Belgisch geheim Pale Grey naar Muziekgieterij en Paradiso

België heeft al een aantal jaar een geheim. Het is de hoogste tijd dat dit geheim wordt verklapt. Pale Grey maakt dromerige folkpop en experimenteert met hiphop en elektronica. De band heeft hun nieuwe album Waves uitgebracht. Voor dit album werkten ze samen met Yann Arnaud, die we kennen van Air en Phoenix. Niet de minsten derhalve. Ze komen naar De Muziekgieterij en Paradiso.

 

LIVEDATA 28/10 Beautés soniques, Namur 06/11 Muziekgieterij, Maastricht 04/12 Het Depot, Leuven 08/12 Caserne Fonck, Luik 10/12 Staminee De Living, Heist-Op-Den-Berg 13/12 Paradiso, Amsterdam

Evil Empire Orchestra met debuut-EP op tournee

Het Belgische Evil Empire Orchestra heeft haar debuut-EP uitgebracht op Dox Records. In de afgelopen weken gaf de achtkoppige band al tweemaal een voorproefje van de EP in de vorm van de songs Use You en Hormones.

De band nam deze debuut-EP live tussen het publiek op in de Brusselse Jet Studio. Hier gingen ze samen met engineer Staf Verbeeck (oude eigenaar van de studio) op zoek naar de vetst klinkende hoeken van zijn oude liefde.

Het resultaat is een zeven nummers lange EP gevuld met goddeloze grooves en rauwe soulzang. Van Little Sarah – een anti-ode aan overspel tot Sneaky – waarin de zangeres haar ex-minnaar de huid vol scheldt om daarna met zijn vrouw in bed te duiken.

De EP is vanaf nu op alle online streaming- en downloadservices verkrijgbaar. Ook heeft het collectief een livevideo uitgebracht bij het nummer Woohoo, geschoten tijdens de studiosessies waaruit de EP voortkwam. Met de release van deze EP trapt de band hun clubtournee af.

LIVEDATA 17/10 Vogelverschrikkerfestival, Valkenswaard 05/11 november Café Mombasa, Borgerhout 17/11 Simplon, Groningen 28/11 Concertzaal De Casino, Sint-Niklaas 30/11 Café Café, Hasselt 01/12 So What, Gouda 30/03 Luxor Live, Arnhem 06/04 Paradiso, Amsterdam 12/04 Gebr. de Nobel, Leiden 13/04 Altstadt, Eindhoven

Gary Numan – Savage (Songs From A Broken World)

Gary NumanGary Numan – Savage (Songs From A Broken World) (BMG)

Voor wie de beste man al een tijd niet meer volgt: dit is het 22ste studioalbum van Gary Numan. Dat is met de twee Tubeway Army-albums en zijn samenwerkingen met Michael R. Smith en Bill Sharpe meegeteld, maar zonder zijn soundtrack voor de animatiefilm From Inside uit 2014.

Savage (Songs From A Broken World) is qua geluid de opvolger van Splinter (Songs From A Broken Mind) uit 2014. Maar waar Splinter een kijkje was in zijn eigen ziel, is Savage vooral zijn kijk op de wereld. Het concept is een wereld waar water schaars is, waardoor een groot deel van de bevolking is uitgestorven en degenen die overgebleven zijn het moeten zien te redden met wat ze hebben.

Dingen als herkomst, religie en politieke voorkeuren spelen geen enkele rol en er ontstaat daardoor een ras mensen dat er samen het beste van moet zien te maken. Alle culturen die er waren zijn verwaterd tot een conglomeraat. Vandaar ook de Engelse titels in iets dat lijkt op Arabisch schrift. Hiermee is hij terug bij de science fiction, wat de voornaamste inspiratie was voor zijn eerste paar albums en in het bijzonder voor nummers als Are Friends Electric? en Down In The Park. Het laat tevens enige politieke voorkeur doorschemeren van de onlangs naar Amerika verhuisde Brit. Het terugtrekken van Trump uit het Parijs Akkoord was de directe aanleiding om dit idee, dat oorspronkelijk bedoeld was als boek, uit te werken tot een album.

Muzikaal, zoals gezegd wordt de lijn van Splinter doorgetrokken en het beste te omschrijven valt als een vrij subtiele, donkere versie van industrial. Vanwege het thema en de typografie van het album zitten er hier en daar invloeden uit het Midden-Oosten in, zoals de Arabische zang in de kraker van single My Name Is Ruin en de extra melodielijn in Bed Of Thorns. Uiteraard spelen de synths nog steeds een grote rol, maar vaak meer als sfeerelement en niet meer als het instrument waar de voornaamste melodie op gespeeld wordt. De gitaar, zoals het industrial betaamt, is dik, gruizig en vol distortion met veel powerakkoorden en grote gebaren. De refreinen zijn groots en zo ontiegelijk catchy dat ze de tweede luisterbeurt al klinken of je ze al jaren kent. Maar dat was wel te verwachten van een liedjessmid die op zijn 21ste al twee monsterhits had geschreven en inmiddels al 40 jaar liedjes schrijft.
Natuurlijk wordt er hier en daar leentjebuur gespeeld bij Nine Inch Nails, zoals wel duidelijk te horen is aan de melodielijn van Pray For The Pain You Serve. Trent Reznor is sowieso een inspiratie voor Numan en waarschijnlijk ook verantwoordelijk voor zijn overstap van synthpop naar industrial ten tijde van het zeer goed ontvangen Pure uit 2000. En dan te bedenken dat Nine Inch Nails op hun beurt weer geïnspireerd is door Numan, zoals te horen was op Things Falling Apart waarop ze Metal coverden. De rustige nummers zijn vol van sfeer en klinken soms zelfs als een soundtrack. Zo had afsluiter Broken zo gebruikt kunnen worden in zowel de originele als de nieuwe versie van Blade Runner.

 Savage (Songs From A Broken World) is een sterk conceptalbum dat goed in elkaar steekt en tegelijkertijd een paar dijken van singles bevat. Het laat een ervaren songschrijver horen die zich in de studio en als producer blijft ontwikkelen. Hij klampt zich niet krampachtig vast aan zijn oude geluid of succesformules, maar probeert ook niet geforceerd hip te doen en heel erg met de trends mee te gaan. Zijn geluid blijft geleidelijk aan evolueren en toont een stijlvol ouder wordende meneer Numan wiens uiterste houdbaarheidsdatum nog lang niet verstreken is. Tekst Muzine Fabian Hofland

LIVEDATA 19/10 Het Depot, Leuven (sold out) 21/10 Paradiso, Amsterdam (sold out)

Stationschef #275: London Calling 25 jaar

25 jaar London Calling! Dat het festival -ooit in het leven is geroepen als Europees bruggenhoofd voor de toen net ontluikende Britpopscene- een kwart eeuw later nog zou bestaan, zal niemand van het eerste uur hebben durven dromen. Wie zou hebben beweerd dat het internationale indoor indie-festival zelfs zou uitgroeien tot een twee jaarlijkse gebeurtenis -waar carrières zijn gemaakt en gesneuveld en waar bands net zo graag komen als het publiek- zou helemaal voor loco zijn verklaard.

Het is verleidelijk om terug te blikken naar oude edities toen Blur, Placebo, The xx en Tame Impala nog beginnende bandjes waren in plaats van de halfgoden die het nu zijn, maar bij London Calling heeft men altijd vooruit gekeken. Het festival heeft de ambitie een graadmeter te zijn van wat er in het heden en mogelijk in de nabije toekomst speelt. Dat brengt een zeker risico met zich mee, want het betekent dat je beginnende bands moet programmeren, acts die hun waarde nog niet hebben bewezen, die vaak niet veel meer hebben dan een reputatie. Maar dat risico betekent ook spanning en opwinding, want hoe vaak heeft een latere naam van faam wel niet zijn vuurdoop beleefd op London Calling?

Zelfs voor de jubileumeditie heeft de organisatie de verleiding weerstaan om helden uit het verleden te boeken en is men weer op zoek gegaan naar toekomstmuziek, naar minder en onbekende bands met de potentie om groot te groeien. Hieronder zie je een lijst met tips van onze muziekredactie, maar ga vooral zelf op ontdekking uit.

Eerder dit jaar sprak onze Bazz met de zangeres van een van de bands die op 27 en 28 in Paradiso zullen aantreden, Alynda Segarra van het zeer intrigerende Hurray For The Riff Raff uit New Orleans. Het interview zenden we uit zaterdag (14/10) tussen 19.00 en 21.00 uur en herhalen we donderdag a.s. tussen 22.00 en 24.00 uur.

Tip 25+2 voor London Calling Festival 25 jaar; vrijdag 27 en zaterdag 28 oktober 2017 in Paradiso, A’dam:

1. Hurray for the Riff Raff – Living in the City
2. Marlon Williams – Hello Miss Lonesome
3. shame – Tasteless
4. Japanese Breakfast – Road Head
5. Big Thief – Shark Smile
6. HAUS – Gave You All
7. Superorganism – Something For Your M.I.N.D.
8. Matt Maltese – Studio 6
9. Weaves – Tick
10. Life – Take Off With You
11. Yak – No
12. Pinegrove – Visiting
13. Alex Lahey – Every Day’s the Weekend
14. Cabbage – Terrorist Synthesizer
15. Vagabon – The Embers
16. Harlea – Miss Me
17. (Sandy) Alex G – Proud
18. Cameron Avery – Wasted On Fidelity
19. Hurray for the Riff Raff – Young Blood Blues
20. Marlon Williams – I’m Lost Without You
21. Japanese Breakfast – Everybody Wants To Love You
22. Big Thief – Mythological Beauty
23. Harlea – You Don’t Get It
24. Hurray for the Riff Raff – Too Much Of A Good Thing
25. Alex Lahey – I Haven’t Been Taking Care of Myself
26. Weaves – Walkaway
27. Life – Popular Music

Live Foto Review: Lamb @ Paradiso, Amsterdam

Live Foto Review: Lamb @ Paradiso, Amsterdam
8 oktober 2017
Foto’s Willem Schalekamp

Het Engelse triphopduo Lamb werd groot tijdens de opmars van Massive Attack, Portishead en Tricky en stond samen met hen in de jaren negentig aan de top van de Britse triphop.

Dit jaar vieren producer Andy Barlow en singer-songwriter Lou Rhodes het twintigjarig bestaan van hun titelloze debuutalbum dat in 1996 uitkwam met daarop de hit Górecki. In 2004 brachten ze de dvd Live At The Paradiso uit, welke de warme band met Amsterdam en Paradiso bezegelde.

Lamb Lamb Lamb Lamb

Lamb
Lamb @ Paradis

Lamb Lamb

Passepartouts voor London Calling Festival 27 + 28 oktober 2017

Het popfestival London Calling, dat twee keer per jaar plaatsvindt in Paradiso, begon in 1992 als showcasefestival voor de nieuwste beloftes uit Groot-Brittannië.

Tegenwoordig biedt London Calling aan nieuwe, spraakmakende alternatieve bands uit het de hele wereld een podium, als springplank naar clubs en festivals. Op het festival hebben al heel wat namen gestaan die later doorbraken bij het grote publiek, zoals: Foster The People, Florence and the Machine, Bombay Bicycle Club, Friendly Fires, The XX, Blur, The Kooks, Editors, Bloc Party en The Libertines.

De volgende London Calling in Paradiso is op vrijdag 27 en zaterdag 28 oktober 2017.

Line-up
HURRAY FOR THE RIFF RAFF, MARLON WILLIAMS, SHAME, JAPANESE BREAKFAST, INSECURE MEN, BIG THIEF, HAUS, SUPERORGANISM, MATT MALTESE, CHASTITY, GOLD CONNECTIONS, WEAVES, LIFE, YOWL, GIRL RAY, YAK, STARCRAWLER, PINEGROVE, FRANKIE ROSE, ALEX LAHEY, CABBAGE, DOWNTOWN BOYS, VAGABON, BEC SANDRIDGE, JOE FOX, DIET CIG en HARLEA.

Passepartout Winnen?

Mail ons wie er op de allereerste editie van London Calling hebben gestaan. Doe dit naar prijsvraag@pinguinradio.com.

Vanavond om 20:00 uur London Calling Radio #4

In juli 2017 bestaat London Calling officieel 25 jaar. Dit wordt op 27 en 28 oktober gevierd in Paradiso Amsterdam. Door de jaren heen stonden onder andere Tame Impala, The Libertines, Blur, Florence + The Machine, Franz Ferdinand, Mac DeMarco, Slowdive, Placebo, The Kooks, Kaiser Chiefs, White Lies en Two Door Cinema Club vroeg in hun carrière op London Calling.

De volgende London Calling in Paradiso is op vrijdag 27 en zaterdag 28 oktober 2017.

Het popfestival London Calling, dat twee keer per jaar plaatsvindt in Paradiso, begon in 1992 als showcasefestival voor de nieuwste beloftes uit Groot-Brittannië. Tegenwoordig biedt London Calling aan nieuwe, spraakmakende alternatieve bands uit het de hele wereld een podium, als springplank naar clubs en festivals. Op het festival hebben al heel wat namen gestaan die later doorbraken bij het grote publiek, zoals: Foster The People, Florence and the Machine, Bombay Bicycle Club, Friendly Fires, The XX, Blur, The Kooks, Editors, Bloc Party en The Libertines.

PLAYLIST London Calling Radio #4 – 5 oktober 2017

  1. Japanese Breakfast – Everbody Wants to Love You
  2. Slow Dancer – It Goes On
  3. Libertines – Can’t Stand Me Now
  4. Hurray for the Riff Raff – Rican Beach
  5. Marlon Williams – Hello Miss Lonesome
  6. Shame – Tasteless
  7. Big Thief – Paul
  8. HAUS – Two Minds
  9. Superorganism – Something for Your M.I.N.D.
  10. Matt Maltese – Studio 6
  11. Weaves – Tick
  12. Two Door Cinema Club – Undercover Martyn
  13. Yak – Harbour The Feeling
  14. Pinegrove – New Friends
  15. Alex Lahey – Every Day’s the Weekend
  16. Cabbage – Dinner Lady
  17. The Kooks – Naive
  18. Harlea – Miss Me
  19. LIFE – Popular Music

Tricky – Ununiform

TrickyTricky – Ununiform (False Idols)

Triphopgrondlegger Tricky is terug met album nummer dertien. Hij doet het naar eigen zeggen iets rustiger aan, leeft gezonder en was op een betere plek toen hij deze plaat maakte. Voor het opnemen van Ununiform deed hij een stap terug en stelde zichzelf de vraag: “Hoe klinkt Tricky?” Het album is daardoor een combinatie van terugkijken en vooruitstreven geworden.

Zo werkte hij, voor het eerst sinds Angels With Dirty Faces uit 1998, weer samen met Martina Topley-Bird, zijn grote muze ten tijde van Maxinquaye. De prachtige afsluiter When We Die, grijpt qua sfeer en geluid terug naar de albums die zij samen maakten en is een welkome terugkeer van de oude Tricky.

De inmiddels vaste kracht Francesca Belmonte is ook weer van de partij. De door Tricky ontdekte zangeres, wier debuut hij produceerde en uitbracht op zijn eigen False Idols-label, is hier te horen op New Stole, een bewerking van haar eigen nummer Stole. Een cover kan je het niet echt noemen, want de twee maakten het origineel ook al samen. De versie hier is minder elektronisch, een meer sobere versie met ook iets minder theatrale zang van Belmonte. In alle opzichten een vooruitgang ten aanzien van het origineel.

Ook de opvallende cover is weer terug. Na Kylie Moniques Slow, Public Enemy’s Black Steel en Britney Spears’ Piece Of Me, om er maar een paar te noemen, is er nu het nummer Doll, een cover van Doll Parts van Hole. Een mooie, pure cover op akoestische gitaar met minimale begeleiding, gevoelig gezongen door nieuwe ontdekking Avalon Lurks. Al blijft het structureel dicht bij het origineel, het is toch een verschil van dag en nacht met het rammelende en meer schreeuwerige origineel.

Dat Tricky zijn oor aan de grond houdt, blijkt niet alleen uit de hoeveelheid nieuwe zangeressen, maar ook de toevoeging van Scriptonite, Smokey Mo en Basta; twee rappers en een hiphopproducer uit Rusland. Een scene die hij naar verluidt al twintig jaar volgt en waarvoor hij naar Moskou is gegaan om met deze jongens te werken. Ze zijn te horen (in het Russisch dus) op het groovy half dance/half grime-nummer Same As It Ever Was, op minimale beatstrack It’s Your Day en de funky elektronische hiphoptrack Bang Boogie, waar Tricky zelf niet te horen is en het spotlight volledig gericht is op Scriptonite. Misschien komt het door wederom de nauwe samenwerkingen met hiphop-mc’s en producers dat sommige nummers qua gevoel terug doen denken aan Juxtapose, zijn plaat met producers Grease en ex-Cypress Hill DJ Muggs. De donkere, bluesy single The Only Way, geproduceerd door Basta, is even introspectief en gevoelig als For Real. Daarnaast zullen vooral de snelle raps van Scriptonite voor sommige fans net zo slikken zijn als de raggastijlraps van The Mad Dog Reflex op Juxtapose.

Ununiform is een zeer geslaagde mix tussen oud en nieuw. De rokerige beats, de donkere sfeer en alles wat Tricky zo uniek maakt zijn volop aanwezig, met aan de andere kant een flinke dosis nieuwe stromingen, moderne producties en een stel jonge (Russische) honden. Vertrouwd en vooruitstrevend in gelijke mate. Hij is als vocalist niet op ieder nummer te horen, maar waar ‘Tricky de zanger’ er niet is, is er nog altijd ‘Tricky de producer’ die de touwtjes stevig in handen heeft en tegelijkertijd de vrije hand geeft aan veel jong talent. Zelden stond iemand zo ver in zijn carrière nog zo dicht bij de jongere generaties en de straat. Deze rusteloze ziel blijft de hele wereld over verhuizen, zich opnieuw oriënteren en nieuwe wegen bewandelen en dat komt zijn muziek nog altijd ten goede. Hij wordt er misschien zelf op den duur moe van, maar als dit het resultaat is hoop ik dat hij nog lang rusteloos blijft. Tekst Muzine | Fabian Hofland

LIVEDATUM 01/12 Paradiso, Amsterdam

Live Foto Review: The Veils @ Paradiso, Amsterdam

Live Foto Review: The Veils @ Paradiso, Amsterdam
2 oktober 2017
Foto’s Willem Schalekamp

Indierockband The Veils rondom de Brits/Nieuw Zeelandse Finn Andrews staat bekend om hun ijzersterke en goudeerlijke liedjes. De charismatische Andrews zingt altijd met een zekere intensiteit en bezetenheid.

Sinds het ontstaan van The Veils in 2001 heeft de band een sterke live reputatie opgebouwd en zijn er vier studioalbums uitgebracht. De laatste daarvan heet ‘Total Depravity’ en verscheen vorig jaar. Naast het vele spelen heeft Finn Andrews ook tijd gevonden om te acteren. Hij speelt namelijk een rol in het vervolg van de hitserie Twin Peaks.

LIVEDATA Finn Andrews Solo 13/12 Hedon, Zwolle 14/12 Effenaar, Eindhoven 15/12 Festival Stille Nacht, Rotterdam 16/12 TivoliVredenburg, Utrecht

The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils

Max Meser zoekt vrouwenfoto’s voor nieuwe videoclip

Voor zijn nieuwe video She heeft Max Meser hulp nodig van de nodige vrouwen. Heb je selfies/foto’s van jezelf, je zus, vriendin, moeder, tante, oma, dochter of BFF? Eigenlijk maakt het niet uit welke dame het is, zolang ze in jouw ogen mooi, lief of prachtig is kun je de foto’s mailen naar: pictureshe@gmail.com. En word jij of je vriendin/moeder onderdeel van de nieuwe Max Meser-clip.

LIVEDATA 17/11 Podium de Vorstin, Hilversum 19/11 Cultureel Café de Amer, Amen 25/11 De Spot, Middelburg 07/12 Luxor Live, Arnhem 09/12 Altstadt, Eindhoven 20/12 Paradiso, Amsterdam