Johnny Marr Archieven - Pinguin Radio

Johnny Marr – Hideaway Girl

Rozen verwelken, tulpen vergaan, maar van Johnny Marr kun je altijd op aan. De oude Smiths man heeft altijd wel ergens een monsterriff liggen, een lekker refrein en een tekstje over een oude of nieuwe vlam.

‘Case in point’, nieuwe single Hideaway Girl. Marr is van huis uit geen hardrocker laat staan een metalman, maar voor de riffs die hij bedenkt zou menig collega uit de wereld van de heavy metal een halsmisdaad begaan. Op Hideway Girl overtreft hij zichzelf met een gitaarloopje waarmee je bunkers kunt opblazen.Die Hideway Girl moet grote indruk op hem hebben gemaakt.

Mister Marr volgt de nieuwe trend om albums niet in een keer uit te brengen, maar in blokjes van vier. Zo wordt de aloude EP in ere hersteld. Het nieuwe album van onze man uit Manchester gaat Fever Dreams Pt. 1-4 heten. Hideaway Girl vind je op de net verschenen Fever Dream Pt. 2 EP.

Johnny Marr – Receiver

Johnny Marr is de laatste tijd in het nieuws omdat hij het een gotspe vindt dat Rick Astley aan de haal gaat met nummers van The Smiths. Begeleid door The Blossoms toert Astley momenteel door de UK met een show waarin ze alleen maar nummers van The Smiths zingen, composities dus van Morrissey en Marr. Voor Johnny Marr is Astley artistiek gezien de vijand. Hij voelt dus echt ge-rick rolled. Uiteraard vindt Morrissey het allemaal prachtig. Als die iets kan doen om zijn oude maat dwars te zitten zal hij het niet nalaten.

Hopelijk krijgt Marr’s nieuwe EP net zoveel aandacht als zijn tirades tegen de in zijn optiek heiligschennis van de zanger van ‘Never Gonna Give You Up’. Het prijsnummer van de Fever Dream Pt 1 EP is Receiver, een grootstedelijke rocksong met lekker veel gitaarwerk van de misschien wel beste gitarist van de new wave generatie. Dat Pt 1 duidt er op dat er meer nieuwe muziek van Johnny Marr in de pijplijn zit.

Misschien moet Rick Astley eens een van Marr’s nieuwe composities coveren. Wie weet krijgt hij dan eindelijk weer eens een hit. Of zou Marr dat ook niet zien zitten?

Popwarmer: The Avalanches – The Divine Chord feat. MGMT & Johnny Marr

The Avalanches, ken je ze nog? Rond de eeuwwisseling waren ze ontzettend populair met het album Since I Left You en de gelijkmatige hit. De Australische elektronische groep was een graag geziene gast op de festivals met dj sets.

In 2016 was er opeens een comeback met het album Wildflower. En nu vier jaar later weer, maar niet in de originele bezetting. The Avalanches is tegenwoordig een duo, maar oprichters Robbie Chater en Tony Di Blasi zijn er gelukkig nog steeds bij. De lekkere vette discosound is nog aanwezig en het muzikale netwerk ook.

Want voor het recent uitgebrachte album We Will Always You doet een legio aan relevante acts mee. Pen en papier bij de hand? Karen O (Yeah Yeah Yeahs), Kurt Vile, Denzel Curry, Tricky, Jamie xx, Neneh Cherry, Leon Bridges, Blood Orange bijvoorbeeld. En op single The Divine Chord doet The Avalanches het met MGMT en Johhny Marr (gitarist The Smiths). En die is deze week de Popwarmer op Pinguin Pop!

Johnny Marr – The Bright Parade

Wat hij ook doet Johnny Marr zal eeuwig en altijd achtervolgd blijven door zijn verleden als partner van Morrissey in The Smiths. En terecht, want de songs die ze samen maakten zijn niks minder dan classics.

Maar The Smiths hielden het eind jaren tachtig voor gezien en Marr heeft daarna nog zoveel meer mooie dingen gedaan. Hij was los/vast lid van The Pretenders, The The, Modest Mouse en The Cribs. En met Bernard Sumner (New Order) begon hij Electronic. Ook was hij in de markt als studiomuzikant. In die rol is Marr te horen op platen van Bryan Ferry, Talking Heads, Beck en heel veel anderen.

Sinds begin deze eeuw opereert hij onder eigen naam. Marr maakt ambachtelijke songs in de stijl van de Britse gitaarschool waarvan hij een van de oprichters is. Anders dan Morrissey is Marr niet uit op adoratie en succes. Wat hij wil is erkenning als gitarist. Wie twijfelt aan ‘s mans unieke talent op de zes snaren hoeft alleen maar naar The Bright Parade te luisteren met zijn geheel eigen gitaarsound en imponerende solo. De nieuwe single is de zoveelste reminder dat Johnny Marr een van de beste Britse gitaristen is. Ever. Met The Smiths, met anderen of solo.

Johnny Marr – The Bright Parade

Wat hij ook doet Johnny Marr zal eeuwig en altijd de de gitarist blijven van The Smiths. Inmiddels heeft hij zich in zijn lot geschikt en lijkt hij zelfs een beetje trots op zijn verleden.

Het liefst wilde Marr anoniem blijven en opgaan in andere bands. Hij was los/vast lid van o.a. The Pretenders, The The en The Cribs. Met Isaak Brock begon hij Modest Mouse en met Bernard Sumner (New Order) Electronic. Daarnaast was hij in de markt als studiomuzikant. In die hoedanigheid is Marr te horen op platen van Bryan Ferry, Talking Heads, Beck e.v.a. Maar wat hij ook deed, de geur van The Smiths heeft hij nooit van zich af kunnen schudden. Een reünie van de band lijkt uitgesloten, wat de status alleen maar vergroot.

Sinds begin deze eeuw maakt hij muziek onder eigen naam, ambachtelijke gitaarrock in de stijl van de Britse gitaarschool waarvan hij een van de oprichters is. Marr zit duidelijk niet te wachten op de druk van een hit. Met uitzondering misschien van Easy Money heeft hij dan ook geen (solo)songs met het eeuwige leven. Ook The Bright Parade zal waarschijnlijk niet veel verder komen dan de reeds bekeerden. De unieke gitaarsound en de imponerende solo maken The Bright Parade echter tot een song die het verdient te worden gehoord. Al is het maar als reminder dat Johnny Marr nog steeds een van de beste Britse gitaristen is. Aller tijden.

Johnny Marr – Call the Comet (New Voodoo/Warner/ADA)

Johnny Marr heeft zijn sporen voornamelijk verdiend als gitarist, toetsenist en songwriter van de vermaarde Britse band The Smiths. In Engeland werden ze gedurende de korte tijd dat ze bestonden de best band sinds The Beatles genoemd, niet in de laatste plaats vanwege de vele hits die ze scoorden.

Maar helaas reikte de roem zich voornamelijk tot aan de landsgrenzen. Marr verliet de band in 1987, speelde sindsdien als studiomuzikant en startte in de loop der jaren ook enkele nieuwe bands. Sinds 2013 brengt hij platen uit onder eigen naam en Call The Comet is alweer de vierde.

Hitpotentieel schrijven is hij in ieder geval niet verleerd, want die spat ervan af. In een aangename muzikale kleur van Oasis, The Beatles en The Zutons, verpakt in een stevige gitaarhuls en een Phil Spector-achtige productie presenteert hij de Britpop op z’n best. Hopelijk oogst Marr hiermee de waardering die hem toekomt, maar nog te weinig écht gekregen heeft. Tekst Mania | Luc van Gaans

Johnny Marr – Hi Hello

Hi Hello is misschien wel het meest Smiths-achtige liedje van Johnny Marr tot nu toe. Het lijkt wel of hij wil zeggen dat niet Morrissey, maar hij uiteindelijk verantwoordelijk is voor de sound van The Smiths, een band die met recht en reden wordt beschouwd als een van de beste bands uit de Britse pophistorie.

Terwijl zijn voormalige collega zijn carrière en nalatenschap ondermijnt met matige albums en discutabele uitspraken lijkt Marr in de bloei van zijn leven te verkeren. Dat werd ook wel tijd. De lijst van acts met wie John Martin Maher in zijn post- Smiths bestaan heeft samengewerkt is even lang als indrukwekkend; Paul McCartney, Modest Mouse, The Pretenders e.v.a. Theoretisch zou dat prachtmuziek moeten hebben opgeleverd, in de praktijk viel dat best wel tegen.

Nu Marr zich volledig op zijn solocarrière lijkt te hebben gericht, stromen de resultaten wel binnen. Easy Money van zijn vorige album bezegelde zijn comeback, recente single The Tracers is er ook een uit de categorie uitstekend en met Hi Hello maakt Marr duidelijk dat hits nu regel zijn en geen uitzondering. Ook mogen we de Pinguinhit, The Priest niet onvermeld laten, een spoken word tussendoortje dat hij opnam met actrice Maxine Peak en door onze luisteraars naar de top van de Graadmeter werd gestemd. Over twee weken komt Call The Comet, Marr‘s derde en naar het zich laat aanzien beste solo-album tot nu toe.

Johnny Marr – The Tracers

Na het verscheiden van the Smiths heeft Johnny Marr bepaald niet stilgezeten. Onder heel veel meer heeft hij gespeeld met Paul McCartney, The Pretenders, The The, samen met Bernard Sumner van New Order in Electronic en Modest Mouse. Desondanks lijkt het erop dat hij pas vrij recent weer op zijn pootjes terecht gekomen is. Ondanks de grote namen met wie hij heeft samengewerkt hebben zijn bijdrages zelden tot ‘klassieke’ muziek geleid.

Marr‘s eerste solo-album, The Messenger uit 2013 is wel een prima plaat, die hij een jaar later overtrof met Playland, het album waarop Easy Money staat, zijn grootste post-Smiths succes tot nu. Alhoewel alleen bij ons een hit is zijn recente, The Priest -een getoonzet gedicht- er eveneens één voor de boeken. En nu is er dan The Tracers, een uitstekende single in de beste Britpop traditie. The Tracers heeft een dikke drive en een woo woo koortje, dat afkomstig lijkt uit Sympathy For The Devil.

Marr‘s nieuwe single is afkomstig van zijn nieuwe solo-plaat, Call The Comet, die 15 juni uit moet komen. Johnny Marr‘s 3e studioalbum telt 12 tracks, die zijn geïnspireerd door de toestand in de wereld in het algemeen en de Brexit in het bijzonder. Marr komt zij nieuwe album promoten met een intiem concert in Amsterdam.

LIVEDATUM: 20 mei, Paradiso Noord, Amsterdam.

The Priest van Johnny Marr & Maxine Peake op -1 en STEM!

STEM HIER OP DE NIEUWE GRAADMETER!

Sinds zijn voortijdige en onprettige breuk met Morrissey lijkt Johnny Marr constant op zoek naar creatieve partners en/of bands. Hij was tijdelijk lid van The Pretenders, Modest Mouse, The The en The Cribs. Als gitarist heeft hij op platen gespeeld van Oasis, Pearl Jam en Talking Heads. Ondertussen maakte Marr ook solo-albums, maar een carrière als solo-artiest lijkt hij nooit echt te hebben geambieerd.

Marr is duidelijk een teamplayer. Met Maxine Peake heeft hij een nieuw artistieke maatje gevonden, een die hem lijkt te inspireren om nieuwe wegen te verkennen, zoals in dit geval ‘spoken word’. Maxine is een jonge actrice die net als Marr uit Manchester komt. Hij zag haar in een film, liet per mail zijn waardering weten. Dat leidde tot een ontmoeting die uitmondde in de opname van The Priest, een track die waarschijnlijk later op Marr’s derde solo-album terecht zal komen. Voor Smiths fans en mensen die hopen dat Marr met een Easy Money deel twee zou komen, valt hier niet heel veel te beleven, maar voor hen die open staan voor iets nieuws -muzikaal en tekstueel- heeft Johnny Marr weer een mooi hoofdstuk aan zijn toch al imposante oeuvre toegevoegd.