The Gnomes – Flippin’ Stomp

Even een geintje tussendoor. Een serieus geintje dat wel. The Gnomes klinken als pre- marihuana Beatles.

John, Paul, George & Ringo vormden een onstuimige rock ‘n’ roll band tot Bob Dylan ze in 1964 hun eerste jointje liet roken (waar verhaal). Daarna werd alles anders. Zonder te willen beweren dat The Gnomes helemaal drugsvrij zijn – het zijn tenslotte Australiërs – hebben zij zich als doel gesteld de essentie van de rock ‘n’ roll weer terug te brengen. Dat doen ze in korte, retestrak gespeelde songs, die dus klinken alsof ze zijn geschreven (of gecoverd) door The Fab Four begin jaren zestig. Zo is Flippin’ Stomp een geslaagde rewrite van het door The Beatles gecoverde Slow Down van Larry Wiliams. Het is een pastiche, maar met liefde, kennis en heel veel plezier gemaakt.

Jesse Welles – No Kings

Jesse Welles maakt er geen geheim van dat Bob Dylan zijn grote voorbeeld is.

Hij heeft hij Dylan’s vroege folk c.q. talking blues stijl geadopteerd om met het zelfde doel als de jonge Dylan protestsongs te vertolken over actuele zaken en brandende kwesties. Aan onderwerpen en inspiratie geen gebrek natuurlijk. Een tijd geleden zette geleden Jesse een eerste schets van No Kings online. Uit steun van het gigantische protest onlangs in de V.S. tegen Trumps imperialistische impulsen heeft hij het nummer uitgewerkt en officieel uitgebracht. Binnenkort komt Jesse hier zijn boodschap verkondigen. Voor eigen parochie waarschijnlijk, maar beter dat dan zwijgend toezien.

Concert: 11 december  Melkweg (uitverkocht).

Cleopatrick – Guts

Het Canadese Cleopatrick let duidelijk niet op de metertjes tijdens het opnemen. Sterker nog een beetje vervorming vinden de mannen juist wel leuk.

Een beetje veel zelfs, zoals op Guts de nieuwe single van het alt-rockduo. De stem is helder de rest zit diep in het rood. Guts is knijprock zoals we dat kennen van de boys, maar dit keer met een lekkere bluesy twist in de staart. De nieuwe single is een van de 12 tracks die samen het SCRAP album vormen, dat over een maandje uitkomt. Concert in NL is net geweest, helaas. Maar in Brussel kan je nog op 7/11 terecht in Ancienne Belgique.

Popwarmer: Luvcat – Bad Books

Omdat het Halloween was (is). Omdat we dol zijn op mysterie. Franse seductie. We houden van origin stories. Van personas. En laat dit alles nu in de geweldig muzikaal zwoele presentatie komen van Luvcat.

Geheel in het pop goth imago wat ze zo zorgvuldig heeft opgebouwd, kwam haar debuutalbum ‘Vicious Delicious’ uit op Halloween. Het is rood fluweel, gothic cabaret – en nee, niet een Roan wannabee. Deze Sophie Morgan doet het op haar manier, en die komt met een Liverpool swag.

Het is helemaal indie, helemaal art pop, helemaal dat… je ne sais quoi. En, omdat het topical is, omdat het aanspreekt, omdat een album keus biedt, is Bad Books de perfecte tune deze week. Dark, groove en chaos.

Ratboys – Anywhere 

Een vrolijk nummer van Ratboys! Ja je leest het goed. De band die de eerste plek haalde van de GM met Black Earth, WI, een somber epos pover over overleven in de Amerikaanse mid-west komt nu met een nieuwe single die je zelfs kunt meezingen!

Anywhere is de opvolger van het recent verschenen Light Night Mountains All That, een nummer dat je licht neurotisch zou kunnen noemen. Maar Ratboys zou Ratboys niet zijn als er geen addertje onder het gras zou zitten. Of zeg maar gerust een boa-constrictor! Het eerste couplet van Anything luidt namelijk,

Oh I Know It’s Bad/But I Can’t Help My Panic Attack/Making Sense Of What’s Out There/I Don’t Have What It Takes To Bounce Back Yeah.

Er is dus nogal een groot verschil tussen hoe Julia Steiner klinkt en wat ze zingt. En zo kennen we Ratboys weer. De band die wat dieper graaft dan anderen. Behalve de ogenschijnlijk vrolijke zang is er ook nog een sterke gitaarsolo en enthousiast koor, maar ook die kunnen niet verhullen dat Anything feitelijk een schreeuw om hulp is. Begin volgend jaar komt het zesde album uit van de band uit Chicago met de opbeurende titel, maar niet heus, Singin’ To An Empty Chair.

 

Ratboys staat morgen/vandaag/1november op London Calling.

Dutch Interior – Play The Song

Play The Song is een gloednieuwe single van Dutch Interior, een band die meerdere malen de top 10 van de Graadmeter wist te penetreren met vrij heftige gitaarsongs met voorop Ecigs.

Play That Song is totaal anders. De nieuwe single van de band uit Californië is een countryrocksong, maar dan met een minimale hoeveelheid rock en eigenlijk ook niet heel veel country. Wat het wel is, is een breekbare ballad. We horen eerst alleen zang en piano. Later komen er wat akoestisch gitaren bij. Op de achtergrond waait een zachte prairiewind die soms een steelguitar meevoert en dan weer wat violen. Het slot is een lange zachte fluittoon. Intrigerend.

Speel met je band op Pinguin Radio Showcases 2026, tijdens ESNS!

Dit is je kans om je muziek een flinke boost te geven!

In januari stroomt de binnenstad van Groningen vol met bookers, managers, muzieksamenstellers en fans die allemaal op zoek zijn naar de sterren van morgen. Ruwe diamanten zoals jij.

Spelen op Pinguin Radio Showcases 2026? Dat is hartstikke eenvoudig. Meld je aan voor de 2 Minutenshow via www.musisum.com
Maak je profiel voor je band aan, upload de track die je gaat insturen, ga naar het kopje Airplay en meld je aan voor de 2 Minuten Show van Pinguin Radio.

Nadat je gedraaid bent roep je al je fans op om te stemmen via onze site, de top 3 gaat spelen op Pinguin Radio Showcases! Er zijn maar beperkte plekken, dus meld je band snel aan!

Sleaford Mods – The Good Life

Demise Of Planet X. Dat wordt de titel van het nieuwe album van Sleaford Mods. 16 januari is de releasedatum en The Good Life de eerste officiële single (het is niet helemaal duidelijk of Megaton ook op het album komt).

Voor The Good Life hebben Jason en Andrew de krachten gebundeld met BIG SPECIAL en Gwendoline Christie. BIG SPECIAL zijn oude bekenden. Gwendoline hebben we even moeten googelen. Zij is een actrice en bekend van o.a. Game Of Thrones (Brienne van Tarth) en Severence. En waarover praten zij? Over een heleboel waaronder de nare gewoonte (vindt hij zelf) van Jason Williamson om bands af te kraken. En de naderende apocalyps. Opgemerkt moet worden dat The Good Life een van de toegankelijkste producties van Sleaford Mods tot dusver is.

Library Card – Days Of Clay

Days Of Clay, de nieuwe single van onze favoriete boekenclub, Library Card is een duet over het verlangen naar een tijd die je zelf niet hebt meegemaakt.

‘Au recherche du temps perdu’, maar dan anders en in het Engels. De Rotterdammers filosoferen samen met Axender. Dat is de nom de plume van Marnix Visser van o.a. Korfbal. Days Of Clay is feitelijk een podcast met een beat. De single krijgt de Paradiso vinylclub-behandeling of wel zal in beperkte oplage verkrijgbaar zijn als 7 inch single. Op rood vinyl nog wel.

Courtney Barnett – Stay In Your Lane

Dat Courtney Barnett zich niet laat opjutten, weet iedereen die haar  kent. Ze wordt niet voor niets ‘queen of the slackers’ (luilakken) genoemd.

Vier jaar geleden bracht ze haar laatste album uit. Twee terug kwam ze wel met een soundtrack, maar daarop zong ze niet dus die tellen we niet mee. Maar er is weer activiteit in het Barnett-kamp; een nieuwe single en waarschijnlijk binnenkort ook een nieuw album. Stay In Your Lane is instant herkenbaar als een nummer uit Courtney’s koker. Maar toch ook wel essentieel anders dan evergreens Avant Gardener of Pedestrian At Best.

Om het wat onelegant te zeggen, Courtney heeft hier peper in haar reet. Het opgefokte tempo van Stay In Your Lane past prima bij het onderwerp: ergernissen in het verkeer. Uiteraard is haar road rage een metafoor en gaat het nummer in het echie over niet willen worden opgejaagd. Daar wordt ze sacherijnig van. Hoe diep haar frustraties gaan, weten we als het album er is, maar we kunnen niet zeggen dat de nieuwe Courtney Barnett niet bevalt.