Eigenlijk was er niks mis met de oorspronkelijk versie van Billy Toppy uit 2022. Een remake was dus niet nodig.
Toch zijn we blij dat Men I Trust zich eraan heeft gewaagd. De verschillen zijn subtiel, maar het effect van de renovatie is groot. De versie die op het recent verschenen Equus Caballus staat is frisser, vlotter en laat beter horen aan wie de band tijdens het schrijven en opnemen van het nummer in gedachte had: The Cure. Er staan meer interessante revamps op het nieuwe Men I Trust album, hun tweede dit jaar.
De nieuwe single van U.S. Girl is meer pop dan indie, maar gedurende de laatste minuut horen we een gitarist zo lekker uit zijn dak gaan dat de twijfel omslaat in het voordeel van de artiest.
En de rest van de song is ook niet misselijk. U.S. Girls is de artiestennaam van de Canadees-Amerikaanse ex-punk Meghan Remy. Miss Remy is een muzikale duizendpoot en omnivoor die met smaak en inzicht, maar zonder gêne grasduint in de pophistorie en steelt, leent en imiteert wat in haar kraam te pas komt. Dat levert prachtige muziek op: aanstekelijk, gedreven en vaak ook prettig gestoord. Of gewoon maf zoals de negen minuten durende voorganger van Like James Said. En wat zei James? Dat je moet dansen als je je niet zo senang voelt. De video geeft het goede voorbeeld.
Er hangt alleen tijdje een synthipop revival in de lucht. Opvallend is dat die uit de V.S. lijkt te komen en niet uit de U.K. waar het genre begin jaren 80 zijn eerste bloeiperiode beleefde.
Maar misschien is de nieuwe single van Petey USA ook geen goede indicator. Petey stoeit doorgaans met gitaren en Two Different People Drift Apart is daarom voor hem een atypisch nummer. De opvolger van Graadmeter hit The Milkman is dus een met elektronica ingekleurde rocksong. Niet alleen die vintage synth-sound geeft de track een 80’s smaakje ook Petey’s wat weemoedige zang in de coupletten doet denken aan bands als OMD en Ultravox. Daar staan refreinen tegenover die puur ‘Murican rawk’ zijn. Dat levert een werkzaam contract op en alweer een prima single van TikTok fenomeen Peter C Martin.
Danceable rock with a British sound – that’s Always Out At Midnight, the brand-new single by The Boheme, out on May 23. The track was mixed by Barny Barnicott (Arctic Monkeys, Kasabian, Sam Fender), one of the UK’s leading mixers and producers.
A British twist
“To match the sound we had in mind, we decided to have the track mixed in England. We looked for producers who had worked with our favorite artists – and that’s how we found Barny Barnicott. Barny added exactly the right British twist to our music.”
The track was then mastered by Tim Debney (The Libertines, Kasabian, Fratellis).
About Always Out At Midnight
Always Out At Midnight tells the tragicomic story of a lonely werewolf – always on the move, always searching for connection, but never truly welcome. A reflection of our increasingly individualistic society.
Who are The Boheme?
The Boheme is the four-piece band made up of brothers Gabriël (drums) and Léon Huisman (vocals, guitar), along with Nigel de Vette (guitar) and Dex de Fijter (bass).
Their sound is raw and reckless, but never without direction – drawing inspiration from The Jam, The Libertines, and Arctic Monkeys, yet always with a distinctive twist and undeniable sense of urgency.
Always Out At Midnight will be available on all streaming platforms on May 23.
Net nu we ons erbij neer hebben gelegd dat Turnstile het iets rustiger aandoet komen ze met een nieuwe single waar de vonken weer van afslaan. Hoewel?
In de eerste drie minuten van LOOK OUT FOR ME herkennen we de relschoppers van vroeger. Maar na die vliegende start krijgen we een best wel lang stuk dat we als dromerig (dreampunk?) zouden willen omschrijven. Wie hoopt op een reprise van de rock-eruptie van het begin heeft pech. Het outro heeft nog het meest weg van een drums ‘n’ bass track. Ruim zes en halve minuut duurt LOOK OUT FOR ME dat we nog wel wat keer vaker moeten horen om te kunnen bepalen wat voor vleesch er nou precies in de kuip zit. Intrigerend is het wel. Nieuw album NEVER ENOUGH komt over iets maar dan een week.
De Nijmeegse indiepopband Hausse heeft vandaag hun nieuwe single “Melbourne” uitgebracht — een dromerige, melancholische track met sprankelende gitaren en een laid-back energie. De band noemt het zelf de perfecte song om deze zomer in te verdwijnen.
“We zijn ontzettend trots op hoe deze track is geworden,” zegt zanger/gitarist Aran. “Het voelde als een stap vooruit voor ons qua sound én gevoel.”
Het creatieve proces rondom “Melbourne” werd de afgelopen weken al stap voor stap gedeeld op de social media-kanalen van Hausse. Van studio-opnames tot luistersessies, iedereen kon meekijken terwijl de song tot leven kwam. Met rijke lagen gitaar, subtiele grooves en een refrein dat blijft hangen, is “Melbourne” een nummer dat zowel raakt als ontspant – ideaal voor zwoele avonden, roadtrips of momenten waarop je gewoon even wilt wegdromen.
Het Texaanse Teethe laat zich lastig rubriceren. Bijna al hun nummers hebben een andere stijl.
Dat zou verwarrend om niet te zeggen schizofreen zijn als de songs geen herkenbare elementen zouden delen: meerstemmige zang van de dame en drie heren, een scherp, orkestraal gitaargeluid en vaak een opvallend traag tempo. The Magic Of The Sale heeft een wat Trump-achtige titel, maar als alumni van de Noord-Texaanse universiteit mogen we er vanuit gaan dat de Teethe leden ruimer denken dan het gros van hun staatsgenoten. Ook de complexiteit van de muziek wijst op bovengemiddelde hersenactiviteit. Het rijk geschakeerde The Magic Of The Sale, het titelnummer van het tweede album van Teethe zal je niet snel in een hitparade tegenkomen, behalve dan in die van ons.
Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.
Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij omen:
Hun grootste hit, Don’t Delete The Kisses scoorde Wolf Alice al in 2027, maar de definitieve doorbraak kwam vier jaar geleden met het vrijwel perfecte Blue Weekend album.
De band van Ellen Rowsell is niet in hun hitsound zijn blijven hangen, maar heeft het avontuur opgezocht. Dat hoor je meteen al aan het intro. Bloom Baby Bloom begint met een (funky) piano ipv de gebruikelijke gitaar. Wat volgt is een song die misschien nog wel het meest aan de barokke pop van Kate Bush doet denken. Maar dan geïnjecteerd met naar hard rock neigende breaks en door Ellen gezongen op haar vamp en vampier-igst. De band heeft tijdens het maken van het cinematografische nummer duidelijk veel plezier gehad en niet gedacht aan bijzaken als hitpotentie en radiovriendelijkheid. The Clearing, zo gaat het nieuwe Wolf Alice album heten. De releasedatum is 29 augustus. Chapeau en welkom terug!
