Eerste namen Into The Great Wide Open 2018

Zaterdag is het 3 februari 2018. Een prachtige datum – numerologisch ook – voor de kaartverkoop van de tiende editie van Into The Great Wide Open. Het tweede lustrum wordt ouderwets gevierd op een eiland in de Waddenzee met een schitterend affiche.

EERSTE NAMEN
Van de weemoed, de intimiteit en melancholie van DestroyerWilliam Fitszimmons en Damien Jurado tot het Nederlandse vakmanschap van Wende en Rico & Sticks. De sublieme composities van Hauschka en de puntige postpunk van Protomartyr. Maar ook de nieuwe helden van Big Thief en de oudgedienden van The Posies. Oh ja en last but not least: Jeff Tweedy natuurlijk.

Informatie voorverkoop
Aanstaande zaterdag 3 februari begint de kaartverkoop voor Into The Great Wide Open om 10:00 uur.

LIVEDATA 30/08 t/m 02/09 Into The Great Wide Open, Vlieland

Jaarlijstjes! ->Protomartyr – Relatives In Descent album van 2017

Protomartyr2017 is een uitstékend muzikaal jaar geweest, met heel veel platen van hoge kwaliteit. De jaarlijstjes van enkele medewerkers van Pinguin Radio zijn hieronder te vinden. Protomartyr –Relatives In Descent is als winnaar uit de strijd gekomen!

En….. je kan nog stemmen op je favoriete nummers van het jaar in onze traditionele P75. Dat doe je hier!

 

Richard Rombouts (Snob 2000 Radio)
The Pilgrims – PunkSoulRocknRoll
David Bowie – No Plan (ep)
Sharon Jones & The Dap-Kings – Soul Of A Woman
JW Roy & The Royal Family – A Room Full of Strangers
Deep Purple – InFinite
Free World – What It Is
Ralph de Jongh – Live
The Chainsmokers – Memories-Do Not Open
Bootsy Collins – World Wide Funk
All Them Witches – Sleeping Through The War
The Weather Station – The Weather Station

Sharon & Maureen Vreeburg (huisfotografen)
VANT – Dumb Blood
WHITE – One Night Stand Forever
Rat Boy – SCUM
Declan McKenna – What Do You Think About The Car?
Bonaparte – The Return of Stravinsky Wellington
William McCarthy – Shelter
Barns Courtney – The Attractions of Youth
INHEAVEN – INHEAVEN
Gorillaz – Humanz
Nothing But Thieves – Broken Machine
MOOON – Mooon’s Brew

SpoonGijs Vervliet (muzieksamensteller)
Spoon – Hot Thoughts
The National – Sleep Well Beast
Khalid – American Teen
Sampha – Process
Manchester Orchestra – A Black Mile To The Surface
Beck – Colors
The War On Drugs – A Deeper Understanding
Sylvan Esso – What Now
Hurray for the Riff Raff – The Navigator
Songhoy Blues – Résistance
St. Vincent – MASSEDUCTION

depechePieter Visscher (redacteur)
Depeche Mode – Spirit
Protomartyr – Relatives In Descent
Wolf Alice – Visions Of A Life
Spoon – Hot Thoughts
METZ – Strange Peace
Thurston Moore – Rock N Roll Consciousness
Mammal Hands – Shadow Work
The Amazons – The Amazons
Charlotte Gainsbourg – Rest
Morrissey – Low In High School
The War On Drugs – A Deeper Understanding
LCD Soundsystem – American Dream

Arthur Albracht (Triple A)
Temples – Volcano
Kasabian – For Crying Out Loud
Declan McKenna – What Do You Think About The Car?
Alexandra Savior – Belladonna Of Sadness
Jens Lekman – Life Will See You Now
Fake Laugh – Fake Laugh
Alvvays – Antisocialites
Grandaddy – Last Place
Real Estate – In Mind
Dan Auerbach – Waiting On A Song
Liam Gallagher – As You Were

Mike van Rijswijk (Aardschok Radio)
Pentakill – II: Grasp Of The Undying
Sepultura – Machine Messiah
Leprous – Malina
Threshold – Legends Of The Shires
Witherfall – Nocturnes And Requiems
Black Country Communion – BCCIV
Ayreon – The Source
The Night Flight Orchestra – Amber Galactic
Sons Of Apollo – Psychotic Symphony
Vuur – In This Moment We Are Free – Cities
Voyager – Ghost Mile

curtis hardingWilbert Stuifbergen (hoofdredacteur website/sales)
Thundercat – Drunk
Moses Sumney – Aromanticism
Portico Quartet – Art In The Age Of Automation
The National – Sleep Well Beast
Melanie De Biasio – Lilies
Portugal. The Man – Woodstock
Spoon – Hot Thoughts
Curtis Harding – Face Your Fear
The War On Drugs – A Deeper Understanding
Protomartyr – Relatives In Descent
Susanne Sondfør – Music For People In Trouble

Ronald Renirie (Muzine.nl Radio)
Holy Holy – Paint
Protomartyr – Relatives In Descent
Jeremy Enigk – Ghosts
WHITE – One Night Stand Forever
The Afghan Whigs – In Spades
Hey Violet – From The Outside
METZ – Strange Peace
Slowdive – Slowdive
Elbow – Little Fictions
Desperate Journalist – Grow Up
Idles – Brutalism

lcd soundsystemWessel van Hulssen (The Daily Indie Radio)
The National – Sleep Well Beast
Lorde – Melodrama
The War On Drugs – A Deeper Understanding
LCD Soundsystem – American Dream
Luwten – Luwten
Mount Eerie – A Crow Looked At Me
Moses Sumney – Aromanticism
Father John Misty – Pure Comedy
Alvvays – Antisocialites
Future Islands – The Far Field
The xx – I See You

Ruben Eg (Concerto Radio)
The Black Angels – Death Song
Protomartyr – Relatives In Descent
The Dream Syndicate – How Did I Find Myself Here?
Trevor Sensor – Andy Warhol’s Dream
Rolling Blackouts Coastal Fever – The French Press
The War On Drugs – A Deeper Understanding
Ron Gallo-  Heavy Meta
Roger Waters – Is This The Life We Really Want?
Father John Misty – Pure Comedy
The Flaming Lips – Oczy Mloy
Beck – Colours

fleet foxesSven Bersee (LiveGuide Radio)
Benjamin Clementine – I Tell A Fly
King Gizzard and the Lizard Wizard – Murder Of The Universe
Kendrick Lamar – DAMN.
Laura Marling – Semper Femina
Jens Lekman – Life Will See You Now
Brockhampton – Saturation II
Sampha – Process
Fleet Foxes – Crack-Up
Litku Klemetti – Juna Kainuuseen
Rico & Sticks – IZM
King Krule – The Ooz

Martje Schoemaker (singles) (interviewster)
Future Islands – Cave
Portugal.The Man – Feel it Still
Manchester Orchestra – The Alien
YUNGBLUD – I Love You, Will You Marry Me
Childish Gambino – Redbone
Moss – My Decision
Franz Ferdinand – Always Ascending
Barry Adamson – They Walk Among Us
Parcels – Overnight
LCD Soundsystem – Tonite
Chilly Gonzales & Jarvis Cocker – Tearjearker

 

Protomartyr alleen muzikaal opwindend in Rotown

Live Review: Protomartyr @ Rotown, Rotterdam 
11 november 2017
Tekst Pieter Visscher

protomartyr

Ze zijn vrienden voor het leven: Protomartyr-zanger Joe Casey en zijn onafscheidelijke fles pils op het podium. Die heeft hij nodig omdat zijn linkerarm er anders maar een beetje lullig bijbungelt, en hij nóg meer moeite heeft zichzelf een houding te geven voor publiek. De alcohol neemt mentale barrières weg bij Casey. Allesbehalve een podiumdier. Geen jongen die denkt: ha, we gaan weer lekker gek doen op de planken.

Opgeteld bij Caseys intrinsieke ongemakken: zijn oubollige grauwe pak en het niet al te moeilijke kapsel. Hij ziet eruit als een boekhouder, die tegen zijn pensioen aanhikt – met z’n 40 lentes. Bandmaatjes Scott Davidson (bas), gitarist Greg Ahee, en drummer Alex Leonard zijn zo’n tien jaar jonger, maar ook zij hebben niet de uitstraling die Casey mist om de focus op de blikvanger wat weg te nemen. Toch, ondanks alle tekortkomingen als showmaster, is Casey fascinerend om naar te kijken. Misschien wel juist vanwege alle ongemakken. Casey is een aaibare anti-ster. Het is prettig dat Protomartyr de muziek het werk kan laten doen en dat doet de band dan ook.

Pas rond kwart voor tien bestijgen de Amerikanen het podium, wat een gebruikelijke tijd is tijdens weekeindes in Rotown. De zaal is stijf uitverkocht. Niet heel verwonderlijk, omdat het dit jaar verschenen Relatives In Descent een formidabel album is. Nog sterker dan het alom bewierookte The Agent Intellect, dat twee jaar eerder verscheen.

Nummers van de vier studioalbums worden met iets minder opsmuk dan op plaat vertolkt en dat rauwe staat de band prima. Wanneer de eerste tonen van het geweldige My Children worden ingezet, weet je dat het goedzit. Het is een van de prijsnummers van Relatives In Descent, waarop sowieso nauwelijks een zwak moment is te vinden.

Er is vrijwel geen interactie tussen band en publiek, hoewel er zo nu en dan een “thank you” klinkt uit Caseys mond en hij ook nog iets onverstaanbaars murmelt aan het eind van de set. Dan zijn het uit volle borst meegezongen Don’t Go To Anacita (de huidige hit) en het minstens zo opwindende Male Plague al voorbijgekomen.

Protomartyr is een band die live, in optisch perspectief, net zo veel te bieden heeft als Dire Straits vroeger, maar muzikaal dérmate opwindend is dat je die minimale podiumprestaties met alle liefde door de vingers ziet.

 

 

 

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – november 2017

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

===> Lees hier alle recencies van:

Dave Clarke – The Desecration of Desire, Curtis Harding – Face Your Fear, Colleen – A Flame My Love, A Frequency, JW Roy – A Room Full of Strangers, Luwten – Luwten, Sisters of Suffocation – Anthology of Curiosities, Kelela – Take Me Apart, Quiet Hollers – Amen Breaks, Liam Gallagher – As You Were en John Carpenter – Anthology.

Protomartyr – Don’t Go To Anacita

Elke ochtend om acht uur is het tijd voor een verse Clip van de Dag. Met vandaag de nieuwe single Don’t Go To Anacita van de postpunkband Protomartyr! Wie dacht dat Protomartyr het niveau van het twee jaar eerder verschenen, prachtige The Agent Intellect niet meer zou kunnen evenaren, wordt blij verrast, want Relatives In Descent is een nog sterker album. Diverser vooral.

LIVEDATA 09/11 Vera, Groningen 09-12/11 Le Guess Who, Utrecht 11/11 Rotown, Rotterdam 21/11 Rotonde, Brussel

Oscar and the Wolf, Julien Baker en Protomartyr in LiveGuide Radio #9

De november-issue van LiveGuide is vanaf vandaag overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus, want vanavond tussen 20:00 en 21:00 uur hoor je op Pinguin Radio de soundtrack bij de 36e editie van de gratis concert- en festivalkrant.

In de negende uitzending van LiveGuide Radio (elke laatste maandag van de maand) gaat onder meer Oscar and the Wolf voorbijkomen. Frontman Max Colombie prijkt staat in vuur en vlam op de cover van LiveGuide #36. Met hem staat in het krantje een uitgebreid interview over zijn kunstige imago, de rol van drama rond zijn persona, dierlijke instincten en het verlangen naar oneindigheid.

Best New Music
Verder wordt met een Poolse groupie teruggeblikt op de topshow van Lorde in Poppodium 013 en duikt LiveGuide het bed in met Julien Baker. Haar nieuwe album werd afgelopen week door Pitchfork nog uitgeroepen tot Best New Music. Verder zijn er interviews met postpunkers Protomartyr, de lol trappende psychpop-strijders van The Mysterons en het Arnhemse hiphopcollectief Potential Criminal, dat een EP in broekvorm heeft uitgebracht…

Twitter-god
Dat is nog niet alles. Hiphopper en Serena Williams-adept Yung Nnelg deelt in LiveGuide zijn weinig ingetogen rider, apolitieke Catalaan Max Meser wordt het hemd van het lijf gevraagd over Twitter-god James Blunt en er is ook nog een mooie ode aan de onlangs overleden Charles Bradley.

Playlist LiveGuide Radio #9

  1. Charles Bradley – The World (Is Going Up In Flames)
  2. Julien Baker – Appointments
  3. King Krule – Czech One
  4. Melanie de Biasio – Your Freedom Is The End Of Me
  5. Millionaire – I’m Not Who You Think You Are
  6. Protomartyr – A Private Understanding
  7. I Am Oak – Woandering
  8. Ibeyi – Away Away
  9. J. Bernardt – Running Days
  10. Lorde – Homemade Dynamite
  11. Max Meser – She
  12. Oscar and the Wolf – Touch Down
  13. Potential Criminal – Observe
  14. The Mysterons – Binary Code
  15. Yung Nnelg – Serena

Protomartyr – Relatives In Descent

protomartyrProtomartyr – Relatives In Descent (V2)

Het onheilspellende, trage intro van My Children, afkomstig van Protomartyrs nieuwe album Relatives In Descent doet sterk denken aan Joy Division en zo zweeft de geest van de band uit Manchester wel vaker rond op de vierde plaat van de postpunkformatie uit Detroit. Wat te denken van dat drumritme in albumopener A Private Understanding.

Wie dacht dat Protomartyr het niveau van het twee jaar eerder verschenen, prachtige The Agent Intellect niet meer zou kunnen evenaren, wordt blij verrast, want Relatives In Descent is een nog sterker album. Diverser vooral.

Er wordt wat vaker met tempo’s gepeeld en de stem van Joe Casey, de zanger die pragmatisch omgaat met zijn vocale beperkingen, wordt alsmaar voller en meeslepender. Hij laveert nog altijd enigszins tussen praten en zingen en begint dat steeds beter onder de knie te krijgen.

Relatives In Descent is geen conceptalbum, maar thematisch gezien komt het begrip waarheid wel veel naar voren. “I used to think that truth was something that existed, that there were certain shared truths, like beauty”, zegt Casey. “Now that’s being eroded. People have never been more skeptical, and there’s no shared reality. Maybe there never was.”

Het album is duister, het gromt en schuurt en windt vooral op. De boel verslapt geen moment en er kan ook weer gedanst worden. Onder meer op het gejaagde, alsook verrukkelijke en zelfs behoorlijk verslavende Don’t Go To Anacita, met een refrein – dat voorspel ik alvast – dat uit vele kelen wordt meegeschreeuwd straks in november, in Groningen, Utrecht en Rotterdam. Male Plague is van hetzelfde laken een pak; ook dat gaat in huize Visscher met gemak tien keer op repeat.

Relatives In Descent is een album om ongelooflijk blij van te worden en gaat in nogal wat eindejaarslijstjes terechtkomen. Zonder meer in dat van ondergetekende. Pieter Visscher

LIVEDATA 09/11 Vera, Groningen 09-12/11 Le Guess Who, Utrecht 11/11 Rotown, Rotterdam 21/11 Rotonde, Brussel

Nieuwe LP Relatives In Descent van Protomartyr

ProtomartyrProtomartyr is wat Engelstaligen noemen ‘an aquired taste’, je moet er dus van houden.

Wie zijn muziek graag leuk en luchtig heeft, kan inderdaad beter doorlopen, maar als je open staat voor serieuze songs over serieuze onderwerpen in een stijl ergens tussen die van Nick Cave en Interpol in, dan kan je het niet veel beter treffen dan met Protomartyr.

Protomartyr is een band met vlijmscherpe intensiteit. Het vorige album The Agent Intellect was een prachtig nieuw wapenfeit, een album dat zich bezighoudt met thema’s van ziekte, religie en psychologie.
Als een Amerikaanse discipel van The Fall kleurt Protomartyr op dit nieuw album haar asgrauwe postpunk nog wat valer. Relatives In Descent is een schrijnende verklanking van het post-industriële Detroit, en nu Trump aan de macht is klinkt Protomartyr nog urgenter dan eerst.

LIVEDATA 09/11 Vera, Groningen 10/11 Le Guess Who, Utrecht 11/11 Rotown, Rotterdam 21/11 De Rotonde, Brussel (BE)

Nieuwe Album Winnen?

Mail ons de naam van de zanger van de band. Doe dit naar prijsvraag@pinguinradio.com en vergeet niet je adresgegevens te vermelden.

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – oktober 2017

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin we u bij de hand nemen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

===> Lees hier alle recencies van:

LCD Soundsystem – American DreamThe National – Sleep Well BeastProtomartyr – Relatives in DescentThe Dream Syndicate – How Did I Find Myself hereAriel Pink – Dedicated to Bobby JamesonMeridian Brothers – Dónde Estás MariaMount Kimbie – Love What SurvivesBicep – BicepSteffi – World of the Waking State en Satyricon – Deep Calleth upon Deep.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – editie oktober 2017

Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.

de Volkskrant

De kroniek van de nieuwe muziek

Door Robert van Gijssel

Het is misschien een wat een treurige constatering, maar de artistieke curve van een grote popnaam heeft meestal toch de vorm van die piek in het begin, gevolgd door een gestage afdaling gedurende het tweede deel van de carrière. Die eerste twee platen: dat waren de monumentale werken. Daarna volgde een langgerekte poging de urgentie en kwaliteit van de eerste albums te evenaren.

Gelukkig gaat die popcurve lang niet voor iedereen op. De afgelopen maand verschenen een paar topplaten van bands die eigenlijk al over de piek heen waren. Of zelfs al waren opgeheven. En de platen die ergens aan het einde van de rit tóch nog eens verbluffen, en zelfs moeten worden gerekend tot het allerbeste werk: ja, die fonkelen toch het felst.

De New Yorkse band LCD Soundsystem maakte er in 2011 een einde aan. Zanger en liedschrijver James Murphy vond het na de plaat This Is Happening mooi geweest, gaf een afscheidsconcert en klaar. Heel verdrietig voor de fans van de puntige en opzwepende ‘dance-punk’. En toen Murphy vier jaar later alweer een ‘reünie’ aankondigde, won de opluchting het bij de liefhebbers toch van de ergernis.
De plaat American Dream is volgens recensent Gijsbert Kamer een ijzingwekkend goede plaat, waarop Murphy zijn eigen angsten en paranoia weet te koppelen aan de maatschappelijke ellende van onze tijd, in getergde en hypnotiserende nummers. Een zeldzaam bevlogen album en dus een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van de band, ruim tien jaar na dat vorige meesterwerk Sound of Silver.

Tragisch is het verhaal van de legendarische Noorse blackmetalband Satyricon. Bij de helft van het duo, de gromzanger en gitarist Satyr, werd pas een hersentumor geconstateerd. De band voelt zich opgejaagd door een misschien wel naderend einde, en gooide er met doodsverachting een van de allermooiste platen uit de bijna dertig jaar durende bandgeschiedenis uit.
De liederen op de plaat Deep Calleth upon Deep klinken kaal en kil, en het uitgeklede bandgeluid van snijdende gitaren en roffelende drums geeft het album een desolate schoonheid. De dood zit de band duidelijk op de hielen. In het genre van de blackmetal is het natuurlijk niet vreemd om over de vergankelijkheid en het naakte niets te zingen, maar de teksten van Satyr krijgen gezien zijn eigen achtergrond wel een ernstige en oprechte lading.

Ook mooi, en verassend: de nieuwe plaat Sleep Well Beast van de Amerikaanse band The National, die toch weer bijna net zo indrukwekkend is als dat ene meesterwerk High Violet, van toch ook alweer zeven jaar geleden. En  de prachtige, doordachte en knap gearrangeerde technoplaat World of the Waking State van de Nederlandse dj en producer Steffi.

Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.

LCD SoundsystemLCD Soundsystem – American Dream (DFA/Sony Music)
Toen James Murphy een paar jaar geleden bekendmaakte dat hij LCD Soundsystem nieuw leven zou inblazen, kon hij rekenen op de nodige scepsis.

Had hij niet zijn band pas in 2011 na een marathonconcert in de New Yorkse Madison Square Garden opgedoekt? Nu al een reünie? Dat moest zijn ingegeven door financiële, niet door creatieve motieven. En ja hoor, daar kwamen de eerste grote festivalboekingen al.

Alle twijfel is weg bij de eerste kennismaking met het nieuwe studioalbum, American Dream, het eerste sinds This Is Happening (2010) en een veel betere plaat. James Murphy heeft de paranoia van deze tijd weten te koppelen aan zijn eigen sores, zoals omgaan met verlies en ouderdom. En maakte daar soms ijzingwekkend mooie muziek bij.

De bouwstenen van de LCD-sound zijn hetzelfde gebleven: kale, hypnotiserende synths, een voortdenderende beat verlevendigd door live-drums, een straf hypnotiserend ritme, ontregelende gitaren en half pratende zang, die naarmate de nummers langer worden steeds getergder klinkt.

Maar de muziek op American Dream klinkt donkerder dan eerder, soms zelfs desolaat, de synths schuren meer, de euforie van de dansvloer heeft plaatsgemaakt voor soms sombere overpeinzingen en vooral het besef dat alles eindig is.

Hedendaagse pop heeft geen betekenis meer. ‘Everybody’s singing the same song’, zingt Murphy in Tonite, het enige echt op de dansvloer gerichte nummer. ‘Oh sure, it’s ruining the airwaves/Or what remains of the airwaves.’ Dierbaren sterven (‘You fell between a friend and a father’, zingt hij over David Bowie) en paranoia tiert welig: ‘Who can you trust? And who are your friends?’ Murphy stelde zich die vragen in zijn muziek al eerder, maar het lijkt of de noodzaak zijn gevoelens te verwoorden op American Dream groter is dan ooit. Met als resultaat een zeldzaam bevlogen en overtuigend album. Blij dat LCD Soundsystem terug is.

The NationalThe National – Sleep Well Beast (4AD/Beggars)
Mooie muziek, maar de rek leek er een beetje uit op het vorige album Trouble Will Find Me (2014) van The National. Er werd net iets te gemakkelijk omgegaan met de parameters die van High Violet (2010) zo’n prachtige rockplaat maakten.

De donkere melancholieke stem van Matt Berninger overheerst nog steeds op Sleep Well Beast, maar de ook nu weer voor het geluid bepalende broers Dessner hebben deze keer veel beter hun best gedaan die stem in te bedden in verrassende songs.

Soms stemmig als R.E.M. ten tijde van Automatic for the People (1992), maar ook puntige rock-‘n-roll en gitaarsolo’s komen op dit sterke album voorbij.

Elk liedje wordt vanaf de grond opgebouwd met steeds andere materialen, zo lijkt het. De ene keer overheersen synths en strijkers, dan weer piano of gitaar.

Ook zit er meer variatie in tempi en melodie van de nummers. Sleep Well Beast is gewoon een ijzersterke, avontuurlijke rockplaat.

ProtomartyrProtomartyr – Relatives in Descent (Domino/V2)
Protomartyr uit Detroit is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de betere, spannendste indiegitaarbands. De muziek draagt sporen van de postpunk uit de vroege jaren tachtig. De donkere bariton van Joe Casey kan klinken als Ian Curtis op zijn wanhopigst of Mark E. Smith in een knauwpraatmodus.

Op de vierde plaat hoor je nog altijd dezelfde invloeden terug (Interpol is ook nooit ver weg), maar Relatives in Descent laat ook meer ruimte voor bezinning.
My Children is een aandoenlijk relaas over het verlies van jeugdige onschuld, dat muzikaal sterk wordt ondersteund. Waar de ritmesectie soms gas inhoudt, legt Greg Ahee juist extra gevoel in zijn imposante gitaarsound. Zijn spel is soms ijzingwekkend mooi.

Maar in Don’t Go to Anacita weet de band ook nog wat het is om gewoon even lekker alle remmen los te gooien. Getergd en onstuimig, afgewisseld door intens en beklemmend: Protomartyr beheerst het hele postpunk-spectrum alsof het 1981 is, maar klinkt toch actueel.

The Dream SyndicateThe Dream Syndicate – How Did I Find Myself here (ANTI-/Epitaph)
The Dream Syndicate maakte in 1982 het prachtige rockalbum The Days of Wine and Roses, waarop een toen nog nieuwe hybride was te horen van Velvet Underground-gitaren en Neil Young-harmonieën.

Ze begonnen in 2008 als dubstepduo, Mount Kimbie uit Londen, maar dat ligt achter ze: in Four Years and One Day, openingstrack van het derde album Love What Survives, komt na twee minuten een baslijn binnenzeilen van het soort waarop Peter Hook patent had in New Order.

BicepBicep – Bicep (Ninja Tune/ Pias)
Interessant is de plaat van het Ierse producers- en dj-duo Bicep. In de club draaien Andrew Ferguson en Matthew McBriar al een jaar of tien Britse house, techno en ouderwetse drum-‘n-bass aan elkaar, en op de titelloze debuutplaat zou je eenzelfde euforische stijlenmix verwachten. Maar nee: op plaat is Bicep opmerkelijk fijnbesnaard.


De koele techno is de motor onder tracks als Orca en Opal, maar Bicep speelt er slimme melodieuze spelletjes en laat eigenlijk vrij versleten, digitaal aandoende synthgeluiden verrassend genoeg zorgen voor de geniepige haakjes waardoor je een en al oor blijft.

Als album is dit debuut geslaagd door een meeslepende opbouw; van meditatieve rustmomenten (Ayr) tot beheerste clubknallers (Aura). Dikke dansvloertracks als Rain, met vervreemdende Indiase vocale samples, doen denken aan de fijne liedjesdance uit de jaren negentig van Orbital. Bicep rekt de grenzen van de elektronische muziek niet op, maar hun album is wel een heerlijk opgewekte, pretentieloze dancepretplaat.

SteffiSteffi – World of the Waking State (Ostgut Ton)
Ze loopt er niet mee te koop, maar de dj en producer Steffi is toch echt een van de grote helden van de Nederlandse elektronische muziek en danscultuur. Zij doet vooral dienst in clubverband, al jarenlang als vaste dj in de Berlijnse Panorama Bar van de beroemde club Berghain.

Luister hier naar de vorige editie!
Volkskrant Radio – september 2017

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

===> Lees hier alle recencies van:

Iron & Wine – Beast EpicTogether Pangea – Bulls and RoostersTriggerfinger – ColossusMaya Jane Coles – Take FlightThe War on Drugs – A Deeper UnderstandingQueens of the Stone Age – VillainsSteven Wilson – To The BoneGrizzly Bear – Painted RuinsShelby Lynne & Allison Moorer – Not Dark Yet en Dizzee Rascal – Raskit.