Do Nothing – Happy Feet

Post-punk neemt vele vormen aan. De muziek van het uit Nottingham afkomstige Do Nothing lijkt gemaakt naar model van een band die al post-punk bezig was toen punk nog helemaal nieuw was, David Byrne’s Talking Heads.

In de praktijk betekent dat licht neurotische gitaarmuziek met erudiete teksten. Zo gaat Happy Feet niet over Pinguins, zanger Chris Baily zegt dat hij de film zelfs nooit gezien heeft, maar over de kwetsbare positie waarin een kunstenaar zich begeeft als hij/zij voor het voetlicht treedt. In geval van Do Nothing dus muziek uitbrengen.

Baily en band hoeven zich geen zorgen te maken, de receptie van Happy Feet is over het algemeen zeer positief. Het versterkt het algemeen gedragen vertrouwen dat Do Nothing opbouwde met eerdere releases. Het zou mooi zijn als het door Andy Savours (Black Country New Road, My Bloody Valentine) geproduceerde en Oli Barton Wood (Porridge Radio, Nilüfer Yanya) gemixte Happy Feet de opmaat is naar een eerste album.

Ps. Leuke clip ook!

Pinguin Radio Podcast – Nieuwe muziek week 10 2023

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Slow Pulp – Cramps (IJsbreker)
  2. Do Nothing – Happy Feet
  3. BC Camplight – The Last Rotation Of Earth
  4. Miss Tiny – The Sound
  5. feeble little horse – Tin Man
  6. Declan Welsh and The Decadent West – King Of My Head
  7. Mozart Estate – Relative Poverty
  8. Spinvis – Paradijs (NL)
  9. Mood Bored – Lucky (NL)
  10. Socks;SportsSocks – Talking To Myself (NL)
  11. snake eyes – No One is Truly Cool (Breekijzer)
  12. U.S. Girls – So Typically Now (Popwarmer)
  13. U.S. Girls – Tux (Your Body Fills Me, Boo) (Martje’s <3)

Popwarmer: U.S. Girls – So Typically Now

Het nieuwe album Bless This Mess van U.S. Girls is vorige week uitgekomen. Om dat te vieren bombarderen we de leadsingle So Typically Now nog even tot Popwarmer op Pinguin Pop. U.S. Girls is wat misleidend want de act komt uit het Canadese Toronto en Meghan Remy is in principe de enige girl. De muziek van U.S. Girls is soms ook wat verwarrend; alternatieve pop met flinke funk en enerverende elektro als uitstapjes. So Typically Now begint met een energieke drumpartij en een diepe beat die enorm verslavend werkt.

Socks;SportsSocks – Talking To Myself

Socks;SportsSocks maakt net zulke eigenaardige muziek als hun naam doet vermoeden.

Om in sportsferen te blijven: nieuwe single Talking To Myself stuitert als een pingpongballetje, terwijl de zanger zingt alsof hij verslag doet van een biljardwedstrijd. Op het slot na dan, dan laat de band zijn punkverleden nog even doorschemeren.

Socks;SportsSocks is momenteel druk bezig met de opname van een nieuwe EP. Releasedatum is er nog niet wel een titel. De opvolger van debuutEP, People Singing About People gaat More Songs About Phones and Happiness heten.

snake eyes – no one is truly cool

Het recalcitrante Britse punkrocktrio snake eyes volgt oud Breekijzer 40 winks op met een prettrack die weer zo goed is dat we hem maar weer tot Breekijzer hebben gebombardeerd.

De boodschap moge duidelijk zijn, no one is truly cool en zo is het. De gitaren staan weer op scherp, bas en drums zijn weer doorgeladen. Ondertussen deelt frontman Jim Heffy zijn door schade en schande opgedane levenswijsheden. Na iets meer dan 2 minuten zijn staan we alweer buiten. Kort dus, maar krachtig.

Slow Pulp – Cramps

4 jaar geleden alweer scoorde Slow Pulp IJsbreker met High. Naar nu blijkt liep de band ver op de muziek vooruit met hun combi van harde gitaren en zachte meisjeszang.

Stil blijven staan is de band uit Chicago echter geenszins. Cramps is harder, heter, sneller en gruiziger om Daft Punk te parafraseren. Sinds de release van hun debuutlangspeler 2 jaar geleden heeft Slow Pulp ook heel wat vrienden gemaakt. Ook bij ons. De fans mogen zich in hun handjes knijpen, want Emily Massey en haar compagnons zullen zeer binnenkort niet 1 maar 2 keer te zien zijn in den lande.

Vrijdag 10e al zullen Emily & the boys hun gezicht laten zien in de Tilburgse 013, een avond later treedt de band aan in de Paradiso. Beiden keren als support van Death Cab For Cutie. 2 topbands voor de prijs van 1 dus. Paradiso is uitverkocht, voor het concert in 013 zijn op moment van schrijven nog een paar tickets verkrijgbaar.

Miss Tiny – The Sound

Het heeft even geduurd, een jaar of 20, maar Dan Carey heeft eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en is achter het glas vandaan gekomen om zelf muziek gaan maken, als helft van het duo Miss Tiny.

The Sound is hun sterke openingszet. Het licht psychedelische rocknummer is uit op Dan’s Speedy Wunderground label, maar of het ook -volgens zijn eigen regels- in 1 dag is opgenomen en gemixt mag je je afvragen. Daarvoor klinkt The Sound net even te verzorgd. Aan de andere kant heeft Carey als producer van onder heel veel meer, Wet Leg, Fontaines D.C. en Foals wel enige praktijkervaring opgedaan. Ook zijn partner, Benjamin Romans Hopcraft is geen groentje op productiegebied. Hij speelt in Warmduscher en zat daarvoor in Childhood. En heeft vaker met Dan gewerkt. Hoe dan ook Miss Tiny is een veelbelovend nieuw hoofdstuk in de bio van beider heren. Het nog site-loze Miss Tiny gaat ook optreden. Het duo maakt zijn debuut later deze maand in Texas op SXSW.

Caroline Rose – The Doldrums

Er is een zone rond de evenaar waar het soms wekenlang niet waait. Als je daar  in de 16e, 17e eeuw met je galjoen terecht kwam had je een probleem. De nautische naam voor deze windstille gebieden is doldrums. De term is in het Engels spreekwoordelijk geworden voor klemzitten, in rondjes draaien, ergens niet uitkomen.

Daarover gaat The Doldrums dus, de wederom geweldige nieuwe single van Caroline Rose. Valt vorige single Miami op door schitterend gitaarspel, de superkracht van het mysterieuze The Doldrums zit hem in de staart. Miss Rose werkt toe naar een episch einde dat wordt ingekleurd door een harp, een pulserende bas en etnische koorzang. Het vierde album van de Amerikaanse singer-songwriter gaat er een worden voor de jaarlijstjes.

Ladaniva – Shakar

Balkanbeat kent u die uitdrukking? Je hoort er de laatste paar jaar niet zoveel meer over, maar er was een tijd dat geen festival zich kon permitteren om niet een Balkanbeat-act of dj op het programma te hebben staan.

Ladavina herinnert ons er aan waarom we met zijn allen alle normen en warden vergaten zodra er een zuid-Oost Europese beat klonk. Geografisch gezien maakt Ladaniva geen Balkan beat, het duo komt uit Armenië, maar een kniesoor enzovoorts.

Er zullen zeker stemmen opgaan die zeggen dat Shakar te licht is of geen indie, maar die waren ook al geen doelgroep toen Kees van Hondt plaatjes draaide of Shantel kwam buurten.

Cashmyra – Ontrafel

De Nederlandse taal grijpt om zich heen in Nederland muziekland. Ook de indie-scene stelt zich steeds vaker open voor het zingen in de moerstaal. Het Noord Nederlandse Cashmyra geeft al enige tijd het goede voorbeeld.

Het ligt aan ons en niet aan hem dat we niet meer aandacht schenken aan hun korte maar krachtige nederpunksongs. Met het draaien van Ontrafel hopen we het gemis een beetje goed te maken.

In een spanne van net iets meer dan twee minuten zet het duo een sterke song op poten met luid en duidelijke leadzang van naamgever Cashmyra Rozendaal en meer dan verdienstelijk gitaarwerk van Djai-Mac Wolthof. Ook in het complot zit Harmen Ridderhof die de meters in de gaten hield.

Ontrafel is het openingsnummer van Privé, de overtuigende nieuwe EP van Cashmera. Ga hem luisteren en ga ze zien.