Category: Nieuwe Muziek

Return To Dust – Live Like This

Return To Dust komt uit en L.A. en is een eigentijdse band. Zo piep zelfs dat ze nog niet aan een album zijn toegekomen. Dat is allemaal niet te horen.

Als je niet beter zou weten zou je zweren dat de band uit Seatle of omgeving komt en dat het begin jaren negentig is. Je kunt niet naar Live Like This luisteren zonder aan bands als Alice In Chains, Deftones of Nirvana te denken. Zie Return To Dust als zelfbenoemde conservatoren van de grunge aanverwante genres.

Is het nieuw of vernieuwend wat ze doen? Nee dus. Is het goed gedaan? Dat dan weer wel. Nog even over de bandnaam. Die klinkt nogal christelijk. ‘Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren’. Maar zou ook van de gelijknamige film kunnen komen. Hoewel Dust To Dust (2022) is misschien wel wat te romantische voor een harde rockband.  Laten we daarom maar op de bijbel houden. Het zijn tenslotte Amerikanen 😉

Liam Gallagher, John Squire – Just Another Rainbow

Echt goed is de eerste vrucht van het samenwerkingsverband van Oasis zanger Liam Gallagher en Stone Roses gitarist John Squire helaas niet.

Maar slecht nou ook weer niet! Je krijgt precies wat je kunt verwachten, een Beatle-esque (Rain) song met de gepatenteerde, nasale zang van de jongste Gallagher broer en een ruim bemeten gitaarsolo van meestergitarist Squire. De heren hoopten waarschijnlijk samen weer iets van het oude vuur te laten oplaaien, maar veel meer dan een waakvlammetje is het niet geworden. Nog niet.  Just Another Rainbow schijnt slechts het begin te zijn van de coöperatie van het illustere duo. Er is sprake van een album en ook is men voornemens om te gaan touren.

SPRINTS – Heavy

SPRINTS komt naar Nederland volgende maand voor 3 shows. Dat is goed nieuws voor iedereen die houdt van door vrouwenpower gedreven en op Ierse postpunkleest geschoeide gitaarmuziek. Aangetikt worden Groningen, Rotterdam en de hoofdstad. Zie het www voor de details.

Alle seinen wijzen op een topjaar voor SPRINTS dat 2024 goed begint met de release van hun langverwachte debuutalbum, Lettter To Myself. Tegelijk met het album is er een nieuwe single verschenen. Heavy is misschien wel beste nummer van de band van Karla Chubbs tot dusver. En anders wel hun meest energieke. Voor wie Karla kent is het thema bekend; het overwinnen van faal en andere angsten. De vaart en de flair waarmee wordt gemusiceerd en de extatische gitaarsolo suggereren dat SPRINTS steeds meer schijt krijgt aan de buren. En ook dat is goed nieuws!

Bas Jan – Back To The Swamp

Bas Jan – Back To The Swamp (Fire Records)

Eigenlijk geen idee of je aandachtiger naar een album van Bas Jan luistert wanneer een van je vrienden zo heet. Het is sowieso een opvallende naam voor een Engelse formatie. Vernoemd naar de Groningse destructieve, conceptuele kunstenaar Bas Jan Ader die in 1975 op 33-jarige leeftijd verdween, nadat hij richting Atlantische Oceaan vertrok, om in zijn zeilbootje Guppy 13 niet meer terug te keren, zo liet ondergetekende zich influisteren. Guppy 13 werd een klein jaar later voor de kust van Ierland teruggevonden. Leeg.

Bas Jan bestaat uit de dames Serafina Steer, Rachel Horwood, Emma Smith en Charlie Stock en timmert inmiddels drie platen aan de weg. Deze derde, Back To The Swamp, is het sterkst. Sterk dansbaar bovendien, over het algemeen. Prettig gezongen wederom, met veel Britse dictie, door Steer, die in de verte wel wat wegheeft van Flo Shaw, die we kennen van postpunkformatie Dry Cleaning. In Margaret Calvert Drives Out, dat introtechnisch INXS’ Original Sin benadert, ligt het er wat dikker bovenop. Heerlijk, die trompet.

Bas Jan verstaat de kunst om van al hun favoriete acts een eclectische mix te smeden. Het levert negen indiepopliedjes op die stuk voor stuk voelen als een warm bad na een schaatstocht van 60 kilometer. Het titelnummer, met dat rustige begin, met veel bas (jan) en violen, dat gaandeweg verandert in een vloervuller vanjewelste is om smoorverliefd op te worden. Steer op haar best.

Zo staan er meer verslavend lekkere liedjes op het per draaibeurt prettiger wordende Back To The Swamp, zoals het opwindende Singing Bar, dat ook al zo veel dansvloerpotentie heeft. Pet Shop Boys lijkt een van de inspiratiebronnen. Leg het intro van Black Day (B-kantje van Depeche Modes Stripped (’86) eens naast dat van Credit Card en luister eens naar Ding Dong zonder aan Blue Monday van New Order te denken. Bas Jan heeft de mosterd niet alleen uit de eigen koelkast gehaald, maar geen haan die ernaar kraait, omdat het een verdómd goeie plaat heeft opgeleverd. Pieter Visscher

Johan – Time For Change

Time For A Change is weer puur Johan, een melodieus krachtpopnummer met een wolkje weemoed. Historisch gezien navigeert Johan tussen de jangle-pop van de oude Byrds en indie-rock a la The La’s met als toevoeging de (muzikale) persoonlijkheid van bandbaas Jacob De Greeuw.

26 januari komt The Great Vacation uit, Johan album zes. Zoals gebruikelijk hebben de fans weer het nodige geduld moeten uitoefenen, maar kwaliteit kost nu eenmaal tijd. De opstelling van Johan is dezelfde als op het vorige album, Pull Up (2018). Dus met meestergitarist Robin Berlijn. Hoe belangrijk zijn inbreng  inmiddels is, blijkt wel uit het feit dat hij als co-componist wordt opgevoerd.

Johan gaat ook weer de baan op. Eind februari start een clubtournee met een thuiswedstrijd in het schilderachtige Hoorn. Op vrijdag 13 maart krijgt de trektocht zijn beslag met een (nu al uitverkochte) show in de Paradiso.

Purple Pinky EP

If you like psychedelic, experimental yet catchy music with vaguely philosophical lyrics, you may like this new EP! It is the first release by Amsterdam based independent artist Purple Pinky, also known as Jolan Lammertink. Its sound is inspired by 70s/80s New Wave and Art Rock, popularized by artists such as David Bowie, King Crimson and Kate Bush, while also drawing from modern alternative rock, electronic music and jazz. These influences combine to form a distinctive sound and a fresh listening experience.

WineMom – Blood Moon

Blood Moon is de allereerste single van WineMom, een band uit de Ierse hoofdstad Dublin. De laatste jaren staat DC vooral bekend om zijn bloeiende postpunk-scene. Maar Wineblood maakt meer pre-punk. Voor hen stopt de muziekhistorie in 1977.

De twee jongens en meisjes laven zich liever aan het werk van hippie-orkesten als Fleetwood Mac, Steely Dan en The Doobie Brothers. Om niet helemaal hopeloos retro te zijn noemen ze ook R.E.M. als zijnde van invloed. Met deze wetenschap zou je denken dat originaliteit ver te zoeken is. Maar Blood Moon klinkt opvallend eigen. Het is een goed lopend, elegant softrock nummer met aangename zang van de 22 jarige zangeres-componiste Rosanna Harrington en mooi ondersteunend gitaarwerk van Matthew Marshall.

The Lemon Twigs – My Golden Years

The Lemon Twigs overtreffen zichzelf of in ieder geval onze verwachtingen met nieuwe single My Golden Years!

Ook dit nummer is zo retro als broeken met wijde pijpen en visnetten aan het plafond. Je hoort duidelijke invloeden van acts als Allessi, Beach Boys en/of The Raspberries met Eric Carmen. Wat dat betreft is er niks nieuws onder de zon. Maar zo bevlogen om niet te zeggen bezeten zongen de broertjes zelden eerder. Het vorig jaar verschenen 4e album van Brian en Michael D’Addario was mooi maar ook een beetje zijig.  My Golden Years heeft pit en urgentie, klinkt geïnspireerd. Laat maar komen dat 5e album.

Platonic Sex – Melon

Platonic Sex is een vrolijk fuzzy punktrio uit de omgeving van Brisbane. Het trio, twee Sheila’s en een mate hebben nog geen album uit maar al wel een stel singles en een EP-tje.

Binnen het toch wat rigide pretpunkidioom weten Bridget Brandolini en haar secondanten opvallend veel variatie aan te brengen. Constanten zijn haar ‘ongeschoolde’ zang en lekker felle gitaarsolo’s. Ook tekstueel heeft Bridget diverse noten op haar zang. Zie songtitels als Exhausted Competing For You, When I Come Home I’ll Find A Hill To Die On en Bitch In Heat. Melon, zegt Bridget is geïnspireerd door landgenoten Amyl & The Snifters en is een oefening in zelftherapie.

Newmoon – Eternal Fall

Schoenenstaarders opgelet! Voor roesopwekkende gitaarmuziek moet je bij de Belgische shoegazeband Newmoon zijn.

Waarschijnlijk vertellen we hier niks nieuws mee, want de band heeft al twee albums op voorraad. Wel kun je zeggen dat Newmoon nu het punt van perfectie begint te naderen. Nieuwe single Eternal Fall is een ogen dicht en licht uit nummer van een dikke vijf minuten waarin alles in draait om het loskomen van de aarde. De zang zit diep in de mix om niet af te leiden van de extatisch golvende gitaren. Na drie minuten is er een korte adempauze waarna de grote gebaren uit de kast worden gehaald. Eternal Fall komt van een nieuwe Newmoon langspeler die op 22 maart zal neerdwarrelen.