij toen hij in 2017 deelnam aan ‘America’s Got Talent’. Zijn carrière kwam echter pas echt op gang toen Dan Auerbach zich aandiende als producer. Het bleek een gouden combinatie.

Binnenkort verschijnt het tweede album dat dit duo samen maakte, een verzameling autobiografische songs met de titel ‘Son Of A Sharecropper”. (Een sharecropper was vaak een voormalige slaaf die een stuk(je) land van zijn voormalige eigenaar bewerkte. Als betaling moest hij een deel van zijn oogst afstaan). De titel geeft aan hoe kort de lijn nog is van Findley naar de tijd van de slavernij.

Robert Finley is echter veel meer dan een relikwie uit het verleden. Zijn stijl is een mix van blues, soul en funk. Wat hem uniek maakt is zijn manier van zingen. Met het grootste gemaak schakelt hij van een hoog naar laag, van falset naar bariton. En dan speelt hij ook nog eens zo (slide) gitaar dat de vonken er vanaf vliegen.

Je kunt allerlei scenario’s bedenken waarin Robert Finley onbekend zou zijn gebleven. Maar het lot was hem (en ons) eindelijk eens gunstig gezind.

 

 

Yola – Walk Through Fire (Easy Eye Sound / Warner Music)

YolaOp het mooiste kruispunt van de popmuziek, die tussen Country en Soul, gelegen ergens in de driehoek Memphis-Nashville-Muscle Shoals, waren de geesten van Percy Sledge, James Carr en Elvis Presley anno “From Elvis In Memphis” nog flink rond.

Yola Carter, ooit zangeres van Phantom Limb, ontmoette er Dan Auerbach die op zijn beurt legendes als Bobby Wood, Charlie McCoy en grootmeester Dan Penn meenam. Gezamenlijk zetten zij zich aan het werk om Yola’s solodebuut te maken. De Engelse zangeres kende genoeg ellende in haar leven om een hoop pijn van zich af te kunnen zingen.

Een gewelddadige relatie, dakloos zijn, en een afgebrand huis vormen de inspiratie voor een album dat varieert van het georkestreerde grote gebaar van Faraway Look, tot aan het heerlijk voortkabbelende Ride Out In The Country. De eenzame pedal steel tegenover de soulvolle blazers, de achtergrond twang van Vince Gill (in Keep Me Here) tegenover de diepe, rauwe blues van Yola’s enorme stemgeluid, in alles komt hier het beste van twee werelden tezamen.

Auerbach weet in zijn productie altijd een fraaie vintage feel neer te leggen, die naadloos past bij het tijdloze materiaal. Aan alle gebroken harten, dolende zielen en eenzame zwervers, wanhoop niet meer, The Queen Of Countrysoul has arrived…. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Dan Auerbach – Stand By My Girl

Dat deze goede man, bekend als zanger-gitarist van The Black Keys, niet zo kieskeurig is, wisten we inmiddels wel. The Black Keys begonnen als zompig bluesrockduo, maar gaandeweg sloop er steeds meer soul en pop in hun muziek.

Op Dan Auerbachs vorige soloplaat, Keep It Hid uit 2009, bleef hij nog redelijk dicht bij het Black Keys-idioom (veel blues dus), maar zijproject The Arcs (2015) was eigenlijk een soulband. Hier gaat hij weer een stap verder. Toegankelijk is namelijk één ding, op Waiting On A Song is het ronduit luchtig. Vrolijke, meezingbare songs die heel veel sixties en seventies ademen. En zo klinkt precies de nieuwe single Stand By My Girl. (Tekst Mania | Louk Verschuren)