Category: Nieuwe Muziek

Queen’s Pleasure – The Drop

Met de release van hun derde album binnenkort viert Queen’s Pleasure haar eerste lustrum. Het is inderdaad alweer 5 jaar geleden dat de band debuteerde met Big Boys Loan.

Wat is er veranderd in die periode? Best wel veel eigenlijk. Nog steeds is energie een belangrijk wapen in het arsenaal van de Amsterdammers, maar nieuwe single The Drop, het titelnummer van dat derde album is eerder dynamisch dan onstuimig, meer een compositie dan een liedje. Uit de drie nieuwe singles komt QP ook naar voren als een serieuze band. Niet meer dat stel jonge honden dat met zijn allen achter de bal aanholt, maar een club met discipline en overmacht op het repertoire. Dat wil niet zeggen dat er zich in de zalen geen wilde taferelen meer zullen afspelen. The Drop, een begrip in de danswereld zal live zeker inslaan als een bom. Maar pas wanneer de band dat wil. Dat is het verschil.

Tourdata vind je hier.

Archive – Wake Up Strange

De dames en heren van Archive zijn zich er van bewust dat Wake Up Strange een vreemde eend is binnen een oeuvre, dat toch al uitblinkt door variatie en diversiteit.

De opvolger van Graadmeter numero uno hit ‘Look At Us’ heeft de elektronische basis van een 80’s new wave song. De bovenlaag is een panorama van meerstemmige mannenzang en vrouwelijke ad-libs. Er borrelen fraaie geluidjes op uit de machines, maar de instrumentatie krijgt nooit de bovenhand. Solo’s ontbreken. Wake Up Strange verleidt met een subtiele spanning. De nieuwe single van Archive is een schoolvoorbeeld van hoe smakelijk verandering van spijs wel niet kan zijn.

Album: Glass Minds 27 februari. Concert: 30 maart.

Dirty Sound Magnet – The Power Of This Song

Als je weet dat Dirty Sound Magnet uit Zwitserland hoor je het meteen: ze spelen met de precisie van een Rolex.

Verder klinkt de band vooral Amerikaans. Als Jack White die een nummer van The Black Keys doet. Of vice versa. Dat is misschien wat zwart-wit gesteld, maar klopt wel en is ook bedoeld als compliment. The Power Of This Song is een eigentijdse bluessong met een riff waar zowel Jack als Dan jaloers op zullen zijn en solo’s waar beide heren een puntje aan kunnen zuigen. Dirty Sound Magnet heeft het nummer opgedragen aan de Texaanse blueslegende Blind Willie Johnson. The Power Of This song is uitstekende reclame voor het nieuwe album van Marco, Maxime & Stravos dat begin volgend jaar uitkomt.

Spinvis – Bang Dat Ik Spring

Een nieuwe herfst, een nieuwe Spinvis.

Erik de Jong heeft zijn band opgedoekt. Spinvis is dus geen collectief meer, maar voortaan alleen nog maar de artiestennaam van Erik de Jong. Aangezien zijn bandleden toch altijd op de achtergrond bleven is de verandering vooral semantisch. Voor de luisteraar thuis verandert er weinig. Maar wel iets. De Jong toert momenteel langs de theaters samen met de Vlaamse zangeres Saartje van Camp, producent/technicus Niels Jonker en multi-instrumentalist Hans Dagelet. De act heet Neveldieren, de voorstelling MOM. Een van de songs uit de show, Bang Dat Ik Spring is nu uit. Daarop horen we naast het vertrouwde stemgeluid van de Jong ook Saartje zingen. De single is verschenen onder de naam Spinvis. Saartje’s naam staat niet bij de credits hoewel ze wel op de affiche staat als medebedenker en schrijver van MOM. Ingewikkeld allemaal. Het belangrijkst is dat Bang Dat Ik Spring mede door Saartje’s zang een mooi liedje is geworden, de perfecte soundtrack voor deze periode van gure winden, striemende regen en vallende bladeren.

Man/Woman/Chainsaw – Only Girl 

Graag stellen we je voor aan Man/Woman/Chainsaw, een zeskoppige art-rockband uit Londen.

Dat klinkt misschien een beetje hoogdravend, art-rockband, maar in de praktijk valt dat reuze mee. De nieuwe single van Man/Woman/Chainsaw, dat uit vier vrouwen en twee mannen bestaat, is een uitbundig meezingliedje vol positieve energie en een vrolijke viool. Een band met een viool die niet uit Ierland komt en geen folk speelt? Dat hebben we sinds de jaren zeventig niet meer gehoord!

De eerlijkheid gebied te zeggen dat Only Girls niet helemaal representatief is voor wat de band doorgaans doet, of eigenlijk helemaal niet, maar een kniesoor etc. Een one-hit-wonder lijkt Man/Woman/Chainsaw ook niet te worden. De band is net getekend door Fiction Records dat met paradepaardjes als The Cure, St Vincent en The Horrors wel een naam heeft om op te houden. Een opbeurend nummer van een potentieel interessante band. Precies wat de dokter voorschrijft om het regenseizoen ongeschonden door te komen.

Requin Chagrin – Parachute

Requin Chagrin (verdrietige haai) komt uit Parijs en staat onder aangevoering van mademoiselle Marion Brunetto. Van haar hand is het aanstekelijke Parachute.

Requin Chagrin is (nog) geen echt grote naam in Frankrijk, maar na 3 albums is de band ook zeker meer inconnu. Marion zingt weliswaar in het Frans, haar muziek opvallend Engels georiënteerd. Nog meer dan in ouder werk sijpelt in Parachute bewondering door voor het werk van The Cure. Een ander hoorbaar verschil met eerdere producties is de heldere klank. Requin Chagrin was van de lo, maar speelt nu zonder kwaliteitsverlies. Dat en de wat weemoedige ondertoon maken van Parachute een chanson met internationale allure.

Sword II – Sentry

Op opvolger van Halogen van Sword II is …. anders. En dat is altijd goed. Nou ja altijd? Vaak wel in ieder geval.

Veel bands kennen maar één trucje, maar Sword II is dus niet voor een gat te vangen. Het grootste verschil is dat de leadzang niet van Travis is met een bijrol voor de dames, maar dat Certain dit keer het voortouw neemt met warme achtergrondzang van haar partners. Dat we toch te maken hebben met Sword II hoor je aan de gitaren en aan het kronkelige verloop van de compositie. Sword II laat zich moeilijk in een hokje plaatsten en ook dat is altijd goed. Nou ja, vaak wel.

Album: Electric Hour. Concert: 11 mei Rotown, Rotterdam.

Getdown Services – Don’t Cheese Me Off

De gemiddelde tijdsduur van een hit in de jaren vijftig was 2 minuut 46. In de jaren 90 was dat opgelopen tot 4 minuut 14. Nu is de tendens terug naar anderhalve minuut, de ideale lengte voor Tik Tok.

Maar dat zal niet de reden zijn voor de geringe lengte van Don’t Cheese me Off van Getdown Services dat klokt op 1 minuut 47. De heren zijn gewoon kort van stof. Dit keer dan, hun grootste Graadmeter hit Dog Dribble is dik 4 minuten. Getdown Service, de vrolijkste en ook meest dansbare aller postpunkpraatacts gaat dit keer wat dieper in op het verschil tussen een lichte irritatie en oprechte woede. Met de gebruikelijk grote korrel zout. Don’t Cheese Me Off is de openingstrack van Crumbs 2, een compilatie van demo’s, b-kantjes en nog wat ander los liggend spul.

De vier singles van Billbunker uit 2025

Voor de Utrechtse rockband Billbunker was 2025 een goed jaar. In januari speelde de band op het Pinguin Radio showcase festival tijdens Eurosonic Noorderslag. In de herfst werden maar liefst vier singles in twee maanden, allen in eigen beheer opgenomen, de streamingdiensten opgeslingerd.

Cover Me, een stevige doorbeuker, werd gevolgd door Today, een ode aan oude vrienden.

Via Pinguin Radio-partner MusisuM bracht de band de ballad Pure Joy (Charlie’s Song) uit. Het is een rustpunt in het Billbunker-oeuvre, en bekijkt een relatiebreuk nu eens vanuit een ander perspectief.

Met een heuse, maar allesbehalve suikerzoete kerstsingle (Santa’s Blacklist) neemt Billbunker afscheid van 2025. Op naar het nieuwe jaar vol hoogtepunten!

Ugly (UK) – Gallowine

Hoezo retro? Op Gallowine neemt Ugly (dat UK staat er achter omdat waarschijnlijk elders op deez’ aardkloot nog een band rondloopt die dacht dat Ugly een goede naam zou zijn) ons mee naar de tijd van Afghaanse jassen, op de grond zitten tijdens concerten en hoestbuien door slecht gedroogde weed.

Kortom naar de late 60’s vroege 70’s, een periode die de leden van Ugly (UK) natuurlijk alleen maar van horen zeggen kennen en van platen van hun (groot)ouders. Maar ze hebben goed geluisterd. Om het wat beter af te bakenen, de bron van de sound die men hier aanboort ligt in Canterbury (Kent) en is op de kaart gezet door bands als Caravan, The Soft Machine en Gong. Zij brouwden van jazz, rock en LSD een aparte, barokke stijl die door de punk werd weggevaagd. Maar nu dus weer met succes wordt opgerakeld door Ugly (UK) dat zich per release aan andere jas aanmeet en daardoor steeds weer verassend uit de hoek komt. Gallowine is de eerste single van het debuutalbum van de band uit Cambridge.