M83 – Oceans Niagara

Alles wat M83 doet staat in de schaduw van hun obsceen succesvolle Hurry Up We’re Dreaming album uit 2011. De Franse band had mazzel dat ze er toen al 10 jaar en 5 albums op had zitten, daardoor konden ze wel tegen een stootje.

Die doorbraak was dus verdiend loon naar hard werken. Sinds 2011 verschenen er bergen remixen, soundtrackbijdrages en archiefreleases, maar slechts twee albums met nieuw materiaal van M83. Nooit meer werd het succes van mega-super-top-klassiekers als Midnight City, Wait en Outro herhaald en zelfs niet geëvenaard. Pogingen daartoe heeft bandbaas Antony Gonzalez al lang geleden opgegegeven.

Ook Oceans Niagara, van het derde post Hurry Up release, het semi instrumentale Fantasy lijkt in weinig op de eerder behaalde wereldsuccessen. De nieuwe -1 hit klinkt als een neefje van Bowie’s Heroes; vierenhalve minuut extatische technopop met minimale zang en maximale spanning.  En zo staan er nog wel meer op Fantasy.

The Veils – …And Out Of The Void Came Love

The Veils – …And Out Of The Void Came Love (Ba Da Bing)

Negentien jaar terug verscheen The Runaway Found, het ronduit schitterende debuut van The Veils. Liedjesschrijver Finn Andrews was toen 20 en liet al horen wat hij allemaal in zijn mars heeft. …And Out of the Void Came Love is het zesde studioalbum van de band. Tussendoor heeft Andrews solowerk uitgebracht. Geen stilzitter.

…And Out of the Void Came Love is een dubbelalbum op vinyl, terwijl op de cd-versie alle 15 songs op één schijf zijn geperst. Mooie uitklaphoes en op de achterkant wordt over part I en part II gesproken, waardoor je toch de indruk krijgt dat je de elpee in handen hebt. Op die achterkant wordt de albumtitel bovendien nog wat opgerekt naar …And Out Of The Void Came Love, and out of that love came hell, and out of that hell came love for the void, and out of the void came love. Waardoor we iets kunnen zeggen over een cirkel. Nog rond ook.

Finn Andrews heeft zijn muzikale kwaliteiten niet van een vreemde. Vader Barry Andrews is nog altijd lid van rockband Shriekback, hij speelde in XTC en met Iggy Pop, Robert Fripp en David Bowie. Niet de minsten op deze planeet.

De nieuwe The Veils is een magistrale plaat geworden. Om in te lijsten. Natuurlijk is het een bekende valkuil om vijftien songs op een langspeler te zetten, maar Andrews is er niet ingetuind; ze zijn alle vijftien goed. Je voelt aan alles dat de plaat tijdens de pandemie tot stand is gekomen. In beroerde tijden ontstaan nou eenmaal nog altijd de mooiste dingen. …And Out of the Void Came Love is daar maar weer eens een sprankelend voorbeeld van. Een album waarop een ongekend aantal muzikanten meespeelt en dat leidt tot prachtige, volle indierocksongs vol melancholie. Met koortjes, strijkers en gloedvolle melodieën. Andrews is in de vorm van z’n leven.

Muzikale raakvlakken blijven er met Bowie, Cave (neem openingstrack Time), (een snuf) Byrne, maar ook Luka Bloom, in het door strijkers aanzwellende, werkelijk schítterende The Day I Meet My Murderer, dat in huize Visscher zo tienmaal achter elkaar beluisterd wordt middels die handige repeatknop. Hoewel dat meerdere nummers gebeurt, omdat het volgende Between The Ocean And The Storm ook weer zo fraai is. En dan eindigt het album met Cradle Song, dat vader Barry schreef voor zijn zoon Finn, toen deze ter wereld kwam in 1983. Nu draagt Finn het op aan zijn eerste kind, een dochter, die onderweg is, misschien zelfs al geboren. Pieter Visscher

The Veils – No Limit of Stars

Beroemd is The Veils nooit geworden, behalve in Nederland. Bij ons trok de Nieuw-Zeelandse band vollen zalen en verkochten hun albums heel behoorlijk. Goed nieuws dus voor de fans van de band van Finn Andrews dat er na bijna zeven jaar stilte een nieuw album op handen is.

Op 3 maart verschijnt de zesde langspeler van The Veils, And Out Of The Voice Came Love. De vooruitgestuurde singles beloven veel goeds. Vooral het nieuwe No Limit of Stars is vintage Veils, een mid tempo rocksong met een mooie balans tussen sfeer en compositie. Die sfeer wordt grotendeels bepaald door een smachtende gitaar, een klein orkest en de stem van Finn die nooit zal vervelen. De kracht van de compositie zit hem in het refrein dat oneindig herhaald kan worden zonder te vervelen. Kortom een typisch geval van welkom terug.

The Veils – No Limit of Stars

Beroemd is The Veils nooit geworden, behalve in Nederland. Bij ons trok de Nieuw-Zeelandse band vollen zalen en verkochten hun albums heel behoorlijk. Goed nieuws dus voor de fans van de band van Finn Andrews dat er na bijna zeven jaar stilte een nieuw album op handen is.

Op 3 maart verschijnt de zesde langspeler van The Veils, And Out Of The Voice Came Love. De vooruitgestuurde singles beloven veel goeds. Vooral het nieuwe No Limit of Stars is vintage Veils, een mid tempo rocksong met een mooie balans tussen sfeer en compositie. Die sfeer wordt grotendeels bepaald door een smachtende gitaar, een klein orkest en de stem van Finn die nooit zal vervelen. De kracht van de compositie zit hem in het refrein dat oneindig herhaald kan worden zonder te vervelen. Kortom een typisch geval van welkom terug.

The Veils frontman Finn Andrews kondigt solo album aan

Met de video voor A Shot Through The Heart (Then Down In Flames) deelt Finn Andrews vandaag een eerste voorpoefje van zijn solo debuut One Piece At A Time dat op 22 maart verschijnt via Nettwerk Music Group.
Bekijk de video die de frontman van The Veils opnam tijdens zijn debuut show in Auckland, Nieuw Zeeland, hierboven.

Sinds Finn Andrews op zijn zestiende zijn eerste platendeal tekende bracht hij samen met zijn band The Veils vijf studio albums uit, was hij te horen op David Lynch’s Twin Peaks en op soundtracks van filmdirectors Tim Burton en Paolo Sorrentino. Nadat Andrews’ relatie in 2016 ten einde kwam, reisde hij vanuit Londen terug naar Nieuw Zeeland om zich hier te storten op zijn eerste solo album.

‘Toen we aan het meest recente album van The Veils aan het werken waren had ik al een aantal songs geschreven waarvan ik wist dat ze niet bij de rest van de liedjes voor dat album paste’, vertelt Finn. ‘Ik moest even weg uit Londen. Ik was helemaal klaar met de stad, mijn relatie was stuk gelopen en ik wilde terug naar Nieuw Zeeland. Ik had het gevoel dat ik terug naar huis moest om hier de juiste mensen om me heen te verzamelen om de songs af te maken en uit te werken voor het debuut album’.

One Piece At A Time werd live opgenomen in The Lab in Auckland en gecoproduceerd door Tom Healy (Tiny Ruins). Op het album wordt Finn Andrews ondersteund door Cass Basil, Alex Feer, Healy, Reb Fountain, Nina Siegler en Victoria Kelly. One Piece At A Time verschijnt op 22 maart 2019 via Nettwerk Music Group / V2 Records.

Finn Andrews: “On stage verlies ik mezelf compleet”

De Britse indierockband The Veils kreeg onlangs de eer om een nummer te spelen in een aflevering van Twin Peaks, de vermaarde David Lynch-serie die dit jaar nieuw leven werd ingeblazen. Fantasierijke frontman Finn Andrews vertelt aan LiveGuide over die onvergetelijke ervaring, zijn aankomende soloplaat en de tour die daar aan vooraf gaat: “Voor het eerst schrijf ik nummers die niet passen in de wereld van The Veils.”

Tekst LiveGuide | Elysa van der Ven
Foto Willem Schalekamp

Dat is veelzeggend, aangezien de inmiddels 34-jarige muzikant sinds zijn zeventiende schrijft, zingt en gitaar speelt in The Veils. Maar op de vraag in wat voor wereld zijn solowerk dan wél thuishoort, heeft hij nog geen antwoord. “Ik ben druk bezig om dat uit te vogelen. De plaat is nog lang niet af.”

Wel zijn er al wat voorproefjes te horen deze maand, als Andrews in zijn eentje de planken onveilig maakt. Letterlijk, bijna: de zanger staat inmiddels bij zijn publiek bekend om zijn markante podiummaniertjes, waarbij hij vaak naar zijn borst grijpt of kijkt alsof hij slachtoffer is van de meest helse pijn op aarde. Concertbezoekers van The Veils fluisteren niet zelden over bezetenheid, maar dat vindt de beste man zelf reuze meevallen. “Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden. Op het podium voel ik me het meest en ook het minst mezelf.”

“Optreden is maar een gek iets om te doen met je leven. Ik snap nog steeds niet waarom ik dat zo leuk vind, want ik ben tenslotte niet gemaakt om op het podium te staan. Het voelt niet natuurlijk en is zeker niet makkelijk. Het is zelfs ontzettend beangstigend. Daarom probeer ik erin te verdwalen. Of dat bezetenheid is: ik weet het niet, maar ik verlies mezelf in elk geval compleet on stage en daar trek ik iedereen in mee.”

Lucifer
Niet alleen die bezeten podiumpersoonlijkheid van Finn is kenmerkend voor de donkere thematiek van The Veils. De teksten belichten vaak de duistere kanten van de liefde en er is regelmatig een rol weggelegd voor de duivel. Zoals in Low Lays the Devil van het laatste album Total Depravity, de swingende track die – niet heel toevallig – te horen is in de populaire FOX-serie Lucifer.

Je zou denken dat een door filmische melodieën geïnspireerde kunstenaar om zo’n serie staat te springen, maar Andrews heeft ’m zowaar nog nooit bekeken. “Ik kijk zelden naar een film of serie waarin onze muziek is gebruikt. Sowieso luister ik mijn nummers niet terug: daar voel ik me altijd ontzettend ongemakkelijk bij. Niet omdat ik ze niet leuk vind, hoor. Ik kan er gewoon geen relatie mee hebben zoals andere mensen dat kunnen, omdat ik op dat punt al jaren besteed heb aan het schrijven en opnemen van de muziek. Daar geniet ik het meest van: het hele proces waarin een nummer tot stand komt. Daarna gaat de muziek een compleet ander leven leiden en heb ik er geen rol meer in.”

Dramales
Twin Peaks is een uitzondering. “Dat heb ik wel teruggekeken. We stapten tijdens de opnames een prachtige wereld binnen en The Veils sluit daar goed bij aan. Op diezelfde dag waren er meerdere bandopnames, dus hebben we gehangen met Nine Inch Nails en The Cactus Blossoms. Het voelde een beetje als dramales op school: iedereen ging om de beurt het podium op. De sfeer was lekker informeel en warm en we voelden ons ontzettend welkom.”

En dat is absoluut een vereiste, benadrukt Andrews. “We zijn een paar jaar geleden gevraagd om muziek te schrijven voor dat Twilight-gedoe, maar die mensen waren assholes. Écht verschrikkelijk. Het is maar goed dat we het niet gedaan hebben…”

De excentrieke singer-songwriter wil daarmee niet zeggen dat hij geen fan is van vampiers. “Ik hou niet van die nieuwe vampiers, zoals hoe ze in Twilight worden neergezet. Ik ben meer een Bram Stoker kinda guy”, lacht hij, waarna hij toegeeft dat Nosferatu hoog in zijn lijstje staat. “Toen waren vampiers nog écht sexy.”

Blue Velvet
Die vampirische elementen en ook de sexy vibes zijn hoorbaar in de muziek van The Veils, zeker op Total Depravity. Maar toch zijn Finns favoriete invloeden uit de filmwereld vooral afkomstig van regisseur Tim Burton (die bekendstaat om zijn gothicachtige filmelementen) en – jawel – van David Lynch. “Als kind was ik geobsedeerd door films van Tim Burton. Zo heb ik Beetlejuice en Edward Scissorhands wel duizenden keren bekeken.”

Toch heeft de zanger nog nooit Burtons Frankenweenie gezien, maar daarin is dan ook de Veils-song Another Night On Earth te horen. “Ik ben meer fan van zijn oude werk. Maar mijn favoriete film aller tijden is Blue Velvet van Lynch. Het deed me denken aan het dorpje waarin ik ben opgegroeid: witte houten hekjes, een ogenschijnlijk rustige, saaie woonwijk… zo’n standaardplaatje. Van de buitenkant leek het de perfecte buurt, maar eigenlijk was het een oppervlakkige en ijdele bedoening. Toen ik de film voor het eerst zag als tiener, voelde het alsof ik eindelijk een klankbord had. Ik had alleen nooit durven dromen dat mijn muziek ooit in zulke films gebruikt zou worden.”

LIVEDATA 13/12 Hedon, Zwolle 14/12 Effenaar, Eindhoven 15/12 Festival Stille Nacht, Rotterdam 16/12 TivoliVredenburg, Utrecht

Klinkt als: chaotische indierock bezeten door een zwoele klopgeest

LiveGuide 37

Het extra dikke winternummer van LiveGuide is overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus deze 37ste editie van de gratis concert- en festivalkrant.

King Krule prijkt op de cover van het blad waarin de focus ligt op artiesten die in december en januari naar Nederland komen. De roodharige rockende Brit met gouden tand bracht vorige maand met The OOZ een van de toonaangevende albums van het jaar uit en vertelt in LiveGuide over alle worstelingen die ervoor zorgden dat het zo lang duurde.

Bloody hell
Minstens zo spraakmakend is het interview met de bizarre hiphoppunkers van Ho99o9. Eaddy en theOGM gaan vanuit hun studio in L.A. los zoals we ze kennen van hun met bloed, zweet, absurditeit, naaktheid en euforie doordrenkte liveshows. Kalmer zal het eraan toe gaan bij Finn Andrews. De Engelsman komt voor het eerst solo naar Nederland en zegt na jaren vlammen in The Veils optreden nog steeds ‘maar een gek iets om te doen’ te vinden.

Show van het jaar
Verder wordt in LiveGuide #37 uitgebreid teruggeblikt op het concertjaar 2017. De schrijvers van het medium noemen shows van onder meer The National, Benjamin Clementine, Radiohead en Eddie Vedder als hoogtepunt van het jaar, terwijl de beste fotografen van de krant hun favoriete livefoto’s delen. Pinguin Radio-hoofdredacteur Wilbert Stuifbergen (hé!) deelt de beste albums van het moment en Intergalactic Lovers-zangeres Lara Chedraoui biecht op dat ze ooit na een verloren potje pool boos de ballen mee naar huis nam.

Schizofreen
Dan zijn we er nog niet, want zoals gezegd is de krant deze maand extra dik. Zo deelt de Zaanse fanfarepunkband De Kift z’n licht schizofrene rider, worden vijf Deense acts op Eurosonic Noorderslag getipt (Velvet Volume, check die shit!), wordt de The Prodigy-kennis van Olaf Caarls (Folk Road Show) getest, vertelt Suus van Sue the Night hoe goed zij overweg kan met boerderijdiertjes en staan we met een voormalig metalhead en groupie van Run the Jewels stil bij hun magistrale double bill met Danny Brown in TivoliVredenburg.

Live Foto Review: The Veils @ Paradiso, Amsterdam

Live Foto Review: The Veils @ Paradiso, Amsterdam
2 oktober 2017
Foto’s Willem Schalekamp

Indierockband The Veils rondom de Brits/Nieuw Zeelandse Finn Andrews staat bekend om hun ijzersterke en goudeerlijke liedjes. De charismatische Andrews zingt altijd met een zekere intensiteit en bezetenheid.

Sinds het ontstaan van The Veils in 2001 heeft de band een sterke live reputatie opgebouwd en zijn er vier studioalbums uitgebracht. De laatste daarvan heet ‘Total Depravity’ en verscheen vorig jaar. Naast het vele spelen heeft Finn Andrews ook tijd gevonden om te acteren. Hij speelt namelijk een rol in het vervolg van de hitserie Twin Peaks.

LIVEDATA Finn Andrews Solo 13/12 Hedon, Zwolle 14/12 Effenaar, Eindhoven 15/12 Festival Stille Nacht, Rotterdam 16/12 TivoliVredenburg, Utrecht

The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils The Veils

Live Foto Review: Lowlands 2017 @ Biddinghuizen – zon 20 aug

Live Foto Review: Lowlands 2017 @ Biddinghuizen
zondag 20 augustus
Foto’s Hub Dautzenberg

Elk jaar in augustus strijken in het hart van Nederland zo’n 55.000 Lowlanders neer voor A Campingflight to Lowlands Paradise, een drie dagen durend festival boordevol muziek, theater, film, comedy, literatuur, straattheater, wetenschap en beeldende kunst. Lowlands biedt maar liefst twaalf podia voor 250+ acts en optredens, waar zowel headliners als jonge honden steevast volle tenten trekken. Want Lowlanders kennen hun klassiekers, maar blijven altijd nieuwsgierig!

Check hier de foto’s van vrijdag 18 augustus.
Check hier de foto’s van zaterdag 19 augustus.

Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent
Halsey
Halsey
Lowlands 2017
Lowlands 2017
Lowlands 2017
Lowlands 2017
Lowlands 2017
Lowlands 2017
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
Tash Sultana
The Pretty Reckless
The Pretty Reckless
The Pretty Reckless
The Pretty Reckless
The Veils
The Veils
The Veils
The Veils
The Veils
The Veils