Loma – Affinity

De liedjes van Loma haal je er zo uit. Het Amerikaanse art-poptrio valt op met hun zachte multitrack dameszang, hun nadrukkelijk onnadrukkelijke begeleiding van in pop ongebruikelijke instrumenten als klarinet, dwarsfluit en fagot en hun meditatieve melodieën. De teksten zijn al net zo esoterisch als de muziek. Zo ontstond de tekst van Affinity via een door Laurie ‘Oh Superman’ Anderson bedacht AI procedé waarbij de computer een gedicht maakte op basis van een serie foto’s. Een van de zo gegenereerde strofes, ‘How Will I Live Without A Body?’ werd de titel van het nieuwe album van Loma. Vaag? Op papier wel, op plaat vooral erg mooi.

Loma – Don’t Shy Away

Loma – Don’t Shy Away (SubPop/Konkurrent) 

Het was een aangename verrassing in 2018 toen Loma, waar nog nooit iemand van had gehoord, opeens debuteerde met een titelloze plaat. Dingen waarvan je nog nooit hebt gehoord en die opeens van voor naar achter blijken te kloppen, geven überhaupt veel kleur aan het leven. Romario’s debuut bij PSV, Koopmeiners bij AZ en dat van Messi in Nou Camp. Zoiets.

Loma bestaat uit Jonathan Melburg, actief in zowel Shearwater als Okkervil River en Dan Duszynski en Emily Cross van Cross Record. Ook nog nooit van gehoord? Dat geeft niks, want het is nooit te laat in het leven om nieuwe dingen te ontdekken. Zeker nu de lockdown ons al een tijdje trakteert op extra vrije tijd en er ruimte ontstaat voor het ontdekken van nieuwe dingen. Muziek voorop, want muziek is het belangrijkste in dit leven. Zoals onze Duitse vriend Friedrich Nietzsche zich ooit liet ontvallen: Without music life would be a mistake. Zo zei Friedrich ook: Niet het gebrek aan liefde, maar het gebrek aan vriendschap maakt ongelukkige huwelijken. In het Duits klinkt dat nog mooier: Nicht der Mangel der Liebe, sondern der Mangel der Freundschaft macht die unglücklichen Ehen.

Het muzikale huwelijk tussen Melburg, Duszynski en Cross herkent zich niet in Nietzsches filosofie. Het is een drie-eenheid om in te lijsten. Hoewel al te veel uitbundigheid ook op deze tweede plaat hardnekkig de kop wordt ingedrukt. Loma maakt nou eenmaal stemmige, gedragen liedjes en voelt zich daar senang bij. Evenals ondergetekende. Zeker wanneer de avond valt en de koptelefoon opgaat. Want Don’t Shy Away is, evenals het debuut, een zalvende koptelefoonplaat. Wát een muzikale rijkdom.

Brian Eno is fan van het eerste uur en dan weet je eigenlijk al genoeg. Hij moedigde de drie aan een vervolg te geven aan het eerste album en kwam zelfs in contact met Loma. Nog sterker: Eno schreef mee aan de serene slotsong Homing, die hij bovendien produceerde. We houden het op een geste van de fan.

Loma’s grote kracht is niet alleen het bewonderenswaardige, zoetelijke stemgeluid van Emily Cross, maar de combinatie met de rijk geïnstrumenteerde songs van de band, die in de verte het verstilde geluid van Talk Talk ademen. Soundscapes en blinkend koperwerk zorgen voor extra accenten in de gelaagde liedjes. Weelderig, meanderend en liefkozend banen ze zich een weg. Recht naar je hart. Pieter Visscher

 

Loma – Half Silences

Loma begon zijn/haar bestaan drie jaar geleden als een studio-experiment van zangeres en platenbaas Emily Cross, opnametechnicus Dan Duszynski en voormalig Shearwater frontman Johan Meiburg. De vrucht van hun samenwerking was een album waarvan het slotnummer, Black Willows een bonafide hit werd. Ook bij ons.

Het succes kwam volledig onverwachts. Het oorspronkelijke plan was dat iedereen na de opname weer zijn/haar weegs zou gaan. Maar ja met zo’n hit in de pocket zouden ze wel gek zijn om er geen vervolg aan te breien. Dus stak het Texaanse trio de creatieve koppen onlangs weer bij elkaar en namen ze een tweede album op. Of eigenlijk een derde, want in 2018 verscheen er nog een vage plaat onder de naam Loma met twee stukken van dik dertig minuten. De titel, The Rind In Your Mind – A Guided Meditation spreekt boekdelen.

De nieuwe Loma heet Don’t Shy Away en komt medio oktober uit. Single Half Silences is een intrigerend voorproefje in de lijn Black Willows, melodieus, mysterieus en hypnotiserend.

Loma – Loma

lomaLoma – Loma (Sub Pop/Konkurrent)

Zeer bijzonder en minstens zo fascinerend album is Loma, van de formatie die dezelfde naam draagt. Loma is een drietal dat bestaat uit Emily Cross en multi-instrumentalist Dan Duszynski van de band Cross Record en Shearwater-zanger Jonathan Meiburg. Amerikaanse muzikanten die de plaat opnamen in Texas.

Het avontuurlijke brein van de drie levert een gevoelvolle plaat op, met tien tracks, die er stuk voor stuk toe doen. Black Willow, met een hoofdrol voor piano en percussie, is een nummer dat je zo vijftien keer achter elkaar wil horen, zonder dat het begint te vervelen. Er is ook een glansrol weggelegd voor Cross, met haar hartverwarmende stemgeluid. Ze steelt wel vaker de show. Tijdens het uptempo Relay Runner bijvoorbeeld, als ook elektronica een hoofdrol opeist.

Het is lastig een echt prijsnummer aan te wijzen, omdat vrijwel alle songs een hoog niveau halen. Het zonder meer aan Low rakende Joy verdient misschien de meeste confetti. Emily Cross trekt alle registers open en ook Duszynski laat horen wat hij allemaal in huis heeft.

Saillant detail is het feit dat de relatie van Cross en Duszynski tijdens de eerste opnamesessies van Loma op de klippen liep. Het leverde gek genoeg genoeg geen paniek in de tent op. Geen drama’s, volgens Duszynski.

Muze voor het album is uiteindelijk vooral het huis in Texas waar de songs werden geschreven – op het platteland. Duszynski: “Surrounded by the sounds of birds and wind; and it seemed like a world of its own – full of joy, fear, and heartbreak.”

Het jaar is nog jong, maar Loma maakt grote kans op een hoge eindklassering in de diverse jaarlijstjes. Mind you: voor je het weet is het weer december. Pieter Visscher

LIVEDATA 25/05 De Kreun, Kortrijk 26/05 London Calling, Paradiso Amsterdam 27/05 Botanique, Brussel

Vijf nieuwe bands voor London Calling Festival 25 + 26 mei 2018

Na de bekendmaking van de eerste tien bands vorige week, voegt London Calling Festival nu vijf nieuwe acts toe aan de line-up. YUNGBLUD, LOMA, Mattiel en Stella Donnelly zijn ook van de partij op vrijdag 25 en zaterdag 26 mei in Paradiso. Weekendkaarten in de vorm van de Indiestadpas 2018 zijn al verkrijgbaar en dagkaarten gaan op een later tijdstip in de verkoop.

YUNGBLUD
De pas 19-jarige (!) Dominic Harrison, inmiddels al veel beter bekend als YUNGBLUD viel als kleuter met zijn neus in de muzikale boter. Zijn opa handelde in vintage gitaren en zijn vader zat in de jaren ’70 in de band T-Rex. Hij werd bedolven onder de muziek van The Beatles, The Clash, The Jam en Bob Dylan. Zelf klinkt hij als een jonge Alex Turner (Arctic Monkeys, The Last Shadow Puppets), maakt hij catchy Britrock met een punkattitude en schopt hij maar wat graag tegen de gevestigde orde.

LOMA
LOMA mag dan een gloednieuw project zijn, maar de bandleden hebben ieder al vele kilometers gemaakt in de muziek. Zo kun je Jonathan Meiburg kennen als de zanger van Shearwater, Emily Cross als de multi-instrumentalist van Cross Record en Dan Duszynski als de soundengineer van diezelfde band uit Chicago. Met LOMA maakt het trio subtiele, gelaagde indiepop met prachtige vocalen van Cross en Meiburg. De synths en drums zijn bij vlagen loom en meeslepend en dan weer stuwend en dreigend. Op 16 februari 2018 verschijnt het titelloze debuutalbum, genoeg tijd om in te luisteren en je helemaal te laten meevoeren in de muziek tijdens hun optreden op London Calling.

Mattiel
Afgelopen september bracht Mattiel haar debuutalbum uit op het wereldwijd geliefde Burger Records. De uit Atlanta afkomstige zangeres, designer en illustrator maakt retropop en rock ‘n roll met schelle vocalen en invloeden van soul en blues. De onderstaande video voor Whites of their Eyes raasde vorige zomer over het internet en werd geprezen door zowel kunst- als muziekliefhebbers.

Stella Donnelly
Verkijk je niet op de guitige persfoto van Stella Donnelly. De Australische singer-songwriter maakt kleine liedjes met keiharde, eerlijke songteksten die uit haar nog jonge leven gegrepen zijn. Tekstueel doet het denken aan Courtney Barnett, maar muzikaal gezien neigt het meer naar een uitgeklede versie van PJ Harvey. Haar debuut EP Thrush Metal kwam vorig jaar uit en het nummer ‘Mechanical Bull’ werd direct opgepikt door radiozender Triple J, die geen seconde twijfelde om haar uit te roepen tot Triple J’s Unearthed Feature Artist.

Palm
De bandleden van Palm leerden elkaar kennen op de middelbare school in New York. Geen van allen heeft op dat moment les gehad in het bespelen van een instrument, maar de gezamenlijke liefde voor rock en punk zorgde ervoor dat ze binnen de kortste keren samen in een oefenruimte stonden. Dat resulteerde in het debuutalbum Trading Basics waarop je Eve Alpert en Kasra Kurt’s gitaren soms ruzie hoort maken in chaotische postpunk nummers en op andere momenten elkaar vlekkeloos aanvullen in de wat subtielere rockliedjes. Muziekblogs vergeleken hun geluid al met Stereolab, Slint, Sonic Youth en Broadcast en nu is het in 2018 tijd voor de tweede plaat Rock Island.

Loma – Black Willow

Op de valreep van 2017 verschijnt een van de mooiere liedjes van het jaar, de debuutsingle van Loma uit Texas. Loma zou een supergroep geweest zijn als de leden wat bekender waren, maar wie heeft er gehoord van het duo Cross Records? Het derde bandlid is iets minder onbekend dan de act van Emily Cross en Dan Duszynski. Jonathan Meiburg is zanger van Shearwater, een band die ook wel fans heeft in Nederland.

Een ontmoeting tussen dit drietal liep uit op een vriendschap, die weer resulteerde in de oprichting van Loma. Cross Records maakte twee albums met stemmige songs, die door velen als vaag zullen worden ervaren. Shearwater zit al op de tien langspelers. De band maakt artistieke countryrock, die hen een bescheiden maar fanatieke groep fans heeft opgeleverd. Voeg beide stijlen samen, laat Emily zingen en je krijgt muziek waarvan de som groter is dan de delen, mooier ook, want veel schoner dan Black Willow zijn ze dit jaar dus niet verschenen.

Ook Loma is behoorlijk kunstzinnig, meer Crossing Border dan Pinkpop, maar heeft een vorm en sentiment dat een veel breder publiek zal aanspreken dan de moederbands. Black Willow is de ideale soundtrack voor deze donkere winterdagen. Gordijnen dicht, licht laag, kachel aan en wegdromen maar. Genotmiddelen zijn optioneel.