Hun grootste hit, Don’t Delete The Kisses scoorde Wolf Alice al in 2027, maar de definitieve doorbraak kwam vier jaar geleden met het vrijwel perfecte Blue Weekend album.
De band van Ellen Rowsell is niet in hun hitsound zijn blijven hangen, maar heeft het avontuur opgezocht. Dat hoor je meteen al aan het intro. Bloom Baby Bloom begint met een (funky) piano ipv de gebruikelijke gitaar. Wat volgt is een song die misschien nog wel het meest aan de barokke pop van Kate Bush doet denken. Maar dan geïnjecteerd met naar hard rock neigende breaks en door Ellen gezongen op haar vamp en vampier-igst. De band heeft tijdens het maken van het cinematografische nummer duidelijk veel plezier gehad en niet gedacht aan bijzaken als hitpotentie en radiovriendelijkheid. The Clearing, zo gaat het nieuwe Wolf Alice album heten. De releasedatum is 29 augustus. Chapeau en welkom terug!
Is Ellie Rowsell de beste zangeres die rondloopt in het pop-rockcircuit? Dat is een vraag die al een jaar of elf gesteld kan worden; in 2010 debuteerde de band Wolf Alice met een titelloze ep. Rowsell beheerst alle zangfacetten binnen het muzikale metier.
Grootste zangprestatie van Rowsell (29) vond plaats op het werkelijk sublieme Visions Of A Life (2017), als Rowsell zó godvergeten veel gevoel legt in het geweldige Planet Hunter dat ondergetekende het niet droog wist te houden bij de eerste luisterbeurt. Alles wat muziek het belangrijkst maakt op onze verwilderde planeet zit verwerkt in die epische prachtsong. Op een album waarop Rowsell ook zo schitterend fluisterzingt. Zoals alleen zíj dat kan. Ze sleurt je mee in haar universum. Of je dat nu wil of niet. Er is geen ontkomen aan.
Visions Of A Life is het magnum opus van de Engelse formatie, die nu, vier jaar later, terugkeert met een album dat raakt aan het enorm hoge niveau van zijn voorvanger. Dat maakt het allemaal extra knap. Terwijl het geluid zonder meer poppier is geworden. Wat radiovriendelijker voor de massa. Een enkele track misschien zelfs voor de goegemeente.
Rowsell verkent op Blue Weekend iets minder de uithoeken van haar vocale capaciteiten; ze is minder vaak (zó prachtig, en gemeend) boos en getergd. Het leidt in elk geval tot de meest consistente collectie songs die op plaat is gezet door Rowsell en haar drie bandgenoten.
Opvallend is het intro van Feeling Myself, dat sterk doet denken aan dat van The Rolling Stones’ Gimme Shelter. Je moet het maar durven. Wat verder opvalt is dus dat Wolf Alice een soort innerlijke rust heeft gevonden. Wat leidt tot sfeervolle indierock met wat meer poppy accenten op een album waarop Rowsell maar tweemaal (het venijnige Smile (goeie clip ook!) en de woeste punkrocker Play The Greatest Hits) écht het achterste van haar tong laat horen. De rest van haar gezang is ‘slechts’ wonderschoon. Pieter Visscher
Terwijl fans wanhopig wachtten op de release van Wolf Alice’s adembenemende derde studioalbum, had CHAOS het genoegen om met gitarist Joff Oddie en bassist Theo Ellis van het viertal te spreken. Na de luisteraars lekker te hebben gemaakt met de release van drie singles voorafgaand aan hun nieuwe plaat, bespreken Ellis en Oddie de inspiratie voor het album en onthullen ze de weemoedige en mysterieuze wereld van ‘Blue Weekend’.
Wat doet Wolf Alice op POTR? Dat is toch een popband? Ja en nee. De band van Ellie Rowsell maakte weliswaar naam met speelse indie-popsongs, maar heeft ook een serieuze, donkerdere kant.
Met nieuwe single Smile laat de band nog eens horen -wellicht ten overvloede- dat Wolf Ellie meer is dan een lief grietje dat familievriendelijke liedjes schrijft. Dat is ook het onderwerp van Smile, ‘mensen die zich een beeld van je vormen zonder dat ze je kennen’.
Met Smile begeeft Wolf Alice zich op een voor hen nieuw muzikaal terrein. Dat van de rap-rock, inclusief heavy gitaarriff en zware basbreak. Als we hadden gezegd dat Smile een cover is van een oud Faith No More nummer had je het geloofd.
Smile is single twee van album drie van Wolf Alice. Hopelijk bevat Blue Weekend (11/6) meer van dit soort muzikale verrassingen.
‘Men’ zegt wel dat iedere halve band leuke up-tempo liedjes kan maken, maar dat het schrijven van een mooie, tijdloze ballad een kunst is die alleen echte talenten verstaan. Mocht ‘men’ gelijk hebben dan kan de conclusie niet anders luiden dan dat Wolf Alice een serieus goede band is.
The Last Man On Earth is namelijk een klasse ballad; gevoelig, gemeend en indringend zonder kitscherig of sentimenteel te zijn. De nieuwe single van de band rond Ellie Roswell is ook geen liefdes of haat liedje (zo van ‘ook al was je de laatste man op aarde dan nog zou ik niet….’), maar een zeg maar filosofische beschouwing over de arrogantie van de mens. Het idee voor de tekst heeft Ellie uit een satirisch science-fictionboek, Cat’s Cradle van de Amerikaanse schrijver Kurt Vonnegut (1922-2007).
The Last Man On Earth is het eerste nieuwe nummer van Wolf Alice in zo’n vier jaar. Loopbaan technisch gezien ligt niet voor de hand om terug te komen met een ballad en zeker niet met een nummer van wereldbeschouwelijk aard. Ballads worden meestal bewaard tot derde en/of laatste single. Wolf Alice lijkt echter lak te hebben aan conventies en precedenten. Met de release van The Last Man On Earth lijkt de band niet alleen te willen zeggen dat ze weer terug zijn, maar ook dat het leuke blonde bandje van Moaning Lisa Smile en Don’t Delete The Kisses volwassen is geworden. Album volgt in juni.
Wat doet Wolf Alice op POTR? Dat is toch een popband? Ja en nee. De band van Ellie Rowsell maakte weliswaar naam met speelse indie-popsongs, maar heeft ook een serieuze, donkerdere kant.
Met nieuwe single Smile laat de band nog eens horen -wellicht ten overvloede- dat Wolf Ellie meer is dan een lief grietje dat familievriendelijke liedjes schrijft. Dat is ook het onderwerp van Smile, ‘mensen die zich een beeld van je vormen zonder dat ze je kennen’.
Met Smile begeeft Wolf Alice zich op een voor hen nieuw muzikaal terrein. Dat van de rap-rock, inclusief heavy gitaarriff en zware basbreak. Als we hadden gezegd dat Smile een cover is van een oud Faith No More nummer had je het geloofd.
Smile is single twee van album drie van Wolf Alice. Hopelijk bevat Blue Weekend (11/6) meer van dit soort muzikale verrassingen.
Wolf Alice brengt op 11 juni hun langverwachte derde studio-album Blue Weekend uit. Het is de opvolger van het ‘Gouden’ debuut My Love Is Cool uit 2015 en Visions of Life uit 2018 waarmee ze de Mercury Prize wonnen. Na de prachtige ballad The Last Man On Earth, brengt de band de tweede single Smile uit. Hiermee grijpen ze terug naar het rockgeluid wat we van het Londense viertal kennen.
‘Men’ zegt wel dat iedere halve band leuke up-tempo liedjes kan maken, maar dat het schrijven van een mooie, tijdloze ballad een kunst is die alleen echte talenten verstaan. Mocht ‘men’ gelijk hebben dan kan de conclusie niet anders luiden dan dat Wolf Alice een serieus goede band is.
The Last Man On Earth is namelijk een klasse ballad; gevoelig, gemeend en indringend zonder kitscherig of sentimenteel te zijn. De nieuwe single van de band rond Ellie Roswell is ook geen liefdes of haat liedje (zo van ‘ook al was je de laatste man op aarde dan nog zou ik niet….’), maar een zeg maar filosofische beschouwing over de arrogantie van de mens. Het idee voor de tekst heeft Ellie uit een satirisch science-fictionboek, Cat’s Cradle van de Amerikaanse schrijver Kurt Vonnegut (1922-2007).
The Last Man On Earth is het eerste nieuwe nummer van Wolf Alice in zo’n vier jaar. Loopbaan technisch gezien ligt niet voor de hand om terug te komen met een ballad en zeker niet met een nummer van wereldbeschouwelijk aard. Ballads worden meestal bewaard tot derde en/of laatste single. Wolf Alice lijkt echter lak te hebben aan conventies en precedenten. Met de release van The Last Man On Earth lijkt de band niet alleen te willen zeggen dat ze weer terug zijn, maar ook dat het leuke blonde bandje van Moaning Lisa Smile en Don’t Delete The Kisses volwassen is geworden. Album volgt in juni.
Succes heeft vele vaders, luidt het gezegde, maar als het gaat om Wolf Alice menen wij toch wel enige claim op het ouderschap te mogen leggen. We hadden de Britse band namelijk al best vroeg in in het vizier.
Alice was nog een welpje toen onze hit hunters de band spotten. Dat was in 2013 toen ze voor het eerst naar buiten traden met de demo van Bros, een nummer dat twee jaar later in een remake op hun debuutalbum zou verschijnen en nu hun populairste nummer is.
We hebben Wolf Alice nooit meer los gelaten. Nu vijf jaar, twee albums en drie IJsbrekers later is Wolf Alice zo groot gegroeid dat Paradiso te klein voor ze is. Dus waren Ellie, Joel, Joff en Theo afgelopen dinsdag te zien in TivoliVredenburg waar zich zo’n 2000 mensen verzamelden om de band in het wild te zien.
Een van hen was onze Bazz, die zijn stoute schoenen aantrok en backstage ging om de bandleden te vertellen dat ze komende week collectief Stationschef zijn. Hij kwam terug met een lijst met favoriete songs van het kwartet uit Noord Londen en een leuk interview, dat je kunt horen in de nieuwe aflevering van Bazz op de Buzz.
Bazz op de Buzz is elke zaterdag te horen om 19:00 uur en wordt herhaald elke donderdag om 22:00 uur.
De Top 25 van Wolf Alice.
Ariana Grande – Thank u Next
Christine & the Queens – 5 Dollars
Marlon Williams – Beautiful Dress
The Japanese House – Lilo
Cherry Glazerr – Daddi
Mullah – Numb
Metro Boomin – Space Cadet.
Slowthai – Drug Dealer
Amyl And The Sniffers – Some Mutts Can’t Be Muzzled
Surfbort – Dope
LD – Pr
The 1975 – Love It If We Made It
Deftones – Cherry Waves
Madonna – Frozen
Twenty One Pilots – Morph
Pond – Sixteen Days
Ariana Grande – Successful
Rudimental – Giving In
The Cure – (I Don’t Know What’s Going) On
Stooges – Fun House
Lou Reed – Cony Island Baby
Idles – Mother
The Vines – Autumn Shade
Sunflower Bean – 22
Mississippi John Hurt – Candy Man
Live Foto Review: Wolf Alice @ TivoliVredenburg 11 december 2018
Wolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburgWolf Alice @ TivoliVredenburg
De Engelse indierockband Wolf Alice won in hun thuisland zo ongeveer alle prijzen die er maar bestaan voor hun debuutalbum My Love Is Cool (2015). Op 11 december staan ze in TivoliVredenburg te Utrecht.
Inmiddels gaat ook de rest van de wereld overstag voor de gitaarrock van Wolf Alice, vooral vanwege de intense vocalen (en teksten) van frontvrouw Ellie Rowsell die je als het ware dwingen om naar de band te luisteren. Af en toe klinken er wat grunge- en shoegaze-echo’s door in hun geluid, zoals Elastica of Hole, maar tegelijkertijd is Wolf Alice helemaal nu. Tweede album Visions Of A Life verscheen in 2017 en kreeg wederom alleen maar juichende recensies!
Wolf Alice – Blue Weekend (Dirty Hit/Mattan)
