Category: Nieuwe Muziek

Sorry – Echoes

Met de release van Echoes heeft Sorry ook de titel van hun nieuwe album bekendgemaakt. Cosplay gaat de plaat heten. Een releasedatum moeten we je nog even schuldig blijven.

Maar na vier voorproefjes kunnen we je al wel vertellen dat het een smakelijk album gaat worden. Voor wie dat bijhoudt: Cospaly wordt het derde Sorry album, hun vijfde als de demo-verzamelaars meetelt. Sorry is typisch des Sorry, een plagerig, zwoel en beetje vreemd nummer, dat soms klinkt alsof er meerder liedjes door elkaar lopen. Ook hier geldt, vaker draaien en alles valt op zijn plek. Op een optreden zullen we nog even moeten wachten. Sorry gaat eerste haar geluk beproeven aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Hopelijk heeft de Trump’s douane de clip van Echoes niet bekeken.  

High Hi – ?? How

High Hi is een vrij succesvolle band uit Belgie wier muziek ons meestal net even te poppy was.

Een hoog Roxette gehalte zeg maar. De eerste single in drie jaar van het trio is iets alternatievere koek. ?? How heeft een fijne, glamrock-achtige gitaarsound en de afwisselende boy/girl leadzang werkt goed in een nummer dat verder niet heel erg veel om het lijf heeft. Maar dat past natuurlijk prima bij deze tijd van het jaar ;).

Shiner- Asleep In The Truck

Math-rock is de subdivisie van hardrock/metal waarin bands zitten die soms zulke moeilijke maatsoorten hanteren dat de leden moeten tellen om de draad niet kwijt te raken. Math komt van mathematics = wiskunde.

Shiner is zo’n math-rockband. De bandleden zich niet kunnen permitteren om te worden afgeleid anders wordt het chaos. Gelukkig maken de mannen het niet al te ingewikkeld. Er wordt behapbaar gerockt maar dus op hoog (volume) niveau. Nieuwe single Asleep In The Trunk heeft wel iets weg van Foo Fighters maar dan in zevenendertigste kwart maat of zo iets. Het is de eerste vrijgeven track van album numero zes van de band uit Kansas City. BELIEVEYOUME komt over ongeveer een maand uit.

The Belair Lip Bombs – Hey You  

De Australische Belair Lip Bombs zijn groot gegroeid op een menu van The War On Drugs, The Rolling Stones en Television.

Een divers menu met als rode lijn: de elektrische gitaar. Op basis van deze info zou je een gitaarband verwachten met een rootsy/retro inslag. Niets van dit al. De band draait om zangeres Maisie Everett en heeft eerder een Brits aroma dan een Amerikaans. Het uitbundige Hey You heeft de verwachte gitaren maar wordt aangedreven door een synthesizer loop. Met de nieuwe single maken The Belair Lip Bombs wereldkundig dat er een tweede album klaar staat voor release. Eind oktober verschijnt Again, een co-productie van de band met Nao Anzai (The Teskey Brothers) en Joe White (Rolling Coastal Fever). Niet de minste namen. De verwachting is dan ook dat dit niet de laatste keer is dat je iets leest over The Belair Lip Bombs.

Edgehill – Doubletake

De leden van Edgehill komen uit verschillende delen van de V.S. maar hebben nu Nashville als standplaats. Daar studeren (studeerden?) de drie leden aan de Vanderbilt universiteit.

Nee Edgehill speelt geen country, maar iets dat tussen emo en grunge in zweeft. Ze hebben een tiental singles uit waaronder wat live-opnamen. De twee meest recente releases komen binnenkort op een album. I Can Be Your Dog hebben we even gemist, maar Doubletake is ons wel opgevallen. De nieuwste single van het powertrio is een strakke en geconcentreerd poprock-song waarmee Edgehill een uitstekend visitekaartje aflevert. Album details volgens nog.

Will Paquin – We Really Done It This Time

De uit Boston afkomstige maar in Nashville wonende Will Paquin is niet over een nacht ijs gegaan. Binnenkort brengt hij zijn eerste album uit. Daaraan zijn sinds het jaar 2000 zo’n 15 singles vooraf gegaan. Zijn stijl, ietwat onrustige indie met veel tekst en gitaar was er al vanaf single een.

De serie singles laat horen hoe hij meester is geworden van zijn kunst, beter is gaan schrijven, zingen en gitaarspelen. Op 12 september komt het album uit waarnaar Will zo lang heeft toegewerkt. Hahaha is de titel. We Really Done It This Time is een uitgelezen voorproefje omdat Will Paquin hier al zijn talenten in de etalage zet. Zijn vaardige en felle gitaarspel, zijn lenige stem waarmee hij met alle gemak kan overschakelen van ‘normaal’ naar een Beach Boys achtige falset, en zijn oor voor pakkende songs. Extra punten ook voor de stuwende bassist die het nummer nog beter maakt.  

Concert; 4 november Ekko, Utrecht.

The Royston Club – 30/20

Het woord spectaculair zal je niet snel horen i.v.m. The Royston Club, maar termen als solide en betrouwbaar zijn zeker van toepassing op de club uit Wales.

Vooralsnog moet je The Royston Club band live zien om hun ware aard te ontdekken. Maar ook op plaat wordt de club steeds beter en hoor je dat hun songs, hoewel zelden hemelbestormend toch knap in elkaar steken. 30/20 gaat over het schuldgevoel dat zich van je meester maakt als je je thuishaven verwaarloost. In geval is van The Royston Club is dat Wexham in Wales. Daar hebben ze tijdens de absentie van de band de maximum snelheid verlaagd van 30 naar 20 mph. Dat had componist Ben Matthias pas door toen het te laat was. Of hij er een bon aan over heeft gehouden vermeldt het verhaal niet, maar Ben & band zagen het als teken om toch wat vaker terug naar huis te gaan. Lieve jongens zijn het. 30/20 staat op Songs For The Spine dat vorige week is uitgekomen.

Concert: 18 november Tolhuistuin, Amsterdam.

Wolf Alice – White Horses

Op White Horses, de nieuwste single van Wolf Ellie Rowsell doet de chef d’equipe een stapje terug ten faveure van haar mannelijk begeleiders die we nu ook eens horen zingen. De heren hoor je in de coupletten, Ellie neemt eerst de (exotische) refreintjes voor haar rekening. Later voegt ze zich bij haar broeders en zingen ze gezamenlijk de rest van het ge(s)laagde lied. White Horses is aparte single en het derde bewijs dat het nieuwe album van Wolf Alice verassend veelzijdig wordt en weer heel goed. The Clearing komt uit op 22 augustus.

Concerten: 23/11 AFAS, A’dam. 24/11 Vorst Nationaal (B)

Ise – When You Are Round

ISE is Ise Smeets, een zangeres uit het Vlaamse Bree die de 20 lentes nog moet aantikken. Het is niet normaal hoe goed ISE kan zingen. En wat heeft ze een geweldige stem met een klein korreltje en een licht Keltische vibrato.

Als compositie is When You Are Round, pas haar 4e liedje misschien nog geen eens zo bijzonder, maar wat ISE ervan maakt is dat wel. Ze begint rustig, meisje met gitaar, maar al zingende ontwikkelt het briesje zich tot een storm van categorie 5. Als ISE aan het eind dan ook nog eens flink uithaalt blaast ze alles en iedereen omver.  Een ster in wording.

Model/Actriz – Departures

Begin dit jaar pikten we Diva op, een single van de New Yorkse synthi-rockband Model/Actriz. Het heeft lang geduurd maar geholpen door een succesvolle show op Down The Rabbit Hole bereikte Diva uiteindelijk de 1ste plek van de Graadmeter.

Een officiële opvolger is er niet. De band is waarschijnlijk allang met het hoofd bij een nieuw album. Maar een tophit verdient een opvolger dus zijn we zelf maar even gaan grasduinen. Zo kwamen we uit bij Departures, net als Diva een nummer van het in mei verschenen tweede album van Model/Actrez, Pirouette. Departures is nooit een single geweest, maar had het makkelijk kunnen zijn. Het is een van de meer toegankelijke songs op een album dat ook tracks telt die te ruig/experimenteel zijn voor huishoudelijk gebruik. Departures is dansbaar maar geen dance. De sfeer is die van een metropool bij nacht en het refrein meer een mantra dan iets wat je makkelijk meezingt. De zwoele voice-over in het outro is de kers op de taart. Hou rekening met de mogelijkheid dat ook Departures van Model/Actriz hoog gaat eindigen in de GM.

Concert 14/11 Tolhuistuin, Amsterdam..