Live Foto Review: Blaudzun @ Podium Victorie, Alkmaar
24 oktober 2021
Foto’s Peter van Heun
Geschreven alsof het zijn laatste album is, met de gedrevenheid van een debuut; Blaudzun is terug en presenteert dit jaar ‘’Lonely City Exit Wounds’’, misschien wel zijn meest urgente en troostvolle plaat ooit. Het album werd geschreven in een tijd waarin alles ineens tot stilstand kwam en de vaart de volkeren werd verstomd door een oorverdovende stilte. Vanuit deze stilte ontvouwt zich nu een nieuwe tijd, vereeuwigd door Blaudzun in 12 puntgave songs.
De eerste single van het album, ‘’Real Hero’’, is verschenen op 2 april. Het is een ode aan levenslust en aan de alledaagse helden die ons leven de moeite waard maken. Tegelijkertijd is ‘’Real Hero’’ een enorm persoonlijke song voor Blaudzun: “ik schreef het in eerste plaats met in mijn achterhoofd het doodzieke zoontje van een van mijn beste vrienden. Het is een eerbetoon geworden, ook aan zijn zusje en ouders. ‘’Real Hero’’ kwam letterlijk binnen enkele minuten totstand. “Het was alsof ik de tekst en melodie zo uit de lucht plukte en het alleen maar hoefde op te nemen. Af en toe gebeurt zoiets, dat zijn bijzondere momenten voor een songwriter.” Het nummer is opgenomen met co-producer en mixer Tijs van de Klugt.
Het tiende studioalbum van Heather Novaverschijnt exact 25 jaar na haar doorbraakalbum Oyster, dat inmiddels een klassieke status geniet. Pearl laat een Nova horen op wie de tijd geen vat heeft gekregen, al is ze met haar 52 lentes nog jong en gezegend met een lichaam en uitstraling die maar één ding zeggen: de eeuwige jeugd. Wat een rijkdom.
De op Bermuda geboren en getogen singer-songwriter heeft hoe je het ook wendt of keert een nieuwe start gemaakt. Na zich vooral op akoestische optredens te hebben toegelegd de afgelopen jaren vond ze het weer prettig een echte bandplaat te maken en daarmee te gaan toeren. Pearl reflecteert ook een periode die ze achter de rug heeft met een echtscheiding na een huwelijk van twee decennia en een nieuwe liefde die ze vond. Het ingetogen, contemplatieve Rewild lijkt daarover te gaan:
‘Rewild me
In the sweetness of nature
I’m free from the failures
I’m gone
No slave to the longing
I’m one with belonging
I’m gone’
Heather Nova is heel erg zichzelf op Pearl, dat ze schreef in de nabijheid van haar twee honden, terwijl ze inspiratie opdeed in de natuur om haar heen. Ze dankt de wind, die voor eeuwig veranderende luchten zorgt, en de boomkikkers waar ze van geniet op Bermuda.
Hoewel Heather heel erg zichzelf is doet ze toch aan iemand denken in een nummer op de plaat: Some Things Just Come Undone had zo op een album van generatiegenoot PJ Harvey kunnen staan. De drive in de song, het tempo, iets meer venijn in de gitaaraanslag. Tekstueel een excuusbrief aan haar zoon, vermoedelijk, die niet ongedeerd uit de scheidingsstrijd lijkt te zijn gekomen. ‘Should I cry or hide my emotion?’
De nieuwe band die Nova om zich heen heeft verzameld komt het geluid ten goede. Misschien wel de beste ritmesectie die ze heeft gehad, zegt ze zelf, met een hoofdrol voor Youth, die ook basgitaar speelt in Killing Joke. Hij produceerde de plaat bovendien. Zoals hij bij Oyster ook al achter de knoppen zat. Oude liefde, u weet wel. In oktober speelt Heather Nova in Utrecht, Den Haag en Alkmaar. Pieter Visscher
LIVEDATA 22/10 Paard, Den Haag 23/10 TivoliVredenburg, Utrecht 24/10Victorie, Alkmaar
The Grand East is terug. En hoe… Er komt een nieuw album, dat bol staat van de onderhuidse spanning. Als een ballon die elk moment kan knappen. Met nieuwe invloeden als Velvet Underground en King Gizzard & The Lizard Wizard brengen ze hun sound naar het nu. Live geven ze nog steeds een dampende rock ‘n soul show, met een zanger die zingt alsof hij door een voodoo-priester op de hielen wordt gezeten.
Dus geven wij 2 tickets weg voor hun show in Victorie Alkmaar op zaterdag 23 maart.
Het enige wat je hiervoor moet doen is een mail sturen naar prijsvraag@pinguinradio.com waarin jij vertelt wat jouw favoriete nummer is van The Grant East en wie weet maak jij kans op tickets!
Voor hun nieuwe album houdt The Grand East alles in eigen hand. Ze brengen het uit op hun eigen label, dat samen met hun fans werd opgezet. Na meer dan 40 festivals en 2 eigen clubtours in 2017 is het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Dat begint nu.
Podium Victorie heeft dit jaar een aantal fantastische vrouwelijke artiesten staan die elk in hun eigen genre grote namen zijn met o.a Kim Wilde, Wende, Glennis Grace en natuurlijk Sister Sledge.
GLENNIS GRACE 17 MEI In 2018 heeft Glennis Grace letterlijk en figuurlijk haar grenzen verlegd door de finale te behalen van America’s Got Talent. 2019 is het jaar waarin de Amsterdamse zangeres nog meer van zichzelf laat zien met een nieuwe clubtour, mét eigen band: nog toegankelijker, nog meer eigen muziek, nog meer Glennis.
SISTER SLEDGE 21 JUNI De zussen bestormden de wereldwijde hitlijsten met tophits als ‘We Are Family’, ‘Lost In Music’, ‘He’s the Greatest Dancer’ en ‘All American Girls’ in de jaren zeventig. Sister Sledge verkocht meer dan 15 miljoen platen en heeft meer dan 100 awards in ontvangst mogen nemen. Het baanbrekende album ‘We Are Family’ kwam eind jaren zeventig uit en is door niemand minder dan Nile Rodgers en Bernard Edwards van Chic geproduceerd. Dit was het album dat internationaal de hitlijsten bestormde en zo werden de zussen een wereldwijd begrip.
WENDE – ROOFTOP SHOW 30 AUGUSTUS
Vorig jaar stond Wende met haar project ‘MENS’ in een uitverkochte grote zaal van Victorie. Ze gaf een indrukwekkende show met bloedspannende electrobeats en openhartige, breekbare liedjes. Nu keert ze terug voor een exclusieve Rooftop Show. Singer-songwriter, theatermaakster, chansonnière, actrice, performer, producer, huiskunstenares bij Koninklijk Theater Carré; Wende is het allemaal en helemaal. Met haar scherpzinnige eigen stem en gezonde hekel aan hokjes en trends vertelt ze verhalen op het snijvlak van wie en waarom.
KIM WILDE 17 NOVEMBER
The Princess of Pop schreef in de jaren tachtig maar liefst vijftien Top-40-hits, waaronder onverwoestbare klassiekers als Kids In America, Cambodia, Chequered Love en Never Trust A Stranger. De jaren negentig bracht Wilde voornamelijk tuinierend door, maar in 2003 maakte ze samen met de Duitse zangeres Nena een gigantische comeback met de tweetalige hit Anyplace, Anywhere, Anytime. Wilde treedt nog steeds op en doet dat met onvermoeide kracht en plezier.
Toontje Lager, één van de populairste Nederlandstalige bands van begin jaren tachtig, staat na meer dan dertig jaar in een vernieuwde samenstelling weer op het podium. Onder de bezielende leiding van zanger Erik Mesie kun je genieten van hits als ‘Net als in de Film’, ‘Zoveel te doen’ en natuurlijk ‘Stiekem gedanst’.
Maar ook het minder bekende repertoire komt ruimschoots aan bod zoals ‘Vroeg of laat’, ‘Lente in Twente’, ‘In gedachten’ en ‘Het doet pijn’. En wat te denken van het gevoelige ‘Zonder jou’ de solohit van Mesie uit 1986. Een onvergetelijke avond vol (jeugd-)sentiment voor iedereen die toen jong was. Maar zeker ook voor jonge mensen van nu, die verder willen kijken dan de hedendaagse muziek.
LIVEDATA 16 februari Alkmaar, Victorie 21 februari Zwolle, Hedon 23 februari Hengelo, Metropool 14 maart Haarlem, Patronaat 21 maart Breda – Mezz 22 maart Amersfoort, Fluor 29 maart Groningen, Oosterpoort Binnenzaal 30 maart Amstelveen, P60
‘Van goede luisterjazz tot stomende soul & funk, maandelijks op zondagmiddag in Victorie’
Een vaste huisband bestaande uit Aron Raams (Gare du Nord), Ferry (Gare du Nord), Sven Happel (Wouter Hamel) en Marc Schenk (Gare du Nord) zal in de donkere tijd van het jaar elke maand op de zondagmiddag de beste jazz, soul en funk brengen, met elke keer een bijzondere gast.
Nu tevens met Bas van Lier op hammond en Jerome Hol op gitaar!
Waan je in een sfeervolle club, waar je onder het genot van een drankje en lekker fingerfood kunt genieten van topmuzikanten.
Dit is de derde, deze keer met special guest Hans Dulfer, die verder natuurlijk geen introductie nodig heeft!
Met hun derde album ‘Infinitum’ heeft MagnaCult hun muzikale stijl helemaal tot in de puntjes in orde. De band zet een paar versnellingen bij en brengt een epische release uit volgepakt met massieve gitaarsolo’s en gevuld met groove.
Door de jaren heen heeft MagnaCult een sterke achterban opgebouwd en het podium gedeeld met bands als Five Finger Death Punch, WhiteChapel, Soulfly, DevilDrive, Ill Niño, Nile, Kittie, Butcher Babies, Trivium, KING810 om er maar een paar te noemen. De band weet hoe ze het podium op haar kop kunnen zetten met hun modern death groove metal en hun Cult groeit dan ook met iedere show.
SUPPORT (in Poppodium Volt)
In een wereld vol muzikanten, thuisstudio’s en bands met hun eigen unieke geluid is Onegodless niets nieuws onder de zon. Omdat alles al een keer is gedaan en al het andere het niet waard is om te maken hebben deze dappere jonge mannen besloten om iets geheel anders te doen: ze omarmen hun totale gebrek aan vernieuwing en in plaats daarvan gedijen ze in oprechte stereotypes. Zonder andere bands te kopiëren betreden ze trots dit platgeslagen metal-pad. Verwacht een mix van metal, rock en blues zoals vele andere bands die ook spelen, variërend van Pantera en Black Sabbath tot Down en Black Label Society. Heavystonerbluesgrooverocksludgemetal dus.
Joe Sumner, zoon van Sting, zanger en bassist van Fiction Plane, keert terug naar Victorie. Nederland maakte in 2007 kennis met Sumner toen Fiction Plane’s single ‘Two Sisters’ een grote hit werd en de band op Pinkpop en in een uitverkocht Paradiso onze harten stal en vader Sting Fiction Plane uitnodigde als support op de reunie-tour van The Police.
Maar, vergis je niet, de band was daarvoor al jaren aan de weg aan het timmeren en niet zonder succes. Fiction Plane bracht inmiddels 6 albums uit en Sumner tourt al jaren de wereld over als muzikant.
De geruchten zijn bevestigd: In 2019 komt er nieuw materiaal! Sumner zal dan ook -naast zijn hits- nieuw werk komen spelen deze avond!
Boek een ticket voor Vive La Fête deze avond, dan hoor je in elk geval veel liefde voor muziek. Liefde voor electro, rock, new wave, Franse chansons en synthpop. Dat hoor je namelijk allemaal terug in de songs van deze trendsettende Belgen.
Van modeshow tot concertzaal
Mode-icoon Karl Lagerfeld is uiterst gecharmeerd van het koppel Els Pynoo en Danny Mommers en van de muziek dat het maakt. Het duo speelt meerdere malen op modeshows van Chanel over de hele wereld, worden het gezicht van het Braziliaanse zonnebrillenmerk Chilli Beans en kunnen zo op de cover van een modemagazine. Voor een cover van een 80’s klassieker draaien ze hun hand trouwens ook niet om, want Vive La Fête is natuurlijk boven alles een band. Kan je deze avond gaan zien!
Dit najaar verscheen ‘Gracias Señor’ van The Sore Losers, alweer het vierde album van de Belgische rockers sinds het ijzersterke gelijknamige debuut uit 2010. De combinatie van vooral op gitaargeoriënteerde stijlen waarin stevige rock, vuige garage, 70s psychedelica maar ook verfijnde pop en dansbare rhythm & blues is terug te vinden, valt goed in de smaak bij een steeds groter wordende fanbase in de Lage Landen en ver daarbuiten. Vooral sinds ‘Skydogs’ dat hiervoor werd uitgebracht, lijkt het viertal stevig te hebben doorgepakt op de internationale podia. De uitstekende live-reputatie is een belangrijk wapenfeit gebleken maar het kwam natuurlijk mooi uit dat de populaire Amerikaanse televisie-host Conan O’Brien plotseling een helpende hand bood, Guitar World de band in de armen sloot en daarnaast zouden ook de sterke optredens tijdens South By Southwest in Austin, Texas niet helemaal zonder gevolgen blijven. Hoog tijd dus om even een korte tussenbalans op te maken.
Tekst: Jeroen Bakker
In de Benelux heeft inmiddels iedere club of festival de heren al eens op de planken gehad maar er is nog altijd veel terrein te winnen zo laat zanger/gitarist Jan Straetemans weten. “De huidige tournee verloopt uitstekend. Het nieuwe materiaal wordt heel goed ontvangen. Je bent iedere keer weer benieuwd hoe men daar op reageert tijdens een optreden. We zijn halverwege oktober in de clubs begonnen met de Gracias Señor Tour maar afgelopen augustus tijdens Pukkelpop speelden we al vijf nieuwe tracks in onze set. We hebben al vaker op het festival gespeeld maar het is toch best spannend hoor wanneer de eerste keer ‘Dark Ride’ of ‘Little Baby (Doughboy)’ worden ingezet als je nagaat dat er in een volle Marquee-tent zo’n tienduizend mensen kunnen.”
Na het eerste optreden dat 13 oktober in Hengelo plaatsvond zullen vrijwel alle uithoeken in Nederland en België tijdens deze tournee worden bezocht maar tussentijds wordt ook even uitgeweken naar Frankrijk en Zwitserland. Via de Brusselse Botanique op 10 februari zal deze eerste serie optredens eind maart worden afgesloten in Frankrijk. Gekeken wordt nog of er daarbuiten optredens geboekt kunnen worden. Het viertal heeft inmiddels zelfs goede connecties aan de andere kant van de oceaan.
“Iemand heeft ons gezien tijdens een optreden en die bleek ons tof te vinden. Het gevolg was dat er voor ons in Amerika een weg naar binnen werd geopend. Plotseling konden we de spullen pakken om daar optredens te doen”, aldus basgitarist Cedric Maes. “Het is daarna snel gegaan. We hebben een optreden gedaan in New York voor voornamelijk mensen uit de muziekindustrie en voordat we het wisten had Conan O’Brien ons op zijn radar. Wij waren plotseling te vinden op Team COCO, zijn populaire YouTube online-platform. Kon het dus zomaar gebeuren dat je daarop de track ‘Nightcrawler’ tegenkwam en dan te bedenken dat er ruim drie miljoen Facebookvolgers zijn en ook nog eens vijf miljoen abonnees op YouTube zitten.”
Kort daarna viel een uitnodiging voor het beroemde showcasefestival in Texas op de deurmat. Na eerdere ontmoetingen met de Amerikaanse band White Denim in Europa, voor wie The Sore Losers ook het voorprogramma verzorgden, werd daar in Austin afgesproken met de bandleden James Petralli en Steve Terebecki om samen te werken aan het nieuwe album. “We hebben die jongens voor de eerste keer ontmoet tijdens Down The Rabbit Hole in Nederland en we bleven elkaar daarna steeds weer tegenkomen. Wij zijn bij ze thuis geweest en zij boden zelf aan om hun diensten te verlenen toen wij vertelden over het plan om een vierde album te gaan maken.”
De samenwerking met producer, en Grammy-winnaar, Dave Cobb voor ‘Skydogs’ was niet alleen prettig maar daarnaast ook nog eens succesvol. Cobb heeft in Amerika veel succes in de country-hoek, hij was bijvoorbeeld grotendeels verantwoordelijk voor enkele Rival Sons-albums. Zou toch logisch zijn om, evenals de Amerikaanse rockers, ook met hem aan een opvolger te werken? The Sore Losers kiezen er echter voor om iedere keer met een ander deze klus te klaren. “Het is een bewuste keuze. Het is niet alleen leerzaam maar daarnaast ook nog eens verfrissend en vooral ook verrassend. Voor ‘Skydogs’ wilden wij een rauwe rocksound, een geluid zoals dat bijvoorbeeld ook op ‘Some Girls’ van The Rolling Stones te beluisteren viel. Voor ‘Gracias Señor’ wilden wij mooie popliedjes waarin de rock iets minder prominent aanwezig was. Naar onze mening is dat goed gelukt”. De track ‘Denim On Denim’ schijnt overigens niets met White Denim te maken te maken en helaas, die prachtige dame in de clip bij ‘Dark Ride’ is geen vriendin, groupie of zelfs niet eens een bekende van de band. Voor het filmpje was de sfeer belangrijk. Het moest goed bij de muziek passen. Niets werd in scene gezet.
“Veel tijd voor het maken van een nieuw album na ‘Skydogs’ was er eigenlijk niet. Alles moest tussen de optredens gedaan worden. We hebben wel een plaats waar we samen kunnen komen om te schrijven maar iedereen heeft ook ideeën die thuis afzonderlijk kunnen worden uitgewerkt. Op een bepaald moment komen we dan bij elkaar en maken het af. Het ging deze keer razendsnel. Onze producers hadden een engineer meegenomen die dan de spullen op de juiste plaats neerzet. Wanneer wij zelf eens een keer iets heel anders dachten te gaan doen dan pakten we slechts een andere gitaar. Maar deze gast was echt fantastisch en zeer bepalend voor het geluid zoals dat op het album terecht is gekomen. Kijk, je kunt zelf de duurste spullen kopen die er zijn maar dan ben je er nog lang niet. Het gaat er toch voornamelijk om dat je er het beste geluid uit weet te halen.”
“Het grote verschil met de voorganger is dat wij als muzikant zijn geëvalueerd. We zijn niet alleen twee jaar ouder geworden maar hebben ook behoorlijk meer ervaring opgedaan in de tussenliggende periode. We hebben daarnaast, zoals gezegd, weer met andere producers samengewerkt maar waarmee we nu ook een persoonlijke connectie hebben. Een bepaald idee over het geluid was er deze keer niet maar we wilden in ieder geval geen trucjes, een minimum aan overdubs, en niet te veel effecten gebruiken. Het moest zo natuurlijk mogelijk en met zo weinig mogelijk franje. Electronica? Een gitaar-stem-apparaatje en een wah-wah-pedaaltje maar dat was het dan wel.”
Naast Amerika is ook Japan inmiddels geen onbekend terrein meer voor The Sore Losers. Wederom werd een trip gemaakt naar het land van de rijzende zon. “In Japan woont een Belg die daar een festival organiseert, en ja er is zelfs Belgisch bier verkrijgbaar! We zijn er inmiddels 2 keer geweest. De eerste keer konden we het niet geloven toen we de mail lazen van een voor ons vreemde gast. Onze boeker attendeerde ons op het bericht en de vraag was of we daar interesse in hadden. We reageerden nogal achteloos geloof ik. Zoiets als ja doe maar. Alles leek in orde, alles was betaald. We hoefden slechts ‘de vlieger op te stappen’. De eerste keer waren we daar in Tokio met Triggerfinger, de tweede keer met Balthazar. Beide optredens uitsluitend voor Japans publiek. Japanners die Belgische cultuur komen opsnuiven. Snap je dat? Het was niet voor weinig mensen ook. We hebben er voor een paar duizend man gespeeld. Is het niet idyllisch dat die Japanners interesse toen in onze cultuur? We hebben toen wel de smaak te pakken gekregen. De shows die we daar hebben gedaan zijn ons goed afgegaan. We hebben er mensen leren kennen en we zouden er graag eens een tourtje doen. Als je het via YouTube terugkijkt wat we daar gedaan hebben… Man dat ziet er waanzinnig uit.”
Staat er nog iets op de bucket-list? “We hebben veel grote festivals gedaan maar Lowlands moeten we nog eens ‘kapot maken’. Een plan om de wereld zo snel mogelijk te veroveren is er nog niet. We proberen ons beetje bij beetje te concentreren op enkele landen in Europa zoals Frankrijk en Duitsland. Kijken hoe de kansen daar liggen. Je kunt ook niet overal tegelijk zijn. Wij hebben geen uitgekiende promotiemachine waarmee we alleen de grote steden in Europa kunnen doen. Het is per keer uitzoeken en bekijken of we zieltjes kunnen winnen en een volgende keer eventueel een grotere zaal in dezelfde stad kunnen vullen. In Nederland wordt bijvoorbeeld werkelijk in alle uithoeken gespeeld. Wij gaan meer in de diepte. Zelfs in Vlaanderen proberen we in iedere provincie een optreden te doen. Verschillen per regio zijn er duidelijk. We merken dat zeker. We spelen soms voor een uitzinnige menigte maar een andere keer denk je aanvankelijk een wat stug publiek te treffen met een ietwat afwachtende houding. Ik vind dat je daar respect voor moet hebben. Laat het maar zien en overtuig ze maar. Het gaat er om dat je je daar als persoon en als band niet door laat afschrikken. Het hoeft bij ons niet allemaal heel snel te gaan maar het is heel gaaf om te horen dat je mensen ontmoet die al vaker naar onze optredens zijn gekomen. Ik vind het persoonlijk heel tof als iemand iets in onze muziek hoort zoals wij het indertijd bedoeld hebben toen we het maakten. Dan heb je iets overgebracht zoals je dat graag wilde. Wij hebben een trouwe aanhang maar na iedere tournee breidt het zich weer uit.”
The Sore Losers is volgens Cedric een serieuze zaak geworden. “De financiele kant heeft nooit de artistieke kant in de weg gestaan. Ruzies, of beter: hevige meningsverschillen, zijn er zeker geweest maar de muziek heeft altijd bij alle vier voorop gestaan. Daarom werkt het bij ons ook goed. Stel dat Jan iets beters heeft geschreven dan ik, prima. Als dat de plaat beter maakt dan moet het ook. Dat is nog altijd niet veranderd. We zijn behoorlijk direkt tegen elkaar. Er mag ook ruzie gemaakt worden. Een uurtje ‘hardgaan’ in de boksring is niet erg. Alle randzaken veroorzaken meer dreiging dan het samen muziek maken. Mensen onderschatten al die zaken. Daar moet je mee kunnen omgaan. We zijn allemaal geen twintig meer en hebben intussen al veel meegemaakt. Er zijn ons veel auto’s en zwembaden beloofd maar die zijn waarschijnlijk nog steeds onderweg.”
Heather Nova – Pearl (Rough Trade/V2)
Dit najaar verscheen ‘