Boygenius – $20

En toen stonden er plotseling drie nieuwe nummers van boygenius online, je weet wel het verbond van Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker.

Van de drie is $20 het meest opvallend, niet in de laatste plaats omdat Phoebe tegen het einde het hart uit haar broze lijf schreeuwt. Die hartekreten geven $20 een intensiteit die je maar zelden hoort in een popsong. Het nummer laat ook horen dat boygenius een serieuze band is en geen gezelligheidsvereniging. Een band waarvan het geheel meer is of in ieder geval anders dan de som der delen.

 $20 komt net als Emily I’m Sorry en True Blue van het eerste echte boygenius album dat ze simpelweg The Record, herstel the record hebben gedoopt. 31 maart is het album uit.

Bright Eyes – Miracle Of Life

Met de komst van een nieuwe rechter is het Amerikaanse Hoge Gerechtshof nog verder naar rechts opgeschoven. Het met moeite bevochten recht op abortus komt daardoor onder druk te staan en zou wel eens kunnen worden afgeschaft. Maar niet als het aan Bright Eyes, Phoebe Bridgers, RHCP basman, Flea en Jon Theodore (drummer van QUOTSA) ligt. Zij steunen de pro-choice beweging Planned Parenthood met woorden en een daad in de vorm van een exclusieve vinylsingle.

Inmiddels staat Miracle Of Life ook online en dat is goed nieuws. De samenwerking van de semi-supergroep is naast een nuttig, ook een mooi nummer. Van een track waarop Flea bast en Jon Therodre drumt zou je misschien verwachten dat het er stevig of funky aan toe gaat. Maar dat is niet echt het geval. Conor Oberst zingt in zijn bekende smachtende stijl en Phoebe levert een mooie tweede stem. Met zijn klagelijke steelguitar en trippy break laat het door Oberst speciaal voor het Planned Parenthood Project geschreven nummer zich nog het best omschrijven als een spacey cowboy song.

Phoebe Bridgers – I Know The End

Phoebe Bridgers is wat de Amerikanen noemen ‘on a roll’. Wij zouden zeggen ze gaat lekker, heel lekker. Na het supersterke Kyoto en I See You komt de diva in spé nu met I Know The End.

Phoebe Bridgers is geen artiest die je snel met een ander zal verwarren. Ze heeft een herkenbare stem, maar ook haar producties hebben een eigen geluid, een persoonlijk getinte vorm van folkrock. Toch zit er flink wat variatie in haar songs. Kreeg Kyoto karakter door het gebruik van blazers. In I See You doen de gitaren het zware werk. I Know The End werkt rustig toe naar een flinke climax.

Phoebe Bridgers – I See You

Phoebe Bridgers is wat de Amerikanen noemen ‘on a roll’. Wij zouden zeggen ze gaat lekker, heel lekker. Na het supersterke Kyoto komt de diva in spé nu met het niet minder aansprekende I See You.

Phoebe Bridgers is geen artiest die je snel met een ander zal verwarren. Ze heeft een herkenbare stem, maar ook haar producties hebben een eigen geluid, een persoonlijk getinte vorm van folkrock. Toch zit er flink wat variatie in haar songs. Kreeg Kyoto karakter door het gebruik van blazers. In I See You doen de gitaren het zware werk.

Liefde is het belangrijkste onderwerp van Phoebe’s liedjes. In geval van I See You geeft ze zichzelf de schuld van het stuklopen van een relatie, maar ook de moeder van haar ex krijgt de wind van voren.

Net als Kyoto staat I See You op Phoebe’s tweede, of zoals de Amerikanen zouden zeggen ‘sophomore’ album. We kunnen Punisher medio juni tegemoet zien.

Phoebe Bridgers – Kyoto

Hoezo workaholic? In 2017 bracht Phoebe Bridgers haar eerste album uit, een mega succes waarop o.a. oud IJsbreker Motion Sickness te vinden is. Het jaar daarop sloeg ze de handen ineen met Lucy Dacus en Julien Baker. Dit supertrio kwam met de EP boygenius waarvan we Me & My Dog grijs hebben gedraaid. Vorig jaar sloeg Phoebe Conor Oberst aan de haak voor een gelegenheidsband die ze Better Oblivion Community Center doopten. Onze hit was Dylan Thomas.

Als Phoebe niet in de studio te vinden was, stond ze wel ergens op een podium, solo, met haar vriendinnen of met de frontman van Bright Eyes. Het leek er op dat alles wat de nu 25 jarige ingezetene van Los Angeles aanraakte in goud veranderde.

Nieuwe single Kyoto laat horen dat ze haar ‘Midas touch’ nog lang niet kwijt is.  Kyoto is de tweede single van Punisher (release 19 juni). Is de eerste, The Garden een mooi zondagochtend liedje, met zijn vlotte tempo en feestelijke blazers is Kyoto geknipt voor de rest van de week. Phoebe Bridgers is een van de hardst werkende en breedst georiënteerde artiesten van dit moment.  Benieuwd wat ze volgend jaar gaat doen.

Better Oblivion Community Center – Dylan Thomas

Better Oblivion Community Center, zo hebben de makers van de nieuwe IJsbreker zich aangemeld bij de Buma. Het is de ‘nom du disque’ van een tja wat zullen we zeggen? Superduo toch wel, want de lange, wat wonderlijke naam is de banier waaronder Phoebe Bridgers en Conor Oberst (Bright Eyes) komende tijd samen op pad gaan.

Dat de succesvolle nieuwkomer en de beroemde veteraan de krachten hebben gebundeld komt als een verassing. We wisten niet eens dat ze elkaar kenden, laat staan dat een muzikaal huwelijk zijn aangegaan. Het klikt zo goed tussen de twee dat ze niet alleen een compleet album hebben opgenomen, maar ook samen op tournee gaan, als Better Oblivion Community Center dus.

Normaal wordt de komst van een album, zeker een van notabelen als dit duo geteased via een aantal singles. Het debuut van Better Oblivion Community Center verscheen afgelopen week onaangekondigd, tien songs in één worp.

De nummers op het album klinken spontaan en ongepolijst en soms lekker stevig. De track waarvoor een video is gemaakt -en die het duo al in diverse Amerikaanse tv programma’s heeft gespeeld- heet Dylan Thomas. De naamgever van de song was een invloedrijke dichter die midden de vorige eeuw aan de drank is bezweken. Hij was pas 39. Zijn naam leeft o.a. voort in die van Bob, die Dylan een betere artiestennaam vond dan Zimmerman.

Dylan Thomas gaat niet echt over de dronken dichter, in de cryptische tekst wordt alleen gerefereerd aan zijn liederlijke leven en vroege dood. Hoe dan ook het is zeer goed nieuws dat Phoebe en Connor elkaar gevonden hebben.  

LIVEDATUM: 7/5 Paradiso, Amsterdam.

 

Phoebe Bridgers – Scott Street

De 23-jarige singer-songwriter Phoebe Bridgers uit L.A. brak dit jaar door met de ex-IJsbreker Motion Sickness. Met fans en vrienden als Ryan Adams en Conor Oberst heeft Phoebe een streepje voor, maar dat is niet de reden dat ze momenteel gaat als een komeet. Dat komt simpelweg omdat ze prachtige songs schrijft, die ze ook nog eens overtuigend weet te brengen. En van de favorieten van de fans is het nummer Scott Street en die heeft nu ook een officiële videoclip. Inmiddels staat ze ook op de playlist met het vrouwencollectief Boygenius.

Na wat losse liedjes bracht Phoebe in september vorig jaar haar debuutalbum uit, Stranger In The Alps. Centraal in alle songs staat Phoebe’s stem, die ze regelmatig dubbel (double track) heeft opgenomen, een effect dat de nummers body en soul geeft.

Maar er is meer. Minsten zo sterk als haar zang en melodieën zijn haar teksten. Haar meeste nummers zijn (semi) autobiografisch, maar soms laat ze ook haar fantasie de vrije loop en duiken er figuren op in haar songs als David Bowie en Lemmy. What’s not to like? Met zijn prominente gitaarriff is Motion Sickness overigens een van de ‘zwaardere’ songs op het Strangers In The Alps album.

In de V.S. is er flink wat ophef over Phoebe Bridges, wat ons betreft is dat helemaal terecht.

Phoebe Bridgers – Stranger In The Alps

phoebe bridgersPhoebe Bridgers – Stranger In The Alps (Dead Oceans/Konkurrent)

Dat is verrassend. Een jonge, beeldschone vrouw van 23, die prachtige gedragen, stemmige en vooral – ogenschijnlijk – onschuldige liedjes op plaat zet, maar www.phoebefuckingbridgers.com als domeinnaam heeft. Stoerder dan je op voorhand zou denken dus. En dat is ze dan ook.

Phoebe Bridgers heeft met Stranger In The Alps een formidabel debuut afgeleverd. Niet alleen muzikaal, maar ook tekstueel gaan we met haar een mooie herfst en winter tegemoet. Want zo’n plaat is het.

In de openingssong Smoke Signals wordt de toon meteen gezet. Een hartverwarmend fraai liedje, met een uit de Twin Peaks-tune geleende synthesizeraanslag en een prachtige, narratieve tekst, waarin The Smiths en Bowie voorbijkomen. Ook nu Bridgers’ preoccupatie met de dood.

“One of your eyes is
Always half-shut
Something happened when you were a kid
I didn’t know you then
And I’ll never understand
Why it feels like I did
How Soon Is Now in an ’80s sedan
You slept inside of it because your dad
Lived in a campground in the back of a van
You said that song will creep you out until you’re dead”

“I want to live at
The Holiday Inn
Where somebody else makes the bed
We’ll watch tv while
The lights on the street
Put all the stars to death
It’s been on my mind since Bowie died
Just checking out to hide from life
And all of our problems, I’m gonna solve ’em
With you riding shot-gun, speeding, ’cause fuck the cops”

Bridgers is daar sterk in; verhalende liedjes schrijven. Nummers die je naar binnen zuigen. Liedjes bovendien onder een deken van mysterie, zoals ook het folky Demi Moore, waarin je een soort liefdesverklaring zou kunnen zien aan Moores adres, zonder dat in de tekst expliciet naar de Amerikaanse actrice wordt verwezen, ze wordt bovendien niet genoemd.

Would You Rather is een heerlijk duet met Conor Oberst (Bright Eyes), ingekleurd met een akoestische gitaar en violen. De stemmen van de twee mixen prachtig, zoals eigenlijk alles prachtig is op dit ijzersterke debuut van Phoebe Bridgers. Pieter Visscher

LIVEDATA 13/03 Paradiso-Noord, Amsterdam 14/03 Orangerie, Brussel